Καταπιεση απο χομπι.

[keep_walking]

Εχετε αισθανθει ποτε οτι τα χομπι σας- ενδιαφεροντα σας σας καταπιεζουν?

Εννοω του στυλ μου αρεσει το διαβασμα και εχω 100 βιβλια να διαβασω σε εκκρεμοτητα ...μου αρεσουν οι ταινειες και ειναι 100 που περιμενουν να τις δω.

Δεν υπαρχει φυσικα χρονος για ολα και μαλιστα τον αισθανομαι , ισως και λογω του οτι μεγαλωνουμε σαν αστραπη , ξεγλιστραει σαν το νερακι μεσα απο τα χερια μου.

Αλλα δεν ξερω , παντα αισθανομαι κατι σαν "τυψεις" που δεν προλαβαινω τα ενδιαφεροντα μου.

Θελω πχ και να ειμαι ενεργος φορουμ και να τσαταρω και να διαβαζω και να βλεπω ταινειες και να σπουδασω και να δουλευω και να βγαινω εξω να γλενταω και τελος δεν εχει η λιστα.

Η μερα εχει 24 ωρες αρα ειναι ουτοπικο φυσικα να θες να τα κανεις ολα , αλλα να μηνα αισθανεσαι ασχημα που δεν τα προλαβαινεις.

Πολλες φορες μαρμαρωνω για μερικες στιγμες , ενα εκατομμυριο πραγματα να κανω και δεν ξερω με τι να πρωτο ασχοληθω.

Απλως καποιοι προβληματισμοι μου:)

[keep_walking]

Χμ τωρα που το διαβαζω το πιο πανω ισως να μην εγινα σαφης. Εννοω οτι αισθανομαι κατι να λειπει απο το τι εκανα ολη τη μερα. Δεν αισθανομαι την μερα πληρης γιατι δεν εκανα εκεινο και το αλλο και το παραλλο , με αποτελεσμα να αισθανομαι ενοχικα.

Αναρωτιεμαι αν αισθανονται και αλλοι τα ιδια.

[Θεοφανία]

Δεν είσαι ο μόνος κηπ...:)
Εγώ συνήθως δεν ακολουθώ κανένα πρόγραμμα που βάζω, γιατί όλο κάτι γίνεται και παρεκλίνει.
Συνήθως κάνουμε ότι μας αρέσει και ας νομίζες το αντίθετο.

[Christina82]

Αααααχ σε καταλαβαινω! Μην μου πεις οτι εισαι τοξοτης?

[Remedy]

ναι κιπ, το νοιωθω παρα πολυ συχνα.
αποφευγω να βαζω προγραμματα , γιατι σπανια τα ακολουθω...
οσο για ενδιαφεροντα, εχω σωρους απ ολα αυτα που ειπες.
ταινιες, περιοδικα, βιβλια, ακομα και οι κυριακατικες εφημεριδες , ζητημα ειναι αν θα διαβαστουν μεχρι να βγουν οι επομενες..
για να μη πω για στοχους τυπου "γυμναστηριο"κλπ... αστα..

οσο το σκεφτομαι, μονο για την δουλεια μου μπαινω σε σοβαρο προγραμμα και ειναι το μονο προγραμμα που δεν αποκλεινει ποτε, μεχρι να τελειωσει..
στην προσωπικη μου ζωη, χυμα...

[Θεοφανία]

και μη ξαναπείς το τσατ χόπμπι κηπ....το τσατ είναι ιδέα....:Ρ

[claire]

ναι! παλιότερα ήθελα να διαβάσω όσο το δυνατόν περισσότερα βιβλία, να δω όσο το δυνατόν περισσότερες ταινίες και να ακούσω όσο το δυνατόν περισσότερους δίσκους, σε σημείο να με πιάνει απελπίσία επειδή οι λίστες μου ήταν τεράστιες.ε, μετά το καλοσκέφτηκα και είδα πως κανονικά θα έπρεπε να διασκεδάζω με αυτά και όχι να ψυχαναγκάζομαι. τώρα τα ευχαριστιέμαι πιο πολύ και ειδικά με μουσική κολλάω και για καιρό με κάτι, δεν ακούω απλά κάτι και μετά προχωράω στο επόμενο.

[gus1973]

Με απασχολεί και εμένα όλο αυτό...
Μου συμβαίνει εδώ και αρκετό διάστημα. Αυτό που με προβληματίζει είναι γιατί δεν μου συνέβαινε παλιότερα. Με αφορμή αυτή την παρατήρηση (αλλά και κάτι σχετικό που είχα διαβάσει) θεωρώ ότι ένας βασικός παράγοντας είναι η ταχύτητα. Ταχύτητα που διατρέχει την καθημερινότητα μου (ίσως και την κοινωνία γενικότερα) εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ταχύτητα στη δουλειά, ταχύτητα στην τεχνολογία, ταχύτητα στην πληροφόρηση, ταχύτητα στον έρωτα, ταχύτητα ακόμη και στον ελεύθερο χρόνο (διάβασμα, διακοπές, χόμπι και η λίστα δεν έχει τελειωμό :) ) Μια τάση να τα προλάβουμε όλα (πράγμα που δεν γίνεται με αποτέλεσμα να καταλήγω σε ψυχαναγκασμούς και σε άγχος). Και αναρωτιέμαι; Είναι δυνατόν όλα αυτά να μπουν κάτω από ένα πρόγραμμα; Αλήθεια ποια είναι η ουσία; Να "τρέξω" απλά για να "καταναλώσω" (πολιτισμό, πληροφορία, ακόμη και φαγητό) καλύπτοντας ενδεχομένως, ανασφάλειες και πλασματικές ανάγκες ή να προσπαθήσω να αφουγκραστώ τις βαθύτερες ανάγκες μου, να μάθω να ορίζω τους ρυθμούς μου έτσι ώστε συνειδητά και αβίαστα να μαθαίνω, να ξεκουράζομαι, να απολαμβάνω...;

[PETRAN]

Με απασχολεί και εμένα όλο αυτό...
Μου συμβαίνει εδώ και αρκετό διάστημα. Αυτό που με προβληματίζει είναι γιατί δεν μου συνέβαινε παλιότερα. Με αφορμή αυτή την παρατήρηση (αλλά και κάτι σχετικό που είχα διαβάσει) θεωρώ ότι ένας βασικός παράγοντας είναι η ταχύτητα. Ταχύτητα που διατρέχει την καθημερινότητα μου (ίσως και την κοινωνία γενικότερα) εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ταχύτητα στη δουλειά, ταχύτητα στην τεχνολογία, ταχύτητα στην πληροφόρηση, ταχύτητα στον έρωτα, ταχύτητα ακόμη και στον ελεύθερο χρόνο (διάβασμα, διακοπές, χόμπι και η λίστα δεν έχει τελειωμό :) ) Μια τάση να τα προλάβουμε όλα (πράγμα που δεν γίνεται με αποτέλεσμα να καταλήγω σε ψυχαναγκασμούς και σε άγχος). Και αναρωτιέμαι; Είναι δυνατόν όλα αυτά να μπουν κάτω από ένα πρόγραμμα; Αλήθεια ποια είναι η ουσία; Να "τρέξω" απλά για να "καταναλώσω" (πολιτισμό, πληροφορία, ακόμη και φαγητό) καλύπτοντας ενδεχομένως, ανασφάλειες και πλασματικές ανάγκες ή να προσπαθήσω να αφουγκραστώ τις βαθύτερες ανάγκες μου, να μάθω να ορίζω τους ρυθμούς μου έτσι ώστε συνειδητά και αβίαστα να μαθαίνω, να ξεκουράζομαι, να απολαμβάνω...;

Ωραίο ποστ gus.


To πάθαινα και εγώ παλιά keep. Εγώ το είχα πάθει σε μια φάση ευρύτερου άγχους. Είχα μπει στο τριπάκι να οριοθετώ με αυστηρό τρόπο από τους πιο σοβαρούς στόχους μέχρι τα πιο απλά χόμπι. Λίστες από άλμπουμ, ημερομηνίες από πράγματα/αγορές/δραστηριότητες που έπρεπε να γίνουν, βιβλία και ταινίες που έπρεπε να δω, ολόκληρα life-style προγράμματα που εμπεριείχαν γυμναστική, διατροφή κλπ. Και το μόνο που κατάφερνα είναι να περνάω πιο πολύ ώρα στην οργάνωση, στην σκέψη και στο άγχος παρά στις υποτιθέμενες δραστηριότητες. Τελικά η απαλλαγή από όλο αυτό ήρθε όταν συνειδητοποίησα ότι πάντα θα υπάρχουν μουσικές, ταινίες και βιβλία που δεν θα δω, πάντα θα υπάρχουν πιο γυμνασμένοι από μένα, πάντα οι στόχοι δεν θα βγαίνουν όπως θα τους ήθελα (η και καθόλου) κλπ. και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να χαλαρώσεις και να απολαύσεις αυτό/-ά που έχεις (κάνοντας μόνο μικρά βηματάκια για το οτιδήποτε) ;)

[Lou!]

Ωραίο ποστ gus.


To πάθαινα και εγώ παλιά keep. Εγώ το είχα πάθει σε μια φάση ευρύτερου άγχους. Είχα μπει στο τριπάκι να οριοθετώ με αυστηρό τρόπο από τους πιο σοβαρούς στόχους μέχρι τα πιο απλά χόμπι. Λίστες από άλμπουμ, ημερομηνίες από πράγματα/αγορές/δραστηριότητες που έπρεπε να γίνουν, βιβλία και ταινίες που έπρεπε να δω, ολόκληρα life-style προγράμματα που εμπεριείχαν γυμναστική, διατροφή κλπ. Και το μόνο που κατάφερνα είναι να περνάω πιο πολύ ώρα στην οργάνωση, στην σκέψη και στο άγχος παρά στις υποτιθέμενες δραστηριότητες. Τελικά η απαλλαγή από όλο αυτό ήρθε όταν συνειδητοποίησα ότι πάντα θα υπάρχουν μουσικές, ταινίες και βιβλία που δεν θα δω, πάντα θα υπάρχουν πιο γυμνασμένοι από μένα, πάντα οι στόχοι δεν θα βγαίνουν όπως θα τους ήθελα (η και καθόλου) κλπ. και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να χαλαρώσεις και να απολαύσεις αυτό/-ά που έχεις (κάνοντας μόνο μικρά βηματάκια για το οτιδήποτε) ;)

αχαχαχ! το εχω παθει κ εγω αυτο! τελικα δεν εκανα τιποτα κ απεχτησα ιδεοψυχαναγκαστικη με το να φτιαχνω κ να σβηνω λιστες ολη την ωρα!

τωρα κανω καθε μερα ο,τι μπορω, κ ο,τι προλαβαινω, αρκει αυτο που κανω να μου αρεσει στο παρον. πχ διαλεγω ενα βιβλιο? αν με κερδισει το διαβαζω, αλλιως το αφηνω κ παω για το επομενο!

πχ καποτε ηθελα να διαβασω τον αρχοντα των δαχτυλιδιων, αλλα τελικα δεν το εκανα. ε, τωρα πια δε με ενδιαφερει οποτε διαγραφεται.

κ ο,τι προλαβω!

[claire]

να το διαβάσεις. είναι τέλειο.

[marian_m]

Εγώ πάλι είμαι το εντελώς αντίθετο. Απεχθάνομαι οποιαδήποτε είδους καταπίεση. Σιγά μην καταπιέσω τον εαυτό μου για κάποιο χόμπυ.
Εδώ δεν τον καταπιέζω για βασικά πράγματα. Νιώθω πως ήρθα σ' αυτή τη ζωή για να διασκεδάσω και να την περάσω όσο πιο ξεκούραστα και απολαυστικά γίνεται. Και χωρίς να βιάζομαι. Έχω την εντύπωση, ότι όποιος βιάζεται θα ζήσει λιγότερο.

[PETRAN]

να το διαβάσεις. είναι τέλειο.

Το χομπιτ και τον άρχοντα τα είχα διαβάσει όταν ήμουν 16 σε μια φάση που γενικότερα ασχολούμουν με Role Playing Games και άκουγα epic metal lol. Είναι κλασικά βιβλία, αν και έχουν εκτεταμένες "οικολογικές περιγραφές", ώρες ατελείωτες περιγραφές τοπίων, δέντρων, ποταμών, βοτάνων λολ. Διαβάζεις τον άρχοντα και νομίζεις ότι πας για πικ-νικ. Πάντως ο τολκιν έχει κάνει φοβερή δουλειά. Στην κυριολεξία δημιούργησε ένα καινούργιο κόσμο με την δικιά του γεωγραφία, γλώσσα, φυλές, πολιτισμούς. Ήταν απίστευτος.


Τώρα νομίζω ότι ο άρχοντας θα με κούραζε. Νομίζω ότι στα λογοτεχνικά έχω λιγότερη υπομονή από παλιά και θέλω κάτι πιο άμεσο, γρήγορο και "to the point", χωρίς πολλές φλυαρίες και φανφάρες. Π.χ. ενώ παλιά είχα μανία με τα μυθηστορήματα-ποταμούς του stephen king τώρα δεν μπορώ να διαβάσω ούτε σελίδα. Η ανούσια φλυαρία σε όλο το μεγαλείο της. Τελευταία βιβλία που διάβασα ήταν η "μεταμόρφωση" του κάφκα (“ψαγμένο” a-la kafka) και το "ουράνιο μάτι" του philip dick (Sci-Fi). Σχετικά μικρά μυθιστορήματα, αλλά θαυματουργά. To «ουράνιο μάτι» by the way είναι και σχετικό με αυτά που συζητάμε στο fb Lou!. Πρόκειται για ένα κόσμο εναλλακτικής ιστορίας που έχει κυριαρχήσει ένας θεός-τιμωρός τύπου παλαιάς διαθήκης, όπου όλοι είναι αποστειρωμένοι, όλες οι φιλελεύθερες ιδέες είναι του σατανά, με το παραμικρό γίνονται αμαρτήματα, οι πράξεις του καθενός ακολουθούνται από τιμωρίες-πληγές η από θαύματα/ ανταμοιβές τύπου μάνα-εξ ουρανού και αντί για επιστήμονες υπάρχουν παπάδες-θεολόγοι-ιερείς που όλες τους οι προσπάθειες είναι να ανοίξουν «κανάλι-επικοινωνίας» με τον θεό και να τον έχουν ευχαριστημένο. Διάβασε το και πρότεινε το στους φίλους μας στο fb lol.

[psipsini]

Εχετε αισθανθει ποτε οτι τα χομπι σας- ενδιαφεροντα σας σας καταπιεζουν?

Εννοω του στυλ μου αρεσει το διαβασμα και εχω 100 βιβλια να διαβασω σε εκκρεμοτητα ...μου αρεσουν οι ταινειες και ειναι 100 που περιμενουν να τις δω.

Δεν υπαρχει φυσικα χρονος για ολα και μαλιστα τον αισθανομαι , ισως και λογω του οτι μεγαλωνουμε σαν αστραπη , ξεγλιστραει σαν το νερακι μεσα απο τα χερια μου.

Αλλα δεν ξερω , παντα αισθανομαι κατι σαν "τυψεις" που δεν προλαβαινω τα ενδιαφεροντα μου.

Θελω πχ και να ειμαι ενεργος φορουμ και να τσαταρω και να διαβαζω και να βλεπω ταινειες και να σπουδασω και να δουλευω και να βγαινω εξω να γλενταω και τελος δεν εχει η λιστα.

Η μερα εχει 24 ωρες αρα ειναι ουτοπικο φυσικα να θες να τα κανεις ολα , αλλα να μηνα αισθανεσαι ασχημα που δεν τα προλαβαινεις.

Πολλες φορες μαρμαρωνω για μερικες στιγμες , ενα εκατομμυριο πραγματα να κανω και δεν ξερω με τι να πρωτο ασχοληθω.

Απλως καποιοι προβληματισμοι μου:)

παντως ειναι καλο αυτο που εχεις...ειναι αλοι που καθοντε ολη μερα αδρανης χωρις να κανουν τιποτα η μπροστα στην τβ με τις ωρες και αφηνουν τον χρονο να περναει ανεκμεταλευτος

[Remedy]

ωραια ειναι και η αδρανεια οταν την ευχαριστιεσαι...
το θεμα ειναι να μην μενεις αδρανης με την αισθηση οτι κανεις μαλακια και χανεις τα καλυτερα...