βαρέθηκα να προσπαθώ για φίλους

[RainAndWind]

Όταν έδινες, το έδινες γιατί το ήθελες, ή γιατί φοβόσουν μήπως τους χάσεις?
Έχει μεγάλη σημασία η διαφορά. Και αν δεν ήξερες ή δεν έμαθες ακόμη να το ξεχωρίζεις, τότε πώς να μη νιώθεις αδικημένη?
Γι αυτό είναι σπουδαιότερες οι πράξεις καλοσύνης όταν απευθύνονται σε αγνώστους, γιατί το αντάλλαγμα δεν το σκέφτεσαι και δε σε αφορά.
Στις προσωπικές σχέσεις υπεισέρχεται ο παράγοντας ευγνωμοσύνη. Ή υπεραξία.
Είναι εύκολο να λέμε πάντα εκμεταλλευτές τους άλλους, αλλά να μην μπορούμε να δούμε πού κι εμείς έχουμε εκμεταλλευτεί.

[serena]

μα δεν χρειαζεται να τις ξεχωρισεις empar...δεν χρειαζεται καν να σε ενδιαφερουν οι προθεσεις τους...αυτη ειναι η δικλειδα ασφαλειας που σε προστατευει...

για ποσο καιρο νομιζεις οτι μπορει να κρατιεται καποιος να το παιζει καλο παιδι αν δεν ειναι..?αργα η γρηγορα οι μασκες πεφτουν και οι προθεσεις αποκαλυπτονται...και αν κατσεις και το σκεφτεις λιγο,οποιος μας πληγωσε..μας ειχε δειξει αρνητικα σημαδια τα οποια ομως αγνοησαμε και δικαιολογησαμε...

αυτος ομως που παιρνει τις καταστασεις χαλαρα, που δινει μονο οσο χρειαζεται,που εχει την υπομονη να περιμενει να ανθισει η φιλια,που φευγει οταν βλεπει αρνητικα σημαδια και μενει μονο οταν βλεπει θετικα.. δεν εχει να φοβαται τιποτα...κανεις δεν προκειται να τον ξεγελασει γιατι δεν το επιτρεπει ο ιδιος...

βαλε ορια empar

αποφασισε τι επιθυμεις απο μια φιλια,τι συγχωρεις,τι ανεχεσαι και τι οχι...

αν καποιος σε προδιδει συνεχως και εσυ του το επιτρεπεις τοτε δεν φταιει αυτος που σε εκμεταλευεται...επισης αν εσυ εξακολουθεις να εχεις προσδοκιες απο ενα τετοιο ατομο, τοτε παλι ειναι δικο σου το προβλημα...ειτε μειωνεις τις προσδοκιες σου ειτε ξεκοβεις...

[empar]

το έδινα γιατί ήθελα να βοηθήσω, γιατί παίρνω τα προβλήματα των άλλων προσωπικά, τις αδικίες που συμβαίνουν στους άλλους, προσωπικά.

δεν έμαθα να ξεχωρίζω τις προθέσεις των ανθρώπων απέναντί μου, τι σχέση έχει αυτό με τη δική μου επιθυμία να δώσω; εγώ όταν γνωρίζω ανθρώπους πιστεύω ότι είναι καλοί, τείνω να τους θεωρήσω φίλους μου, κάνω ό,τι μπορώ για αυτούς και το μοτίβο είναι ότι όταν μου συμβαίνει κάτι καλό, είτε εκδηλώνουν ανοιχτά κακία είτε εξαφανίζονται. ουσιαστικά το αντάλλαγμα που ζητάω εγώ είναι η φιλία. όχι ο φίλος που θα δείξει μόνο συμπόνια στα δύσκολα, αλλά αυτός που θα χαρεί με τη χαρά μου. εκεί φαίνεται η πραγματική αξία του άλλου.

πάντοτε κατά τη διάρκεια μιας σχέσης εκδηλώνω την ευγνωμοσύνη μου για κάτι καλό που κάνουν οι άλλοι για μένα, και πάντοτε μα πάντοτε ανταποδίδω. δεν αφήνω ΠΟΤΕ να περάσει έτσι η βοήθεια που μου προσφέρουν οι άλλοι. αυτό δεν το διαπραγματεύομαι. μια από τις σπουδαιότερες ρήσεις κατά τη γνώμη μου είναι η εξής: "ουδείς μεγαλύτερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα αχάριστο". και από τέτοιους ουκ ολίγοι έχουν περάσει στο παρελθόν από τη ζωή μου.

τι μου λες τώρα, που εκμεταλλεύτηκα εγώ τους άλλους.. εδώ έρχονται άσχετοι και με ρωτάνε πότε θα τους ταϊσω σπίτι μου, έχω βγάλει τη φήμη της οικοδέσποινας.. τι μου λες τώρα.. δεν φτάνει που προσφέρω τα πάντα, από ψυχολογική βοήθεια μέχρι τραπεζώματα (γελοίο ακούγεται μέχρι και σε μένα...), μέχρι και σε βάρος της οικογένειάς μου (οικονομικά τουλάχιστον σίγουρα), μου βγάλανε και όνομα γύρω γύρω... μία από τις φίλες μου, που την είχα φιλοξενήσει άπειρες φορές και κάναμε πολλή παρέα, με κάλεσε στο σπίτι της πρώτη φορά μετά από 1,5 χρόνο παρέας και αυτό επειδή σταμάτησα να την καλώ στο δικό μου για μια βδομάδα και ψυλλιάστηκε ότι είχα νευριάσει, αφού καλούσε ένα σωρό άλλους και εμένα ποτέ. στην πόλη μου φιλοξένησα αυτή και τον αδερφό της ένα σωρό φορές, και όταν έτυχε να πάω στη δική της, δεν μου είπε να πάω στο πατρικό της ούτε για έναν καφέ. έγραφε ο φίλος μου εξετάσεις και χρειαζόταν βοήθεια και εγώ τον παράτησα για να πάω σε μια άλλη που έδινε πτυχίο, επειδή ούτε οι γονείς της ούτε η καθηγήτριά της νοιάστηκαν να πάνε μαζί της. και εγώ μόλις είχα λιγότερο χρόνο να τους διαθέσω, σταμάτησαν να μου μιλάνε. κάθε χρόνο φωτοτυπούσα σημειώσεις για τη σχολή και τις έβγαζα τσάμπα και για αυτές, όποτε έρχονταν οι γονείς μου και έφερναν κάποια λιχουδιά τις καλούσα να τη μοιραστούμε. σαν αδερφές μου τους φέρθηκα. όσο για τον άλλο, αυτός κι αν είναι απαράδεκτος. δεν θυμόταν ποτέ ούτε να μου πει χρόνια πολλά για γιορτή γενέθλια. ούτε αυτό το ελάχιστο.
θα με τρελάνεις; πότε μπορεί τους εκμεταλλεύτηκα εγώ σε όλα αυτά;

[empar]

μα δεν χρειαζεται να τις ξεχωρισεις empar...δεν χρειαζεται καν να σε ενδιαφερουν οι προθεσεις τους...αυτη ειναι η δικλειδα ασφαλειας που σε προστατευει...

για ποσο καιρο νομιζεις οτι μπορει να κρατιεται καποιος να το παιζει καλο παιδι αν δεν ειναι..?αργα η γρηγορα οι μασκες πεφτουν και οι προθεσεις αποκαλυπτονται...και αν κατσεις και το σκεφτεις λιγο,οποιος μας πληγωσε..μας ειχε δειξει αρνητικα σημαδια τα οποια ομως αγνοησαμε και δικαιολογησαμε...

αυτος ομως που παιρνει τις καταστασεις χαλαρα, που δινει μονο οσο χρειαζεται,που εχει την υπομονη να περιμενει να ανθισει η φιλια,που φευγει οταν βλεπει αρνητικα σημαδια και μενει μονο οταν βλεπει θετικα.. δεν εχει να φοβαται τιποτα...κανεις δεν προκειται να τον ξεγελασει γιατι δεν το επιτρεπει ο ιδιος...

βαλε ορια empar

αποφασισε τι επιθυμεις απο μια φιλια,τι συγχωρεις,τι ανεχεσαι και τι οχι...

αν καποιος σε προδιδει συνεχως και εσυ του το επιτρεπεις τοτε δεν φταιει αυτος που σε εκμεταλευεται...επισης αν εσυ εξακολουθεις να εχεις προσδοκιες απο ενα τετοιο ατομο, τοτε παλι ειναι δικο σου το προβλημα...ειτε μειωνεις τις προσδοκιες σου ειτε ξεκοβεις...

thanks.. ειλικρινά ευχαριστώ.. μάλλον το να ξεκόψω μου ταιριάζει καλύτερα. αυτό προσπαθώ κιόλας. και σίγουρα πρέπει να βάλω όρια. τι επιθυμώ; ανταπόκριση, ενδιαφέρον. τι συγχωρώ; κουβέντες που λέγονται εν θερμώ και νεύρα πάνω σε άσχημες φάσεις. αυτά τα κατανοώ. τι ανέχομαι; να είναι αφηρημένος/η, στον κόσμο του/της, να μην μπορεί να με συναντά για κάποιο διάστημα επειδή έχει σοβαρούς λόγους, κανα χαζό καβγαδάκι, ασυμφωνία απόψεων, να μου την "πει" καμια φορά. τι δεν ανέχομαι; ζήλια, να την κάνει στα δύσκολα, να με θάβει πίσω από την πλάτη μου, να με επιβουλεύεται.

τα γράφω για να τα βλέπω και να τα θυμάμαι

[RainAndWind]

Δε σε κρίνω. Προσπαθώ να σου δείξω κάτι που ίσως δε βλέπεις. Πως δεν υπάρχει δόσιμο αληθινό που να σε θυμώνει. Περιμένεις. Προσμένεις. Προσδοκάς.
Και μετά έρχεται ο θυμός. Γιατί σε καταπιέζεις για να δίνεις παραπάνω απ' όσο θες.
Τι θα συμβεί λες αν σταματήσεις τον κύκλο αυτό? Εσύ τι παίρνεις λες? Μπορεί να παίρνεις κι όταν δεν παίρνεις?
Να σε τρελάνω? Όχι, μόνη σου τρελαίνεσαι.

[empar]

Δεν δίνω παραπάνω από όσο θέλω, δίνω παραπάνω από όσο αντέχω, αλλά αυτό το ανακαλύπτω εκ των υστέρων, γιατί εκείνη τη στιγμή αισθάνομαι καλά.
Δόσιμο αληθινό που να μην σε θυμώνει, δεν υπάρχει παρά μόνο υπό τη χριστιανική έννοια. Εγώ όμως δεν είμαι μεσσίας για τους άλλους, είμαι άνθρωπος και έχω ανάγκες. Και υπό αυτή την έννοια, κανένας άνθρωπος στην κοινωνία δεν δίνει χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα, το θέμα είναι τι είδους αντάλλαγμα περιμένει. Εγώ θεωρώ ότι αυτό που περιμένω, δηλαδή, μια ειλικρινή φιλία που είμαι έτοιμη και εγώ να προσφέρω, είναι κάτι εύκολο για τους άλλους, γιατί είχα την εντύπωση ότι γύρω μου αυτό συμβαίνει. Αλλά σε αυτή τη φάση είμαι έτοιμη να αναθεωρήσω, και θα το έκανα, αν δεν υπήρχαν οι συμβουλές σας (και ειδικά της serena).

rainandwind σε ευχαριστώ πολύ, και λυπάμαι αν διαβάστηκα επιθετική/θυμωμένη/κάπως, η μόνη αλήθεια είναι ότι όταν τα έγραφα ήμουν καθαρά απελπισμένη για το θέμα της φιλίας. με έπιασες στη φάση του "γαμώτο, γιατί περνάω αυτή την κατάσταση;" αλλά εντάξει, υπάρχουν και πολύ σοβαρότερες, δεν το συζητώ. για αυτό και ζητάω τις γνώμες σας για να το λύσω όσο πιο γρήγορα γίνεται. ευχαριστώ και πάλι

[Arsi]

Δεν δίνω παραπάνω από όσο θέλω, δίνω παραπάνω από όσο αντέχω, αλλά αυτό το ανακαλύπτω εκ των υστέρων, γιατί εκείνη τη στιγμή αισθάνομαι καλά.
Δόσιμο αληθινό που να μην σε θυμώνει, δεν υπάρχει παρά μόνο υπό τη χριστιανική έννοια. Εγώ όμως δεν είμαι μεσσίας για τους άλλους, είμαι άνθρωπος και έχω ανάγκες. Και υπό αυτή την έννοια, κανένας άνθρωπος στην κοινωνία δεν δίνει χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα, το θέμα είναι τι είδους αντάλλαγμα περιμένει. Εγώ θεωρώ ότι αυτό που περιμένω, δηλαδή, μια ειλικρινή φιλία που είμαι έτοιμη και εγώ να προσφέρω, είναι κάτι εύκολο για τους άλλους, γιατί είχα την εντύπωση ότι γύρω μου αυτό συμβαίνει.

empar,
κι εγώ πιστεύω πως όταν δίνουμε επειδή πραγματικά θέλουμε να δώσουμε, δεν προκύπτει θυμός. Το κάνεις έτσι απλά, φυσικά, επειδή το νιώθεις εκείνη τη στιγμή, ανεξαρτήτου ταμπέλας φίλος-συγγενής κοκ, επειδή το λέει η καρδιά σου, μη σου πω μπορεί καν να μην καταλάβεις ότι θα δώσεις... μπαίνει στη φυσική, αυθόρμητη ροή της ζωής, των θέλω κ μπορεί να μην το αντιληφθείς καν ότι έκανες κάτι, γιατί βγαίνει αβίαστα. Και φυσικά κι εκεί υπάρχει αντάλλαγμα, το μεγαλύτερο μάλιστα, με τη διαφορά ότι κι αυτό βγαίνει τόσο φυσικά, αλληλεπιδρετικά (χαχα νέες λέξεις βγάζω!) κ χωρίς να το επιζητάς, σαν φυσική συνέπεια που είναι η ευχαρίστηση της γνήσιας προσφοράς.

Πιο πάνω δηλώνεις (κ σε άλλο ποστ νομίζω), πως με το 'δίνω' σου περιμένεις ένα είδους αντάλλαγμα, τη φιλία. Αυτό νομίζω πως εννοούσε η ρέιν σχετικά με το θέλω σου. Το κάνεις επειδή έτσι το θες ή για να κερδίσεις κάτι? Στην προκειμένη μια φιλία για παράδειγμα.
Ή να είσαι αρεστή? Αποδεκτή? ή...οτιδήποτε.

Βέβαια, αυτό για να το αντιληφθείς δεν είναι και το πιο απλό πράγμα στον κόσμο, γνωρίζω άτομο πρώην υπερβολικά δοτικό που χρειάστηκε πόση ψυχοθεραπεία για να ανακαλύψει πως όλο αυτό το με πάθος δόσιμο δεν ήταν απλά αγωνία για να παίζει το ρόλο του καλού παιδιού.

Σε καμιά περίπτωση δεν παίρνω θέση για σένα, μιας και δεν πρόλαβα να διαβάσω το θέμα σου παρά την τελευταία σελίδα (αλλά και να το διάβαζα .. εσύ ξέρεις ή καλείσαι να ανακαλύψεις) αλλά μιλάω για το συγκεκριμένο κομμάτι και την πιθανότητα να ισχύει κάτι τέτοιο.

[serena]

ενταξει ρε παιδια γενικα μιλωντας,αν υπαρχει εστω ενας ανθρωπος που ακομα και αν προσφερει απο τα βαθη της καρδιας του στους αλλους, δεν επιθυμει η δεν περιμενει την παραμικρη ελαχιστη μηδαμινη ανταποδωση, σας θερμοπαρακαλω ειλικρινα να μου τον γνωρισετε..γιατι δεν μπορει....η καποιος γκουρου θα ειναι..... η.... ο θεος.....

πολυ παρεξηγημενο ζητημα...εχει συζητηθει κυριως στην τηλεοραση απο ψυχολογους...
οταν καποιος προσφερει επι σκοπου...μονο και μονο για να παρει ανταλλαγμα,τοτε πραγματι υπαρχει εκμεταλευση..

οταν προσφερεις αληθινη φιλια μεσα απο την καρδια σου, φυσικα και περιμενεις ανταποδωση και φυσικα και δεν ειναι εκμεταλευση...αυτο βεβαια μεταφραζεται σε υποστηριξη,σε ενδιαφερον,συμπαρασταση κτλπ και οχι σε αριθμους....εγω εδωσα δεκα, εσυ εφτα...
εδω εναν καφε φτιαχνεις απο την καρδια σου και ενα ρημαδι ευχαριστω, το περιμενεις...
απο κει και περα αν εισαι πραγματικα δοτικος ανθρωπος και ακριβως επειδη αυτο πηγαζει απο μεσα σου,δεν προκειται να σε αλλαξει το γεγονος οτι βρεθηκαν στο δρομο σου και καποιοι που δεν αξιζαν...

εχεις ομως το δικαιωμα και να θυμωσεις και να στεναχωρηθεις και να προσπαθησεις να προστατεψεις τον εαυτο σου...στην τελικη κανεις μας δεν γεννηθηκε γνωριζοντας πως πρεπει να αντιδρα..απο τις εμπειριες και τα λαθη μας μαθαινουμε..επειτα μην ξεχναμε οτι η empar ειναι μικρη σε ηλικια..αλλιως διαχειριζεται τα προβληματα του ενας εικοσαρης απο εναν τριανταρη η εναν σαρανταρη..

διαβαζοντας βρε empar το τελευταιο σου μηνυμα,ειναι φυσιολογικοτατες οι αντιδρασεις των φιλων σου...
σκεψου να χεις ενα παιδι που ειναι λιγο κακομαθημενο...σου ζηταει καθε βδομαδα μια μπαρμπι και εσυ καθε μα καθε βδομαδα του λες ναι...περνανε οι μηνες και καποια στιγμη εσενα σου τελειωνουν τα λεφτα αλλα το παιδι οπως εχει συνηθισει καθε βδομαδα, σου ζηταει μια μπαρμπι..και ξαφνικα για πρωτη φορα ακουει...οχι..!τι νομιζεις...?δεν θα θυμωσει...δεν θα αντιδρασει...?ετσι θα σ αφησει..? εχει αδικο το παιδι που θυμωνει αφου ετσι του ειχε μαθει η μαμα του..? καταλαβες ......

[keep_walking]

ενταξει ρε παιδια γενικα μιλωντας,αν υπαρχει εστω ενας ανθρωπος που ακομα και αν προσφερει απο τα βαθη της καρδιας του στους αλλους, δεν επιθυμει η δεν περιμενει την παραμικρη ελαχιστη μηδαμινη ανταποδωση, σας θερμοπαρακαλω ειλικρινα να μου τον γνωρισετε..γιατι δεν μπορει....η καποιος γκουρου θα ειναι..... η.... ο θεος.....

Οταν ρωτας καποιον αγνωστο στο δρομο κατευθυνσεις και αυτος σου απανταει , ενας ανθρωπος που δεν θα ξαναδεις τι εχει να κερδισει αυτος? Σαμπως προκειται να σε ξαναδει?
Οταν εισαι ευγενικος με ανθρωπους που δεν προκειται να ξαναδεις και λες ευχαριστω οταν αγοραζεις πχ ενα προϊον ή οταν σου φερνει το καφε το γκαρσονι σε μια αγνωστη καφετερια τι ειναι? Αυτοματο αντανακλαστικο?

Τεσπα χιλιαδες παραδειγματα υπαρχουν μες την κοινωνια που ουτε καν τα βλεπουμε.

[RainAndWind]

Δεν πειράζει empar. Κι εγώ κάπου θά'φταιγα για να μη μπορέσω να σου μεταδώσω την ουσία της σκέψης μου. Δεν υποστηρίζω το μεσσιανισμό, αλλά επισημαίνω το θυμό.Που δείχνει επένδυση και όταν δεν υπάρχει η ανάλογη ανταπόκριση θυμώνεις. Δε χρειάζεται να ξεπερνάς τις δυνάμεις σου. Στην προσπάθεια αυτή εγώ διακρίνω φόβο. Μπορεί και να σφάλλω φυσικά. Αλλά και η βιασύνη σου να τους βάλεις στη ζωή σου πιεστικά,αγχωμένα, ίσως καταδεικνύει έναν εσωτερικό προγραμματισμό πχ έγραψες πως με τη μία τους ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου, πριν δοκιμάσεις και εξερευνήσεις τις ποιότητες κάθε ανθρώπινης σχέσης, δε σου δείχνει φόβο και ανασφάλεια κάτι τέτοιο? Και η Άρσι στα εξήγησε τόσο καλύτερα από μένα. Όπως και η επισήμανση του Κηπ ήταν επί της ουσίας. Υπάρχουν τέτοιες κινήσεις απαλλαγμένες από το αύριο και προσεγγίσεις δίχως επένδυση, αλλά δεν έχουμε μάθει να τις παρατηρούμε.
Δεν στιγματίζω τις ανάγκες σου, αλλά μήπως δε σε θυμώνουν οι άλλοι στην πραγματικότητα αλλά εσύ η ίδια?

[serena]

ελα τωρα μωρε keep walking παιζουμε με τις λεξεις μου φαινεται...χαιρω πολυ...τι εχει να κερδισει ενας αγνωστος αλλα και τι εχει να χασει ενας αγνωστος..?κι αν σου δωσει οδηγιες και ειναι ευγενικος αλλα εσυ φυγεις χωρις να πεις ευχαριστω..εστω μια στιγμη δεν θα σκεφτει..πςςς τι αγενεια...

και εγω δεν αναφερθηκα σε αγνωστους αλλα σε ανθρωπους που αγαπας και θεωρεις φιλους..εσυ δηλαδη οταν προσφερεις πραγματα απο την καρδια σου και βλεπεις οτι δεν υπαρχει στην πορεια της σχεσης η παραμικρη αναγνωριση η ευγνωμοσυνη η οπως θες πεστο..δεν στεναχωριεσαι δεν θυμωνεις αλλα συνεχιζεις ακαθεκτος την πνευματικη εσωτερικη αναζητηση...οοοοκ....

δεν ειμαστε ρομποτ να παταμε το διακοπτη στο οφ,ουτε λειτουργουμε με λογισμικο και οδηγιες..
ανθρωποι ειμαστε με συναισθηματα και αναγκες και οταν κανουμε σχεσεις ειτε ερωτικες ειτε φιλικες,επενδυουμε...και οταν η επενδυση αποδεικνυεται ανθρακας φυσικα και στεναχωριομαστε και θυμωνουμε...

το προβλημα δεν ειναι οτι επενδυεις η οτι θυμωνεις ..το προβλημα ειναι οτι βιαζεσαι να επενδυσεις η επενδυεις σε λαθος ανθρωπους..αυτο ομως ειναι κατι που με την εμπειρια σου, μπορεις να μαθεις να το διαχειριζεσαι...
αν εσυ εχεις μια σχεση δυο χρονια παραδειγμα...και χτυπα ξυλο ξαφνικα χτυπησεις..συμβει κατι ρε παιδι μου...δεν θα εχεις την προσδοκια να σε παει η κοπελα σου στο νοσοκομειο...?κι αν δεν το κανει τοτε ποιος φταει...?εσυ..?η κοπελα?η προσδοκια?η μηπως το οτι ειχες προσδοκιες απο λαθος ανθρωπο..?δεν μπορει να μην σου ειχε δειξει σημαδια οτι ειναι ''την παρτη'' της....τι εκανες ομως..?τα αγνοησες μεχρι να ερθει η ωρα να χτυπησεις και να συνειδητοποιησεις ολα αυτα που ηξερες μεν αγνοουσες δε....

οι ανθρωπινες σχεσεις θελουν φροντιδα και απο τις δυο πλευρες...δεν προχωρουν μονο με εναν...
και εικοσι χρονια παντρεμενη να εισαι με τον ανδρα σου και εικοσι χρονια να τον φροντιζεις, ακομα κι αν το κανεις απο την καρδια σου δεν θες ο αντρας σου να το βλεπει ως δεδομενο..περιμενεις ανταποκριση/ανταποδωση ειτε σε ενα βλεμμα,ειτε σε ενα χαδι,σε ενα χαμογελο...σε οτιδηποτε δηλωνει η υπονοει την ελαχιστη αναγνωριση...και εκει ειναι που θες να δωσεις περισσοτερα...

το θεμα δεν ειναι να τα βαλουμε με τους δοτικους ανθρωπους και να τους πουμε να μην εχουν προσδοκιες...το θεμα ειναι να μαθουν να διαχειριζονται τα συναισθηματα τους,την δοτικοτητα τους κτλπ..αναλογα και με την συμπεριφορα των αλλων για να μην καταληγουν θυματα και για να μην βαζουν και οι ιδιοι τον εαυτο τους σε αυτο τον ρολο..
αν π.χ η empar βλεπει την αρνητικη συμπεριφορα μια δυο τρεις..δεν χρειαζεται να περιμενει να ερθει η δεκατη φορα για να νιωθει στο τελος προδομενη και απογοητευμενη...μπορει απο την τριτη η τεταρτη φορα να αποδεχτει οτι ο συγκεκριμενος φιλος δεν ανταποκρινεται σε αυτο που αποζητα η ιδια στις φιλιες της,να μειωσει τις προσδοκιες της η να ξεκοψει και να συνεχισει την ''αναζητηση'' χωρις να χασει κατι απο την αισιοδοξια της η την πιστη της στους ανθρωπους γενικοτερα...

[keep_walking]

Εχω διαβασει και ενα αρθρο απο το scientific American πανω στον ορισμο του καλου Σαμαρειτη...θα το παραθεσω εαν μπορεσω , γιατι δεν δουλευει και το scanner μου.
Ειναι πολυ συνηθισμενο να κανεις κατι χωρις να ζητας και να περιμενεις κατι ως ανταλλαγμα.

[keep_walking]

Φυσικα δεν καταλαβα που ακριβως ειναι η διαφωνια...δεν σου αρεσει μια παρεα φευγεις. Δεν περνας καλα φευγεις. Και εαν φευγεις παντα ενω θες παρεες καλυτερα να ψαχτεις και εσυ με τον εαυτο σου.

[carrie]

το έδινα γιατί ήθελα να βοηθήσω, γιατί παίρνω τα προβλήματα των άλλων προσωπικά, τις αδικίες που συμβαίνουν στους άλλους, προσωπικά.

δεν έμαθα να ξεχωρίζω τις προθέσεις των ανθρώπων απέναντί μου, τι σχέση έχει αυτό με τη δική μου επιθυμία να δώσω; εγώ όταν γνωρίζω ανθρώπους πιστεύω ότι είναι καλοί, τείνω να τους θεωρήσω φίλους μου, κάνω ό,τι μπορώ για αυτούς και το μοτίβο είναι ότι όταν μου συμβαίνει κάτι καλό, είτε εκδηλώνουν ανοιχτά κακία είτε εξαφανίζονται. ουσιαστικά το αντάλλαγμα που ζητάω εγώ είναι η φιλία. όχι ο φίλος που θα δείξει μόνο συμπόνια στα δύσκολα, αλλά αυτός που θα χαρεί με τη χαρά μου. εκεί φαίνεται η πραγματική αξία του άλλου.

πάντοτε κατά τη διάρκεια μιας σχέσης εκδηλώνω την ευγνωμοσύνη μου για κάτι καλό που κάνουν οι άλλοι για μένα, και πάντοτε μα πάντοτε ανταποδίδω. δεν αφήνω ΠΟΤΕ να περάσει έτσι η βοήθεια που μου προσφέρουν οι άλλοι. αυτό δεν το διαπραγματεύομαι. μια από τις σπουδαιότερες ρήσεις κατά τη γνώμη μου είναι η εξής: "ουδείς μεγαλύτερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα αχάριστο". και από τέτοιους ουκ ολίγοι έχουν περάσει στο παρελθόν από τη ζωή μου.

τι μου λες τώρα, που εκμεταλλεύτηκα εγώ τους άλλους.. εδώ έρχονται άσχετοι και με ρωτάνε πότε θα τους ταϊσω σπίτι μου, έχω βγάλει τη φήμη της οικοδέσποινας.. τι μου λες τώρα.. δεν φτάνει που προσφέρω τα πάντα, από ψυχολογική βοήθεια μέχρι τραπεζώματα (γελοίο ακούγεται μέχρι και σε μένα...), μέχρι και σε βάρος της οικογένειάς μου (οικονομικά τουλάχιστον σίγουρα), μου βγάλανε και όνομα γύρω γύρω... μία από τις φίλες μου, που την είχα φιλοξενήσει άπειρες φορές και κάναμε πολλή παρέα, με κάλεσε στο σπίτι της πρώτη φορά μετά από 1,5 χρόνο παρέας και αυτό επειδή σταμάτησα να την καλώ στο δικό μου για μια βδομάδα και ψυλλιάστηκε ότι είχα νευριάσει, αφού καλούσε ένα σωρό άλλους και εμένα ποτέ. στην πόλη μου φιλοξένησα αυτή και τον αδερφό της ένα σωρό φορές, και όταν έτυχε να πάω στη δική της, δεν μου είπε να πάω στο πατρικό της ούτε για έναν καφέ. έγραφε ο φίλος μου εξετάσεις και χρειαζόταν βοήθεια και εγώ τον παράτησα για να πάω σε μια άλλη που έδινε πτυχίο, επειδή ούτε οι γονείς της ούτε η καθηγήτριά της νοιάστηκαν να πάνε μαζί της. και εγώ μόλις είχα λιγότερο χρόνο να τους διαθέσω, σταμάτησαν να μου μιλάνε. κάθε χρόνο φωτοτυπούσα σημειώσεις για τη σχολή και τις έβγαζα τσάμπα και για αυτές, όποτε έρχονταν οι γονείς μου και έφερναν κάποια λιχουδιά τις καλούσα να τη μοιραστούμε. σαν αδερφές μου τους φέρθηκα. όσο για τον άλλο, αυτός κι αν είναι απαράδεκτος. δεν θυμόταν ποτέ ούτε να μου πει χρόνια πολλά για γιορτή γενέθλια. ούτε αυτό το ελάχιστο.
θα με τρελάνεις; πότε μπορεί τους εκμεταλλεύτηκα εγώ σε όλα αυτά;

εμπαρ..... Παναγια μου... και μονο που σε διαβαζα... Ξεπατωθηκα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ο Χριστος κι Αποστολος, και λεμε μετα για το συνδρομο της μητερας Τερεζας!!! Της εχεις φορεσει τα γυαλια τρεις φορες!!!!!!!!!! Τι εχεις παθει καλη μου;;;; Ευτυχως εμπαρ που καπου σε αφηνουν οι αλλοι, γιατι φαντασου σε ολους αυτους που εχεις δωσεις να συνεχιζες να εδινες με τετοιους ρυθμους!!! Δεν θα σε ειχαμε εδω φοβαμαι!! Αγαπητη εμπαρ, οταν τους προσφερουμε τα παντα στο πιατο στους αλλους, δεν τους βοηθαμε, οπως λες οτι αυτο θες, τους κανουμε εξαρτητικους, χειριστικους και κακομαθημενους! Οπως το εχεις διαπιστωσει η ιδια, αλλα δεν ειχες κανει αυτη τη συνδεση μεχρι τωρα! Και καπου καπου μπορει ακομα και να μπαφιασει ο αλλος να τον υπηρετουνε συνεχως, και τι αξια νομιζεις δινουν στον υπηρετη; καλα καταλαβες. Μπορει ετσι να κερδιζεις στην αρχη τη "φιλια" τους, αλλα οπως ειδες μετα σκαει η φουσκα, γιατι το να κανεις την γκουβερνατνα και τον υπηρετη δεν ειναι φιλια, η φιλια απαιτει μια στοιχειωδη ισοτητα στο τι δινω και παιρνω. Το ειπα και πριν, οι αλλοι βρισκουν και τα κανουν. Εχεις μερος της ευθυνης. τα προκαλεις αυτα στον εαυτο σου. Εσυ εισαι ή ολα ή τιποτα. Απο τη μια λες βλεπεις σε ολους μονο το καλο, απο την αλλη λες οτι ολοι κοιτανε το συμφερον τους και δεν υπαρχει φιλια. Αντιφαση.

[serena]

ουτε εγω καταλαβα που βρισκεται η διαφωνια..


σου μιλαω για ανταποδωση/αναγνωριση και το κανω πολυ ξεκαθαρο στα παραπανω μηνυματα γιατι το θεωρω φυσιολογικο, κι εσυ παλι λες για ανταλλαγματα...σου αναφερω τοσα παραδειγματα που δειχνουν οτι ολοι οι ανθρωποι εχουμε προσδοκιες απο τους αλλους, ανεξαρτητως αν προσφερουμε επειδη το θελουμε μεσα απο την καρδια μας...

το οτι διαβασες καπου, καποτε ενα αρθρο δεν αποτελει επιχειρημα...εδωσες μονο ενα παραδειγμα για αγνωστους στον δρομο, το οποιο ομως δεν στεκει στην συγκεκριμενη περιπτωση, διοτι δεν επενδυουμε και δεν εχουμε προσδοκιες απο εναν αγνωστο...ουτε πληγωνομαστε και στεναχωριομαστε για εναν αγνωστο...

αν εχεις βρει τον τροπο να μην επενδυεις σε κανεναν και να μην πληγωνεσαι απο κανεναν..γονεις,αδερφια,φιλ ους,σχεση γιατι δεν το μοιραζεσαι μαζι μας..?