Οικογενειακά προβλήματα και όχι μονο.

[Καθολικός]

Γεια σας.Με λενε Παυλο, ειμαι 21 χρονων και ειμαι φοιτητης.Πήρα το θάρρος να γράψω για το θέμα που έχω διαβάζοντας κάποιες από τις εμπειρίες άλλων μελών, αν και ίσως το πρόβλημα μου να φαντάζει πολύ μικρό σε σύγκριση με τις εμπειρίες που εχουν γραφτει κατα καιρους εδω μεσα.

Απο πολυ μικρος θυμαμαι να γινονται πολλων ειδων φασαριες στο σπιτι, παντα αναμεσα στους γονεις μου και παντα όλα άρχιζαν από τον πατέρα μου.Κάποιες φορες μάλιστα το πράμα είχε φτάσει μέχρι και στην σωματική βία (μετρημενες στα δαχτυλα βεβαια, αλλα και παλι), και από τις δυο μεριές.Οι λόγοι ήταν κυρίως οικονομικοί αν και δεν είχαμε ποτε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα οποτε πιθανολογώ ότι ίσως να ήταν απλά η αφορμή.

Η πιο τεταμένη περίοδος ήταν στην κρίσιμη ηλικία της εφηβείας.Μια φορα την μηνα, ή και πιο συχνά, γινόταν ένας άγριος τσακωμος, σιγά σιγά τα έβρισκαν (έπαιρνε περίπου μια εβδομάδα) και μετά πάλι περιμέναμε ποτε θα ξαναγίνει χαμός.Ενας φαυλος κυκλος δηλαδη που ισως να μην τους ενοχλουσε αυτους, μιας και οποτε ηθελαν τα εβρισκαν μεταξυ τους, αλλα σε εμενα και στην αδερφη μου δημιουργησε ψυχολογικα προβληματα.Τα χρονια που η μονη εγνοια θα επρεπε να ηταν τα μαθηματα και το πως θα κανεις φιλους, εγω ανησυχούσα μήπως ξυπνήσει στραβά ένας από τους δυο και γίνει πάλι χαμος.

Τωρα, που εχουν περασει τα χρονια, εχουν ηρεμησει τα πραματα τουλαχιστον οσον αφορα την βια, πιθανοτατα επειδη μεγάλωσα και γω και ξέρει ότι δεν τον παίρνει αλλα και πάλι συνεχίζεται η άσχημη συμπεριφορά ίσως επειδή γενικά είμαι ήρεμος και κατά της βίας και ξέρει ότι θα παρέμβω μονο αν φτάσουν στα άκρα τα πράματα.

Γενικα δεν μπορω να πω οτι φταιει μονο ενας απο τους δυο, εχει κανει παρα πολλα λαθη και η μητερα μου αλλα ο πατερας μου ειναι ενας ανθρωπος που μπορεις να τον νευριασεις με δυο λεξεις.Πιο πανω ανεφερα το γεγονος οτι ειμαι φοιτητης γιατι αυτος ειναι ο μονος λογος που καθομαι ακομα στο σπιτι μου.Αν ειχα τελειωσει με την σχολη μου θα έβρισκα μια δουλειά και θα έφευγα αλλα έτσι όπως είναι η κατάσταση θα πρέπει να το υπομείνω αυτό ακόμα δυο χρονια στην καλύτερη περίπτωση.Πλεον ομως ειμαι σε μια κατασταση που δεν αντεχω αλλο, δεν γινεται τιποτα τρομερο απλα δεν αντεχω αλλο ουτε να τους βλεπω.Καθε φορα που ειμαι στο ιδιο δωματιο με εναν απο τους δυο (κυριως τον πατερα μου) νιώθω την ανάγκη να φύγω απο το σπιτι.Εχω τα προσωπικα μου προβλημα με την σχολη και με τους φιλους που ΔΕΝ εχω και πρεπει να ασχολουμαι και να αγχώνομαι κάθε τόσο με τα δικά τους ανύπαρκτα θέματα.

Αυτα απο μενα.Ακομα και αν δεν υπαρξουν απαντησεις, ευχαριστω οσους μπηκαν στον κοπο να το διαβασουν.

[kerasi]

Το προβλημα ποιο ειναι? Οτι τσακωνοντε οι γονεις? Ας χωρισουν τοτε κ πανε να μεινεις με τη μαμα.
Παιζει γκομενα με το φαδερ? Γτ τσακωνοντε?

[nflu]

κανε υπομονουλα...δεν μπορεις να κανεις και τιποτα αλλο....
ειναι μεγαλη τυχη να γεννηθεις και να μεγαλωσεις μεσα σε μια ηρεμη και αγαπημενη οικογενεια...αλλα τελικα δεν ξερω πραγματικα ποσοι εχουν αυτη την τυχη.....
προσπαθησε να τους κλειδωσεις απεξω....απο την σκεψη,απο τα συναισθηματα σου..απο την διαθεση σου...δεν εννοω να μην τους αγαπας...απλα να μην τους αφηνεις να σε επηρεαζουν...
να θυμασε...οτι αυτη ειναι η δικη τους ζωη...οχι η δικη σου...οπως την διαλεξαν αυτοι και την εζησαν και δεν υπαρχει κατι να κανεις γιαυτο...
μια μερα...συντομα ευχομαι...θα στησεις την δικη σου ζωη με τους δικους σου ορους.....και δεν χρειαζετε τιποτα απο ολα αυτα να κρατησεις....
τουλαχιστον σε αφηνουν στην ησυχια σου φανταζομαι και δεν γινεσε εσυ στοχος της μιζεριας τους.....κατι ειναι κι αυτο...και μαλιστα σημαντικο....
υπομονη ευχομαι....

[ioannis2]

Φίλε στα λέει με το πιο ωραίο τρόπο η nflu, σαν ποιητικος λόγος. Κι αν απομονωσω καποιες από τις φρασεις της, καταλάβαίνω πόσα πέρασε ..., για να ναι σε θεση να σε κατανοήσει και να σε συμβουλέψει με ακρίβεια. Όπως σου λέει, κλείδωσε τους απέξω απο τη σκεψη σου! στο διατυπωνω αλλιώς, κάνε τα αδυνατα δυνατα να κρατησεις τη σκέψη σου αμόλυντη. Και το βλέμμα σου στους στοχους σου στη ζωη σου και τωρα στα μαθηματα σου. Ψαξε επισης για φιλίες, υπάρχουν τα καταλληλα ατομα για σενα, φτανει να ψαξεις να τους βρεις, δλδ να κοινωνικοποιηθείς.
Κρατωντας όπως ειπαμε τη σκεψη σου αμολυντη, όσο μπορεις βαζε τους στη θεση τους, το να τους δωσεις να καταλάβουν ότι σου κανουν ζημια με τη σταση τους, ισως κατι γινει.

[nick cave]

Ερχεται η ώρα που όλοι απομυθοποιούμε τους γονείς μας. Μετά έρχεται η ώρα που τους μισούμε. Μετά έρχεται η ώρα που τους κατανούμε. Τέλος, έρχεται η ώρα της συγχώρεσης...

Οι γονείς σου είναι άνθρωποι με τους φόβους και τις αδυναμίες τους. Αποστασιοποιήσου από εκείνους. Ακόμα και αν ήταν οι καλύτεροι γονείς, πάλι θα ερχόταν κάποτε η ώρα να ζήσεις τη δική σου ζωή, πέρα και έξω από αυτούς. Ετσι είναι η Φύση. Ετσι είναι η ζωή. Σκέψου τα μαθήματα που πήρες όλα αυτά τα χρόνια. Οτι η βία δε λύνει τα προβλήματα. Οτι οι άνθρωποι οφείλουν να είναι διαλλακτικοί. Οτι είναι απαραίτητο να συναισθάνεσαι τον άλλο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως πνίγεις τα θέλω σου. Είναι μαθήματα που πήρες με το δύσκολο τρόπο, μπορείς όμως να τα αξιοποιήσεις στη ζωή σου.

Μπορεί να μην το έχεις καταλάβει ακόμα, Παύλο, αλλά είσαι δυνατός...

[elis]

οι γονεισ σου δινουν μαθηματα τι να μην κανεισ στην δικη σου οικογενεια κ εδω που τα λεμε ολοι οι γονεισ αυτο κανουν