οσο ειναι νωρις ακομα

[elenagilbert]

Γραφω πρωτη φορα , ντρεπομαι να το πω στους δικους μου γιατι γενικα περιμενουν πολλα απο μενα(τουλαχιστον αυτο δειχνουν ) και θα τους απογοητευα αν μαθαιναν τι κανω εδω και μερικους μηνες.Απο τα 15 εχω αρχισει να καν αυτο που λενε διαιατα στα 19 ειχα φτασει τα 43 κιλα αλλα καταλαβα οτι πρεπει ν τρωω λιγο παραπανω δεν θα παθω τιποτα.Καθε μερα που περνα το φαγητο ειναι μια εμμονη σκεψη , παλια πεινουσα και με μια μπουκια το ξεχνουσα καπως τωρα πειναω συνεχεια και τον ιουλιο ειχα το πρωτο βουλιμικο επεισοδειο.Τα πραγματα που ειχα φαει ηταν τρομερα και στο τελος βρεθηκα στο μπανιο κλεγοντας να κανω εμετο και ν θελω να πεθανω εν παραληλα να σκεφτομαι πως μπορω να το κανω. Ορκιστηκα οτι δεν θα το ξανακανω αλλα φυσικα το ξαναεκανα.Ομως δεν θελ να το ξανακανω ντρεπομαι δεν ξερω τι να κανω γιατι καποιες φορες ενω τρωω δεν μπορω να κανω εμετο διαβασα οτι τα γαστρικα υγρα χχαλανε δοντια και οισοφαγο αλλα τα κιλα??? Δεν ξερω τι να κανω μα θελω να το αλλαξω οσο ειναι καιρος δεν μ'αρεσει καθολου :(

[hopa]

κούκλα έυχομαι να βρεις την ακρή σου,πριν παιδευτείς περίσσότερο..οι συνέπειες αυτής της πράξης είναι πολλές ,ψυχολογικές και ασφαλώς σωματικές.Υπόφερω χρόνια απο βουλιμιά.Δεν ξερώ αν φευγεί ποτέ ή αν απλά αλλάζει μορφές.Ξέρω σίγουρα οτί κάτι γίνεται στην ψυχή και ξεσπαμε στο σώμα με αυτες τις αυτοματαιωτικές πραξεις.Τιμωρούμε το σώμα γιατί νιώθουμε οτί δεν είμαστε αρκετά καλοί και οι αλλοί δεν το ξέρουν,οτί δεν μπορούμε να καταφέρουμε όσα οι άλλοι πιστευούν οτι είμαστε ικανοί να κάνουμε.. γενικά οτί δεν αξίζουμε και τόσο αλλα οτι το ξέρουμε μόνο εμείς..φυσικά περιέργως διαλέγουμε και άτομα να μας περιβάλλουν που μας επιβεβαίωνουν συνειδητά ή υποσυνείδητα την εικόνα που έχουμε για τον έαυτο μας,μέσα απο διάφορες συμπεριφορές.πχ πριν ανέφερες οτί οι γονείς σου περιμένουν πολλά απο σένα και δεν θες να τους απογοητεύσεις..γιατί?επείδ� � πάσχεις απο μια ΄υπουλη ασθένεια ψυχογενούς προελεύσεως?απο ποιόν κρύβεσαι? απο τους γονείς σου η απο τον εαυτό σου? φυσικά και έχεις καταλαβεί οτι δεν προκειται για εμμονή με το φαγητό.. ψάξε να βρεις τους λόγους με ειλικρίνια για να πλησιασεις και στη λυση.Δεν λεώ ότι είναι έυκολο για μένα οι λόγοι έιναι διαφορετικοί τις περισσότερες φορες.Μάθε να μην μαστιγώνεις τον εαυτό σου και να μην νιώθεις απαξιωτικά.Εγώ έσπαχα απο βουλιμία ακυρωτικού τύπου. δλδ μετα απο 3 μπουκιές φαγητό έκανα έμετο και στο τσακίρ κέφι έπαιρνα και κανα καθαρτικο όταν δεν μπορουσα άλλο να γδέρνω τον λαιμό μου και να βλέπω αίματα.ΠΟΤΈ μα ΠΟΤΕ δεν ήθελα να σταματησώ ήταν το μυστικό μου, το όπλο μου η δυναμή μου.ΕΝΙΩΘΑ ΠΩΣ ΕΙΧΑ ΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ και αυτό με εξίταρε..έκανα μεχρί και 9 φορες εμετο τη μερα αν μπορουσα να ξερνάω και το σάλιο μου θα το έκανα.Μετά απο 8 μηνο άρχισαν τα πρώτα προβήματα υγείας και στα 2 χρόνια ήμουν να με λυπάσαι.. με έλκος στομάχου, σπαστικη κολίτιδα στο ένετρο γαστοοισοφαγικη παλλινδρομιση, ασταματητες καουρες καψιματα ξινιλες, και μια ωραιοτατη διαφραγματοκοιλη ( την οποια ακομα έχω, ενώ όλα τα άλλα όχι) όπως καταλαβαίνεις αναγκάστηκα να σταματησω και τώρα έχω 20 και κάτι ψιλά παραπάνω απο το κανονικό..Τα δόντια μου είναι ενταξει..Δεν ξέρω γιατί κάθησα και στα είπα όλα αυτά συνήθως δεν γράφω..ίσως γιατί χθες τα σκεφτόμουν..με ταλαιπωρούσε μια ηπία μονοήμερη γαστρεντεριτιδα χθες και χωρις να το θελω φυσικα και μονο επειδη ήταν επιτακτικη αναγκη, έκανα 3 φορες εμέτο αβιάστα και χωρίς να το προκαλέσω εγώ.. και μετα ήμουν χάλια, εξουθενωμένη και λειχα την ηλίθια γευση της οξυτήτας των γαστρικών υγρών ακόμα και μετα που βουρτσισα τα δόντια 2-3 φορες...και αναρωτηθηκά πως ήταν αυτό το πράγμα η ζωή μου και το γούσταρα κιόλας? δεν έχω λύση στο προβλημά μου..αλλά και που έκανα την συγκρισή χθες με κάνει μια γραμμούλα λιγότερο άρρωστη σήμερα..θα ακουστεί κλισέ, ούτε εγώ ξερω πως να το κάνω..αλλα η αγάπη για τον εαυτό μας ειναι το κλειδί..

[lessing_ed]

HOPA,respect.Για την ειλικρινεια,για τον τροπο που γραφεις,για ολα.Αν κειμενα σαν το δικο σου,διαβαζονταν στα σχολεια π.χ.στα πλαισια προσληψης ΔΠΤ θα ειχαμε λιγοτερα περιστατικα στις εφηβικες ηλικιες που στατιστικα ανεβαινουν οι ΔΠΤ. Μπραβο ρε κοριτσι τι να πω...:thumbup:

[lessing_ed]

Originally posted by elenagilbert
Γραφω πρωτη φορα , ντρεπομαι να το πω στους δικους μου γιατι γενικα περιμενουν πολλα απο μενα(τουλαχιστον αυτο δειχνουν ) και θα τους απογοητευα αν μαθαιναν τι κανω εδω και μερικους μηνες.Απο τα 15 εχω αρχισει να καν αυτο που λενε διαιατα στα 19 ειχα φτασει τα 43 κιλα αλλα καταλαβα οτι πρεπει ν τρωω λιγο παραπανω δεν θα παθω τιποτα.Καθε μερα που περνα το φαγητο ειναι μια εμμονη σκεψη , παλια πεινουσα και με μια μπουκια το ξεχνουσα καπως τωρα πειναω συνεχεια και τον ιουλιο ειχα το πρωτο βουλιμικο επεισοδειο.Τα πραγματα που ειχα φαει ηταν τρομερα και στο τελος βρεθηκα στο μπανιο κλεγοντας να κανω εμετο και ν θελω να πεθανω εν παραληλα να σκεφτομαι πως μπορω να το κανω. Ορκιστηκα οτι δεν θα το ξανακανω αλλα φυσικα το ξαναεκανα.Ομως δεν θελ να το ξανακανω ντρεπομαι δεν ξερω τι να κανω γιατι καποιες φορες ενω τρωω δεν μπορω να κανω εμετο διαβασα οτι τα γαστρικα υγρα χχαλανε δοντια και οισοφαγο αλλα τα κιλα??? Δεν ξερω τι να κανω μα θελω να το αλλαξω οσο ειναι καιρος δεν μ'αρεσει καθολου :(

Καταρχην το οτι το εγραψες εδω ειναι πολυ καλο.Σωστα το σκεφτεσαι να κανεις κατι τωρα που ειναι η αρχη.Αυτο το κατι γλυκεια μου νομιζω οτι ειναι καλο να ειναι το εξης:Βγες μπροστα,βγες στο φως,αποκαλυψου!Θα αισθανθεις πολυ καλυτερα αν μοιραστεις το προβλημα σου με τα ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ατομα ωστε να μπορεις να βοηθηθεις.Δεν ξερω αν το κειμενο της Hopa σε εκανε ηδη να παρεις την αποφαση να σταματησεις ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΩΡΙς.Παρε επισης την Ανασσα κ κλεισε ενα ραντεβου.Κρατα μας ενημερες we care!

[elenagilbert]

Originally posted by hopa
κούκλα έυχομαι να βρεις την ακρή σου,πριν παιδευτείς περίσσότερο..οι συνέπειες αυτής της πράξης είναι πολλές ,ψυχολογικές και ασφαλώς σωματικές.Υπόφερω χρόνια απο βουλιμιά.Δεν ξερώ αν φευγεί ποτέ ή αν απλά αλλάζει μορφές.Ξέρω σίγουρα οτί κάτι γίνεται στην ψυχή και ξεσπαμε στο σώμα με αυτες τις αυτοματαιωτικές πραξεις.Τιμωρούμε το σώμα γιατί νιώθουμε οτί δεν είμαστε αρκετά καλοί και οι αλλοί δεν το ξέρουν,οτί δεν μπορούμε να καταφέρουμε όσα οι άλλοι πιστευούν οτι είμαστε ικανοί να κάνουμε.. γενικά οτί δεν αξίζουμε και τόσο αλλα οτι το ξέρουμε μόνο εμείς..φυσικά περιέργως διαλέγουμε και άτομα να μας περιβάλλουν που μας επιβεβαίωνουν συνειδητά ή υποσυνείδητα την εικόνα που έχουμε για τον έαυτο μας,μέσα απο διάφορες συμπεριφορές.πχ πριν ανέφερες οτί οι γονείς σου περιμένουν πολλά απο σένα και δεν θες να τους απογοητεύσεις..γιατί?επείδ� � πάσχεις απο μια ΄υπουλη ασθένεια ψυχογενούς προελεύσεως?απο ποιόν κρύβεσαι? απο τους γονείς σου η απο τον εαυτό σου? φυσικά και έχεις καταλαβεί οτι δεν προκειται για εμμονή με το φαγητό.. ψάξε να βρεις τους λόγους με ειλικρίνια για να πλησιασεις και στη λυση.Δεν λεώ ότι είναι έυκολο για μένα οι λόγοι έιναι διαφορετικοί τις περισσότερες φορες.Μάθε να μην μαστιγώνεις τον εαυτό σου και να μην νιώθεις απαξιωτικά.Εγώ έσπαχα απο βουλιμία ακυρωτικού τύπου. δλδ μετα απο 3 μπουκιές φαγητό έκανα έμετο και στο τσακίρ κέφι έπαιρνα και κανα καθαρτικο όταν δεν μπορουσα άλλο να γδέρνω τον λαιμό μου και να βλέπω αίματα.ΠΟΤΈ μα ΠΟΤΕ δεν ήθελα να σταματησώ ήταν το μυστικό μου, το όπλο μου η δυναμή μου.ΕΝΙΩΘΑ ΠΩΣ ΕΙΧΑ ΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ και αυτό με εξίταρε..έκανα μεχρί και 9 φορες εμετο τη μερα αν μπορουσα να ξερνάω και το σάλιο μου θα το έκανα.Μετά απο 8 μηνο άρχισαν τα πρώτα προβήματα υγείας και στα 2 χρόνια ήμουν να με λυπάσαι.. με έλκος στομάχου, σπαστικη κολίτιδα στο ένετρο γαστοοισοφαγικη παλλινδρομιση, ασταματητες καουρες καψιματα ξινιλες, και μια ωραιοτατη διαφραγματοκοιλη ( την οποια ακομα έχω, ενώ όλα τα άλλα όχι) όπως καταλαβαίνεις αναγκάστικα να σταματησω και τώρα έχω 20 και κάτι ψιλά παραπάνω απο το κανονικό..Τα δόντια μου είναι ενταξει..Δεν ξέρω γιατί κάθισα και στα είπα όλα αυτά συνήθως δεν γράφω..ίσως γιατί χθες τα σκεφτόμουν..με ταλαιπωρούσε μια ηπία μονοήμερη γαστρεντεριτιδα χθες και χωρις να το θελω φυσικα και μονο επειδη ήταν επιτακτικη αναγκη, έκανα 3 φορες εμέτο αβιάστα και χωρίς να το προκαλέσω εγώ.. και μετα ήμουν χάλια, εξουθενωμένη και λειχα την ηλίθια γευση της οξυτήτας των γαστρικών υγρών ακόμα και μετα που βουρτσισα τα δόντια 2-3 φορες...και αναρωτηθηκά πως ήταν αυτό το πράγμα η ζωή μου και το γούσταρα κιόλας? δεν έχω λύση στο προβλημά μου..αλλά και που έκανα την συγκρισή χθες με κάνει μια γραμμούλα λιγότερο άρρωστη σήμερα..θα ακουστεί κλισέ, ούτε εγώ ξερω πως να το κάνω..αλλα η αγάπη για τον εαυτό μας ειναι το κλειδί..

Πρωτα απο ευχαριστω για την ανταποκριση , η αληθεια ειναι δεν το περιμενα να ασχοληθεικανεις με εμενα και θα το πω ειλικρινα , η ιστορια σου με τρομακε καπως ή με ταρακουνησε.Ελπιζω να τα καταφερω, θελω να τα καταφερω.

[hopa]

στο εύχομαι απο καρδιάς.

[hopa]

Originally posted by lessing
HOPA,respect.Για την ειλικρινεια,για τον τροπο που γραφεις,για ολα.Αν κειμενα σαν το δικο σου,διαβαζονταν στα σχολεια π.χ.στα πλαισια προσληψης ΔΠΤ θα ειχαμε λιγοτερα περιστατικα στις εφηβικες ηλικιες που στατιστικα ανεβαινουν οι ΔΠΤ. Μπραβο ρε κοριτσι τι να πω...:thumbup:

Σ'ευχαριστώ πού για τα καλά σου λόγια, αλλά πραγματικά το μπράβο δεν το καταλαβαίνω,δεν έχω καταφέρει τίποτα... παλεύω αιώνια με το μυαλό μου.. συχνά χάνω το χιούμορ μου, εγκαταλέιπω αλλά πάντα ελπίζω ίσως βλακωδώς... αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία όπως ξέρουμε..και πάλι σε ευχαριστώ.

[click]

Originally posted by lessing
HOPA,respect.Για την ειλικρινεια,για τον τροπο που γραφεις,για ολα. Αν κειμενα σαν το δικο σου,διαβαζονταν στα σχολεια π.χ.στα πλαισια προσληψης ΔΠΤ θα ειχαμε λιγοτερα περιστατικα στις εφηβικες ηλικιες που στατιστικα ανεβαινουν οι ΔΠΤ. Μπραβο ρε κοριτσι τι να πω...:thumbup:

:starhit:

[lessing_ed]

Originally posted by hopa

Originally posted by lessing
HOPA,respect.Για την ειλικρινεια,για τον τροπο που γραφεις,για ολα.Αν κειμενα σαν το δικο σου,διαβαζονταν στα σχολεια π.χ.στα πλαισια προσληψης ΔΠΤ θα ειχαμε λιγοτερα περιστατικα στις εφηβικες ηλικιες που στατιστικα ανεβαινουν οι ΔΠΤ. Μπραβο ρε κοριτσι τι να πω...:thumbup:

Σ'ευχαριστώ πού για τα καλά σου λόγια, αλλά πραγματικά το μπράβο δεν το καταλαβαίνω,δεν έχω καταφέρει τίποτα... παλεύω αιώνια με το μυαλό μου.. συχνά χάνω το χιούμορ μου, εγκαταλέιπω αλλά πάντα ελπίζω ίσως βλακωδώς... αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία όπως ξέρουμε..και πάλι σε ευχαριστώ.

Αν μπορουσες να δεις τον εαυτο σου με τα δικα μας ματια θα το καταλαβαινες:starhit: