Φαυλος κυκλος?ή μηπως οχι?

[fenia99]

Καλησπερα ξανα μετα απο πολυ καιρο..Ειλικρινα δε ξερω απο που να ξεκινησω και απο που να τελειωσω..Μεχρι και πριν 2 εβδομαδες ολα κυλουσαν ηρεμα..ειχα ηρεμησει λιγο..ολα ειχα την εντυπωση πως αρχιζαν να πηγαινουν καλα..δεν ημουν πλεον τοσο αγχωμενη και τα σωματικα συμπτωματα του αγχους με ειχαν αφησει στην ησυχια μου...αρχισα και χαιρομουν..αρχιζα και ενιωθα καλα...πιστευα οτι ολα αρχιζαν και τελειωναν..για 3 μηνες ημουν καλα και αυτο με εκανε να νιωθω πολυ ωραια..ολα αυτα οπως προειπα κρατησαν μεχρι και πριν 2 βδομαδες...απο τη στιγμη που μπηκε ο απριλιος δε νιωθω καθολου καλα..ολα με πνιγουν..αρχικα,στο φροντιστηριο δεν εχουν σταματησει να μας αγχωνουν..ο καθηγητης μας πιεζει.."δεν θα τα καταφερετε αν συνεχισετε,θα μεινετε στις εξετασεις στα αγγλικα και τζαμπα τα λεφτα κτλ"..προσπαθωντας να αποφυγω ολη αυτην την μουρμουρα το τελευταιο 2μηνο εχω κανει απουσιες..αλλα και παλι τα πραγματα γινονται χειροτερα..με το που παω καθε φορα μου κανει ανακριση γιατι δεν ηρθες στο προηγουμενο μαθημα κτλ και απαντω πως απλα δεν ενιωθα καλα και μου κανει "αν συνεχισεις ετσι δεν θα το παρεις"..ολο αυτο το πραγμα με σκοτωνει..κανονικα θα επρεπε να μας ενθαρρυνει και οχι να μας μειωνει με αυτον τον τροπο...εντωμεταξυ μας βαζει παρα πολλα μαθηματα για το σπιτι και λογω του σχολειου πολλες φορες δεν μπορω να τα κανω..και παλι τα ιδια..παραπονιεται...λες και το κανουμε επιτηδες..εχω ξεκαθαρισει το προβλημα μου στον ιδιο και αυτο που ακουσα ηταν το εξης "ελα μωρε σιγα το αγχος"..επιπλεον,νιωθω οτι πεφτουν οι επιδοσεις μου στο σχολειο..ολοι μου λενε πως λεω βλακειες και οτι τα παω πολυ καλα αλλα νιωθω αχρηστη..δεν καταλαβαινω τιποτα απο φυσικη και γεωμετρια και νιωθω οτι απλα θα πατωσω..ερχονται εξετασεις και φοβαμαι παρα πολυ...τι θα γραψω σε αυτα τα δυο μαθηματα?...το χειροτερο ειναι η κατευθυνση που θα παρω θα εχει και φυσικη μεσα..και απλα βρισκομαι σε μια απογνωση..πραγματικα δε ξερω που θα βρω το κουραγιο να διαβασω για τις εξετασεις,νιωθω τρομερα εξουθενωμενη...ερχεται το πασχα και αντι να χαιρομαι που επιτελους δε θα εχω σχολειο για 2 βδομαδες νιωθω απλα απαισια..δε ξερω τι με περιμενει...επισης,φοβαμαι πολυ για το καλοκαιρι...μην ειναι οπως το περσινο...δε θα το αντεξω..προσπαθω με καθε πιθανο τροπο να ξεχαστω,ακουω οτιδηποτε υπαρχει απο μουσικη,βλεπω τιποτα αστειο στο youtube,αλλα ξεχναω περιστασιακα..μετα ολα μου ξαναρχονται στο μυαλο και με πλακωνουν..προσπαθω να βγαινω εξω αλλα δε με βοηθαει ειλικρινα καθολου..βγηκα τη προηγουμενη κυριακη και αντι να γινω καλυτερα εγινα χειροτερα..εβαλα τα κλαματα και ξυπνησα την επομενη μερα με πρισμενα ματια,αλλα αναγκαστικα επρεπε να παω σχολειο...βγηκα και τη παρασκευη που μας περασε παλι δεν ενιωσα καλα..προσποιουμαι οτι ειμαι καλα αλλα στην πραγματικοτητα νιωθω απαισια..μονο ο πατερας μου με καταλαβε την προηγουμενη κυριακη,του ειπα τι συμβαινει και μου κανει "κανε λιγη υπομονη και ολα τελειωνουν¨" επιπροσθετα,τα σωματικα συμπτωματα εχουν επιστρεψει ακαθεκτα,το στομαχι μου ειναι κομπος,εχω ατονια στα χερια μου και νιωθω ενα βαρος..το χειροτερο απο ολα ειναι οτι εχω αρχιζει και γινομαι χαιρεφοβικη..(φοβαμαι οτι αμα αρχιζω και χαιρομαι για κατι,θα συμβει κατι ασχημο που θα μου παρει ολη αυτη τη χαρα που εχω)...τελος παντων,δεν ηρθα εδω για νταντεμα οπως οι περισσοτεροι θα πιστευετε,απλα θελω να μου λυθει καποτε η απορια..ολα αυτα ειναι φαυλος κυκλος??ή μηπως καποτε ολο αυτο τελειωνει..?

[Constantly curious]

Φένια μου, οταν θα παρουσιαζεται ενα πιο στρεσογονο αιτιο λογικα θα βλεπεις αυτες τις αλλαγες στην συμπτωματολογια.
Το φρονιμοτερο ειναι να μιλησεις με οποιον ειδικο σε παρακολουθει και να πιστευεις οτι θα μαθεις μεγαλωνοντας να χειριζεσαι σε πιο συντομο χρονο τις κρισεις αγχους και την στεναχωρια που φερνουν μετα.

Εχεις δικιο να εισαι αναστατωμενη λογω πιεσης, λογω συναισθηματος, λογω ορμονων, λογω αλλαγης εποχης κτλ.
Βάστα... και μιλα. Αν δεν σε καλυπτει ο γιατρος σου αναζητησε και ψυχοθεραπευτικη υποστηριξη. Δινε σου χρονο.
Μπραβο για το πεισμα σου να προσπαθεις παρολο που αισθανεσαι οτι βουλιαζεις. Βημα, βημα.

[fenia99]

Constantly curious ναι εχω γιατρο,εχω καιρο να παω βεβαια και λογω του σχολειου αλλα και λογω οτι ενιωθα καλυτερα..απλα νιωθω οτι ολο αυτο ειναι φαυλος κυκλος..και δε τελειωνει ποτε..εκει που νομιζεις οτι τελειωνει κατι ξαναρχιζει...τι να λεμε τωρα...εχω κουραστει και εχω χασει τις δυναμεις μου...

[elis]

Ρε συ φενια άγχος έχουν πλέον όλοι εσύ πας σχολείο κι έχεις μυαλό ενήλικα λογικό να έχεις πρόβλημα οι έφηβοι της ηλικίας σου έχουν την εφηβεία και κάνουν μαλακές και ξεδινουν εσύ δε ξεφεύγει ποτέ οπότε λογικό να σε πιάνει άγχος μαζεύεις όλη αυτή την πίεση από το σχολείο μέσα σου αν μιλάμε για λοουερ εγώ το πήρα όταν ήμουν δεκατρία χρονών ούτε ελληνικά δεν ήξερα αν μιλάμε για πιο πάνω πτυχίο δεν ξέρω η γεωμετρία είναι όντως δύσκολη πρέπει να καταλάβεις τη λογική άλγεβρα να προσέξεις είναι βασική της πρώτης λυκείου γεωμετρία δε θα χεις του χρόνου αλλά βοηθάει να ξέρεις για τα διάνυσματα στην τρίτη αλλά και να μην ξέρεις δεν πειράζει εμείς δώσαμε πανελλήνιες και βήτα και γάμα λυκείου κι είναι βασική η άλγεβρα πολύ η γεωμετρία όχι τόσο η φυσική είναι εύκολη απλά σε μπερδεύει γιατί έχει αλλά μαθηματικά αλλά με ότι μάθεις μετά η φυσική θα είναι εύκολη
Καλό κουράγιο

[elis]

Και ναι άμα σε πιάσει άγχος συνήθως δε θεραπεύεται να τελειώσει η εφηβεία και μετά βλέπεις πως θα νιώθεις καλά θα μάθεις και τον εαυτό σου καλύτερα θα κάνεις και σχέση κάποια στιγμή η θα δουλέψεις και θα στανιάρεις

[Constantly curious]

Constantly curious ναι εχω γιατρο,εχω καιρο να παω βεβαια και λογω του σχολειου αλλα και λογω οτι ενιωθα καλυτερα..απλα νιωθω οτι ολο αυτο ειναι φαυλος κυκλος..και δε τελειωνει ποτε..εκει που νομιζεις οτι τελειωνει κατι ξαναρχιζει...τι να λεμε τωρα...εχω κουραστει και εχω χασει τις δυναμεις μου...

Τα σκευασματα που μας χορηγουν απλως καταστελουν τα συμπτωματα. Κατα τα αλλα η υπολοιπη δουλεια ειναι ----- να αυτη της εσωτερικης ισορροπιας. Ταξιδι αυτογνωσιας κτλ κτλ κτλ. Ειναι φυσιολογικο να αγανακτεις αλλά μην τα παρατας. Πιστεψε με, θα κανει τον κυκλο του και αυτο το κεφαλαιο στρες και με τον χρονο θα μαθαινεις ολο και καλυτερα να το διαχεριζεσαι. Σου στελνω βελακια θετικης ενεργειας, υπομονη και πιστη, επιμονη και δουλεια. Ειναι σαν να περνας μεσα απο φωτια αυτος ο κυκλος αλλά καποια στιγμη θα βρεις τον δικο σου τροπο να ηρεμεις και να ελεγχεις περισσοτερο το "ολο" .

Εισαι νεα κοπελιτσα δεν γινεται να τα ξερεις ολα και να εισαι ανεπηρεαστη νταμαρι...
Ενα ειναι το σιγουρο θα μαθεις στην ζωη σου να καταλαβαινεις ποια εισαι εσυ, ποτε εξαντλουνται τα ορια σου και πανω απο ολα να σεβεσαι την Φενια.

[elis]

Ορθά μιλάει η προλαλησασα συμφωνώ θα μάθεις τον εαυτό σου θες δε θες μόνο μη βιάζεσαι ακόμα σχολείο πας δεν είναι δυνατόν να τα ξέρεις όλα από τώρα και κάνε και καμιά μαλάκια να ξελαμπικαρω κι εγώ γιατί έχω πήξει θα καταλάβεις τι είναι το πήξιμο ακριβώς μετά το σχολείο αν και μπορεί και τώρα

[Constantly curious]

Σωστη κουβεντα ειπες Ελις αλλά η φενια μας ειναι υπευθυνο παιδι απο τωρα για αυτο τραβαει αυτα που τραβαει.

[ckar95]

Νωπές οι μνήμες μου από την αγχώδη περίοδο Β και Γ Λυκείου... Οι Πανελλήνιες, αλλά και όλα τα παρελκόμενα (σχολείο, διάβασμα, ξένες γλώσσες, κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο) είναι λογικό να αγχώνουν, καθώς η περίοδος των 16-17 ετών είναι πολύ έντονη. Φένια (ωραίο όνομα btw), να ξέρεις ότι όσοι θέτουν στόχους και είναι ώριμοι για την ηλικία τους, αγχώνονται, αφού συνειδητοποιούν το ότι είναι αρκετά καθοριστική αυτή η περίοδος για τη ζωή τους. Έτσι είχα αγχωθεί κι εγώ τότε, οκ, ίσως σε μικρότερο βαθμό...

Ο φαύλος κύκλος πάει ως εξής: Αρνητική σκέψη --> Άγχος --> Σωματικά συμπτώματα --> Πιο πολύ άγχος --> Πιο πολλή αρνητική σκέψη κλπ. Πρέπει κάτι να σπάσεις, ώστε να σπάσει ο κύκλος. Προσπάθησε να χαλαρώσεις όσο το δυνατόν περισσότερο και να μην σκέφτεσαι την αποτυχία... Έχω φίλους που αγχώνονταν σε πολύ μεγάλο βαθμό για τις πανελλήνιες, νόμιζαν πως θα πατώσουν και τελικά βρίσκονται σε Νομική, Ψυχολογία, Μαθηματικό κλπ κλπ... Κι όλοι μαζί τώρα, έχουμε φτάσει σε σημείο μέχρι και να λέμε "τζαμπα αγχωνόμασταν τότε"... Και στην τελική, μια ενδεχόμενη αποτυχία στις πανελλήνιες, δεν σημαίνει και το τέλος των στόχων σου !

Στο φροντιστήριο μην τους ακούς και ιδιαίτερα, έχουν κίνητρο να πιέζουν αφόρητα, για τη φήμη του φροντιστηρίου (καθαρό business), βέβαια δεν ισχύει για όλα! Το κακό είναι ότι η συνεχής και αβάσταχτη πίεση σε συνδυασμό με την έλλειψη επιβράβευσης και την ηλικία σου, σου δημιουργεί ένα αδιέξοδο . Το όπλο σου είναι η θετική σκέψη, η χαλάρωση (όσο το δυνατόν) και το να μοιράζεσαι τα πάντα με τις παρέες σου, την οικογένειά σου, γενικά με άτομα της εμπιστοσύνης σου!

Και να ξέρεις, εμείς οι αγχώδεις άνθρωποι (είμαι κι εγώ, δεν το κρύβω :P ) είμαστε κι οι πιο υπεύθυνοι. Πρέπει απλά να το αντιμετωπίσουμε. Και η τελική απάντηση, ΝΑΙ, σπάει ο φαύλος κύκλος, αρκεί να πιστέψεις στις ικανότητές σου και να χαλαρώσεις. Αυτά!!!

[fenia99]

ckar95 το θεμα ειναι οτι παντα οταν ηρεμω παντα κατι μπαινει στη μεση και με κανει οπως πριν...μακαρι να ηταν μονο το σχολειο το προβλημα...αλλα ειναι πολλα..απλα εχω βαρεθει και εχω κουραστει..νιωθω τοσο ασχημα ωρες-ωρες...νιωθω οτι θα τρελαθω..

[nick190813]

ckar95 το θεμα ειναι οτι παντα οταν ηρεμω παντα κατι μπαινει στη μεση και με κανει οπως πριν...μακαρι να ηταν μονο το σχολειο το προβλημα...αλλα ειναι πολλα..απλα εχω βαρεθει και εχω κουραστει..νιωθω τοσο ασχημα ωρες-ωρες...νιωθω οτι θα τρελαθω..

μονο ρελαξ ,εισαι πολυ μικρη για να εχεισ σκοτουρες και πανελληνιες να μην περασεις δινεις του χρονου ολα διορθωνονται στην ζωη μας μονο ηρεμια χρειαζομαστε για να πετυχουμε τους στοχους μας

[ckar95]

ckar95 το θεμα ειναι οτι παντα οταν ηρεμω παντα κατι μπαινει στη μεση και με κανει οπως πριν...μακαρι να ηταν μονο το σχολειο το προβλημα...αλλα ειναι πολλα..απλα εχω βαρεθει και εχω κουραστει..νιωθω τοσο ασχημα ωρες-ωρες...νιωθω οτι θα τρελαθω..

Περνάς δύσκολη εφηβεία μάλλον. Ειναι λογικό όλη η πίεση να δρα έτσι και να σε κάνει να πνίγεσαι. Δεν ξερω αν έχεις οικογενειακά, προσωπικά, φιλικά, ερωτικά προβλήματα, αλλά ο,τι και να έχεις, please, σκέψου μόνο θετικά. Δεν υπάρχει αδιέξοδο σ'ότι κάνουμε, τις πιο πολλές φορές εμείς το δημιουργούμε όταν μπλοκάρει η σκέψη μας. Εγώ πέρασα μια περίοδο στο 1ο έτος (πρόπερσι) που συνέπεσαν μαζί οικογενειακά, φιλικά και ερωτικά προβλήματα. Μπλόκαρα κι ήμουν για λίγο καιρό έτσι, σ έναν φαύλο κύκλο στενοχώριας, όμως το ξεπέρασα και τα θυμάμαι "γελώντας" :P Επίσης, μίλα για τα θέματά σου σε άτομα, είναι πολύ καλός τρόπος για να το ξεπεράσεις...!

[elis]

ΦΕννιά γεννήθηκες όταν ήμουν βήτα λυκείου

[elis]

Για σχολείο δε θυμάμαι αλλά για σπουδές ότι θες και δουλειά σα φοιτήτρια κλπ αλλά και για μετά