Ψυχολογικός Βιασμός (?)

[Νάντια]

Στα 18 δεν είσαι και πολύ μικρή...ολόκληρη γυναίκα, με συγχωρείτε αλλά θα διαφωνήσω, αν ήθελε να πάει τι να της πουν οι γονείς; Μην πάς, δηλαδή δεν σε εμπιστευόμαστε; το άτομο από οτι κατάλαβα ήταν στο οικογενειακό περιβάλλον, γνωρίζουν τους γονείς του και φυσικά έχει αναπτυχθεί σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στις δύο οικογένειες.

Μπορεί να ακουστεί παράλογο αυτό που θα πω αλλά μπορεί και να μην τους χάλαγε σαν γονείς αν η Νάντια ανέπτυσσε κάποια σχέση μαζί του, εφόσον και το παιδί είναι της οικογενείας και επομένως δεν παρενέβησαν...

για μένα σωστοί, που να ξέρουν τι ήθελε η Νάντια...αν εμένα η κόρη μου στα 18 της μου έλεγε κάτι αντίστοιχο μπορεί και να σκεφτόμουν οτι αυτό ήθελε και της άρεσε ο εν λόγω κύριος. Άρα δεν θα προέβαλλα τις δικές μου ηθικές ανησυχίες στο παιδί. Την εκδοχή των γονέων δεν την ξέρουμε άρα ας μη τους φορτώνουμε μία περίπτωση που δεν ξέρουμε πως την αντιλήφθησαν.

Νάντια λοιπόν το επεισόδιο για εμένα καλό σου έκανε...μεγάλωσες και κατάλαβες οτι μεγάλωσες...πάρτο θετικά από αυτήν την άποψη. Στα 18 είσαι γυναίκα σωματικά τουλάχιστον, μπορείς να γοητεύσεις έναν άντρα και οι άντρες δεν θέλουν και πολύ να πάρουν μπρος επομένως μάθε να φυλάγεσαι. Μην ξαναπάς σε σπίτι κανενός και ειδικά και να πιεις, εκτός και αν και εσύ το επιθυμείς. Έτσι θα αποφύγεις και τις παρεξηγήσεις.

Αν ήταν πραγματικά κακός θα έπαιρνε οτι είχε να πάρει. Το γεγονός οτι σταμάτησε και ζήτησε συγγνώμη δείχνει οτι μάλλον παρασύρθηκε και αυτός, αυτό δηλαδή που είπα πιο πάνω, είσαι γυναίκα και τον γοήτευσες...δεν θέλει πολύ.

Νάντια αν σε ενοχλήσε εγώ θα σου πρότεινα να του μιλήσεις, αντί να τον αποφεύγεις και να επιλύσετε το θέμα. Το να το φορτώνεσαι μόνη σου δώρο άδωρον. Ο συγκεκριμένος έχει ευθύνη λοιπόν ξεκινώντας με βάση οτι αναγνώρισε την κακή του συμπεριφορά απέναντι σου, πιθανόν να μπορείτε να αποκαταστήσετε τις ισορροπίες. Πες του τι σε ενοχλεί, οτι είσαι ακόμα θυμωμένη, οτι δεν αισθάνεσαι άνετα και οτι δεν μπορείς να έχεις επαφές μαζί του γιατί κάτι τέτοιο σε πιέζει συναισθηματικά.

Πολύ πιθανόν ή να σε αφήσει τελείως ήσυχη ή να σε βοηθήσει να το ξεπεράσεις μέσω του ανοικτού διαλόγου.

Θα ήταν καλύτερα δηλαδή να τον αντιμετωπίσεις στα ίσα, παρά να τον αποφεύγεις κι να διαιωνίζεις αυτά τα συναισθήματα μέσα σου...

Kami, συμφωνώ μαζί σου σε κάποια απο αυτά που είπες... Οι γονείς μου και να θέλαν να με εμποδίσουν δε θα μπορούσαν να το κάνουν. Θα μπορούσαν όμως να με πονηρέψουν λίγο... "Γυναίκα" μεν, αλλά εκείνη την περίοδο πολύ άβγαλτη... Και το άλλο που είπες πως θα μπορεί να τους άρεσε η ιδέα να κάνω κάτι με αυτόν τον άνθρωπο, και αυτό λογικό είναι.. Σαν γεγονός πλέον, δε με ταράζει. Δεν νιώθω άσχημα γι'αυτό που έγινε, νομίζω το είπα και πιό πάνω. Έχω πρόβλημα όμως με εκείνον. Δε θέλω να τον βλέπω.

[Νάντια]

Νάντια, υπάρχει ένας γενικός κανόνας που λέει πως εαν αφήνουμε ανοιχτά κεφάλαια στο βιβλίο της ζωής, κολλάμε και δε μπορούμε να πάμε παρακάτω. Κλείσε επομένως αυτό το άσχημο κεφάλαιο. Αντιμετώπισέ τον κατά πρόσωπο, δείξε του οτι δεν τον φοβάσαι. Αν παρ' όλα αυτά σε ενοχλήσει, ξεκαθιάρισέ του οτι δε θέλεις καμμία σχέση μαζί του και απείλησέ τον οτι αν σε ξαναπλησιάσει για οποιοδήποτε λόγο θα τον καταγγείλεις για απόπειρα βιασμού.

Nick, δεν τον φοβάμαι, τον σιχαίνομαι! :-P Και δεν κολλάω, προχωράω κανονικά τη ζωή μου, δε με επιρεάζει σε τίποτα το συμβάν. Απλώς παθαίνω σοκ όταν ακούω για κείνον, πόσο μάλλον αν τον δώ μπροστά μου..