η θλίψη, ο φόβος κ ο πόνος

[Sofia]

Μαρία,

οι μνημες, τα συναισθηματα, οι φοβιες...κ οτι άλλο ειναι πλεον εδω και αυτη την περιοδο γιατι πλεον -οσο αντιφατικο κι αν φαινεται-μπορεις να τα δεις. Κ ετσι να τα αντιμετωπισεις. Πως να αντιμετωπισω κατι αν δεν το δω πρώτα?

[mstrouf]

δεν ξερω, πολλα τοτε δεν συνειδητοποιουσα γιατι γινοντουσαν ή δεν καταλαβαινα τι σημαινει επιασα τον πατερα σου με την ξαδερφη μου ή ξερεις τωρα μωρε στην κουμπάρα είναι παλι, εε δεν εμαθες η καιτουλα που μενει πισω απ\'το σπιτι μας.
οταν ομως καταλαβα οτι ολο αυτο το ξυλο κ οι φασαριες ητανε απλα ο λογος για να μην ειναι μαζι μας να κανει την ζωη του, τοτε το μαχαιρι προσπαθουσα να το βαλω πιο βαθεια μεσα μου, τα χαπια εκτος απ\'το νοσοκομείο που με εστειλαν συνηθως με κατεληγαν στην τουαλετα να τα βγάζω, τις θηλειες τις δοκιμαζα στις γατες πρωτα να εχουν επιτυχια, αλλα το σκοινι δεν κραταγε το βαρος το δικό μου, το οπλο το γεμιζα κ το σημειωμα το ειχα στην τσεπη μου.
αισθανομαι τελειως αποτυχημενη που δεν ολοκληρωσα τιποτα απ\'ολα οσα προσπάθησα, ξερω οτι ενα τσακ παραπανω θα με εστελνε. μερικες φορες ηταν απλά αντίδραση αλλά της περισσοτερες ηταν σκοπος να τελειωσω.
με βλεπω σαν τελειως τρελη που εχω βαλει στοχο να με εξοντωσω

[mstrouf]

κ δεν ειναι μονο αυτα θυμαμαι ακομα μια φορα που γυρισα νωριτερα σπιτι κ ηταν με μια αλλη κ εφυγα κ κρυφτηκα τρομαγμενη μηπως με ειχε δει κ τι θα γινοταν.. ετρεμα
ουτε αστειο να το πω πουθενα κ οσο για την μητερα μου δεν θελω κουβεντα, γνωριζω πολυ καλα οτι δουλευε σαν το σκυλι για να μπορεσει να μεγαλωσει εμας κ αν εμεινε εκει ηταν για να μην μας θεσει σε κινδυνο χειροτερο τον οποιο δεν γνωριζε. την βλεπω σαν ενα ανθρωπο που εχει στερηθει, υποστει φοβερες συνεπειες για να καταφερει κατι καταδικαζοντας τον ιδιο της τον εαυτο.

[mstrouf]

ισως να ειμαι τελειως τρελή ή τελειως χαμενη που δεν μπορω να τα ξεπερασω ολα αυτα, που κατί μεσα μου ποτε δεν υπηρχε κ δεν θα υπάρξει
ισως ολα αυτα να μην εχουν σημασια πλεον για το πως αισθάνομαι κ αυτο το πνιξιμο, η πικρα κ η αηδια, να μην αξιζει να χαλασω την ζωή μου.
αλλα πως μπορω να σκεφτω οτι θα αλλάξω, αφού δεν μπορώ να σταθώ ουτε καν στα πόδια μου.

[Θεοφανία]

Το χω ξαναγράψει, μερικοί άνθρωποι είναι ανάξιοι να έχουν παιδιά.
Δεν ξέρεις πόσο στεναχωριέμαι κάθε φορά που διαβάζω πόσα έχεις περάσει και πόσο άδικο είναι για σένα που στιγματίστηκε η ψυχή σου απο λάθη άθλιων ανθρώπων.
Ξέσπασε Μαρία! Πες του τα! Βρισε τον αν μπορείς, βγάλτο από μέσα σου. Το μόνο που δεν πρέπει να κάνεις είναι να προσπαθείς να εξοντώσεις τον εαυτό σου.
Στο έχω πει και θα στο λέω συνέχεια: δεν σου αξίζει να σου φέρεσαι έτσι!

[mstrouf]

θεοφανία δεν έχω ξεσπάσει ποτέ, ούτε καν έχω κλάψει..
ειμαι σε πολυ χειρότερη φάση κ πριν ξεκινησω την θεραπεία
ερχονται μες το μυαλό μου εικόνες που με νεκρωνουν
πηγα κ σε αλλη ψυχιατρο δεν μπορεσα τιποτα να βγαλω απο μεσα μου
πραγματικα δεν ξερω που θα με βγαλει ολη αυτη η ιστορια
ειναι οντως αδικο να υποφέρουν ψυχες που φτάνοντας στην ηλικια μου δεν εχουν ούτε σκοπό ούτε νόημα
δεν ξερω τι αλλο να κανω τα \'χω παιξει κανονικα, δεν το αντεχω αλλο

[Θεοφανία]

Τότε ξεκίνα από κει.
Βγάλ\' το από μέσα σου. Έτσι όπως τον περιγράφεις δεν νομίζω ότι είναι άνθρωπος που θα μπορούσες να συζητήσεις μαζί του. Σίγουρα όμως θα νιώσεις καλύτερα αν τον \"στολίσεις\" μια μέρα με όλα αυτά που νιώθεις. Έχετε ακόμη τέτοια περιστατικά στο σπίτι? Και αν ναι, γιατί δεν μιλάς σε κάποιον? Σε συγγνείς ας πούμε. Σταμάτα να κάθεσαι και να υπομένεις βασανιστήρια, δεν θα αλλάξει τίποτα με αυτή τη συμπεριφορά...

[mstrouf]

δεν μπορουμε να συζητησουμε, καθε κουβεντα καταληγει σε καυγα, πάνω σε καυγάδες έχω πεί αρκετά τα οποία δεν άλλαξαν τίποτα.
εχουμε ακομα περιστατικα, του έχω κανει κ καταγγελια στην αστυνομία, τον καλέσανε για συστάσεις, πλεον δεν χτυπάει, βριζει κ σπάει μόνο
συγγενεις δεν νομίζω, αφου τα ξερουνε, απο την πλευρα της μητερας μου δεν παταει κανενας-τους εχει διωξει, απο την δικη του την πλευρα μονο ο αδερφός του που ειναι χειροτερος κ απο εκεινον.
καταλήγω να αναρωτιέμαι αν φταίω εγω όπως συνηθως μου λεει ο πατερας μου πως δεν ειμαι αξια για τιποτα, γιατι δεν θελω τους δικους μου, οτι ειμαι αχαριστη, πως δεν αναγνωριζω, πως καλά κάνει κ με στελνει στο δ.. κ ένα καρο αλλα, κλπ...
δεν ξερω αν μου φταιει αυτος ο ανθρωπος για το τοτε ή το σημερα
δεν ξερω τελος αν ειμαι παραλογη που δεν μπορω να συνεχισω με ολα αυτα μες το κεφαλι μου

[Θεοφανία]

Έχεις σκεφτεί ποτέ να πάρεις τη μαμά σου και να φυγετε από κει?

[mstrouf]

αμετρητες φορές, αλλά δεν αφηνει τον αδερφό μου κ εκείνος δεν αφήνει τον πατέρα μου απο συμφερον, δεν καταλαβαινω ακριβως γιατι κ οποτε εχουμε μιλήσει οι τρείς μας εκεινος χαζογελάει, εεε και μας λέει, σιγά! άσε που εγώ δεν θέλω τον αδερφό μου γιατί μου μοιαζει για παρόμοιο τερατακι ύστερα απο τόσα.
δεν μπορώ να την εγκαταλείψω όμως την μάνα μου, νιώθω πως έχω υποχρέωση απέναντί της κ θέλω να της δώσω πράγματα που έχει στερηθεί
δεν καταφερνω τιποτα με ολα αυτα
φοβάμαι κ πως αν φυγω τελικά ολα αυτα μαζι μου θα τα εχω

[mstrouf]

το χειρότερο που κάνω στον εαυτό μου όμως είναι ότι καταλαβαίνω πως δεν είμαι καλά, προσπαθώ να με βοηθήσω, βρισκομαι απένταντι απο έναν ειδικό \"ψυχ.. κάτι\" κ όλα αυτά τα θεωρώ κακό ονειρο κ τι να μιλήσω κ τι να πω τωρα
κ παρόλο που κάθομαι κ γράφω εδω, εκεί δεν μπορώ να αναλύσω, ούτε καν τα μισα να πω απ\'οτι γραφω εδω.

[Θεοφανία]

Έχεις υ2υ