Δεν έχω κάνει ποτέ σχέση

[Aloha]

Γεια σας!! Σας γράφω πάλι μετά από ένα χρόνο για το ίδιο πρόβλημα. Αυτή τη φορά θα σας κουράσω λίγο περισσότερο. Ακόμη και να μην το διαβάσετε όλο, η συμβουλή σας είναι πολύτιμη για μένα. :)

Θα σας γράψω πάλι τα θεματάκια μου. Το σημαντικότερο θέμα που έχω είναι ότι όλοι με θεωρούν χαζή. Και δεν είναι η ιδέα μου γιατί πολλοί μου το λένε στα μούτρα. Και αυτοί που δεν με θεωρούν χαζή με θεωρούν αθώα και αφελή (και αυτό μου το χουν πει). Δεν ξέρω τι να αλλάξω για να φαίνομαι έξυπνη. Ξέρω ότι ακούγονται αστεία αυτά που γράφω, αλλά είναι πρόβλημα. Και έχω πληγωθεί πολύ σ' αυτό το θέμα από παλιούς συμμαθητές στο δημοτικό και λύκειο που με κοροϊδευαν. Δεν ξέρω πως να κερδίσω τον σεβασμό των ανθρώπων, πως να κάνω τον άλλο να ενδιαφερθεί για μένα και να μην με θεωρεί δεδομένη ή να με προσβάλλει.

Όσα αγόρια με έχουν πλησιάσει (δεν ήταν πολλά) ήταν άγνωστοι. Κανένα αγόρι που να με έχει γνωρίσει δεν με πλησίασε ούτε φιλικά. Ακόμη, έχω προσέξει ότι όταν πχ βγαίνουμε παρέα έξω και γνωρίζουμε άλλα άτομα, τις περισσότερες φορές όταν τους ξαναβλέπω κοιτάνε από την άλλη και δεν μου λένε ούτε γεια. Ποτέ δεν είχα καλή σχέση με το άλλο φύλο, στο σχολείο διάβαζα συνεχώς και σπάνια έβγαινα έξω. Ήμουν πάρα πολύ ντροπαλή, κλειστή και αμήχανη. Βέβαια, τώρα έχω αλλάξει και έχω γίνει πιο κοινωνική. Μη φανταστείτε τίποτα τρομερό. Ακόμη νιώθω αμηχανία όταν θα είμαι μόνη μου με ένα αγόρι (το χω και με τις κοπέλες). Δεν ξέρω τι να πω, πως να ξεκινήσω ή να συνεχίσω την κουβέντα και αν δεν είναι κοινωνικός ο άλλος θα βασιλεύει η σιωπή. Ακόμη έχω προσέξει ότι και οι άλλοι νιώθουν αμήχανα μαζί μου. Όπως για παράδειγμα, σπάνια κάποιος θα ζητήσει το τηλέφωνό μου. Και αν το θέλει θα το βρει από κοινό γνωστό. Ίσως δίνω την εντύπωση ότι θα παρεξηγήσω την κίνησή τους. Θυμάμαι ένα αγόρι που κάναμε παρέα αρκετό καιρό στο σχολείο και πήρε το τηλέφωνό μου από αλλού. Και όταν είμασταν μαζί δεν φαινόταν να αισθάνεται άβολα μαζί μου.

Πέρα από το πρόβλημα με την αμηχανία και την επικοινωνία γενικά πιστεύω ότι σαν άτομο είμαι βαρετή και ότι δεν έχω ενδιαφέρον. Διαφορετικά τώρα θα είχα αρκετούς φίλους. Όμως οι φίλοι μου είναι ελάχιστοι και μετά τις σπουδές θα είναι ακόμη πιο λίγοι. Δεν μου χει τύχει να βγώ με κάποιον/ κάποια και να με ξαναπάρει να βρεθούμε. Αντίθετα αυτό βλέπω να γίνεται με άλλα άτομα.

Όσον αφορά τα αγόρια, το μόνο θετικό που μου έχουν πει είναι ότι είμαι καλή, που και αυτό αρνητικό είναι , αν συνδιαστεί με όλα τα άλλα. Από διάφορες κουβέντες κάποιων κατάλαβα ότι δίνω την εντύπωση της αθώας, άπειρης, καλής και ήσυχης κοπέλας που ενδιαφέρεται μόνο για το διάβασμα.

Το άλλο πρόβλημα που έχω είναι πρακτικό. Μένω σε μια πολύ κλειστή κοινωνία όπου όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και βάζουν εύκολα ταμπέλες ο ένας στον άλλο. Επομένως εδώ που μένω δεν έχω και την καλύτερη φήμη. Ο μόνος τρόπος να γνωρίσεις κάποιον είναι μέσω κοινής παρέας. Να κάνεις νέους φίλους είναι δύσκολο γιατί όλοι είναι σε παρέες-κλίκες και δύσκολα δέχονται νέα άτομα στην παρέα τους. Φίλους πολλούς δεν έχω. Αν είναι να βγω με παρέα θα πάμε μάλλον σε καφέ μέχρι τις 1 το πολύ. Δεν είναι του έξω οι άλλες. Αλλά ακόμα και να με πλησίαζε κάποιος εκεί στο καφέ, θα μου βγαινε το όνομα αν ανταποκρινόμουν σε ένα άγνωστο. Από μόνη μου να βρω κάποιον είναι αδύνατο. Οι μόνες γνωριμίες που έχω κάνει είναι εκεί που σπουδάζω. Είναι μια μικρή πόλη, αλλά τουλάχιστον εκεί δεν με ξέρει κανένας. Όταν ένιωθα μόνη έκανα μια βολτίτσα, έβλεπα κόσμο και μου περνούσε, πήγαινα στην βιβλιοθήκη και μιλούσα με άλλους και μου άρεσε. Εδώ τίποτα δεν μπορώ να κάνω μόνη μου, ούτε μια βόλτα να ξεσκάσω.

Γνωρίζω κοπέλες που έχουν κάποια από αυτά τα ελαττώματα πχ είναι ντροπαλές, λιγομίλητες και μπορεί να είναι και απόμακρες αλλά έχουν και την σχέση τους και τους φίλους τους. Δεν ξέρω πως να διορθώσω τα μειονεκτήματά μου. Προσπαθώ από το λύκειο να αλλάξω, να γίνω πιο κοινωνική, να κάνω περισσότερους φίλους κλπ αλλά τίποτα... Ζω συνεχώς τις ίδιες καταστάσεις αλλά με άλλα πρόσωπα. Νιώθω μόνη, νιώθω ότι δεν είμαι φυσιολογική όπως τις άλλες. Όταν τις βλέπω με τους φίλους τους ζηλεύω, ζηλεύω που εγώ δεν θα το νιώσω ποτέ αυτό. Που θα μείνω μόνη μου. Ξέρω ότι πολλοί θα με θεωρείται μικρή (είμαι 20) και θα μου πείτε ότι έχω χρόνο, ότι δεν με πήραν τα χρόνια. Αλλά μέσα μου το ξέρω, το ξέρω ότι κανείς δεν θα με αγαπήσει, κανείς δεν θα αναζητήσει την συντροφιά μου.

Μόνο ένας άγνωστος ή κάποιος με τον οποίο έχουμε ανταλλάξει μια κουβέντα θα με ήθελε. Σ' αυτούς αρέσω γιατί δεν με έχουν γνωρίσει. Και δεν κάνω το βήμα να τους πλησιάσω γιατί φοβάμαι. Σκέφτομαι ότι και αυτοί θα με θεωρήσουν χαζή και θα με απορρίψουν.

Συγνώμη εάν σας κούρασα. Ήθελα κάπου να τα πω, έστω να τα γράψω. Κάθε συμβουλή σας ευπρόσδεκτη!!!:)

[nflu]

Οι ανθρωποι που λενε τους αλλους χαζους...ειναι οι ιδιοι ηλιθιοι.... τι παει να πει χαζος? κι οταν κολλας στους αλλους ταμπελες και θεωρεις πως με μια ματια εβγαλες και ακτινογραφια του μυαλου και του εσωτερικου του κοσμου...σημαινει οτι εισαι ρηχος...μετριος..αρα μια ψυχικη χαβουζα...
σορυ που μιλαω ετσι,κοριτσι,αλλα εμενα καθολου χαζη δεν μου φαινεσε....αντιθετα το περιβαλλον σου εχει προβλημα γιατι ειναι ρηχο ,ανεπαρκες και ευπεπτο.....
μην ανησυχεις καλο μου.... και ανθρωπους θα γνωρισεις και σχεση θα κανεις...που θα εινα ανταξιοι σου... αλλα πρεπει να ξανοιχτεις λιγο...να γνωρισεις πιο ενδιαφεροντες και ουσιαστικους ανθρωπους....
στο καταλληλο περιβαλλον και με τα χρονια ,μπορει και να ανθισεις και να γινεις πολυ κοινωνικο πλασμα.....απλα μη δινεις σημασια στην γνωμη και την αποδοχη... ανθρωπων χωρις περιεχομενο.....

[marian_m]

Θα σε συμβούλευα με την πρώτη ευκαιρία να αλλάξεις τόπο διαμονής.

[Φωτεινη!]

εμενα προσωπικα μου εβγαλες μια γλυκα..
Αυτο που λες "ζω τις ιδιες καταστασεις με διαφορετικους ανθρωπους" με κανει να σκεφτομαι πως αισθανεσαι κοριτσακι μου..
Νιωθεις οτι φταις εσυ και πως οτι κι αν κανεις το αποτελεσμα θα ειναι το ιδιο?
Λοιπον εγω θα σ ελεγα το εξης:
Κρατα αυτα που κανεις ιδια και αλλαξε "παστα" ανθρωπων που συναναστρεφεσαι!πλησιασε διαφορετικα ατομα,,εστω κι αν υπαρχει μονο ενα!
Σε φιλω!

[~Lucy~]

Εχεις πολυ χαμηλη αυτοπεποιθηση κι αυτο ειναι που σε ριχνει ψυχολογικα! εχεις χρονια μπροστα σου να γνωρισεις ατομα που θα ενδιαφερθουν πραγματικα για σενα...δεν προτιμουν ολοι οι αντρες κοπελες που μιλανε πολυ ουτε ταιριαζουν ολοι μαζι τους.. με τον καιρο θα μαθεις να ανοιγεσαι στις παρεες! κ καθολου αφελη να μην θεωρεις τον εαυτο σου! ειναι μεγαλο λαθος. πρωτα εσυ πρεπει να αναθεωρησεις πραγματα γυρω απο την εικονα σου και υστερα θα διαμορφωθει και η εικονα που βγαζεις προς τα εξω κατα τη γνωμη μου..

[Frini]

Και σε μένα μικρο μου, δεν φαίνεσαι από τα γραφόμενα σου καθόλου χαζή. Με έλλειψη αυτοπεποιθησης ίσως, αλλά αυτήν σιγά σιγά μπορείς να την βρεις.
Το πιο βασικό είναι μην αγχώνεσαι για το πως σε βλέπουν οι άλλοι. Αν απελευθερωθείς από το άγχος και τις αρνητικές σκέψεις που κάνεις για τον εαυτό σου θα νιώσεις καλύτερα.
Μην πιέζεσι, χαλάρωσε λιγο, αυτό χρειάζεσαι.
Ίσως οι αλλοι να μην σε πλησιάζουν γιατί σε νιώθουν σφιγμένη και πιστεύουν ότι δεν θέλεις παρέα.
Μην περιμένεις κάποιος να ζητήσει το τηλεφωνο σου, ζητησε εσυ το δικο του. Η κλειστη κοινωνια που ζεις σε περιορίζει μεν αλλά μέχρι ενα σημείο, εσύ βάζεις περισσοτερους περιορισμούς μέσα σου.
Αν αισθάνεσαι ότι δεν έχεις κάτι να πεις ή αισθάνεσαι βαρετη μπορεις ν' ασχοληθεις με κάποια πράγματα για να διευρύνεις τους ορίζοντες σου, αλλά πρόσεχε, θα το κάνεις για σένα, όχι για δημιουργία εντυπώσεων γιατί τότε δεν θα έχει νόημα, θα είναι επιφανειακο.
Αφου είσαι κορίτσι του διαβάσματος. ενημερώσου για την επικαιρότητα, διάβασε λογοτεχνία..βρες μια δημιουργική απασχόληση ΄στην οποία εκτός του ότι μπορεις να βρεις μια κλιση την οποία δεν ξέρεις, θα γνωρίσεις νέους ανθρώπους.
Τόνωσε το εγώ σου ..
Και προπαντος αδιαφόρησε για τις κακοβουλες γνώμες των τρίτων, είναι πολυ πιο λίγοι και ανεπαρκεις από σένα

[anonymous_1]

Μου θυμίζεις πολύ τον εαυτό μου στην ηλικία σου. Πάντα ένιωθα ότι προσπαθούσα και τελικά ζούσα τις ίδιες καταστάσεις...Μία διαρκής προσπάθεια για να καταλήξω στο ίδιο αποτέλεσμα..Στη συνέχεια αρνητικές εμπειρίες κ τώρα πλέον στα 27 είμαι περίπου στην ίδια κατάσταση αλλά έχει ουσιαστικά αλλάξει ο τρόπος σκέψης μου.
Κατάλαβα ότι τελικά δε φταίω εγώ στο βαθμό που πίστευα. Πολλοί άνθρωποι ψάχνουν να εκμεταλλευτούν ένα άτομο που κάνει μπαμ από μακρυά ότι έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση.Το θέμα είναι να βάζεις εσύ τα όρια σου. Η ζωή όσο και αν πιστεύεις ότι ξεφεύγει από τα χέρια σου είναι στο χέρι σου.
Δεν είναι το θέμα χαζή που λες ότι σε κάνει μη ποθητή. Εγώ για το μοναδικό πράγμα που έχω αυτοπεποίθηση είναι η εξυπνάδα κ το ξέρουν κ οι άλλοι ότι είμαι έξυπνη επειδή το πιστεύω κ γω.
Παρόλο αυτά στα 27 το ξέρεις ότι κ σε μένα δεν την έχει πέσει ποτέ κάποιος γνωστός για σχέση (μόνο ένας τώρα που το θυμάμαι) παρά μόνο άγνωστοι έξω. Από αυτό πρέπει να λαμβάνεις το θετικό για να σου την πέφτει κάποιος άγνωστος σημαίνει ότι εξωτερικά είσαι ωραία γιατί ο άγνωστος δε βλέπει τίποτα άλλο.
Κ ας σου πω το παράδειγμα για μένα για να καταλάβεις σε τι λάθος σκέψεις βαδίζεις. Μου την πέφτουν αρκετοί άγνωστοι άρα αντικειμενικά σημαίνει ότι είμαι αρεστή εξωτερικά. Είμαι έξυπνη κ αυτό το ξέρω κ γω κ οι γύρω μου τότε τι θέμα έχω κ είμαι στην ίδια φάση με σένα.
Έχω το ίδιο θέμα που έχεις εσύ (λάθος πιστεύεις ότι είσαι χαζή κ βαρετή). Το θέμα σου είναι η φοβερή ανασφάλεια, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, ο φόβος απόρριψης που σε κάνουν να παραιτείσαι αθελά σου από την ευτυχία.
Εγώ προσπάθησα τα άλλαξα είμαι πολύ κοινωνική έχω παρέες, έχω κάνει κάποιες ερωτικές σχέσεις (λίγες) αλλά πάντα ζω καταστάσεις όπου μερικοί με εκμεταλλεύονται κτλ γιατί απλά δεν έλυσα τα πιο πάνω προβλήματα.
Το προβλημά σου δεν είσαι εσύ είναι οι άλλοι που δε σε εκτίμησαν αλλά για να το λύσεις πρέπει να αλλάξεις εσυ..Αντιφατικό αλλά δυστυχώς τους άλλους δε μπορούμε να τους αλλάξουμε..
Καλή τύχη!! Άλλωστε είσαι πολύ μικρή, μην κάνεις τα ίδια λάθη που έχω κάνει, η ζωή είναι στα χέρια σου. Εγώ άλλαξα πράγματα αλλά με πολύ αργό ρυθμό. Εσύ λυστα άμεσα. Αν έχεις τη χρηματική δυνατότητα πάνε κ σε κάποιο ψυχολόγο θα σου αλλάξει τον τρόπο σκέψης σου. Ελπίδα υπάρχει απλά ο τρόπος σκέψης σου δε σε αφήνει να την δεις.

[agnwstos]

και γω τα ιδια πραγματα πιστευω για τον εαυτο μου και γω δεν πολυ μιλαω ειναι σαν να με πιανει κομπος οταν γνωριζω καινουρια ατομα για αυτο πλεον απο 15 χρονων αποφευγω συναντησεις για να μην γινει κατι τετοιο και νιωσω παλι ασχημα με αποτελεσμα να μαι και γω 20 και να μην το χω ξεπερασει και αναρωτιεμαι θα ειμαι ετσι μια ζωη ?φοβαμαι δεν ξερω πως να σας το εξηγησω ακριβως αισθανομαι πως δεν εχω αυτη την ζωντανια των 20 ναι μισω τον εαυτο μου παντα ημουν ανασφαλης θυμαμαι καποτε ενας καθηγητης μου μου ειχε πει πως ναι εισαι εξυμνη αλλα εισαι συνεσταλμενη ...και οταν οι αλλοι σε βλεπουν και δεν μιλας πολυ σου λενε αα γιατι δεν μιλας εισαι υπουλος ανθρωπος μεσα στην κακια και συ μετα στενοχωριεσαι και λες γιατι ??πηγα σε ψυχολογο του ανεφερα και αυτο γιατι τωρα μου ειχαν τυχει κ αλλα ασχημα πραγματα και μου ειπε πως πρεπει να δεχτω τον εαυτο μου ετσι οπως ειναι γιατι μπορει μερικα πραγματα να αλλαξουν λιγο αλλα καποια χαρακτηριστικα μας ειναι ετσι και δεν αλλαζουν ...εγω ομως μισω τον εαυτο μου ετσι και σε θεμα σχεσεις μην αναφερω καν τι εχω παθει εφαγα τελελιως τα μουτρα μου ...αλλα για ολα παντα κατηγορω τον εαυτο μου ....γενικα θεωρω πως ειμαι κ γω βαρετος σαν ανθρωπος ...συνηθως δεν τσαλακωνομαι να κανω πλακα να αυτοσαρκαστω οχι γιατι δεν το θελω αλλα δεν μου βγαινει και ναι πιστευω πως οι περισσοτεροι δεν με συμπαθουν ...σαν χαρακτηρας πιστευω πως ειμαι μονοτονος βαρυς δεν μοιαζω με τους συνομιληκους μου που ειναι γεματα ζωντανια ...η ψυχολογος μου ελεγε πως πρεπει να βλεπω τα θετικα μου να μην μενω μονο στα πραγματα που δεν μου αρεσουν να αγαπησω λεει την ιδιαιτεροτητα μου ...ναι αλλα πιστευω πως μια ζωη ετσι θα νιωθω ακομα κ στο θεμα δουλειας αυριο μεθαυριο παλι αυτο θα αντιμετοπιζω ...ντρεπομαι πολυ σε τραγικο σημειο..ναι και συνηθως ειμαι σοβαρη ολα αυτα δεν μαρεσουν αλλα ετσι ειμαι δυστυχως ξερω πως δεν θα αλλαξουν ....απλα απο τα 15 μεχρι τα 20 πολλες φορες εχω κλαψει για αυτο το πα και στους γονεις μου τελικα τωρα στα 20 αλλα δεν μποσουν να το κατανοησουν ...αλλα περα απο τις ανασφαλειες μου τωρα μου εχουν τυχει και αλλα ασχημα πραγματα και εχω βυθιστει

[O_Synestalmenos]

Aloha, επετρεψε μου να σου διηγηθω μια προσωπικη μου ιστορια, που ειναι σχετικη.Ισως να κουρασει, αλλα ελπιζω να σε βοηθησει.
Πριν πολλα χρόνια, η ευρητερη οικογενεια μου συγγενεψε με μια αλλη οικογενεια απο ενα χωριο του νομου Ημαθιας. Εκει Γνώρισα εναν τυπο, που ημασταν φιλοι και συνομιληκοι. Γνωρισα και την αδερφη του, μικροτερη. Ηταν τοσο ενοχλητικη, τοσο σπαστικη..ενιωθα ενα ασιγαστο μισος απο μεσα μου για αυτο το κοριτσι. Γιατι ολο μας ενοχλουσε. Τοτε ημουν 15 περιπου, και αυτη 12..

Εγω απο μικρος ημουνα λιγο διαφορετικο. Ημουν 17 χρονων και με ενδιεφερε η ιστορια,ο Επικουρος και κατι αλλα σχετικα. ΔΕΝ λεω οτι ημουν τιποτα intellectual, μονο καποια διαφορετικα χομπι. Οσο περναγαν τα χρονια, ισχυροποιουσα τους φιλικους δεσμους μου με τον αδερφο αυτου του κοριτσιου. Κατεβηκαν πολλες φορες και στην πολη μου, ανεβηκα και εγω πολλες φορες στο χωριο τους. Παντα αυτο το κοριτσι ακολουθουσε τον αδερφο της. Παντα μας ενοχλουσε, φωναζε, γκρινιαζε, μας χαλαγε τα παιχνιδια. Ειχε μια επιμονη και υπομονη τοσο ενοχλητικη..

Τα χρονια που λες περασανε..

Εγω εφτασα 20 και αυτη 17. Ακομη μετα απο τοσο καιρο δεν μου πολυαρεσε το κοριτσι (ουτε φιλικα). Θεωρουσα οτι δεν εχω τιποτα κοινο με αυτην. Για μενα, ηταν αλλο ενα χαζο κοριτσακι, που, ενταγμενο και αυτο στη μαζα, σαν αρνι, μπαινει συχνα στο facebook, μιλαει συνεχως στο κινητο, γελαει δυνατα και χωρις λογο, ολο χαμογελαει με αυτην την..χωριατικη αν θες, αφελεια και αγνοτητα, λεει και καποιες κοτσανες, ενα δηλαδη κοριτσι που το χαρακτηριζα χαζο. Παντα.

Ενα καλοκαιρι, κατεβηκε μονη της, χωρις συγγενεις. Καθε φορα που κατεβαινε στην πολη μου, στενοχωριομουν που θα την εβλεπα μπροστα μου. Ο περιεργος χαρακτηρας της σε προιδιαθετει να την πεις χαζη και χαζοβιολα. Επειδη κατεβηκε μονη της, αναγκαστηκα να κανω παρεα μαζι της και λιγο. Μεχρι και σινεμα πηγα (ελεος). Ευχομουνα να μην περασουν οι φιλοι μου και νομιζουν οτι αυτη ειναι κοπελα μου. Φοβομουν να μην με...ξεφτιλισει.
Τελος παντων, αρχιζα λοιπον να την μαθαινω, να μαθαινω τον χαρακτηρα της, την προσωπικοτητα της, και αρχισε να μου αρεσει λιγο, στην αρχη φιλικα, αλλα μετα αρχισε να μου αρεσει και αλλιως..την ψιλοσκεφτομουνα ολο το χρονο...

Το επομενο καλοκαρι (αρχες Ιουνιου 2012) ξανακατεβαινει. Απο τις πρωτες μερες που καναμε παρεα, καταλαβα οτι εχω κολλησει καπως με αυτο το κοριτσι. Δηλαδη το επιβεβαιωσα. Την σκεφτομαι συνεχως επι εναν μηνα. Ακουω τη φωνη της και κατι παθαινω. Εχει προγραμματισει να φυγει στα τελη Αυγουστου του 2012, και ετσι αποφασισα να της πω τι νιωθω για αυτην. Ηταν πολυ αργα ομως, γιατι εμαθα οτι τα εχει ηδη με ενα αγορι.....

Αυτο το κοριτσι που ποτε δεν της εδωσα ουτε...Πρωτη ευκαιρια, γιατι τη θεωρουσα χαζη, τωρα υποφερω για αυτη. Και φοβαμαι οτι "αργησα", και καλα να παθω....
Το κορτισι ομως ποτε δεν ηταν χαζο, απλα εγω το θεωρουσα ετσι.

Απο το παραπανω, το προφανεστατο αποτελεσμα ειναι οτι οταν καποιος σε αγαπησει, θα το κανει για την προσωπικοτητα σου. Αμα καποιος σε γουσταρει απο την πρωτη ματια, ειναι επειδη απλα θελει sex μαζι σου. Ελα ομως που μερικες φορες δεν αρκει το να σε γνωριζει καποιος καλα.

Μερικες φορες, δεν εκτιμουμε αυτα που εχουμε και ψαχνουμε για πραγματα που δεν υπαρχουν, η σε μερη που αυτα δεν υπαρχουν. Εκτιμησα λοιπον καποια στοιχεια της κοπελας, στοιχεια που εγω ΔΕΝ τα εχω. Γνωριζω κοριτσια που ειναι ομορφα, και εχουν καποιες ασχολιες ιδιες με μενα, και μπορουν να χαρακτηριστουν και.. "Εξυπνες", αν θες, αλλα εγω κολλημενος με το κοριτσι που καποτε ελεγα χαζο και αφελη στα μουτρα της.

Εγω σου δινω ως συμβουλη να μεινεις ετσι οπως εισαι, γιατι αυτος ειναι ο πραγματικος, αγνος χαρκατηρας σου. Ειναι χαζο να προσπαθησεις να το παιξεις "εξυπνη". Δηλαδη τι ειναι η εξυπνη, αυτη που ξερει ποσο κανει 5 χ 15? Η εννοια αυτων των λεξεων (π.χ. "Εξυπνος") δεν εχουν αποσαφηνιστει πληρως..
Επιπροσθετως, συμφωνων με αυτους που λενε οτι εχεις χαμηλη αυτο-πεποιηθηση (σαν άτομο είμαι βαρετή και ότι δεν έχω ενδιαφέρον.Διαφορετικά τώρα θα είχα αρκετούς φίλους). Αυτη ειναι μαλοον μια υπεραπλουστευμενη αποψη. Ισως τωρα να εχεις πραγματικους φιλους, ενω αν ησουν ενδιαφερον, να ειχες πολλους, που μονο αληθινοι φιλοι δεν θα ηταν.

[kalopisti]

κατα τη γνωμη μου η ελλειψη αυτοπεποιθησης ξεκιναει απο την οικογενεια..οι υπερβολικες απαιτησεις κ η αυστηροτητα δημιουργουν την εντυπωση στα παιδια οτι δεν ειναι για τιποτα ικανα κ ο,τι κ να καταφερουν στη ζωη δεν προκειται ποτε να ειναι αρκετο...
την ταμπελα της αθωας κ αφελους αυτοι στην εχουν κρεμασει κ οι υπολοιποι "πανεξυπνοι" κομπλεξικοι που βγαζουν τις δικες τους ανασφαλειες επανω σου..
με την πρωτη ευκαιρια ρωτα τους δικους σου τι πιστευουν για εσενα, αλλα, αυτο που εχω να σου πω ειναι το εξης: την επομενη φορα που θα συναντησεις καποιον αντι να σκεφτεσαι οτι ειμαι βαρετη κλπ, σκεψου τα πραγματα που εχεις πετυχει, ο,τι σε εκανε να αισθανθεις περηφανη για τον εαυτο σου
βαλε προτεραιοτητα τους στοχους σου, τα ονειρα σου, κ οχι τους υπολοιπους ανθρωπους, προσπαθησε να επικεντρωθεις στο πως θα βελτιωσεις τον εαυτο σου στα σημεια που νιωθεις οτι υστερεις κ να επιμενεις σε αυτο..
τελος, αποστασιοποιησου απο ανθρωπους που σε κανουν να νιωθεις ασχημα.. να εκτιμας μονο αυτους που σε κανουν να χαμογελας, τους υπολοιπους απλα γραψτους!

[Aloha]

Παιδιά σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις!! Όλες οι συμβουλές ήταν χρήσιμες, πραγματικά!!:)
Να σημειώσω ότι όσον αφορά το χαζή που λέτε, το πρόβλημα δεν είναι πως πιστεύω ότι είμαι χαζή αλλά ότι φαίνομαι. Ότι το εκπέμπω με τον τρόπο που μιλάω, με τον τρόπο που φέρομαι ή με κάτι τελοσπάντων πάνω μου.
Χαμηλή αυτοπεποίθηση έχω. Όμως δεν ξέρω πως να αλλάξω από μόνη μου τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι αυτά που μου συμβαίνουν. Ενώ νιώθω καλά με αυτό που είμαι, όταν συμβεί κάτι που θα με πειράξει θα σκεφτώ πολύ αρνητικά.

[axl100]

Παιδιά σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις!! Όλες οι συμβουλές ήταν χρήσιμες, πραγματικά!!:)
Να σημειώσω ότι όσον αφορά το χαζή που λέτε, το πρόβλημα δεν είναι πως πιστεύω ότι είμαι χαζή αλλά ότι φαίνομαι. Ότι το εκπέμπω με τον τρόπο που μιλάω, με τον τρόπο που φέρομαι ή με κάτι τελοσπάντων πάνω μου.
Χαμηλή αυτοπεποίθηση έχω. Όμως δεν ξέρω πως να αλλάξω από μόνη μου τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι αυτά που μου συμβαίνουν. Ενώ νιώθω καλά με αυτό που είμαι, όταν συμβεί κάτι που θα με πειράξει θα σκεφτώ πολύ αρνητικά.

φαντασου ποσο χαζη θα νοιωσεις αν πας σε μια ξενη χωρα και δεν ξερεις την γλωσσα, απο αναγκη ομως με τον καιρο θα την μαθεις - η κατασταση σου δεν διαφερει και πολυ. Οταν θα εισαι με ατομα στους οποιους εχεις τι να πεις θα νοιωσεις την αναγκη να εκφραστεις, ετσι θα αποκτησεις εμπειρια και θα αισθανεσαι καλυτερα σε παρεα :)