εχω κουραστει

[rom77]

κάτι έχει το καλοκαίρι.. μάλλον το ότι δεν ασχολούμε με την σχολή μου επειδή είναι κλειστή, και κάθομαι κλεισμένος σπίτι μπροστά από ένα PC 10 ώρες την ημέρα με κάνει να πέφτω ακόμα πιο πολύ.

Πριν από λίγες μέρες γυρίζοντας σπίτι από μια βόλτα που είχα πάει, με έπιασε ένας φόβος, μια θλίψη. Γύριζα για μιά ακόμα φορά στα ίδια, στην ζωή που μισώ απόσο με θυμάμαι, που προσευχόμουν (όταν ακόμα πίστευα στον ανύπαρκτο θεό) να πεθάνω. τιποτα δεν είχε αλλάξει και το πιθανότερο είναι να μην αλλάξει ποτέ.

Φοβόμουν ότι θα αυτοκτονίσω. Ένιωθα τόσο κοντά στην ιδέα του να το κάνω. Νιστάζω συνέχεια, δεν με ικανοποιεί τιποτα.

Το περίεργο είναι ότι ώρες ώρες νιώθω χαρούμενος, σαν όλα τα άλλα να μην υπάρχουν. φαντασιώνομαι ότι με φλερτάρουν και φλερτάρω και νιώθω ωραία Ή σκέφτομαι στιγμές που φλέρταρα ελευθερα (γιατι να το προχωρίσω σε σχέση δε το έχω κανει και η σκέψη ότι μάλλον θα το αποφεύγω για πάντα με σκοτώνει).

Βλέπω μια κοπελίτσα στην στάση να με κοιτάει και την κοιτάω κι εγω. είναι όμορφη μου αρέσει πολύ αλλά δεν μπορώ να το δείξω. αντί γιαυτό μου βγαίνει μια μικρή έκφραση αποδοκιμασίας+λύπης. και αφού το καταλάβω θέλω να χτυπήσω το κεφάλι μου γιατι κι αυτή μάλλον είδε την ΑΘΛΙΑ εκφραση μου. δεν ήθελα να την πληγώσω δεν μου φταίει αυτή. αυτή είναι καλή και γλυκιά.

Όταν αυτοκτονίσω και αφίσω ένα σημείωμα που να βρίζω τους γονείς μου τον εαυτό μου και τον ψυχολόγο μου, θα υπάρξουν συν΄πειες στον ψυχολόγο μου? θα ζητήσω όμως συγνώμη απο τον παππού μου, την γιαγιά μου, τον αδερφό μου, κάποιους φίλους μου, που δεν θέλω να τους γεμίσω πόνο και ενοχές, γιατί τους αγαπάω και με αγαπάνε, αλλά δεν έχω άλλη επιλογή.

Λυπάμαι πολύ για τα όσα μπορούσα να κάνω, γιατι μπροσούσα πολλά και ήθελα και ακόομα περισσότερα.

[Sofia]

rom, καλως ήρθες

ποστ με ακριβως αυτον τον τίτλο είχα κανει κι εγω πριν 9 περιπου μήνες σ αυτο εδω το φορουμ...καταλαβαινω την απογνωση σου, το κενο που νιωθεις κ τη μοναξια....

ομως λες πως υπάρχουν κ μερες που νιωθεις καλα...πιστεύω πως υπάρχει κάτι να σου δώσει κουράγιο, ελπίδα κ χαρά, έστω μικρή.Τώρα μεσα στη μαυριλα σου δεν το βλέπεις. υπάρχει ομως...λες οτι αγαπας και σε αγαπάνε, αυτο μονο μικρο δεν ειναι, έτσι δεν ειναι? μπορει να μη το νιωθεις αρκετο, αλλά ειναι τόσο σημαντικο να εχεις σχεσεις αγάπης στη ζωή σου!!
Αλήθεια, γιατί θέλεις να βρίσεις τον ψυχολόγο σου κ τους γονεις σου?

Μπορεις να βγεις απο τη μαυρίλα σου κ να προχωρήσεις κάνοντας τελικα οσα ήθελες ή κ περισσοτερα απο οσα φαντάζεσαι. ..όπως το να ξεπεράσεις την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι τώρα.

[rom77]

προσπάθησα να βρω τι μου φταίει και είμαι έτσι οπως ειμαι. Έμαθα πολλά πράγματα για τον εαυτό μου (κάποια με την βοηθεια του ψυχολόγου μου ). για 5 μήνες πήγαινα περίπου.

Το ότι κάποιοι με αγαπάνε δεν μου είναι αρκετό. θέλω να ζήσω την ζωή μου στο μέγιστο. αυτήν την στιγμή αναπνέω τρώω κοιμάμαι. δεν μου είναι αρκετο!

[Sofia]

φυσικα και δεν μπορώ ουτε γίνεται να ξέρω καλυτερα τον εαυτο σου, απο οτι εσύ ο ιδιος!

μπορώ ομως να ξέρω ποσο χαλια ήμουν εγω κ πως ειμαι τώρα. μπορώ να ξερω επίσης πως ήταν φίλοι μου στο παρελθον που δεν μπορουσαν να παρουν τα ποδια τους κ πως ειναι τώρα.....

******
Και για να κλεισω, δεν ειπα οτι ειναι αρκετο να σε αγαπανε ειναι ομως μια καλη αφετηρια. αλλοι δεν εχουν ουτε αυτη ξερεις....

[rom77]

αχ αυτή η αισιοδοξία σου.. με την έννοια, η υπερβολική σου έμφαση στα θετικά μιας κατάστασης και της παραμόρφωσης της πραγματικότητας ώστε το πιθανότερο αποτέλεσμα να είναι πάντα το θετικό..

κι αυτη η καραμέλα της ευθύνης. δεν έχω μπορέσει να την καταλάβω. δηλαδή αν είναι ένα παιδί που έχει περάσει μια κόλαση, αποφασίσει μια μέρα να ΖΗΣΕΙ θα τα καταφέρει, αρκεί να το αποφασίσει. δεν υπάρχει κάτι που καθορίζει τις πιθανότητες της επιλογής του (πχ. ποσο μεγάλη ήταν η κόλαση)? ή οι ικανότητες ενός ανθρώπου είναι απεριόριστες (όπως όταν είμαστε μικροί και πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε μάγια)?

πραγματικά κάτι με μπερδεύει στην όλη θεωρία.

[Sofia]

κάποτε ημουν προσκολημμενη στα αρνητικα, μετά στα θετικα...τώρα προσπαθω να βλεπω κ τις δυο οψεις! σχεδον παντα υπάρχουν.......

θέλεις να μιζεριασουμε, να κλαιμε για την αδικια που μας ετυχε απο το πρωι μεχρι το βράδυ? το χω κανει κ με κουρασε κ αυτο...!προτιμω να χαμογελάσω ή να σκεφτομαι πως μπορω να κανω κάτι γι αυτο! οπως του να δω τί έχω κ οχι μονο τί δεν εχω. για να προχωρήσω κ να μην τρελλαθω. για να εξελιχθω κ να μην βαλτώσω. γιατι πέρασα κ απο την στασιμότητα κ ξέρω πως ειναι.

δεν αγνοω τη στεναχωρια, τις άσχημες συνθηκες διαβίωσης, αλλα δεν μ αρεσει να γίνομαι κ ερμαιο....δεν πιστεύω σε απεριοριστες δυνατότητες, αλλα πιστεύω στο τι μπορει να μου χαρίσει η πίστη στον εαυτό μου

[Aphelia]

Όταν βρίσκομαι σε τέτοια κατάσταση, όταν μου φταίει η ζωή μου, αυτά που υπάρχουν γύρω μου ξέρεις τι σκέφτομαι; Τι με εμποδίζει να πάρω ένα σακίδιο στην πλάτη, να γυρίσω τον κόσμο και να επιβιώνω με δουλειές του ποδαριού που βρίσκω στην εκάστοτε πόλη; Τι με εμποδίζει να πάω εθελόντρια στην Αφρική, να μετακομίσω σε μια καινούρια πόλη που θα τα ξεκινήσω όλα από την αρχή; Μόνο ο εαυτός μου.
Αφού δε μας αρέσει η ζωή μας, την αλλάζουμε. Αυτά που έγιναν μέχρι τώρα, ιδίως από τους άλλους μπορεί να υπάρχουν μέσα μας αλλά με τον καιρό θα ξεχαστούν. Τι μένει μέσα μας από τους άλλους; Η πικρία, το αίσθημα της αδικίας, η επιθυμία για δικαίωση, να παραδεχθούν οι άλλοι τι μας έκαναν και να αλλάξουν προς εμάς. Αν όμως δε μπορούν; Τότε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το αποδεχθούμε και να προχωρήσουμε.
Μπροστά στο άγνωστο υπάρχει φόβος, τόσο ισχυρός που μας κάνει να μένουμε ακόμα και σε αυτά που δε μας αρέσουν. Το ζήτημα είναι να σκεφτούμε τι είναι πιο σημαντικό. Αν η ζωή μας δε μας αρέσει τόσο πολύ ώστε να θέλουμε να την τερματίσουμε τότε μπορούμε να προσπεράσουμε τον φόβο γιατί απλά δε θα υπάρχει χειρότερο για μας.
Το να αναλωνόμαστε σε όλα όσα μας έχουν συμβεί, στην απογοήτευση, στην απελπισία τελικά μας βάζει σε ένα κύκλο που δε μπορούμε να ξεφύγουμε. Έχει νόημα όλο αυτό;
Απλά αποφασίζουμε προς τα που θέλουμε να πάμε και κάνουμε το πρώτο βήμα, περιμένοντας τα πάντα.

[Kleiw]

ρομ δεν σε ξέρω και είμαι σίγουρη οτι για αυτό που νοιώθεις υπάρχει κάποια ή κάποιες αιτίες. Και εγώ έχω περάσει παρόμοιες φάσεις, σκοτεινές. Και τώρα περνάω...... Αυτός είναι και ο λόγος που έψαξα για ένα site σαν και αυτό. Για να μιλήσω και για να ακούσω. Πολλές φορές βοηθάει να μιλήσεις, να εκδηλώσεις τα συναισθήματα σου και να ακούσεις και εσύ ο ίδιος τις σκέψεις σου καθώς τις εκφράζεις με λόγια! Αν έχεις απέναντι σου το κατάλληλο άτομο ειδικά! Κάποιον να σε καταλαβαίνει χωρίς να σε κρίνει!
Θεωρώ οτι αυτό το site προσφέρει τα εξής : ανθρώπους που έχουν περάσει παρόμοιες καταστάσεις και την ασφάλεια της ανωνυμίας, γιατί είναι σίγουρο οτι είναι δύσκολο να μοιραστούμε κάποιες επώδυνες και άσχημες εμπειρίες.
ρομ δεν σε ξέρω, αλλά ίσως να έχω περάσει και εγώ κάποιες εξίσου άσχημες καταστάσεις.
Πιστεύω οτι ίσως θα σε βοήθαγε να ξεδιπλώσεις τις σκέψεις σου και τα συναισθήματα σου...........

[arktos]

ρομ χθες δεν ήμουν καλά.ήθελα να κοιμηθώ γιατί είχα ξυπνήσει από τις 4 το πρωί.η κόρη μου ( 7 1/2 ετών ) ήθελε να ζωγραφίσουμε, να παίξουμε κι εγώ σερνόμουν.παίξαμε κρεμάλα τελικά.δεν θέλω να της δημιουργήσω ψυχολογικά προβλήματα και είπα πως γι΄αυτήν θα προσπαθήσω.δεν θέλω να φτάσει 20 και να μπαίνει σε ένα τέτοιο φόρουμ.εγώ κατηγορώ πολύ τους γονείς μου, αλλά σκέφτηκα τελικά πως πρέπει να απαιτήσω και πράγματα από τον ευατό μου.πιστεύω πως ένας άνθρωπος 23 ετών μπορεί να κάνει τα πάντα στη ζωή του.κι εμένα μου πέφτει βαρύ το ΄τα πάντα ΄, αλλά εμείς να πούμε ότι θα κάνουμε αρκετά ώστε να ζήσουμε τη ζωή μας έτσι όπως θέλουμε εμείς?περιμένω απάντηση.

[nama]

ρομ είσαι μόνο 26 ετών!! Όλη η ζωή είναι μπροστά σου! Όπως είπε και η φίλη μας kleiw, κι εμείς έχουμε παρόμοια προβλήματα και γι αυτό έχουμε ψάξει για ένα forum σαν και αυτό.. Το internet όπως βλέπεις κάνει θαύματα... Σας γνώριζω, μοιράζομαι τις εμπειρίες μου μαζί σας, διαβάζω τις δικές σας και νιώθω πολύ καλύτερα. Όμως, 10 ώρες την ημέρα από την πολύτιμη ζωή σου στο net πιστεύω ότι είναι η συνέχεια του λάθους... Κρίμα να αναλώνεσαι έτσι, την στιγμή που έχεις φίλους που σε αγαπούν.. Βγες έξω μαζί τους, δες τους, πιες ένα ποτό, φλερτάρετε! Γιατί αφήνεις τη ζωή σου να κυλάει, τα νιάτα σου, χάνοντας τα καλύτερα?? Αν πιστεύεις ότι είναι ανάξιος της αγάπης ή του θαυμασμού των ανθρώπων, ζήτησε τους να σου γράψουν σε ένα χαρτί τους λόγους που σε έχουν φίλο τους και σε αγαπούν! Να διαβάζεις καθημερινά αυτούς τους λόγους και είμαι σίγουρη πως με τον καιρό θα προσθέσεις και τους λόγους που αγαπάς εσύ τον ευατό σου. Από τον τρόπο που γράφεις, διακρίνω έναν άνθρωπο μορφωμένο και με πολύ ενδιαφέρον, αλλά παράλληλα πολύ θυμωμένο! Με τον ψυχολόγο? Πρόβλημα δικό του αν είναι άσχετος! Κρίμα μόνο τα λεφτά που του έδωσες... Για τους γονείς σου? Κι εγώ κατηγορώ τους δικούς μου για πάρα πολλά.. Θα είχα καταφέρει τα διπλάσια αν με είχαν μεγαλώσει αλλιώς και αν δεν είχαν κάνει τα λάθη που έκαναν.. όμως οι γονείς τότε δεν είναι όπως τους γονείς τώρα... Δεν ενημερωνοταν, δεν διάβαζαν βιβλία... ήξεραν έναν τρόπο και με αυτόν μας μεγάλωναν όλους, ασχέτως αν το κάθε παιδί είχε διαφορετικές ανάγκες... Εγώ να δεις πως τους κατηγορώ! Αγαπα τον εαυτό σου, προσπαθησε, έχεις το προνόμοιο της ζωής, ζήσε την, ερωτευσου, διασκέδασε... Δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά αξίζει να κάνεις μια προσπάθεια, αρκεί να το πιστεψεις εσύ ότι θελεις και μπορείς!

[perpatontas..]

Καλημέρα φόρουμ! Έχω να γράψω αρκετό καιρό γιατί να σας πω την αλήθεια έχω ψιλοκουραστεί να διαβάζω...διαβάζω και πολύ για προσωπικούς λόγους.
Εδώ διάβασα μέχρι το ποστ της aphelia (σορρυ στους υπόλοιπους) ελπίζω να μην επαναλάβω κάτι που είπαν οι προηγούμενοι, συγχωρέστε με.

Έχω περάσει από τη φάση κατηγορώ τους γονείς μου, ευτυχώς δεν κράτησε πολύ.
Θα σου πω μερικές σκέψεις μου πάνω σε αυτό.
Πες πως ένας άνθρωπος από το φόρουμ με τα χ , ψ προβλήματα (όλοι έχουμε μα όλοι) γίνεται γονιός, και μην μου πεις γιατί, γιατί θέλει να γίνει.
Κάπου στην πορεία, για δικά του κολλήματα, κάνει λάθος με το παιδί του στην επικοινωνία του μαζί του.
Το παιδί αναπτύσσει μια περίεργη συμπεριφορά..πχ κλείνεται στον εαυτό του, μελαγχολία ξέρεις τι εννοώ..
Όταν κάποια στιγμή το παιδί μεγαλώσει και φτάσει στο να καταλαβαίνει αυτό που λέω αυτή τη στιγμή...έχει το δικαίωμα να συνεχίζει να λέει οτι φταίνε οι γονείς του για όλη αυτή τη μιζέρια που έχει πέσει; Ναι ενδεχομένως φταίνε αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτα πια.
Η ζωή είναι μια μάχη που ο δυνατότερος κερδίζει, έτσι το βλέπω πλέον, έτσι είναι για μένα. Αν θέλεις να ζήσεις και έχεις 1 όνειρο έστω 1 όνειρο δεν μπορεί να μην έχεις...(είπες μπορούσα πολλά και ακόμη περισσότερα) τότε είναι επιλογή σου το αν θα παλέψεις γιαυτά ή όχι.
Έτσι βλέπω τη ζωή, μια μάχη έναντι στον εαυτό μας, στους φόβους, στις αμφιβολίες, σε όλα αυτά που μας εμποδίζουν να δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό.

και μην νομίζεις τα λέω για να τα ακούω ΚΑΙ εγώ.

[fly]

Και εγώ έχω κουραστεί. Προσπαθώ πολύ για να διατηρήσω την ψυχολογία μου σε ένα επίπεδο. Να μην κλάιω για να μην με βλέπουν να κλάιω για ναπέισω τον εαυτό μου και τους άλλους ότι είμαι καλύτερα. Θέλω νααποτινάξω από πάνω μου αυτό το καταθλιπτική ή ότι άλλο έχω τέλος πάντων. Σήμερα από το πουθενά ξύπονησα με μία ταραχή σεόλο μου το σώμα , μία κατάσταση σαν να θέλω να βγω έξω να περπατήσω και να μην σταματήσω. Νιώωθ την καρέκλα που κάθομαι να καίει. Αγχώνομαι. Τρελαίνομαι ρε παιδιά. Να πρέπει να δατηρήσεις την ψυχραιμία σου για να μείνεις στη δουλειά σου , να πας σπίτι και κάτι να εχεις να πεις στο παιδί σου. ¨ολη την ημέρα νιωώθ την ανάγκη να μείνω μόνη και δεν είμαι ποτέ. Ακόμη και το π[αιδί περιμένω πως και ωπς να κοιμηθεί το βρα΄δυ για να μπορέσω να πάρω μια ανάσα, να σκεφτώ όσο θέλω, να κλκάψω αν θέλω. Τη μαλακία είναι πάλι αυτή σήμερα, Καιρό είχα να νιώσω έτσι. Τη μια μέρα καλά τη δέυτερη καλύτερα λέω ωραία αρχίζω να πάω καλά, νιώθω μια μικρή χαρά μέα μου κάνω όνειρα και την άλλη όλα χάλια. Να μην μπορέσεις να αντέξεις τον ευατό σου. Ας στο διάολο πως \'εχω μπλέξει έτσι. Τι να κάνω πρέπει να ζήσω μετο σώμ [που έχω και με το μυαλό που έχω. Ο Θεός βοηθός.

[rom77]

Θα απαντούσα νωρίτερα αλλά έβλεπα debate. θα τους ψηφίσω όλους.. στον φάκελο θα βάλω όλα τα ψηφοδέλτια ))))

Aphelia το έχω σκεφτεί να σηκωθώ να φύγω από το σπίτι μου, να πιάσω μια δουλειά, να νοικιάζω και ταυτόχρονα να τελειώσω την σχολή μου. αλλά η δουλειά με τρομάζει . "είναι πολύ δύσκολα στις μέρες μας!", "θα βγείς στην κοινωνία και δεν θα τα καταφέρεις" και άλλα πολλά χαριτωμένα που με δίδαξαν.
Σαν ιδέα μου αρέσει πολύ, αλλά πρακτικά δεν νομίζω ότι έχω προετοιμάσει τον εαυτό μου. Πέρα του φόβου της δουλειάς, πιθανότατα με τρομάζει και η ανεξαρτησία μου.
Ο κύκλος που αναφέρεις ήλπιζα να με φέρει σε μια κατάσταση που να με οδηγήσει στην αυτοκτονία. αλλά μάλλον αποτυγχάνω. υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι με ποιόν τρόπο να αυτοκτονίσω ώστε να μην πονέσω πολύ αλλά και να μην χαλάσω την εμφάνισή μου (όσο χαζο κι αν ακούγετε),αλλά δεν το έχω κανει ποτέ (γιαυτο και μιλάμε τωρα :Ρ) Δυστυχώς οι εντελώς μαύρες μου σκέψεις δεν μου φαίνονται αρκετές, ώστε να αλλάξει η κατάστασή μου (να αυτοκτονίσω). και αυτην την στιγμή δεν το σκέφτομαι και με εκνευρίζει! η διάθεση μου είναι πολύ διαφορετική.

κλειω, πιστεύω έχω δώσει μια γενική περιγραφή της ζωής μου καθώς και μερικές λεπτομέρειες. σε τί άλλο θα έπρεπε πιστεύεις να αναφερθώ?

αρκτος. τυχερέ ή τυχερή. (άσχετο βέβαια αλλά..) τα παιδια τα λατρεύω! ίσως επειδή μου λείπουν τα όσα δεν πήρα ενώ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ!!!!!.
την ερώτηση σου δεν την κατάλαβα, αν μπορεις ξανακάντην.

ναμα. "μορφωμένος και ενδιαφέρων", μαρέσει αυτό, μου χρειάζεται. αν και μάλλον ποτέ δεν είναι αρκετό. πχ σε 2 εργαστήρια πήρα 10 αλλά δεν ένιωσα ικανοποιημένος από τον εαυτό μου, επειδή είδα κι άλλους με 10. και κάπου μέσα μου βλέπω ότι υπάρχει κάτι..παράλογο σε αυτό.
επίσης, όντως πολύ θυμωμένος!


fly. πλάκα είχες μάρεσε ο τρόπος που τα είπες. μαρέσουν πολυ οι εκφραστικοί άνθρωποι και ειδικά οι γυναίκες. το γυναικείο μου προτυπο, βλέπεις, το ειχαν καταπιέσει μέχρι εκεί που δέν πάει (κυρίως στην έκφραση της σεξουαλικότητάς της αναφέρομαι), και επειδή ήταν καταπιεσμένη έγινε παθητική, καταπιεστική και "απορριπτική" προς το άλλο φύλο.

[arktos]

έγραφα τα μισά από αυτά που σκεφτόμουν, γι΄αυτό δεν με κατάλαβες.νιώθω το κουβάρι που έχεις μέσα σου.και έλεγα πως είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως μπορούμε να κάνουμε τα πάντα.οκ?να προσπαθήσουμε όμως να κάνουμε αρκετά, ώστε να ζήσουμε τη ζωή μας όπως τη θέλουμε εμείς!γιατί μας αξίζει.και να μην αρκούμαστε στο αναπνέω, τρώω, κοιμάμαι.ναι?

[nama]

Καλημέρα σε όλους!
aquarrius, σε ξέρω μέσα από ένα απλό Forum και είδες και μόνος σου πως αμέσως μπόρεσα να διακρίνω μερικές πτυχές του χαρακτήρα σου! Μήπως αυτά που είδα ήταν θετικά στοιχεία σου? Πολύ απλά γιατί τα πλεονεκτήματα που έχεις ως άνθρωπος ακτινοβολούν! Πιστεύω πως εσύ, δεν έχεις δώσει την ευκαιρία, από φόβο ίσως, στους ανθρώπους να σου δείξουν πόσο σε θαυμάζουν και σε αγαπούν. Πιστεύω πως δεν έχεις δώσει καν την ευκαιρία στον ίδιο σου τον εαυτό να αγαπήσει. Πηρες 10 στα εργαστήρια, πήραν και άλλοι τον ίδιο βαθμό. Ok το ότι υπάρχουν και άλλοι καλοί μαθητές δεν αναιρεί το γεγονός ότι είσαι κι εσύ πολύ καλός. Και σε όλους τους τομείς ισχύει αυτό. Μάθε να ξεπερνάς τον εαυτό σου όχι τους άλλους... Να προσπαθείς για την προσωπική σου βελτίωση, όχι για τον ανταγωνισμό. Και..... την επόμενη φορά που θα σου χαμογελάσει μία κοπέλα στην στάση, να της το ανταποδώσεις, γιατί να είσαι σίγουρος και στο λέω σαν γυναίκα, πως όλες οι γυναίκες νιώθουν θαυμασμό για έναν άντρα που ξέρει να μιλάει όπως εσύ! Αυτοεκτίμηση λοιπόν και ζήσε τη ζωούλα σου!