Η θάλασσα μέσα μου

[mirtw]

24 μερες έχουν περάσει από τότε που τον χώρισα και δεν βγήκε στιγμή απ το μυαλό μου.Φυσικά όλες αυτες οι μέρες έχουν πόνο , κλάμα και κλησούρα στο σπίτι. Δεν έχω όρεξη και διάθεση για τίποτα,ούτε καν για ύπνο! Γιατί τότε τον χώρισα??? χα! Η ιστορία αρχίζει !!!
ένα χρόνο ήμασταν μαζί,σχέση από απόσταση. Τον ερωτεύτηκα εξ αρχής.Έχανα τον έλεγχο κάθε φορά μέσα μου ,αλλά αυτό δεν το έδειχνα. Δεν ήμουν ποτέ ρομαντική,τρυφερή, ΔΕΝ ΕΛΕΓΑ ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ όχι γιατί δεν μου έβγαιναν αλλά γιατι δεν ήθελα να μιλάει ο ενθουσιασμός. Έλεγα πως αν κρατήσει η σχέση θα έχω χρόνο να τα πώ και να τα υπογράφω κιόλας. είμαι 24 χρονών και αυτη ήταν η δευτερη μου σχέση , αλλά η πρώτη σοβαρή. (η πρώτη μου σχέση ήταν με έναν μεγαλύτερο αρκετα για το....κοκό, 4 μηνες κ την σταματησα). Είμαι αρκετά εμφανήσημη αλλά δεν έχω αυτοπεπηθηση... και επίσης φοβάμαι πολύ το δέσημο το συναισθηματικό γιατί αν φύγει ο άλλος....πονάω. Και λέω ο άλλος γιατί για μένα ξέρω πως απ τη στιγμή που επιλέγω να έχω κάποιον δίπλα μου , είμαι σίγουρη για το τι θέλω και μέχρι που θα φτάσω. Δεν είμαι σίγουρη για τον άλλον όμως και έτσι κρατάω πολλά μέσα μου.
Με το παλικάρι είχαμε χωρίσει άλλες δύο φορές. Την πρώτη γιατί δεν άντεχα τον πόνο της απόστασης αλλά με τα κλάματα και τα ωραία λογάκια ,...επεσα! Τη δεύτερη άρχισα να τον νιώθω απόμακρο αλλά του το χα αναφερει μια φορα , μου είπε οτι ήταν ιδέα μου αλλά αν μπει το αγκάθι ,,δε βγαίνει !! Περασαν αρκετες μερούλες κ γύρισα μονη μου , αφού είχαμε επικοινωνία. Γενικά ο λόγος που χώριζα και χώρισα τελικά ξανά δεν είναι τα δικά μου συναισθήματα αλλά η δική του συμπεριφορα που με πληγωνει

[mirtw]

Στην αρχή ήταν τέτοια η συμπεριφορά του που έλεγα πως είναι πολύ καλό για να ναι αληθηνό. Του έλεγα πως δε θέλω να λεει πολλα , να κόψει το "αγάπη " μου , να.. να... έβαζα φρένο. Και γιατι???? κάτι έπιανα στην ατμόσφαιρα...κάτι απ το παρελθόν. Τον ρωτούσα για την πρώην , δεν έβγαζα άκρη! Γενικα ήταν μελαγχολικός , ακουγε τραγούδια που με οδηγουσαν σε χαμένο έρωτα κτλ.. Το λάθος μου???Δεν μιλούσα. δεν του μίλησα ανοιχτά και προσπαθούσα μόνη να βρω την άκρη . Αυτα που ένιωθα κ νιωθω για αυτόν είναι ΤΟΣΟ απόλυτα που δεν δέχομαι κάτι λιγότερο. Επισης να σημειώσω οτι την πρωτη μας φορα ,ειχε προβλημα στυσης και αυτό ήταν κάτι που με έκανε εξ αρχης να εχω προβλιματισμούς για το αν συναισθηματικά είναι καθαρός ή έχει κατάλυπα. Αλλα πάλι δεν μίλησα , περιορίστηκα στο να ρωτήσω τι σημβαίνει κ η απάντηση "κάτι προσωπικο" σιωπή και μετά "έχω καιρό να το κάνω" . κ δε μίλησα. Αλλα το κράτησα. Γενικά είναι πολύ συναισθηματικό άτομο , σε σημείο που σκεφτόμουν πως ...δεν πιστεύω ότι υπαρχουν ακόμη τέτοιοι άντρεσ

[mirtw]

Γενικά κηνούμουν σε αυτ'η τη σχέση 9 μήνες περίπου έχοντας το αγκάθι πως κάτι υπαρχει εκει στο παρελθον. Μου είχε μιλήσει για τις 3 προηγούμενες σχεσεις του κ με όσα μου χε περιγράψει έβγαζα το συμπέρασμα πως ακόμα είναι κολλημένος στην πρωην . Είχε 3 χρόνια να κάνει σχέση. Γενικά αντί να ζω τον έρωτά μου, σκεφτόμουν , σκεφτόμουν...σκεφτόμουν! Τελικά πριν 3 μηνες αφού δεν έβγαζα άκρη βρήκα την ερώτηση κλειδί. "μου έχεις πει για τις σχέσεις σου, πες μου και για τους έρωτέσ σου?" και τότε έσκασε η βόμβα...... "έναν έρωτα είχα" και μιλούσε για την πρώτη του σχέση.... στο λύκειο , πέρασαν μαζί 15 μέρες καλοκαίρι και μετα ένα χρόνο αλληλογραφία. Όταν βρέθηκαν από κοντα δεν ξέρω πολλα πολλά , μόνο οτι αυτη ξενέρωσε και του ζήτησε να χωρίσουν. Δεν είχαν ολοκληρώσει ποτέ. Ένας έρωτας αγνός. Μου είπε πως τότς γεννηθηκε συναισθηματικα... Αυτός είναι ο ανεκπλήρωτος 'ερωτάς του.... έτσι μου είπε.... και όταν τον ρώτησα γιατι το άφησε έτσι να χαθεί μου είπε πως προσπάθησε να την ξεχάσει. Έκανε άλλες δύο σχέσεις αλλά τις σταμάτησε αυτός γιατι σύγκρινε τα συναισθήματα του με αυτά που είχε νιώσει τότε. όταν λοιπόν χώρισε τελευταία φορα αποφάσησε να μιλήσει στον ανεκπληρωτο έρωτά του.Μετά από 6 χρόνια της είπε πως δεν κατάφερε να την ξεπεράσει και αυτή απο τα λιγα που μου είπε , καταλαβα πως του είπε πως έχει πάρει το δρόμο της και πως ότι έζησαν τότε είναι οι πιο ωραίες αναμνήσεις που έχει.

[mirtw]

Αυτα δε μου τα είχε πει όταν μου μήλησε για το παρελθόν όμως...! Θα χειρηζόμουν αλλίως πολλά πράγματα. Και σίγουρα δε θα κάναμε σεξ στις πρώτες βδομάδες ....γιατί ο χαρακτήρας του θέλει άλλο χειρισμό. Αλλά τότε δεν είχα στο μυολο μου χειρισμους και βλακείες.... δεν μπορούσα να σκεφτώ όταν ήμουν δίπλα του, μόνο οταν είμασταν μακρυα είχα όλο το χρονο να σκεφτω και να προβλιματιστω .....
Τον ρώτησα για πιο λόγο δε μου το ανέφερε και είπε πως δεν το θεωρησε απαραιτητο. Ηξερα πως 3 χρονια πριν με γνωρισει ηταν σε περιεργη φαση, οχι γυναικες, ποτο , ποδοσφαιρο κτλ αλλα αυτο με οδηγουσε στην τελευταια του σχεση , οχι στην πρωτη!!!!!! ΦΦΦΦΦ.....τι να λεω πια.....
Αυτο φυσικά με έκανε να ψαξω ότι υπαρχει κ δεν υπάρχει σε θεματα ψυχολογιας , για τον ανεκπληρωτο ερωτα...και αυτά που διάβαζα με απογοήτευαν. Ζηλια??? Απογοητευση?? Εγωισμος???? Δεν ξερω.... Και φυσικα συνηδητοποιησα πως παντα μου μιλουσε για αγαπη. Ποτε για τον έρωτα..... Θα έπρεπε να ήμουν ικανοποιημενη, μου έδινε αρκετα αλλά εγώ δεν ήθελα μονο την καρδιά του , αλλά και την ψυχή του ολόκληρη! Τωρα όμως που δεν τον έχω καθόλου ....νομίζω είναι χειρότερο.

[mirtw]

Δεν ξέρω τι θέλω. Χώρισα όχι τόσο γιατι το αγκάθι μου ήταν αληθινό τελικά (δεν ήμουν τρελή!!!) αλλά γιατί έβλεπα τη σχέση που ξέφτιζε και δεν το άντεχα. Έχω μεγάλο μερίδιο ευθύνης(σίγουρα όχι όλο) και αυτό πονάει ακόμα περισσότερο. Γιατί εγώ πατούσα φρένο κ του έκοβα τα φτερά . Αντι να τον απογειώνω τον προσγείωνα, το έπαιζα σκληρή , ρεαλίστρια, αλλά αυτό είναι είδος άμυνας...αυτό είναι το λάθος μου. Πίστευα πως αφού έχω σχέση μαζί του το έπαιρνε κ ως δεδομένο πως θα έκανα τα πάντα για αυτόν , αλλά δεν είναι έτσι. Αν δεν του το πω, αν δεν του το δειξω, αν δεν εκφραστω πως να το ξερει??? Δεν σκέφτονται όλοι σαν κ μένα....
Εχω ένα ΜΕΓΑΛΟ παράπονο μέσα μου που έφυγα και δεν με έμαθε ποτέ, δεν με έζησε ποτέ γιατί απλά ποτέ δεν είχα αφήσει τον εαυτό μου ελεύθερο. Πρεπει αυτό το φρένο να το βάλω στα συναισθήματα μου και όχι στις κινησεις μου. Ενθουσιάζομαι εύκολα και στο ξεχιλισμα της ψυχης δεν βάζω φρένο, με αποτέλεσμα να πνίγομαι.

[mirtw]

Μεγάλο παράπονο γιατι πραγματικά πιστεύω ακόμα και μετά απο ένα χρόνο πως αυτός ο άνθρωπος γεννήθηκε για να είμαστε μαζί. Απόλυτη ταύτηση σε πολλά κ στη νοοτροπία .Επειδη μοιαζουμε αρκετά , γι αυτο με ενοχλει τόσο αυτός ο ανεκπλήρωτος έρωτας. Θα έδεινα τα πάντα για να τον ζήσει. Για να μπεί σε σχέση με αυτή τη γυναίκα. Τα πάντα όμως!! Γιατί μόνο έτσι μπορώ να το "νικήσω" αυτο. Αλλίως θα είμαι η μεγάλη του αγάπη κ εκείνη ο μεγάλος έρωτας.
Όταν χωρίσαμε μου είπε από μόνος του πως για κεινον θα είμαι Η ΣΧΕΣΗ δεν υπάρχει κάτι άλλο για αυτόν ,ούτε πιστεύει πως θα ξανανιωσει το ιδιο. Εγω φυσικά ως ρεαλίστρια (τρομάρα μου) του ελεγα πως κάνει μεγάλο λαθος και πως η ζωη συνεχίζεται. Αυτα όλα που του έλεγα βέβαια θα έχουν ως αποτέλεσμα κάποια στιγμή να με θημηθει κ να πει "δικιο είχε", και να χαμογελασει γλυκα και γω να κραταω τα λόγια του σαν ηχώ μέσα μου.... Αυτός δεν χάνει, εκφράζεται!!! Και ας είναι της στιγμης. Εγω όμως φοβάμαι να υπερβάλλω , θελω για οτι πω να είμαι σίγουρη πως ουτε το πληρωμα του χρονου θα με διαψευσει. Σκεφτομαι πάντα τους άλλους...ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.

[mirtw]

επέμενε πως ξέρει καλά τον εαυτό του και πως όπως δε θα ξανανιωσει ποτέ οπως τοτε στα 17 του (αυτη η αναφορά έγινε από μεριά του, χωρις γενικα να εχουμε αναφερει τον ανεκπλ ερωτα του καθολου....) , ετσι κ με τη σχέση μας..δε θα ξανανιώσει ποτέ αυτό που ένιωσε με μενα. "φυσικα ,λεω, αφού κάθε περίπτωση είναι μοναδικη! " "οχι δεν είναι αυτό".... Ηθελα να κλάψω αλλά το έπνιξα πάλι. Γενικα τσαλάκωσα πολύ την εικόνα μου στα μάτια του κατα τη διαρκεια της σχεσης μας κ δεν ξέρω γιατι. Δεν ξέρω γιατί πάω κόντρα στον εαυτό μου. Σιγουρα ο ενθουσιασμος κ ο έρωτας που υπηρχε στην αρχη (γιατι πιστευω πως με ερωτευτηκε, αλλα γρήγορα διωξαμε τη μαγεία και έτσι ποτέ δεν το κατάλαβε.....έδιωψα ήθελα να γράψω...)έχουν πετάξει. Και αυτό με καίει γιατί ΔΕΝ το έζησα με όλο μου το είναι. Μετανιώνω...... Αυτή η λέξη με τρομάζει, δεν τη θέλω και πρώτη φορά τη χρεισημοποιω...ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ, ναι...μετανιωνω..... Γιατί όταν ξεκίνησα τη σχέση προσπάθησα να φερθώ όπως όλες οι άλλες γυναίκες. Ο τρόπος σκέψης μου είναι ιδιαίτερος αλλά όχι για καλό ...και έτσι τον παραμέρισα.... λάθος, πρέπει να είμαστε ο εαυτός μας γιατι όταν παίζεις παιχνίδια είναι επικύνδηνο. Κ στην πορεία αφού κατάλαβα με τι άτομο έχω να κάνω συνειδητοποιησα πως έπρεπε να ήμουν ο εαυτός μου...... διότι σαν να βρήκα κάποιον που πλησιάζει πολύ τις ιδιαιτερότητές μου... αλλά κατόπην εορτής....
Οταν κάτι με ξενερώνει κ με απογοητευει χάνει πολλά από τον ενθουσιασμό μου.Εγώ ξέρω (σιγουρα οχι 100 %) με τι ατομο είχα να κανω, εκεινος όχι. Σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο.....και γω σίγουρα τον ξενέρωσα. Πλέον με αρνείται κιόλας. Διέκοψε κάθε επικοινωνία , ιντερνετ , κοινους γνωτους κτλ. Αυτό με πονααααειιιιιιι. Δε του έκανα κατι.

[Θεοφανία]

μυρτώ...
για μένα έκανες λάθος που κόλλησες στον πρώτο του έρωτα και κει πάνω βρήκες δικαιολογία για το οτι η σχέση σας άρχισε να φθείρεται.
Όσο ανεκπλήρωτος και δυνατός να είναι ένας έρωτας, όταν κάποιος βρίσκει αυτό που ψάχνει και ταυτίζεται με το σύντροφο του στα περισσότερα κομμάτια, ξεχνάει τα πάντα. Στο λέω γιατι το έχω ζήσει και όχι φιλοσοφικά.
Πες λοιπόν πως για εκείνον δεν ήσουν όλα αυτά που θα ήθελες να είσαι, τι νομίζεις πως μπορείς να κάνεις γι' αυτό?
Απολύτως τίποτα.
Οι ερωτικές σχέσεις δεν είναι όπως οι φιλικές που χτίζονται στο χρόνο. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Ξεκινούν με μεγάλη φόρα και μετά από ένα διάστημα ανακαλύπτει κάποιος αν η θύελλα βρίσκει βάση για να έρθει η αγάπη και αυτό έχει να κάνει με τη χημεία των ανθρώπων.
Εκεί που βλέπω πιο αισιόδοξα τα πράγματα είναι οι τελευταίες του κουβέντες.
Μήπως να το ξαναπροσπαθούσες χωρίς να υπολογίζεις φαντάσματα, αφήνοντας τον εαυτό σου ελεύθερο και βλέποντας πως θα πάει?

[mirtw]

δεν του εκανα κατι για να μη θελει να με ξαναδει στα ματια του. δεν τον χωρισα κ του ειπα πως δεν τον αγαπαω κ δεν τον νοιαζομαι. Ισα ισα που ημουν ξεκάθαρη. "θέλω να χωρίσουμε,ναι. Για ολα αυτά τα προβήματα που είπαμε. Αν δεν ήταν η απόσταση θα είχα κουράγιο να το παλέψω παρα τα πρόβλήματα. Τωρα όμως υπάρχει η απόσταση. Αν τύχει (μιας κ δεν εκανε κανεις κινηση) να είμαστε κάποτε στο ίδιο μέρος και αυτό που 'εχουμε ΑΞΙΖΕΙ ...τοτε δε θα χαθει". Δεν το φανταζόμουν αυτό που έγινε. Εγω απλά πιστευα πως θα κρατησουμε μια επικοινωνια ...ειδικα μεσω ιντερνετ που ηταν κ πιο ευκολο και πιο "ψυχανεμιστικο"!!! Αυτός ήθελε συγκεκριμενα να του πω τι θα γινει απο δω κ περα. Να μην το αφήσουμε. Να προσπαθήσουμε. Σημειώνω πως τις αλλες φορες που χωρισαμε ελεγε πως είμαι τα παντα για αυτον κτλ , μετα απο δυο μερες μου εστελνε τραγουδια στο ιντερνετ, δεν το αφηνε γενικα στην τυχη του το θεμα, μην το παιρνεται οτι θελω παρακαλια , απλά δεν μπορουσα να δω αλλιως αν ειμαι σημαντικη γιαυτον. Αν ηθελα παρακαλια θα το παιζα ανενδοτη μεχρι να δς κατι δραστικο. Ολα αυτα γινοντουσαν τις προηγουμενες φορες γιατι κρατουσαμε κ επικοινωνια.
Η στάση η δική μου κ η απάντηση τωρα ήταν πως θέλω επικοινωνια, τον θέλω στη ζωη μου κ οπως του χα πει παντα θα τον αγαπω αλλα δεν θελω να εχουμε σχεση η τουλαχιστον δεν θελω να τον δω αμεσα. Και είπε πως εκεινος δεν πρόκειται να με ενοχλήσει , όποτε θέλω να επικοινωνησω εγω κ οποτε θελησω να τον δω απλα να του το πω και θα ρθει. Και αυτό ήταν το τέλος.

[mirtw]

Δεν θέλω πάλι να γυρίσω σαν βρεγμένη γάτα... αλλά πονάω. Αν πονούσε το ίδιο δε θα το κρατούσε μέσα του..... θα έπερνε τηλ, θα έστελνε μήνυμα να μου ριξει ευθυνες, και στην καλύτερη (αυτο που θα θελα) να ερθει εδώ...... Αρα ισως πιά να είμαι μόνη μου σαυτή την ιστορια....
Πονάω και ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΦΤΑΙΩ σε μεγάλο βαφμο. ¨Οχι μονο για τον πόνο μου αλλά και για το οτι είμαι πια μόνη μου, ακομα και στη σχεση ενιωθα μονη το τελευταιο διαστημα του το χα πει ( αφου αυτος με παροτρηνε να μιλησω!!) αλλα καμια κινηση απο μεριά του, ισα ισα μια βδομαδα πριν χωρίσουμε αν και μονο τηλεφωνικα τα λέγαμε τσακονωμασταν καθε μέρα λογω των νευρων μου οπως ελεγε
Τον εχασα..... το νιώθω..το ενιωθα...το ξερω ...ΦΤΑΙΩ ,εκει ειναι η τρέλα...ΦΤΑΙΩ πως θα αλλαξω χαρακτήρα??????????????!!!!!!!!!!

[mirtw]

σε ευχαριστω πολυ στεφανια που ασχοληθηκες. Η αληθεια είναι πως δεν περίμενα πως κάποις θα διάβαζε ότι έγραψα μέχρι το τέλος!!! Αλλα για να τα γραψω τοσο αναλυτικα ...ειμαι πολυ απελπισμενη. Μονο σκέφτομαι αυτον,την κατασταση και την λαθος συμπεριφορα μου. Χωρις υπερβολη. Πηρα αδεια απ τη δουλεια μου 5 μερες κ εφυγα σε συγγενεις αλλα την τρίτη ημερα γυρισα σπιτι μου.....θελω απομονωση....εγω και οι σκεψεις μου. Τρομάζω,νιώθω πως βρίσκομαι στην αρχή της τρέλας..

[mirtw]

πως πρλεπει να χειριστώ το θέμα τώρα?? Και προς εκείνον αλλα κ προς τον εαυτό μου...κυρίως. Σε δυο βδομάδες σκοπεύω να επικοινωνήσω μαζί του με αφορμή τα γεννέθλεια του. Αλλά δεν θέλω επανασύνδεση από δική μου προσπάθεια , για μένα ξέρω. Για εκείνον οχι όμως. Βάση του χαρακτ΄ηρα του πιστεύω πως αν θέλει πολύ κάτι θα το ζητήσει, όχι με επιμονή βέβαια αλλά μια κίνηση θα την κάνει. Δεν θέλω να ναι μαζί μου επειδή με λυπήθηκε που γύρισα. Γιαυτό το αφήνω πάνω του. Εγώ όμως για την ώρα ΠΟΝΑΩ

[mirtw]

Ας με βοηθήσει κάποιος κοντεύω να τρελαθώ. Δεν μιλάω σε κανεναν πια για αυτό γιατί όλοι με 'βρίζουν" ότι αφου μετα απο 25 μερες κλαιγομαιο ακομα σημαινει πως δεν επρεπε να χωρίσω. Στην ουσια "τα ακουω" ,επειδη δεν ξέρω τι θέλω. Ισωσ να φταιει κ το κομματι της αυτοπεπηθησης που μου λείπει. Σας παρακαλώ έχω ανάγκη από βοήθεια.....τρελαίνομαι. Στον προτελευταιο χωρισμό μας πηγα σε ψυχολογο και με έκανε χειρότερα. Μου είχε προτείνει κ χάπια.

[mirtw]

Είχαν επέμβει οι γονεις μου τότε και δεν ξαναπήγα. Γενικά μου λένε πως μόνο εγώ μπορώ να με βοηθήσω. Να μείνω μόνη μου ένα διάστημα να δω τι θέλω κ να τα βρώ με τον εαυτό μου. Όμως δεν αντέχεται ο πόνος , πλέον δεν σκέφτομαι, μόνο πονάω και κλαίω. Να βρω κάποιον άλλον ψυχολόγο αλλά αν πάλι γίνω χειρότερα???? Και εσείς είσυε ειδικοί , ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ ΜΕΕΕΕΕ .......Κλαιωωω

[marian_m]

Ή θα πονάς και θα περιμένεις μήπως και κάνει εκείνος κάποια κίνηση, ή θα ρίξεις τον εγωισμό σου και θα του πεις ότι δεν ήθελες να χωρίσετε. Προφανώς περίμενες να τρέξει πίσω σου και πάλι όπως τις άλλες φορές, δηλαδή, σ' ένα βαθμό, χώρισες εκ του ασφαλούς.
Στο μεταξύ, καλό θα ήταν να καταλάβεις τι θέλεις εσύ πραγματικά, γιατί εγώ τουλάχιστον δεν έχω πειστεί από τα γραφόμενά σου, ότι ξέρεις τι θέλεις.
Το παρελθόν του δε διαγράφεται, όπως και δεν μπορεί πάντα να γίνεται "μαγικά" αυτό που θέλεις εσύ.