Ζήλεια

[kleaaaaa]

Γεια σας,
Δεν έχω ξαναεπιχειρήσει να ζητήσω βοήθεια από κάποιον, αλλά νομίζω ότι πλέον χρήζει αναγκαίο κάτι τέτοιο.
Λοιπόν, σύντομα θα σας πω την ιστορία μου (είμαι 24 χρονών). Ως παιδί μεγάλωσα σε μια οικογένεια, όπου υπήρχαν συχνοί καυγάδες και βίωσα τόσο σωματική όσο και λεκτική βία, σε σημείο που θυμάμαι τον εαυτό μου μικρή να προσεύχομαι στον Θεό να πεθάνω. Ακόμη και τώρα, υπάρχει μια συνεχής ένταση στο σπίτι κι όσο κι αν γνωρίζω ότι ο ρόλος των παιδιών δεν πρέπει να εμπλέκεται στη συζυγική σχέση των γονέων, αυτό αναπόφευκτα γίνεται. Το άσχημο είναι ότι αυτό από παιδί με κατέβαλε ψυχολογικά και συνεχίζει να με επηρεάζει. Ο πατέρας μου συνεχώς φωνάζει και δημιουργεί καυγάδες κι εντάσεις στο σπίτι κι η μητέρα μου λόγω της δεινής οικονομικής κατάστασής της τα ανέχεται όλα αυτά. Η αλήθεια είναι πως γονεϊκή αγάπη δεν αισθάνθηκα, με την έννοια του φιλιού, της αγκαλιάς, της τρυφερής κουβέντας. Όπως καταλαβαίνετε δεν ήξερα κι εγώ να δώσω αγάπη, ώσπου γνώρισα τον πρώτο μου έρωτα στην ηλικία των 13,5 ετών, ο οποίος και διήρκεσε 10 περίπου χρόνια και με βεβαιότητα θα πω ότι ο άνθρωπος αυτός μου έμαθε πως να αγαπάω και να αγαπιέμαι. Δυστυχώς, έληξε αυτή η σχέση κυρίως λόγω της ζήλειας μου, η οποία είχε ως συνέπεια διάφορα δυσάρεστα γεγονότα. Να αναφέρω εδώ, ότι έχοντας συνειδητοποιήσει αυτό το τρωτό μου σημείο προσπάθησα με πολλούς τρόπους να βελτιώσω τη σχέση μας (αλλαγή διατροφής, εμφάνιση), ώστε να βελτιωθεί η ψυχική μου κατάσταση (με τη λήψη περισσότερων βιταμινών), αλλά και να τονωθεί η αυτοπεποίθησή μου, δίχως όμως αποτελέσματα στη σχέση (ήταν ήδη αργά για θαύματα). Σήμερα, είμαι με ένα άλλο παιδί και το τελευταίο διάστημα διακρίνω ότι πάλι αρχίζω να βάζω τη ζήλεια ανάμεσά μας κάποιες φορές. Τον αγαπάω βαθιά και έχω δυνατά συναισθήματα γι'αυτόν και σε καμιά περίπτωση δε θα ήθελα να γίνει η ζήλεια αιτία χωρισμού. Σας παρακαλώ ειλικρινά βοηθήστε με να ΜΕ σώσω και να ΜΑΣ σώσω (το αγόρι μου κι εμένα-->τη σχέση μας).
Σας ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο σας,
kleaaaaa

[elisabet]

Καλωσήρθες !
Νομίζω ότι είναι από τις σπάνιες φορές που βλέπω να γράφει κάποιος εδώ ζητώντας βοήθεια αναγνωρίζοντας πως το πρόβλημα είναι καθαρά δικό του κι όχι κάποιου άλλου.

Καταλαβαίνω πως πέρασες δύσκολα παιδικά χρονιά και μην έχοντας βιώσει ασφάλεια, αγάπη και φροντίδα από τους δικούς σου αυτό σου έχει δημιουργήσει μια ανασφάλεια παραπάνω κι ίσως γιαυτό σου βγαίνει ζήλια στις σχέσεις σου. Κοινώς προσπαθείς να κρατήσεις με νύχια και με δόντια αυτόν που αγαπάς για να μην τον χάσεις και καταλήγεις να τον πνίγεις. Το ότι το αντιλαμβάνεσαι είναι το πρώτο θετικό βήμα. Το δεύτερο είναι ότι είσαι θετική στο να το διορθώσεις και ψάχνεις τρόπους προς αυτή την κατεύθυνση.

Δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω παρόλα αυτά : θεωρείς πως η ζήλια σου προέρχεται καθαρά από δικό σου έλλειμα ή έχει μερίδιο ευθύνης και ο άλλος; Στη σχέση σου νιώθεις ότι παίρνεις όσα έχεις ανάγκη; Στο λέω γιατί συχνά παιδιά που έχουν μεγαλώσει κατα αυτόν τον τρόπο και έχοντας μια διαστρεβλωμένη εικόνα περί αγάπης, τείνουν να δημιουργούν αντίστοιχες σχέσεις ως ενήλικες.

Όπως και να χει θεωρώ πως ένας ψυχολόγος θα μπορούσε να βοήθησει πολύ στην περίπτωση σου. Ίσως μέσα από την αναζήτηση και την συζήτηση να μπορούσες να δουλέψεις με τον εαυτό σου και την αυτοπεποίθηση σου εφόσον θεωρείς πως το θέμα της ζήλιας είναι αξεπέραστο για σένα όσο κι αν το προσπαθήσεις μόνη σου.

Γενικότερα πώς είσαι σαν άνθρωπος; δουλεύεις/σπουδάζεις, έχεις μια στοιχειώδη οικονομική ανεξαρτησία, έχεις φίλους/φίλες;

[Sonia]

Κλέα, Ο πρώτος σου έρωτας από τα 13μιση κράτησε 10 χρόνια, είσαι 24 και με άλλον και το τελευταίο διάστημα σου βγαίνουν πάλι ζήλιες. Μάλιστα. Αν αυτό δεν είναι τρολιά αλλά αληθινό μήνυμα, πολύ απλά προσπαθείς να καλύψεις τα κενά σου με τους γκόμενους και δεν έχεις καθίσει κάτω να τα βρεις μόνη σου με τον εαυτό σου. Δηλαδή τα είχες από μικρό παιδί μια δεκαετία με κάποιον, τον αγαπούσες, χωρίσατε και τα έφιαξες αμέσως με άλλον που τον αγαπάς κι αυτόν και θέλεις να σας σώσεις. Εμ, δεν σώζεσαι και δεν σώζεστε έτσι... Πότε πρόλαβες δηλαδή να τον αγαπήσεις κι αυτόν; Κάτι δεν μας λες εδώ ή δίνεις λάθος νοήματα σε καταστάσεις.

[Miliva21]

Γεια και από μένα
Καταλαβαίνω ποσο η ζηλια μπορεί να επηρεάζει τις σχέσεις σου και να σε αγχώνει μήπως γίνει η αιτία της διάλυσης της καθώς αν υπάρχει σε υπερβολικό βαθμό φθείρει τη σχέση και σε κάνει δεδομένη για τον σύντροφό σου.......

Ωστόσο αυτά που γράφεις για το παρελθόν σου μπορεί να εξηγήσουν τη ζήλια που σου βγαίνει λόγο ανασφαλειας ή και λογο φόβου εγκατάλειψης....παρόλ αυτά οι λόγοι της ζηλιας μπορεί να είναι και πολλοί άλλοι ακόμη (πέραν του οικογενειακού) που υπάρχουν βαθιά μέσα σου και δεν τους έχεις συνειδητοποιησει ....

Γι αυτό ακριβώς τον λόγο εδώ χρειάζεται η συμβολή ενός ειδικού.......πιστεύω ότι χρειάζεται να δουλέψεις με τον εαυτό σου...να τον μάθεις...να μάθεις τις ανασφάλειες,τους φόβους σου που είναι η ρίζα του προβλήματος και να το αντιμετωπίζεις....Όπως καταλαβαίνεις εφόσον θες να "θεραπευτείς" αυτό δεν μπορεί να γίνει με μια απλή συζήτηση μέσω ενός φόρουμ...Πρέπει ένας ψυχολόγος να σε βάλει στη σωστή θεραπευτική κατεύθυνση ώστε να βελτιώσεις αυτά που θες

Πιθανότατα ο λόγος που σου βγαίνει αυτή η έντονη ζήλεια να έχει να κάνει με φόβο μοναξιάς και έντονη ανάγκη να είσαι συνεχως με έναν σύντροφο

Χρειάζεται να δουλέψεις πάνω σε αυτό.....να ενδυναμώσεις τον εαυτό σου ώστε να μπορείς να νιωθεις σιγουρη για σένα και να στέκεσαι και μόνη σου στα πόδια σου....με ή χωρις σχέση.

Όταν θα νιώσεις ασφάλεια με τον εαυτό σου τότε θα συνειδητοποιησεις πως η σχέση είναι απλώς ένα κομμάτι της ζωής μας και όχι όλη μας η ζωή κατά αυτόν τον τρόπο θα μειωθεί και η ζηλια που νιώθεις και ο φόβος εγκατάλειψης

[λουλούδι]

Δεν ειναι κακη η ζηλεια δειχνει ενδιαφερον τωρα αν ο προηγουμενος δεν το εκτιμησε δικο του προβλημα. Πολλες γυναικες ζηλευουν λογω ανασφαλειας. Κοιταξε να βελτιωσεις τον εαυτο σου οσο μπορεις για να εχεις αυτοπεποιθηση, να μη ζηλευεις, και ακομα και αν τον χασεις αυτον που εχεις τωρα θα βρεις αλλον, μεχρι να βρεις τον ιδανικο για σενα. Δεν ειναι οι πρωτες μας σχεσεις παντα οι καλυτερες να το θυμασαι αυτο. Συνηθως κατασταλαζουμε γυρω στα 30-35 οι γυναικες. Και θα πληγωθεις και θα πονεσεις μεχρι να βρεις τον σωστο. Μην απογοητευεσαι και μην το βαζεις κατω εισαι πολυ μικρη ακομα.

[kerasi]

Για την τωρινή σου σχέση για πες ένα παράδειγμα ζήλειας.