Δυσκολη κατασταση

[AstinomosSainis]

Δεν ξέρω εάν γράφω στο κατάλληλο τμήμα, αλλά λίγη σημασία έχει.
Είμαστε μια 5μελής οικογένεια και το θέμα έχει να κάνει με την αδερφή μου. Σπούδαζε και έκανε μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Παράλληλα με τις σπουδές τις δούλευε κιόλας. Γύρισε στην Ελλάδα και βρήκε και εδώ μια δουλειά με καλό μισθό. Αυτά μέχρι πριν 2-3 χρόνια περίπου. Οταν γύρισε στην Ελλάδα, εκείνη την εποχή δούλευα και εγώ. Όλα πήγαιναν ρολόι και με το παραπάνω. Τα τελευταια 3 χρόνια όμως αυτή είναι άνεργη και εγώ λόγω στρατού και σχολής δεν δουλεύω. Δουλεύει μόνο ο πατέρας μας του οποιου τον μισθό τον έχουν μειώσει απίστευτα. Εδώ και λίγους μήνες η αδερφή μου έχει τρομερά ξεσπάσματα με φωνές βρισίες κλπ. Αυτό που με τρομάζει όμως είναι οτι μέσα στα ξεσπάσματά της ώρες ώρες αναφέρει και την αυτοκτονία. Έχουμε μια μικρότερη αδερφή η οποία πηγαίνει ακόμα σχολείο και δεν μπορεί να δουλέψει φυσικά, η μητέρα μας δεν μπορεί, εγώ όσες προσπάθειες έκανα τον τελευταιο καιρό στην αναζήτηση εργασίας απέτυχαν και η αδερφή μου το ίδιο. Αλλά ενώ όλοι μας το παλεύουμε, αυτη έχει "σπάσει". Ήταν τόσο ικανό άτομο, δουλευε παράλληλα με τις σπουδές της τόσα χρόνια για να βοηθήσει την οικογένεια, δουλευε και όταν ήρθε......Τώρα τους τελευταιους μήνες ώρες ώρες ξαφνικά εχει τρομερά ξεσπάσματα. Σε στιγμές όταν θα τις πουνε (η μαμα ή ο πατερας μας) "κάνε λίγο οικονομία" ή όταν τις λένε ότι δεν θα ζεστάνουμε το σπίτι (τις περισσότερες-σχεδόν μερες). Και ρε παιδιά....τι να σας πω. Εμένα μου φαίνεται φυσιολογικό. Φυσιολογικό μέσα στο άδικο κράτος-πολιτεία που ζούμε και έχουμε καταντήσει έτσι. Δηλαδή είμαστε ενα σπίτι με μία tv το κάθε δωμάτιο, 4 pc, 2 λαπ τοπ, η μητέρα μας κάνει φαγητάρες, πεντανόστημα φαγητά με τις σαλάτες, τα τυράκια τα γλυκά.....δεν μας λείπει τίποτα, τιποτα. Οκ έχουν μειωθεί αισθητά τα έξω, οι καφέδες κλπ, αλλά τι να κάνουμε? Λογικό ειναι. Και να πω οτι είχαμε "κακούς" γονείς. Δόξα το Θεό μας μεγάλωσαν προσφεροντάς μας τα πάντα, αλλά κυρίως με αγάπη. Τόση αγάπη που αν ή οταν έρθει η ώρα να κάνω παιδιά δεν ξέρω αν θα είμαι ικανός να δώσω έστω τη μιση απο αυτή που έχω πάρει απο τους γονείς μου. Δέν μπορώ να καταλάβω τις αντιδράσεις τις αδερφής μου. αλλα το θέμα δεν είναι αυτό. Είναι το ότι ώρες ώρες αναφέρει την αυτοκτονία και οτι δεν αντέχει άλλο. Κάνουμε οικονομία όσον αφορά τη θέρμανση του σπιτιού. Δεν καίμε τίποτα. Ε θα ζήσουμε ρε κοπελιά, σιγά, δεν έγινε και τίποτα χαλαρωσε (θα ήθελα να πω, αλλά δεν τις το λέω γιατί φοβάμαι τις αντιδράσεις της και τη περίπτωση οτι μπορει να μαλώσουμε άσχημα). Ποσο μάλλον όταν αναφέρει και αυτοκτονικές τάσεις (και αν μαλώσουμε πω πράγματα που δεν πρεπει να πω).
Τις προάλλες με έπιασε ο πατέρας μας και μου είπε ότι υπάρχει ένα ενδεχόμενο να μείνουμε χωρίς ρέυμα απο 15-20 μέρες και θα πηγαίνουμε για μπάνιο στη γιαγια μου 2 γειτονίες πιο κάτω. Εννοείται το είπε μόνο σε μένα και δεν ξέρουμε τι να πούμε στην αδερφή μου και πως να αντιμετωπίσουμε την όλη κατάσταση. Δεν ξέρω πως ακούγεται, αλλά όταν λέει θα αυτοκτονήσω μέσα στα νεύρα της, φοβάμαι μήπως............με τρομάζει η σκέψη και η ιδέα, μου φέρνει αναγούλα. Και το ερώτημα ειναι Πώς αντιμετωπίζεις μια τέτοια κατάσταση?
Υ.Γ. Μαμώ το μπομπολισταν, το μπατσοκ και τη νδουλα.....δεν άντεχα ήθελα να το γράψω

[αλεξανδρος_77]

μα υπαρχει ενα πραγμα που δε μπορω να καταλαβω πριν λιγες ωρες ελεγα στο τσατ της θεοφανιας με ρωταγαν πιο κομικ σου αρεσει κ ειπα ο αστυνομος σαινης πως καταφερες να μπεις λιγες ωρες αργοτερα ως αστυνομος σαινης σε καμια κρυσταλινη σφαιρα ειδες τι ελεγα?

[ioannis2]

Φίλε, η αδερφή σου συνήθισε με άλλο τροπο ζωής, τις επιπέδου σπουδες και την αξιοπρεπή δουλεια με τον καλο μισθο με το που τελειωσε τις σπουδες. Απεκτησε μεσα απ αυτα δικο της τροπο σκέψης και ετσι στη σκεψη της κατασταλαξε επίπεδο ζωης αναλογου αυτου ενός επιστημονα και εργαζομενου του ιδιου κλαδου. Της ηταν φυσικο να επιδιωκει να βρίσκεται σε ενα αναλογο με αυτα επιπεδο ζωης. Με το που εχασε τη δουλεια, στη σκεψη της επέστρεψε σε ενα επίπεδο ζωης στο σπίτι (έστω κι αν οι γονεις σου κανουν τα παντα και προσφερουν απλόχερα αγαπη και υλικα αγαθα) όπως ήταν πριν φυγει για τις σπουδες, στη σκεψη της αυτο ήταν ενα πισωγυρισμα, ως εαν να υποβιβαστηκε. Ανθρωποι που εφτασαν σ αυτο το επιπεδο που περιγραφεις όπως η αδερφη σου (σπουδες, καλη δουλεια) δεν αντεχουν τετοιο πισωγυρισμα, στη σκεψη τους αυτο αποτελει εναν εξευτελισμό. Και τοτε ειναι που ερχονται οι καταστροφικες σκεψεις, η απογοητευση και η απελπισία. Δεν ειναι αγνομοσύνη προς εσας η σταση της, δεν ειναι ελλειψη αγαπης απεναντι σας, κι οι γονεις σου κανουν τα πάντα. Δεν αντεχει αυτη την κατασταση στην οποια βρεθηκε λόγω κρίσης. Κι αυτο επιβαρυνεται απο το ότι τα πράγματα στην απασχοληση εχουν γινει δυσκολα, δεν ειναι τοσο απλο να επιστρεψει εκει που βρισκόταν πριν. Κι αυτο το αναγνωρίζει. Δεν ειναι χαρακτηρας που συμβιβαζεται η αδερφη σου και συναμα ειναι και ευαισθητο ατομο κι αυτα την κανουν βλεποντας τη σκληρη πραγματικοτητα να απελπίζεται. Εχει απομονωθει απο εσας λόγω του οτι η απελπισία για την κατασταση στην οποια βρεθηκε ειναι στο επικεντρο της σκεψης της. Κι αμα βλεπει την κατασταση στο σπιτι να χαλαει κι αυτο επενεργει στο να οξυνει μεσα της το προβλημα.

Εσυ μιλησε της, μην κολώνεις να το κανεις, δωσε της να καταλάβει ότι εισαι δίπλα της, δίνε της ελπίδες ότι θα αλλάξουν τα πραγματα, όοσ χαλια κι αν ειναι στην πραγματικοτητα, ενθαρρυνε την, αναπτυξε μια καλη επικοινωνια μαζι της ωστε τελικα αυτη να ερχεται να σου μιλα και να σε εμπιστευεται. Ως ευαισθητος ανθρωπος ειναι δεκτικος σε τετοια λόγια. Το να καθεσαι απλα να την ακους δεν βοηθα. Πολλοι μιλαν γι αυτοκτονία, λίγοι ωστοσο ειναι αυτοι που θα το εκαναν, χωρις όμως ποτε να το υποτιμαμε. Συνηθως τετοιοι ανθρωποι σαν την αδερφη σου κρυβουν μεσα τους παντα καποιες εστω μικρες ελπίδες, το ζητημα ειναι καποιος να ενθαρρυνει ωστε να μην επισκιαστουν πληρως απ την απελπισία. Βοηθα με ενα καλο λόγο, διπλα της. Μίλησε και με καποιον ειδικο, για το πως θα το χειριστεις. Το ζητημα ειναι να βρεις τον τροπο να την πλησιάσεις, να βρει λιγο κουραγιο στα λόγια σου.

[AstinomosSainis]

@ Αλεξανδρος Απλή σύμπτωση αν υπονοείς κάτι άλλο. Είχα πάνω από χρόνο να επισκεφτώ το φορουμ.

@ Ioannis Σ ευχαριστώ για τις συμβουλές σου. Δεν μου περνούσε απο το μυαλό να της μιλήσω, αλλα μ'αυτά και μ'αυτά νομίζω οτι θα το επιχειρήσω σύντομα.
Σίγουρα συνήθισε με άλλο τρόπο ζωής όπως όλοι μας. Και μένα σε κάποια φάση με είχε πάρει απο κάτω, αλλά δεν αντιδρούσα έτσι. Τα χρήματα που ξόδευα, τα έξω, οι εκδρομές κλπ κλπ μέχρι πριν 3 χρόνια σε σχεση με τώρα δεν έχουν καμία σχέση. Αλλά τότε δουλεύαμε 3/5, ενώ τώρα 1! Δηλαδή μπορεί να ζητήσω κάτι, αλλά δεν θα το απαιτήσω κιόλας. Η αδερφή μου τι να πω...δεν μπορεί λόγω ζωής και ηλικίας (είναι λιγο μεγαλύτερη απο μενα και σκέφτεται και άλλα ίσως). Η μικρή μας αδελφή απο την άλλη αν και στην εφηβεία είναι απίστευτα έξυπνο και ώριμο για την ηλικία της παιδί και βοηθάει με τις σχολικές επιτυχίες, με το χαμόγελό της και αυτή κάθε μέρα και δεν ζητάει τίποτα απο τους γονείς μας. H αδελφή μου απ την άλλη σαν να μην θέλει να καταλάβει την κατάσταση, λες και ζει σε άλλο κόσμο. Το ρεύμα που μου είπε ο πατέρας μου οτι μπορεί να το αφήσουμε, μου είπε οτι μπορεί, για να πάρουμε μια ανάσα. Αν δεν είναι πχ το ρεύμα θα είναι το αμάξι (με τα λεφτά που θα γλιτώσουμε με αφαίρεση πινακίδων και σφάλειας), ποιο πιθανό είναι να γίνει αυτό. Ε και τι έγινε? Η κατάσταση είναι δύσκολη. Δεν είναι τραγική.
Aλλα όπως είπες Ioannis θα της μιλήσω (και ίσως ζητήσω και γνώμη συμβουλή ειδικού). Όλα αυτά που λές ισχύουν πιθανώς, απλά μου είναι δύσκολο να τα καταλάβω. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί αυτή δεν καταλαβαίνει. Και εκτός αυτού είναι και το άλλο που με τρομάζει όταν το αναφέρει. Σε ευχαριστώ ξανά, το βλέπω λίγο ποιο αισιόδοξο το θέμα.

[αλεξανδρος_77]

οχι δεν υπονοω απλα μου εχουν τυχει κ αλλες τετοιες συμπτωσεις σε σημειο που ανοιξα θεμα κοιτα αυτο.. http://www.e-psychology.gr/forum/sho...83%CE%B7%CF%82

[ftatl]

σχετικα με το ρευμα ξερω οτι το κινημα δεν πληρωνω επανασυνδεει το ρευμα και εχετε ρευμα δωρεαν ψαξτο λιγο το χουν κανει σε πολλους και εχουν βοηθησει κοσμο. οσον αφορα το θεμα της αδερφης σου συμφωνω με τον ioannis2.

[Diana1982]

οχι δεν υπονοω απλα μου εχουν τυχει κ αλλες τετοιες συμπτωσεις σε σημειο που ανοιξα θεμα κοιτα αυτο.. http://www.e-psychology.gr/forum/sho...83%CE%B7%CF%82

Αλέξανδρε.....ακολουθείς κάποια φαρμακευτική αγωγή;

[αλεξανδρος_77]

Αλέξανδρε.....ακολουθείς κάποια φαρμακευτική αγωγή;

αυτο που μου εκανε μεγαλυτερη εντυπωση ειναι οτι μου ειχες κανει κ ετοιμα φιλιας καποτε εκτος οτι αποκλειετε να ειχα καπιο φιλο σαν εσενα θα μπορουσα να σε ειχα βαλει κ στη λιστα αγνοησης ακομα. αρα ακομα δε καταλαβαινω γιατι ειχες πει καλα λογια για μενα μηπως νομιζες οτι ετσι θα μου τραβηξεις τη προσοχη? κατι τετιο δε μποει να συμβει αν δε το θελησω εγω.

[ioannis2]

Αλέξανδρε.....ακολουθείς κάποια φαρμακευτική αγωγή;

.... εγω ξέρω ότι σκοτώνει την ώρα του με το φόρουμ. (κατα τα λοιπα θα προσπαθησω να μη γελασω με το ερωτημα και τις περιστασεις υπο τις οποιες του το εθεσες...αλλα μου φαινεται πως δεν θ' αντεξω....)


Κατα τα λοιπα ας μη χαλαμε το θεμα του θεματοθέτη. Ο καθενας που πρωτομπαινει εδω εχει το λόγο του που το κάνει και αναμενει πάντα να ακουσει μια καλή κουβεντα.
Όποιος ειναι αισιοδοξος (ασχετως σε πόσο δυσκολη κατασταση βρισκεται) και δεν τα βάζει κάτω, στο τέλος δεν βγαίνει χαμένος. Μπορει να αργησει να τα καταφερει αλλα θα τα καταφερει ή τουλάχιστον θα βγει σε ενα καλο βαθμο κερδισμενος. Οι δυσκολιες μας φερνουν πιο κοντα στους δικους μας ανθρωπους, επιζητουμε αυτη την αισιοδοξία για την οποια μιλησες και θαρρος μεσα απο την αισθηση ότι νοιωθουμε τον δικο μας ανθρωπο διπλα μας, κι αυτο ειναι αλληλοστηριξη. Κι ιδιως αυτο το εχουν αναγκη αυτοι που φαινομενικα ψυχικα εχουν απομακρυνθει λόγω των δυσκολιων απο τους υπολοιπους. Ετσι βρες τροπο να πλησιασεις την αδερφη σου. Το σιγουρο ειναι πως πρεπει αυτο να το κανεις.

[λιλιουμ]

Ας κανει καποια αλλη δουλεια ασχετη προκειμενου να μην καθεται, ας κανει καποιο χομπι ανεξοδο, ποδηλατο περιπατημα, οτιδηποτε

[αλεξανδρος_77]

.... εγω ξέρω ότι σκοτώνει την ώρα του με το φόρουμ. (κατα τα λοιπα θα προσπαθησω να μη γελασω με το ερωτημα και τις περιστασεις υπο τις οποιες του το εθεσες...αλλα μου φαινεται πως δεν θ' αντεξω....)


Κατα τα λοιπα ας μη χαλαμε το θεμα του θεματοθέτη. Ο καθενας που πρωτομπαινει εδω εχει το λόγο του που το κάνει και αναμενει πάντα να ακουσει μια καλή κουβεντα.
Όποιος ειναι αισιοδοξος (ασχετως σε πόσο δυσκολη κατασταση βρισκεται) και δεν τα βάζει κάτω, στο τέλος δεν βγαίνει χαμένος. Μπορει να αργησει να τα καταφερει αλλα θα τα καταφερει ή τουλάχιστον θα βγει σε ενα καλο βαθμο κερδισμενος. Οι δυσκολιες μας φερνουν πιο κοντα στους δικους μας ανθρωπους, επιζητουμε αυτη την αισιοδοξία για την οποια μιλησες και θαρρος μεσα απο την αισθηση ότι νοιωθουμε τον δικο μας ανθρωπο διπλα μας, κι αυτο ειναι αλληλοστηριξη. Κι ιδιως αυτο το εχουν αναγκη αυτοι που φαινομενικα ψυχικα εχουν απομακρυνθει λόγω των δυσκολιων απο τους υπολοιπους. Ετσι βρες τροπο να πλησιασεις την αδερφη σου. Το σιγουρο ειναι πως πρεπει αυτο να το κανεις.

εσυ δε ξερεις απολυτως τιποτα την αλλη φορα μιλαγες για το τσατ χωρις να γνωριζεις καν το τι λεγαμε εκει περα υποθετοντας απο τη φαντασια σου τι συμβαινει

[ioannis2]

εσυ δε ξερεις απολυτως τιποτα την αλλη φορα μιλαγες για το τσατ χωρις να γνωριζεις καν το τι λεγαμε εκει περα υποθετοντας απο τη φαντασια σου τι συμβαινει

... και γιατι δεν μου εκανες εκει την παρατηρηση σου αυτη? ψάχνεις να βρεις σε άλλους τον κανονα ο οποίος εφαρμόζει γάντι σε σενα!:p
..εντούτοις εισαι καλοπροαίρετο άτομο (προκυπτει κι απ αυτην εδω την αντιδραση σου) κι αυτο ειλικρινά σε ανεβάζει.

[Diana1982]

xaxaxaxaxa Ioannis2