η δική μου ιστορία.

[tesorina]

Γειά σας. Παλεύω με τη βουλιμία εδώ και 8 χρόνια. Έχω καταφέρει να ελέγχω τον εαυτό μου, αλλά τώρα τελευταία με έχει πάρει από κάτω. Χώρισα πριν 3 μηνες, έχω ελάχιστους φίλους που δεν καταλαβαίνουν και νιώθω μόνη κι απελπισμένη. Προσπαθώ με νύχια και με δόντια να μην πέσω πάλι στο φαγητό και στα καθαρτικά. Μπορεί κανείς να μου δώσει καμιά συμβουλή να διώχνω αυτές τις σκέψεις από το μυαλό μου; Νιώθω τόσο μόνη και φοβισμένη...βοηθήστε με please

[blugirl]

loipon ki ego gyro sta 8 xronia prepei na exw afto to provlima k pistepse me exo perasei apisteftes ores apo ti zoi mou - kiriws trogontas paralila :D - se vivliografies arthra internet ktl gia na mporeso na vro mia eksigisi k na to kseperaso. to vasikotero empodio gia na to kseperaso itan afto pou episimeneis pos eiha elahistous filous k me kanenan den eniotha apoluta kala... e telika prospathisa na agapiso ligo ton eafto mou - na me peiso diladi pos ton agapao k evala stoxo na asxolitho me mena . :)
anyway an thes na miliseis se kapion i kati tetio steile mou min
kalo kouragio

[rania_ed]

Lipon fisika ime k ego mia apta idia....voulimiki gia 6 peripou xronia...den ine anangi na perigrapso pos niotho giati pistevo pos k esis to idio niothete...ta diia sinesthimata....tous fovous....oi efialtes ta vradia,i aidia k o tromos tin wra tou vagitou...oi ane3elextes simperifores, oi ametrites wes sta gymnastiria k fisika oi aidiastikes maties ston kathrefti...prin 1 peripou xrono katafera na spaso tin siiopi m...tora vriskome se kalo dromo...den mporo na po..itan diskola k ine diskola...akoma k oi diki m, i igogenia k oi filoi m den mporoun na me voithisoun...oso kian prospathoun...den mporoun na katalavoun..mono kapios pou ta exi perasi....ime se thetiko dromo....exo akoma skalopatia na anevo omos pia den fovame...den niotho moni....exo vri ena anthopo (oute k ego 3ero pos!) na me latrevi opos ime...na latrevi ta komatia pou ego sixenome...k me voithai....thelo na voithiso oso mporo...mazi na ani3oume k na xara3oume ena kainourio dromo....aftos pou legete zoi...afton ton dromo pou mas ton exoun klepsi oi aloi ala ton exoume sterisi emis ston eafto mas!!!! mporite na m stilete email sto [email protected] gia na milame....mazi mporoume na kataferoume perisotera para enas mono.....

[bera]

geia kai egw to eidio eimai kai ekana daktylio prin ena mina peripou

[bera]

kai akoma den mou ton exoun kleisi tha paw twra kai fobame

:(

[katia_ed]

Ταλαιπωριόμουνα από βουλιμικά επεισόδια περίπου 10 χρόνια. Πήρα κάποια χάπια και όλα έδειχναν καλά. Το είχα σχεδόν ξεπεράσει. Πριν από λίγο καιρό γέννησα και κάτω από το βάρος των νέων απαιτήσεων ξανακύλησα. Το πρόβλημα είναι ότι επειδή θηλάζω δεν μπορώ να παίρνω τα χάπια αυτά κι έτσι είμαι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω...

[kxristina]

Πιστεύω ότι με τα χάπια μόνο δεν γίνεται τίποτε...έχω δοκιμάσει κι' εγώ που είμαι 6 χρόνια βουλιμική αλλα δεν κατάφερα και πολλά παρ' ότι με παρακαολουθούσε και ψυχίατρος. 'Οταν συνηδιτοποίησα το πρόβλημά μου άρχισα να ψάχνω σε βιβλία και να διαβάζω. Κάποιος ψυχίατρος καθηγητής πανεπιστημίου του εξωτερικού έγραφε ότι η σωστή θεραπεία είναι τριών γιατρών μαζί. Ψυχιάτρου, παθολόγου και διατροφολόγου. Και ότι πρέπει να περάσουςν τουλάχιστον 6 χρόνια φυσιολογικής διατροφής χωρίς κανένα βουλιμικό επεισόδιο απ' την αρχή της θεραπείας για να πεί κάποιος ότι έχει ξεπεράσει το πρόβλημα. Εσύ Κάτια έχει περισσότερες πηγές να πάρεις δύναμη. Το παιδί σου είναι η κυριότερη. Πρόσπάθησε να το πολεμήσεις. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι αφού εγώ δεν έχω καταφέρει τίποτε και περνώ πολύ δύσκολες καταστάσεις. Εύχομαι ότι καλύτερο για σένα.

[sad_ed]

Να ρωτήσω κάτι, έιμαι άσχετη και έρχομαι απο «δίπλα» από το forum της παχυσαρκίας... Boυλιμία τί είναι τελικά; Να τρως παρα πολύ ή να βάζεις το δάκτυλο και να τα βγάζεις; Και τι από τα δύο δεν μπορείτε να σταματήσετε γιατί ρε παιδιά κι εγώ είμαι μια κοπέλα 106 κιλά αλλά όταν τρώω δεν θέλω να βάλω το δάχτυλο να κάνω εμετό... γιατί το κάνετε αυτό για να μη πάρετε θερμίδες; Φοβάστε μη γίνετε παχύσαρκοι; Τόσο μεγάλο φόβο έχετε; Συγνώμη αλλά μια καλή μου φίλη έτρωγε 3 τυροπιτάκια και μετά πήγαινε τουαλέτα και τα έβγαζε γιατί είχε τύψεις, και τώρα η κοπέλα είναι 43 κιλά, αισθητικά είναι απάισια παρόλο που όταν ήταν γύρω στα 62-63 κιλά η κοπέλα μιλάμε περπατούσε και την κοιτούσε ο κόσμος τόσο όμορφη ήταν. Και τώρα έχει πάθει και ανορεξία και τρώει ένα μαρούλι την ημέρα και κοιτάμε να δούμε πως θα τη σώσουμε.... Τώρα η βουλιμία τι είναι... Γιατί κι εγώ πολλές φορές τρώω τρώω τρώω αλλά ποτέ εμετούς και τέτοια...

Φιλικά
sad

[sad_ed]

Να ρωτήσω κάτι, έιμαι άσχετη και έρχομαι απο «δίπλα» από το forum της παχυσαρκίας... Boυλιμία τί είναι τελικά; Να τρως παρα πολύ ή να βάζεις το δάκτυλο και να τα βγάζεις; Και τι από τα δύο δεν μπορείτε να σταματήσετε γιατί ρε παιδιά κι εγώ είμαι μια κοπέλα 106 κιλά αλλά όταν τρώω δεν θέλω να βάλω το δάχτυλο να κάνω εμετό... γιατί το κάνετε αυτό για να μη πάρετε θερμίδες; Φοβάστε μη γίνετε παχύσαρκοι; Τόσο μεγάλο φόβο έχετε; Συγνώμη αλλά μια καλή μου φίλη έτρωγε 3 τυροπιτάκια και μετά πήγαινε τουαλέτα και τα έβγαζε γιατί είχε τύψεις, και τώρα η κοπέλα είναι 43 κιλά, αισθητικά είναι απάισια παρόλο που όταν ήταν γύρω στα 62-63 κιλά η κοπέλα μιλάμε περπατούσε και την κοιτούσε ο κόσμος τόσο όμορφη ήταν. Και τώρα έχει πάθει και ανορεξία και τρώει ένα μαρούλι την ημέρα και κοιτάμε να δούμε πως θα τη σώσουμε.... Τώρα η βουλιμία τι είναι... Γιατί κι εγώ πολλές φορές τρώω τρώω τρώω αλλά ποτέ εμετούς και τέτοια...

Φιλικά
sad

[eatdis-admin]

kxristina, οι σύγχρονες έρευνες γύρω από τη βουλιμία λένε πως η αντιμετώπιση χρειάζεται διατροφολόγο και ψυχολόγο.
Διαιτητικά χάπια, κέντρα αδυνατίσματος και "στεγνές" δίαιτες φαίνεται ότι και στην Ελλάδα αρχίζουν να φθίνουν.

Είναι πολύ σημαντικό πέρα από την εξατομικευμένη ρύθμιση της διατροφής, να υπάρχει ψυχολογική υποστήριξη, είτε ατομική, είτε ομαδική.

Προσωπικά, δουλεύω με ομάδες υποστήριξης για βουλιμία και παχυσαρκία γιατί αισθάνομαι ότι τίποτα δεν είναι πιο αποτελεσματικό από το μοίρασμα εμπειριών ανάμεσα σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ένα κοινό "πρόβλημα".

Βεβαίως, καμία μέθοδος δεν είναι πανάκεια. Η θέληση του καθενός, το κίνητρο που έχει για να χάσει κιλά ή να ελέγξει τη βουλιμία, είναι ο αναγκαίος και ίσως ο ισχυρότερος σύμμαχος στην προσπάθεια.


Sad, στον ορισμό της ψυχογενούς βουλιμίας όντως υπάρχει η χρήση καθαρτικών, διουρητικών χαπιών ή η πρόκληση εμετού με σκοπό να ακυρωθεί η βουλιμική συμπεριφορά.
ʼλλο βασικό χαρακτηριστικό της βουλιμίας, είναι η απουσία αυτοελέγχου κατά τη διάρκεια του επεισοδίου.

[sad_ed]

Δηλαδη βουλιμία είναι να τρως τεράστιες ποσότητες ή να κάνεις εμετό μετά το φαί; Γιατί αν είναι να τρως τεράστιες ποσότητες, κι εγώ βουλιμική είμαι... :D

[kxristina]

Είναι πράγματι πολύ σημαντικό και αποτελεσματικό να μοιράζεται κάποιος τις εμπειρίες του πάνω σε αυτά τα θέματα. Έγραψα ξανά στο φόρουμ υποδοχής ότι ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να βρώ μια τέτοια "παρέα" που να μπορώ κι' εγώ να μιλάω και να ξέρω ότι με καταλαβαίνουν και γνωρίζουν το προβλημά μου. Θα συμμετέχω ενεργά στην σελίδα αυτή γιατί απ' την πρώτη στιγμή έχει αλλάξει κατά κάποιο τρόπο η ψυχολογία μου. Νιώθω μια ικανοποίηση θα έλεγα γιατί θέλω πραγματικά και προσπαθώ να κάνω κάτι για μένα και θα ήθελα αν μπορώ και όσο μπορώ να βοηθήσω και κάποιους άλλους.

[WeepingMoon_ed]

Πράγματι... Τί ακριβώς είναι η βουλιμία... :(

Υποψιάζομαι, μα δεν είμαι σίγουρη...

Κι εγώ έχω καταφύγει στην «λύση» των εμετών, αλλά ήταν κάτι που με έφθειρε τόσο μα τόσο πολύ που τελικά απλώς δεν μπορούσα άλλο πια να το κάνω και ας προσπαθούσα...
Καθόμουν στο πάτωμα τους τουαλέτας, μπροστά στην λεκάνη και έκλαιγα για ώρα επειδή ήθελα να βγάλω ό,τι είχα φάει, αλλά δεν μπορούσα (και δεν μιλάμε για τρελλές ποσότητες... Αλλά για 100γρ. πατατάκια και μια σοκολάτα. Όμως ήταν εκτός της δίαιτάς μου). Σαν κάτι να κρατούσε όλη την τροφή μέσα στο στομάχι μου...
Ποτέ δεν πήρα καθαρτικά, αλλά έπινα ΠΟΛΥ νερό ώστε να γεμίσει το στομάχι μέχρι να σκάσω και να γίνει πιο εύκολη η διαδικασία... :(

Δεν θέλω ούτε να το σκεφτώ πως θα ξαναζήσω ένα τέτοιο περιστατικό... :(

[kxristina]

Κι' όμως τα πράγματα δεν σταματούν εκεί WeepingMoon. Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο και για μένα να σταματούσα στο σημείο να μην κάνω εμετό αφού κάποιες στιγμές κι' εγώ δεν κατάφερνα μόνη μου να κάνω. Σε αυτό το σημείο όμως κατέφευγα σε άλλες λύσεις όπως το δάχτυλο, το κουτάλι, το καλαμάκι ακόμη και πινέλο μακιγιάζ χρησιμοποιώ για να βγάλω ότι έχω μέσα μου. Ξερώ ότι είναι αηδιαστικό το τελευταίο και συγγνώμη που το γράφω αλλά μου συμβαίνει. Σου εύχομαι να μην ζήσεις ποτέ ξανά τέτοια περιστατικά γιατί πραγματικά είναι φρικτά.

[WeepingMoon_ed]

Νομίζω πως μπορώ να καταλάβω το πως ένοιωθες... :(
Εγώ χρησιμοποιούσα μια παλιά οδοντόβουρτσα που όταν την πέταξε η μητέρα μου (χωρίς να ξέρει σε τι μου χρησίμευε), είχα νευριάσε πάρα πολύ...
Για κάποιον λόγο ένοιωθα δεμένη μαζί της...
Ξέρω... Ακούγεται τρελλό... :(