Θάνατος Συγγενή Πρώτου Βαθμού

**anwnimi** · 27-09-2007, 16:36

Andy,
αυτό ακριβώς είναι που μου προκαλεί την ταχυπαλμία, τη δυσφορία και να θέλω να ξεσπάσω σε κλάματα: το ότι ο ρυθμός των ψαλμών είναι τόσο χαρούμενα γρήγορος! Λίγο πριν αρχίσει ένας τέτοιος ψαλμός μου έρχεται να κλείσω τα αυτιά μου και λέω συνέχεια στον εαυτό μου \"υπομονή, θα αντέξεις, ένας ψαλμός είναι, αισθάνεσαι μια χαρά\". Όπως δηλαδή όταν έρχεται μία κρίση πανικού και προσπαθείς να καθησυχάσεις τον εαυτό σου ότι δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα. Δεν ξέρω γιατί δεν αντέχω να τους ακούω. Για μένα μόνο καθαρτική δεν είναι αυτή η παράσταση δυστυχώς.
Επίσης, μου φαίνεται εντελώς τρέλα που τελειώνει η κηδεία ή το μνημόσυνο και μετά για φαΐ. Λες και δεν τρέχει τίποτα. Αισθάνομαι μερικές φορές ότι ανήκω σε φυλή κανίβαλων.

Όχι, δεν είναι ύβρις αυτό που λες. Ίσα ίσα. Ο καθένας αισθάνεται όπως αισθάνεται και είναι όμορφο αυτό το συναίσθημά σου, το ότι έτσι έρχεσαι κοντά στις ψυχές.

Ψυχές...Άραγε υπάρχουν; Έχω γίνει τόσο απόλυτη και μηδενιστική που όλα τα πιστεύω μου γκρεμίστηκαν. Δεν νομίζω ότι πιστεύω όπως πριν ότι υπάρχει κάτι...Ενώ πριν το πίστευα πάρα πολύ...Και μάλλον φοβόμουν να πιστέψω ότι δεν υπάρχει τίποτα...

**cosmic** · 03-05-2008, 15:36

Γεια σας,
Δεν έμπαινα στη σελίδα γιατί ο πατέρας μου ήταν κάπως καλύτερα.
Τώρα που τον χάνουμε οριστικά ένοιωσα την ανάγκη να μπω ξανά.
Διάβασα τα όσα λέτε για τις διάφορες καταστάσεις που έζησε καθένας αλλά τίποτα δεν μπορεί να με κάνει να νιώσω κάπως καλύτερα.
Αυτό που με τρελαίνει εκτός από τον χαμό του πατέρα μου είναι όλος αυτός ο χορός της κηδείας.
Γιατί να γίνετε αυτό το πράγμα?
Σίγουρα είναι κάποιοι που σκέφτονται να πάνε να πουν το τελευταίο αντίο.Αλλά εγώ τι να κάνω να περάσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα αυτό το μυστήριο? Τι να κάνω να περάσει γρήγορα αυτή η \"αιώνια\" νύχτα που θα είναι όλοι στο σπίτι μου και θα κλαίνε? Δεν μπορώ να κάνω τίποτα.

**Θεοφανία** · 03-05-2008, 15:58

Φίλε μου...
Επικεντρώσου στην ουσία που κατά τη γνώμη μου είναι να πεις στο μπαμπά σου όλα όσα θέλεις πριν φύγει.
Δυστυχως οι κηδείες και όλα τα παρελκόμενα είναι μες τη ζωή. Αργότερα θα ανακαλύψεις πως έχουν το λόγο που γίνονται και στη δική μου την περίπτωση τουλάχιστον λειτούργησαν πολύ παρηγορητικά.

**imagine** · 03-05-2008, 16:21

cosmic,
πάρε καναδυό ηρεμιστικά να βγάλεις την ημέρα της κηδείας. Και μένα αυτό το πανηγύρι με κούρασε αφάνταστα, ήταν εφιάλτης,κατά βάθος όμως χάρηκα βλέποντας πόσοι άνθρωποι αγαπούσαν κι εκτιμούσαν το μπαμπά μου.
Όσο είναι ζωντανός κάνε ό,τι μπορείς να του δείξεις την αγάπη σου. Για να μην έχεις τύψεις μετά.

**anwnimi** · 03-05-2008, 17:03

cosmic,
μια κηδεία όντως είναι για πολλούς κάτι το τυπικό, κάτι που γίνεται για τους άλλους, κάτι που προκαλεί αποστροφή στη σκέψη ότι πρέπει να γίνει. Έτσι το αντιμετώπιζα κι εγώ. Μέχρι που την έζησα...
Ένιωσα αυτό που λέει η imagine...\"κατά βάθος όμως χάρηκα βλέποντας πόσοι άνθρωποι αγαπούσαν κι εκτιμούσαν το μπαμπά μου.\". Ενώ δεν ήμουν ποτέ των τελετών και της πολυκοσμίας μιας και έχω και κάποια κατάλοιπα κοινωνικής φοβίας, εκεί την ημέρα ήμουν τόσο στον κόσμο μου που ήταν σα κινηματογραφική ταινία. Μόνο εγώ και ο μπαμπάς μου \"υπήρχαμε\" εκείνη την ημέρα. Και ανάμεσά μας το αντίο...
Δες το σαν το τελευταίο αντίο και μην δίνεις σημασία σε κανέναν άλλο \"θεατή\". Κάνε αυτό που νιώθεις...

**anwnimi** · 03-05-2008, 17:08

Κουράγιο σου εύχομαι και να σε αισθάνεται δίπλα του ο μπαμπάς σου τώρα...

**Θεοφανία** · 03-05-2008, 17:16

Εγώ την κηδεία τη θυμάμαι σαν όνειρο. Είχα πάθει το σοκ και δεν έβλεπα τίποτα.
Στο μνημόσυνο, στα 40, ένιωσα αυτό που λέτε. Ήρθε τόσος κόσμος που μου έκανε πραγματικά εντύπωση. Μετά σκεφτόμουν πως οι μισοί από αυτούς δεν ήξεραν τη μαμά μου, αλλά τον πατέρα μου, εμένα, τον αδελφό μου. Ήταν περισσοτερο επίσκεψη υποστήριξης συνολικά στην οικογένεια και εμένα προσωπικά μου έκανε αφάνταστο καλό.
Εκείνη την ημέρα υποσχέθηκα πως αν μάθω κάτι κακό για αυτούς τους ανθρώπους, θα πάω γιατί μόνο με την παρουσία μου μπορεί να τους προσφέρω κάτι...

**anwnimi** · 03-05-2008, 17:20

Θεοφανία έτσι περίπου κι εγώ. Το ποιοι ήρθανε μετά το σκέφτηκα, πριν όλα μου φαινόταν ότι τα έβλεπα μέσα απο ένα θολό τζάμι, από το οποίο απλά ήμουν θεατής...Κι ένιωσα μετά πολύ μεγάλη ευγνωμοσύνη για αυτούς που ήρθανε που ήθελα τόσο να κάνω κάτι γι\'αυτούς...

**justme** · 05-05-2008, 00:26

Φίλε cosmic,
Αν βρίσκεις κάποια παρηγοριά σε αυτό \"εκείνη\" τη νύχτα να σκεφτείς πόσοι άνθρωποι αγάπησαν τον πατέρα σου (είτε είναι εκεί και κλαίνε είτε όχι)

Καλή σου δύναμη

**cosmic** · 30-06-2008, 02:54

Καλησπέρα, μετά απο πολύ καιρό μπαίνω ξανά εδώ για να σας ανακοινώσω ότι ο πατέρας μου μας άφησε μόνους.
Απόψε είναι το τελευταίο του βράδυ που κοιμάται εδώ μαζί μας, στο σπίτι μας.
Σας ευχαριστώ όλους για τις συμβουλές σας.Να είσαστε πάντα καλά και να προσέχετε τους ανθρώπους που αγαπάτε για να τους έχετε.
Μην θεωρείτε τίποτα δεδομένο.
Να είσαστε πάντα καλά.

**Θεοφανία** · 30-06-2008, 12:55

cosmic......δύναμη και κουράγιο σου εύχομαι........

**imagine** · 30-06-2008, 15:33

Συλληπητήρια cosmic. Κουράγιο ... και να προσέχεις τη μαμά σου. Σίγουρα θα το έχει ανάγκη.

**anwnimi** · 30-06-2008, 16:19

Cosmic,
ανατρίχιασα σύγκορμη από συγκίνηση...Δακρύζω
Είναι η ίδια ακριβώς σκέψη που έκανα κι εγώ τη τελευταία μέρα που έμεινε ο μπαμπάς μου σπίτι...ή μάλλον καλύτερα το ταλαιπωρημένο του σώμα, γιατί εκείνος είχε ήδη πετάξει ψηλά...Ίσως να ήταν και χαρούμενος...ελεύθερος...
Συγκινήθηκα για ένα ακόμα λόγο...που μπήκες εδώ, την ίδια μέρα να το μοιραστείς μαζί μας...

Σου εύχομαι δύναμη στο δρόμο του πένθους που θα βαδίσεις...Είναι δύσκολος μα ο μπαμπάς σου θα ζει πάντα μέσα από εσένα και μέσα στην καρδιά σου

**cosmic** · 30-06-2008, 20:33

Ο μπαμπάς μου ( ο καλύτερος πατέρας του κόσμου ) πλέον είναι στην τελευταία του κατοικία.
Τελείωσε η ψυχοφθόρα διαδικασία της κηδείας.
Τώρα μπαίνει σιγά σιγά στον παράδεισο. Ελπίζω να φορέσει το αγαπημένο του ρολόι που του βάλαμε στο φέρετρο.
Χωρίς αυτό δεν πήγαινε πουθενά, αλλά του το βγάλαμε εχτές για να το πάμε στο νοσοκομείο επειδή δεν ήταν καλά.
Ήθελα να του βάλω και κάτι καραμέλες που του άρεσαν αλλά το το σκέφτηκα όταν ήταν πλέον αργά.
Ελπίζω εκεί να τις βρει γιατί ήταν λιχούδης.
Όλη μέρα σήμερα δεν έκλαψα, και όταν σκεφτόμουν τον μπαμπά μου χαμογελούσα γιατί τον έβλεπα να είναι έξω απο την πύλη του παραδείσου και να περιμένει πότε θα τον βάλουμε στον τάφο για να μπει μέσα.
Την ώρα της κηδείας σκεφτόμουν ότι υπέγραφε τα χαρτιά για την εισαγωγή του στον παράδεισο.
Δεν έκλαψα καθόλου.
Όταν γύρισα στο σπίτι όμως και συνειδητοποίησα τι έχει συμβεί τότε ξέσπασα.
Κλαίω και δεν μπορώ να σταματήσω.
Έφυγε η κολόνα του σπιτιού μας.

**weird** · 05-07-2008, 22:07

Η κολονα του σπιτιου σας ειναι ακομα εκει....
Παντα θα \"ζει\" μεσα στο σπιτι και τις καρδιες σας..
Τα οσα εκανε, τα οσα ειπε, τα οσα εχτισε, τα οσα σας εδωσε, τα οσα σας αφησε, κανενα τελος δεν μπορει να τα σβησει.
Τιποτα δεν αναιρει τις στιγμες που βιωθηκαν....
Δωσε χρονο στον εαυτο σου και κλαψε! ΚΛΑΨΕ! Ακους?
ειναι πολυτιμα αυτα τα δακρυα.... ειναι ο πονος της ψυχης σου, ειναι το δικο σου πενθιμο τραγουδι...
Βγαλτο ολο απο μεσα σου, να μην σκιαζει την καρδουλα σου, οταν θα ειναι ετοιμη να αγκαλιασει με εναν αλλο, διαφορετικο πια τροπο, ολα αυτα που εχει γινει στο τωρα ο πατερας σου...
ΔΕΝ εισαι μονος! Κανε κουραγιο, κι εκφρασου.