Υποκατάστατο... γονέα

[seek_4_answers]

Καλησπέρα!
Αναζητώ πληροφορίες για το ρόλο που μπορεί να παίξει ένα τρίτο πρόσωπο, εκτός οικογένειας, ως υποκατάστατο γονέα, σε περιπτώσεις συναισθηματικής ή/και σωματικής κακοποίησης.


Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

[Empneustns]

αν θελει να βοηθησει μπορει να παιξει μεγαλο ρολο,αρκει να το θελει πραγματικα...
αν και θα σε συμβουλευα να παρεις καποιες συμβουλες απο ανοιχτες γραμμες επικοινωνιας,σιγουρα ξερουν καλυτερα τι μπορεις να κανεις ...

[seek_4_answers]

Είναι παλιά ιστορία...όχι τωρινή.

Δεν είχα φανταστεί το μέγεθος...
- συναισθηματικής εμπλοκής
- δεσμών

και πολλά άλλα που είναι αρκετά ... ομιχλώδη ακόμα.


Γενικά πώς μπορώ να βρω πληροφορίες για το ... ρόλο, τη λειτουργία, και τη δυναμική τέτοιων σχέσεων; (ελπίζω να γίνομαι κατανοητή...)

[Empneustns]

να πω την αληθεια,οχι δεν σε καταλαβαινω τι εννοεις

[seek_4_answers]

- Μπορεί ένα τέτοιο άτομο να υποκαταστήσει (σε μεγάλο βαθμό), το συναισθηματικό δεσμό που έχει ένα παιδί (προς το γονιό του);
- Η επηροή που έχει ένα τέτοιο άτομο στο παιδί, μπορεί να είναι μεγάλη;

Υπάρχει δηλαδή ως "ρόλος";
Συμβαίνει σε περιπτώσεις συναισθηματικής ή/και σωματικής κακοποίησης;
Μπορεί κάποιος να μετριάσει τις επιπτώσεις της κακοποίησης λειτουργώντας μέσα από έναν τέτοιο ρόλο;

(Έγινα λίγο πιο σαφής τώρα... ή να προσπαθήσω κι άλλο; -μου είναι κάπως δύσκολο να βρω τις κατάλληλες ερωτήσεις).

[Empneustns]

παρολα αυτα δες εδω

http://www.hamogelo.gr/36.1/Ti-kanoyme

και ενημερωσου...πιστευω θα μπορεις να βοηθηθεις περισσοτερο,καθως εχουν και το νομικο υποβαθρο για να σε στηριξουν και τις γνωσεις...
αν χρειαζεσαι και κατι αλλο εδω ειμαστε

[seek_4_answers]

Ε... χμμ.. δεν είμαι παιδί (πλέον!)
Τι θα μπορούσα να ρωτήσω σε μια τέτοια γραμμή; (Τότε δεν υπήρχαν τέτοιες... νομίζω).
Αυτές δεν αφορούν τα παιδιά και περιστάσεις που εξελίσσονται στο παρόν (ή ίσως... στο πρόσφατο παρελθόν). Νομίζω πως ηλικιακά βρίσκομαι ... εκτός.


(Συγγνώμη αν γίνομαι κουραστική...)

[Empneustns]

λοιπον....
καταρχην νομικα δεν εχει δικαιωματα...δηλαδη κηδεμονας σου ειναι ο γονιος σου,μπορει οποτε θελει να αναγκασει το τριτο προσωπο να απομακρυνθει απο σενα...
εκτος αν το τριτο προσωπο αποδειξει πως σε κακομεταχειριζονται... ακομα και σε αυτη την περιπτωση ομως,νομιζω πως το τριτο προσωπο δεν σε αναλαμβανει...
σε συναισθηματικο επιπεδο,ναι μπορει να σε βοηθησει,ακομα και σε χρηματικο αν το θελει...
επιρροη μπορει να εχει σε συναισθηματικο επιπεδο,να σε συμβουλεψει,αλλα δεν μπορει να σε παρει σπιτι του χωρις την αδεια των γονιων σου...
πρεπει με καποιον τροπο να αποδειχτει πως ασκηθηκε σε εσενα σωματικη κακοποιηση ωστε να ξεκινησουν καποιες διαδικασιες,δηλαδη αστυνομια κλπ κλπ
εχει καποια συγγενεια αυτο το τριτο προσωπο;εισαι αγορι η κοριτσι;
ολα αυτα παιζουν ρολο.ποσο χρονων ειναι το τριτο προσωπο.

[Empneustns]

δεν με βοηθας...
αν δεν πεις καποια πραγματα για σενα και τι ακριβως συμβαινει δεν νομιζω να παρεις καποια σωστη απαντηση...
ουτε καταλαβα τι εννοεις οταν εισαι ηλικιακα εκτος,δηλαδη εισαι 65;
ανεφερε ακριβως πιο ειναι το προβλημα,και τι ακριβως θελεις να κανεις και συνεχιζουμε

[seek_4_answers]

ΟΚ... συγγνώμη ...
65... όχι!

Είμαι 30+.
Είχα βιώσει συναισθηματική κακοποίηση και ας πούμε σχετικά περιορισμένη (ευτυχώς)... σωματική.

Υπήρξε κάποιος άνθρωπος -εκτός οικογένειας, μη συγγενής, που μου στάθηκε. Πολύ συζήτηση, πολύ κουβέντα, και ποτέ δε μου γύρισε την πλάτη.
Ποτέ δεν "χώθηκε" στην οικογένεια. Η παρουσία ήταν τόσο διακριτική που διαφυλάχθηκε από πολλούς, χωρίς να φέρει προβλήματα.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι το βάθος του συναισθηματικού δεσμού.
Μέχρι τώρα δεν το είχα αντιληφθεί.

Και αναρωτιέμαι...
υπάρχει περίπτωση κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού ... να έχει πάρει τη θέση του γονιού;

Εϊναι της "φαντασίας" μου όλο αυτό; Εϊναι δηλαδή απλά μια φίλη παραπάνω και λόγω της έντασης "φαίνεται" αλλιώς;


Γενικά βρίσκω αναφορές για συναισθηματική κακοποίηση. Έχει τύχει να επικοινωνήσω με ανθρώπους που έχουν υποστεί παρόμοια πράγματα. Μα κανένας δεν είχε κάτι αντίστοιχο... και προσπαθώ να βάλω την "εικόνα" του παζλ στη θέση της.

[Empneustns]

με οποιοδηποτε ατομο μπορεις να δημιουργησεις συναισθηματικο δεσμο,ποσο μαλλον με καποιον που σε βοηθησε τοσο πολυ οσο μας λες...
και αν υποτεθει πως βασιζεσαι παραπανω σε αυτον απο οτι στους γονεις σου,τοτε ναι ισως στο μυαλο σου να ειναι πιο γονιος απο τους γονεις σου...
αλλα δεν καταλαβαινω γιατι το αναμοχλευεις τωρα;λες λογω της εντασης φαινεται αλλιως.Ποιας εντασης;
μηπως ειναι και αλλα συναισθηματα,αλλου ειδους;
καλο βραδακι ομως απο εμενα,τα λεμε και αυριο

[seek_4_answers]

Υπάρχουν κάποιες "εκκρεμότητες" ακόμα με τους γονείς.
Και στη συζήτηση μαζί της... αναγκαστικά βρέθηκα πίσω... και σε συναισθήματα και σε συμπεριφορές (που θυμήθηκα).

Προσπαθώ να βρω έναν τρόπο για να προσεγγίσω τους δικούς μου ανθρώπους με κάποιον ειδικό -αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος.


Και εκεί πάνω στην κουβέντα, ξαφνιάστηκα από τα ίδια μου τα συναισθήματα. Μοιάζουν εντελώς γονιού-παιδιού (αν θεωρήσουμε πως τα γνωρίζω).
Και πώς να το πω... είναι οκ αυτά; Ή τρέχει τίποτα που πρέπει να ψάξω;;



Υ.Γ. Ξεχάστηκα... δεν ανέφερα... κορίτσι είμαι... όχι αγορι. Και εκείνη είναι κοντά στα 60.

[Flumen]

Το άτομο σαν βρέφος στην αρχή της ζωής του αρχίζει να αναπτύσει συναισθηματικούς δεσμούς (δεσμούς προσκόλλησης) με άτομα του περιβάλλοντός του. Μπορεί να'ναι η μητέρα , μπορεί να ναι ο πατέρας, η γιαγιά, ο αδερφός, ακόμα και η γυναίκα που το φροντίζει στον παιδικό σταθμό. Σημαντικός παράγοντας για να δημιουργηθεί αυτός ο δεσμός είναι το τι παρέχει αυτό το άτομα στο παιδί, και αυτό μπορεί να ναι απλά και μόνο ο χρόνος που περνάει μαζί του έως και τη φροντίδα. Δηλαδή αν το παιδί περνάει περισσότερο χρόνο με συγκεκριμένο άτομο, με αυτό το άτομο σίγουρα θα αναπτύξει δεσμό. Η ποιότητα ομως του δεσμού αυτού καθορίζεται απο τη ποιότητα φροντίδας που παρέχει το άτομο, και τότε μιλάμε για την πιθανότητα να αναπτυχθεί ασφαλής ή ανασφαλής δεσμός, πολύ απλά μια υγιής ή όχι σχέση. Αυτές οι πρώιμες σχέσεις που αναπτύσει το βρέφος-παιδί με τα άτομα καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό τις σχέσεις που θα αναπτύξει αργότερα το παιδί σαν έφηβος-ενήλικας. Αυτοί οι δεσμοί συναντώνται σε κάθε στενή διαπροσωπική σχέση κι όχι μόνο σε σχέσεις οικογένειας, αλλά και φιλίας και συντρόφων. Και φυσικά είναι το φυσιολογικό γιατί συμβαίνει σε όλους, είναι μέρος της κοινωνικοποιητικής ανάπτυξης... Το θέμα δεν είναι αν αναπτύσουμε δεσμούς, αλλα τι ποιότητας δεσμούς αναπτύσουμε...

Το θέμα που σε απασχολεί λέγεται προσκόλληση, μπορείς να ψάξεις στο διαδίκτυο και σε βιβλία ψυχολογίας αυτό τον όρο και θα λυθούν οι απορίες

Προσωπικά δε βλέπω λόγο να ανησυχεις, από οτι κατάλαβα βλέπεις σαν μάνα μια μεγαλύτερη γυναίκα η οποία σου πρόσφερε φροντίδα. Δέθηκες με ένα άτομο, τι πιο υγιές?

[BrokeN_DoLL]

επειδη οι μελετες που κανω εχουν βαση σε δεσμους γονεα παιδιου, εχω διαπιστωσει οτι παιζει ρολο ενα τριτο προσωπο οσο αναφορα την κοινωνικοτητα του παιδιου αλλα πολλες φορες συνιθως σε αρσενικα παιδια δεν κανει καμια διαφορα. η ελειψη του βιολογικου γονεα και ειδικα τα ερεθισματα που θα πρεπε να του αναπτυξει η μητερα με το αγγιγμα, το μητρικο γαλα, τις λεξεις, δεν εχουν υποκαταστατο δυστυχως και προκαλουν ελειψεις βιολογικων ουσιων στον εγκεφαλο καθως και εμφυτη οργη που καλλιεργειται.

στα λεω ολα αυτα με δικα μου λογια . αμα τα διαβασεις ειναι πιο εξειδικευμενα. ομως απο παρατηρηση εγκληματικων η νευρικων ατομων συμφωνα με τα παιδικα τους χρονια τα μισα απο αυτα μεγαλωσαν με παρενθετη οικογενεια η οποια τους προσφερε ο,τι χρειαζοντουσαν για να αναπτυχθουν και να ενταχθουν σωστα, αλλα παρ ολα αυτα δεν μεγαλωσαν οπως θα πρεπε σαν να ηταν δικο τους παιδι. ο βιολογικος γονεας ειτε καλος ειτε κακος ειναι αναντικαταστατος. ειναι αυτο που λεμε αμαρτιες γονεων παιδευουσι τεκνα. ακομη και να ξεφυγεις απο αυτους και να μην μαθεις ποτε πως υπηρξαν, σου αφηνουνε κουσουρι.

[seek_4_answers]

Σας ευχαριστώ όλους για τις άμεσες απαντήσεις σας.

Ναταshα, είσαι πολύ κοντά σε αυτό που αναζητώ.

Broken_DoLL, δεν υπήρχε πλήρης απουσία των γονιών.

Ο ένας απουσίαζε συχνά (παρουσία λίγων ημερών το έτος -λόγω δουλειάς), και ο άλλος ήταν... "με ρόλους". Τη μια στοργικός και τρυφερός (σπανιότερα) και την άλλη ... ταύρος σε υαλοπωλείο (συστηματικά)... Μόνο που όταν στηριζόσουν στην "καλή" πλευρά... ότι εμπιστευόσουν... τα "χτύπαγε" όταν ήταν θυμωμένη. Και συνήθως ήταν θυμωμένη, νευρική, με εμμονές, με ιδέες ..δεν ξέρω πως να τις περιγράψω... (π.χ. μας προετοίμαζε για τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο... ) και πολλά άλλα.

Στην καθημερινή παράνοια... και παντελής έλλειψη λογικής...
υπήρξε στα 14 μου ... αυτό το τρίτο πρόσωπο που έβαλε, τα θεμέλεια της ασφάλειας, της λογικής, του ορθολογισμού, και άρχισα να χρησιμοποιώ το μυαλό μου καλύτερα. Ήταν ο άνθρωπος που κατέφευγα -κρυφά από τους γονείς μου- και ... ανάσαινα.

Έως τώρα... δε μπορώ να χαρακτηρίσω τη σχέση αυτή... Φιλική.. δεν είναι. Δεν έχει αυτό το "αμφίδρομο" της φιλίας. Είναι κατά πολύ δοτική προς εμένα.

Και δεδομένων των τωρινών περιστάσεων με τους δικούς μου, σκαλίζοντας το παρελθόν και βλέποντας το παρόν... μου φάνηκε σα να έμοιαζε "γονική", με έντονα συναισθήματα ακόμα και στο παρόν.

Η ανησυχία μου έγκειται στο κατά πόσο είναι αυτό υγιές. Αν και η Ναταshα, σύμφωνα με όσα επιγραμματικά αναφέρει -αν τα ερμήνευσα σωστά-, λέει πως μάλλον είναι ... οκ.