Οριακή μου αγάπη Vol. 2

[elisabet]

A! Καλα!...ούτε καρφίτσα έπεφτε κάτω. Και μιλάμε για διαχρονικότητα... Αναφερόταν συχνά σε κάτι που είχα πει πριν 3 χρόνια!

Λοιπόν να αναφέρω κάποια πράγματα που έζησα και αφορούν το επικοινωνιακό κομμάτι.

Το πρώτο που το βίωσα πολύ ήταν μία παραποίηση των λεγομένων μου δλδ: Υποστήριζε ότι είπα πράγματα (Λέξεις ή φράσεις) που ήμουν σίγουρος ότι δεν είπα, και τροποποιούσε το νόημα των λεγομένων μου. Αυτό με θύμωνε πολύ γιατί όταν αναφερόταν σε συζητήσεις πρόσφατες θυμόμουν ακριβώς τι είχα πει και την διόρθωνα.

Το δεύτερο αφορά μία τάση να μπερδεύονται τα ζητήματα για τα οποία μιλάμε. Δλδ ξεκινούσε η γκρίνια για ένα ζήτημα και στην πορεία φτάναμε μα μιλάμε ταυτόχρονα για ακόμα 5 τα οποία έφερνε αυτή στην συζήτηση. Η δυνατότητα να εστιάσουμε σε 1 θέμα ήταν αδύνατη και πολλές φορές προσπάθησα γι' αυτό, να επαναφέρω την κουβέντα. Μιλάμε για μπάχαλο! Επίσης αυτό με θύμωνε πάρα πολύ, ένοιωθα τον εγκέφαλό μου έτοιμο να εκραγεί.

Αυτό που θα ήθελα να ξέρω είναι το κατά πόσο οι παραπάνω συμπεριφορές ήταν ασυναίσθητες ή αποτελούσαν συνειδητές τεχνικές αποπροσανατολισμού και χειρισμού.

Ακριβώς τα ίδια. Σκέψου εγώ τι πάθαινα με αυτό που δεν φημίζομαι και για την μνήμη μου. Δεν μπορούσα σχεδόν ποτέ να θυμηθώ ακριβώς τον διάλογο στον οποίο αναφερόταν και είχε γίνει καιρό πριν οπότε δεν μπορούσα με τίποτα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου.

Κάποια στιγμή υποστήριξε για ένα θέμα που συζητούσαμε ότι είχα πει κάτι συγκεκριμένο σε παρελθόντα χρόνο. Φυσικά δεν θυμόμουν τον διάλογο αλλά ήξερα πως αποκλείεται να είχα πει αυτό που μου καταλόγιζε. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που αντιλήφθηκα ότι κάτι συμβαίνει γιατί ψάχνοντας τα παλιά μνμ βρήκα όντως τον εν λόγω διάλογο και ανακάλυψα πως όχι απλά είχε παραποιήσει αυτά που έλεγα αλλά αυτά που μου καταλόγιζε ήταν δικά του λόγια κι όχι δικά μου. Προσπαθώντας να καταλάβω αυτό που λες, αν το κάνει εσκεμμένα και συνειδητά για να με παγιδεύσει ή αν όντως τα έχει συγκεχυμένα στο κεφάλι του, την επόμενη χωρίς να του πω ότι βρήκα τον γραπτό διάλογο τον ρώτησα πάλι για το θέμα και για το αν τον βρήκε ή αν απλά έτσι τα θυμόταν. Μου είπε πως δεν είχε λόγο να ψάξει γιατί ήταν σίγουρος πως θυμόταν σωστά, και με παρακίνησε να ψάξω εγώ. Του είπα πως τα έχω βρει ήδη και του τα έδειξα και φάνηκε ότι ξαφνιάστηκε πολύ. Αυτή ήταν η πρώτη φορά μάλιστα που μου μίλησε για την προβολή και παραδέχτηκε πως είχε κάνει προβολή σε μένα τις δικές του σκέψεις.

Αυτό ήταν και το μοναδικό στο οποίο ήμουν τυχερή γιατί υπήρχε γραπτώς και μπορούσε να διαπιστωθεί ποιος είπε τι. Στα υπόλοιπα το απόλυτο χάος...

Προσωπικά θεωρώ πως η παραποίηση δεν γινόταν εσκεμμένα, γινόταν είτε λόγω προβολής όπως στο παράδειγμα που σου είπα, είτε λόγω τρομερής αίσθησης απειλής που είχε.
Το να μπλέκει το ένα θέμα με το άλλο και να γίνονται όλα κουβάρι νομίζω οτι από ένα σημείο και μετά γινόταν και συνειδητά με σκοπό να μπερδεύεται η συζήτηση και να μην βγαίνει άκρη.

[GeorgeGr1]

Ακριβώς τα ίδια. Σκέψου εγώ τι πάθαινα με αυτό που δεν φημίζομαι και για την μνήμη μου. Δεν μπορούσα σχεδόν ποτέ να θυμηθώ ακριβώς τον διάλογο στον οποίο αναφερόταν και είχε γίνει καιρό πριν οπότε δεν μπορούσα με τίποτα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου.

Κάποια στιγμή υποστήριξε για ένα θέμα που συζητούσαμε ότι είχα πει κάτι συγκεκριμένο σε παρελθόντα χρόνο. Φυσικά δεν θυμόμουν τον διάλογο αλλά ήξερα πως αποκλείεται να είχα πει αυτό που μου καταλόγιζε. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που αντιλήφθηκα ότι κάτι συμβαίνει γιατί ψάχνοντας τα παλιά μνμ βρήκα όντως τον εν λόγω διάλογο και ανακάλυψα πως όχι απλά είχε παραποιήσει αυτά που έλεγα αλλά αυτά που μου καταλόγιζε ήταν δικά του λόγια κι όχι δικά μου. Προσπαθώντας να καταλάβω αυτό που λες, αν το κάνει εσκεμμένα και συνειδητά για να με παγιδεύσει ή αν όντως τα έχει συγκεχυμένα στο κεφάλι του, την επόμενη χωρίς να του πω ότι βρήκα τον γραπτό διάλογο τον ρώτησα πάλι για το θέμα και για το αν τον βρήκε ή αν απλά έτσι τα θυμόταν. Μου είπε πως δεν είχε λόγο να ψάξει γιατί ήταν σίγουρος πως θυμόταν σωστά, και με παρακίνησε να ψάξω εγώ. Του είπα πως τα έχω βρει ήδη και του τα έδειξα και φάνηκε ότι ξαφνιάστηκε πολύ. Αυτή ήταν η πρώτη φορά μάλιστα που μου μίλησε για την προβολή και παραδέχτηκε πως είχε κάνει προβολή σε μένα τις δικές του σκέψεις.

Αυτό ήταν και το μοναδικό στο οποίο ήμουν τυχερή γιατί υπήρχε γραπτώς και μπορούσε να διαπιστωθεί ποιος είπε τι. Στα υπόλοιπα το απόλυτο χάος...

Προσωπικά θεωρώ πως η παραποίηση δεν γινόταν εσκεμμένα, γινόταν είτε λόγω προβολής όπως στο παράδειγμα που σου είπα, είτε λόγω τρομερής αίσθησης απειλής που είχε.
Το να μπλέκει το ένα θέμα με το άλλο και να γίνονται όλα κουβάρι νομίζω οτι από ένα σημείο και μετά γινόταν και συνειδητά με σκοπό να μπερδεύεται η συζήτηση και να μην βγαίνει άκρη.

κάπου εδώ κολλάει ότι απέφευγε να επικοινωνεί με μυνήματα. Αυτά δεν μπορείς να τα διαψεύσεις.

[elisabet]

κάπου εδώ κολλάει ότι απέφευγε να επικοινωνεί με μυνήματα. Αυτά δεν μπορείς να τα διαψεύσεις.

Ναι, βέβαια εγώ προς το τέλος θα προτιμούσα να καταγράφονται τα πάντα γιατί είχα σιχαθεί τις συνεχείς παρεξηγήσεις όχι δεν είπα αυτό , είπα το άλλο, όχι δεν το εννοούσα έτσι κτλ κτλ Είναι τρομερά κουραστικό πράγμα αυτό να νιώθεις συνεχώς ότι κάθε κουβέντα σου περνάει από έλεγχο και θα παραποιηθεί. Είχα φτάσει να φοβάμαι να μιλήσω πια ή να κάνω πλάκα.

Πάντως τώρα που έχει περάσει καιρός μου φαίνονται άστειοι κάποιοι καβγάδες. Μπορούσε να ξεκινήσει παρεξήγηση από πραγματικά οτιδήποτε. Μια φορά θυμάμαι είχε κάνει ολόκληρο θέμα το αν είχα ισιώσει τα μαλλιά μου ή όχι. Του φάνηκε ότι τα είχα ισιώσει, εγώ δεν τα είχα ισιώσει απλά είχαν γίνει μόνα τους κάπως γιατί φορούσα για πολλές ώρες έναν σκούφο και αυτός επέμενε ότι τα ίσιωσα και για κάποιον ανεξήγητο λόγο που μόνο αυτός ήξερε, αρνιόμουν να το παραδεχτώ. Κι ενώ καταλάβαινα πόσο γελοίο είναι το θέμα και γελούσα καθώς τον έβλεπα να επιμένει, ήταν τέτοια η επιμονή του που σταμάτησα μια τυχαία κοπέλα στον δρόμο και της είπα "με συγχωρείς, έχουμε μια διαφωνία, σου μοιάζουν ισιωμένα τα μαλλιά μου; έτσι ισιώνουμε οι γυναίκες το μαλλί μας;". Η κοπέλα μου απάντησε έκπληκτη προφανώς πως όχι δεν της φαίνονται ισιωμένα και έτσι ο άλλος ηρέμησε.

[GeorgeGr1]

Ναι, βέβαια εγώ προς το τέλος θα προτιμούσα να καταγράφονται τα πάντα γιατί είχα σιχαθεί τις συνεχείς παρεξηγήσεις όχι δεν είπα αυτό , είπα το άλλο, όχι δεν το εννοούσα έτσι κτλ κτλ Είναι τρομερά κουραστικό πράγμα αυτό να νιώθεις συνεχώς ότι κάθε κουβέντα σου περνάει από έλεγχο και θα παραποιηθεί. Είχα φτάσει να φοβάμαι να μιλήσω πια ή να κάνω πλάκα.

Πάντως τώρα που έχει περάσει καιρός μου φαίνονται άστειοι κάποιοι καβγάδες. Μπορούσε να ξεκινήσει παρεξήγηση από πραγματικά οτιδήποτε. Μια φορά θυμάμαι είχε κάνει ολόκληρο θέμα το αν είχα ισιώσει τα μαλλιά μου ή όχι. Του φάνηκε ότι τα είχα ισιώσει, εγώ δεν τα είχα ισιώσει απλά είχαν γίνει μόνα τους κάπως γιατί φορούσα για πολλές ώρες έναν σκούφο και αυτός επέμενε ότι τα ίσιωσα και για κάποιον ανεξήγητο λόγο που μόνο αυτός ήξερε, αρνιόμουν να το παραδεχτώ. Κι ενώ καταλάβαινα πόσο γελοίο είναι το θέμα και γελούσα καθώς τον έβλεπα να επιμένει, ήταν τέτοια η επιμονή του που σταμάτησα μια τυχαία κοπέλα στον δρόμο και της είπα "με συγχωρείς, έχουμε μια διαφωνία, σου μοιάζουν ισιωμένα τα μαλλιά μου; έτσι ισιώνουμε οι γυναίκες το μαλλί μας;". Η κοπέλα μου απάντησε έκπληκτη προφανώς πως όχι δεν της φαίνονται ισιωμένα και έτσι ο άλλος ηρέμησε.

Και κάπως μπαίνεις στο τρυπακι και αρχίζεις να λες μικροψεμματακια για να αποφευχθούν τσακωμοί.
Πήγα για καφέ με φίλο ας πούμε και δεν είπα τίποτα. Αν το έλεγα πριν πάω θα της δημιουργούσα άγχος και υποψίες. Αν το έλεγα μετα, ο φίλος θα μεταμορφώνοταν σε γκόμενά.
Μετά το έκοψα κι αυτό γιατί ένοιωθα σαν μαλακας, αλήθεια και ότι γίνει.

[aeolus74]

Και κάπως μπαίνεις στο τρυπακι και αρχίζεις να λες μικροψεμματακια για να αποφευχθούν τσακωμοί.
Πήγα για καφέ με φίλο ας πούμε και δεν είπα τίποτα. Αν το έλεγα πριν πάω θα της δημιουργούσα άγχος και υποψίες. Αν το έλεγα μετα, ο φίλος θα μεταμορφώνοταν σε γκόμενά.
Μετά το έκοψα κι αυτό γιατί ένοιωθα σαν μαλακας, αλήθεια και ότι γίνει.

Μου θυμίζεις πράγματα που είχα ξεχάσει

[elisabet]

Και κάπως μπαίνεις στο τρυπακι και αρχίζεις να λες μικροψεμματακια για να αποφευχθούν τσακωμοί.
Πήγα για καφέ με φίλο ας πούμε και δεν είπα τίποτα. Αν το έλεγα πριν πάω θα της δημιουργούσα άγχος και υποψίες. Αν το έλεγα μετα, ο φίλος θα μεταμορφώνοταν σε γκόμενά.
Μετά το έκοψα κι αυτό γιατί ένοιωθα σαν μαλακας, αλήθεια και ότι γίνει.

Εγώ κάπως έτσι κατέληξα να κάνω μαλακία και να χρεωθώ τελικά τα πάντα. Στην αρχή της γνωριμίας είχα πει ένα ηλίθιο ψέμα από αυτές τις βλακείες που λέμε επειδή μπορεί να μην θέλουμε να αποκαλύψουμε όλο τον εαυτό μας σε έναν άγνωστο με την μία πχ. Μιλάμε για εντελώς ηλίθιο χωρίς καμιά ουσία που σε κανονικές συνθήκες όταν προχωρούσε η γνωριμία σε σχέση θα ήταν πολύ εύκολο να το πάρεις πίσω και να πεις δεν στο είπα από την αρχή γιατί δεν σε ήξερα, στο λέω τώρα και θα έληγε εκεί το θέμα. Έλα όμως που η συμπεριφορά του ήδη με είχε κάνει να φοβάμαι να το πω γιατί ήξερα πως θα γινόταν μέγα θέμα, θα έβγαζε τρελά συμπεράσματα κτλ κτλ. Κι έτσι το τρέναρα πολύ. Ώσπου δεν μπορούσα άλλο να το κρατήσω γιατί είχα αρχίσει και ένιωθα άσχημα κι όταν το είπα τελικά, έγινε όλο αυτό που φοβόμουν. Του χα δώσει το τέλειο άλλοθι να μου χρεώσει τα πάντα. Και εγώ είχα γεμίσει ενοχές.

[aeolus74]

Του χα δώσει το τέλειο άλλοθι να μου χρεώσει τα πάντα. Και εγώ είχα γεμίσει ενοχές.

σιγά μην το άφηνε να πάει χαμένο

[aeolus74]

Το είδες άλλωστε από την οριακή που δεν αναλάμβανε ευθύνη και δεν παραδεχόταν λάθος ούτε για γελοία και ασήμαντα πράγματα και δεν συγχωρούσε τίποτα. Τραγελαφικες καταστασεις.

Το είδα και πραγματικά αυτό μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Στα 4 χρόνια μόνο μία φορά ζήτησε συγνώμη όταν την έδιωξα επειδή σήκωσε χέρι πάνω μου. Αργότερα προσπάθησε να δικαιολογήσει ακόμα και αυτό, ότι είχε δλδ ερέθισμα για να το κάνει. Ήταν πολύ δύσκολο να κάνω την παραμικρή παρατήρηση για την συμπεριφορά της, τρελαινόταν, και χωρίς να είμαι προσβλητικός ή επιθετικός. Στις περιπτώσεις αυτές θεωρούσε ότι η συμπεριφορά της είναι πάντα δικαιολογημένη...και μιλάμε για κωλοσυμπεριφορά όχι αστεία που δεν δικαιολογείται με τίποτα.

[Remedy]

Ναι, βέβαια εγώ προς το τέλος θα προτιμούσα να καταγράφονται τα πάντα γιατί είχα σιχαθεί τις συνεχείς παρεξηγήσεις όχι δεν είπα αυτό , είπα το άλλο, όχι δεν το εννοούσα έτσι κτλ κτλ Είναι τρομερά κουραστικό πράγμα αυτό να νιώθεις συνεχώς ότι κάθε κουβέντα σου περνάει από έλεγχο και θα παραποιηθεί. Είχα φτάσει να φοβάμαι να μιλήσω πια ή να κάνω πλάκα.

Πάντως τώρα που έχει περάσει καιρός μου φαίνονται άστειοι κάποιοι καβγάδες. Μπορούσε να ξεκινήσει παρεξήγηση από πραγματικά οτιδήποτε. Μια φορά θυμάμαι είχε κάνει ολόκληρο θέμα το αν είχα ισιώσει τα μαλλιά μου ή όχι. Του φάνηκε ότι τα είχα ισιώσει, εγώ δεν τα είχα ισιώσει απλά είχαν γίνει μόνα τους κάπως γιατί φορούσα για πολλές ώρες έναν σκούφο και αυτός επέμενε ότι τα ίσιωσα και για κάποιον ανεξήγητο λόγο που μόνο αυτός ήξερε, αρνιόμουν να το παραδεχτώ. Κι ενώ καταλάβαινα πόσο γελοίο είναι το θέμα και γελούσα καθώς τον έβλεπα να επιμένει, ήταν τέτοια η επιμονή του που σταμάτησα μια τυχαία κοπέλα στον δρόμο και της είπα "με συγχωρείς, έχουμε μια διαφωνία, σου μοιάζουν ισιωμένα τα μαλλιά μου; έτσι ισιώνουμε οι γυναίκες το μαλλί μας;". Η κοπέλα μου απάντησε έκπληκτη προφανώς πως όχι δεν της φαίνονται ισιωμένα και έτσι ο άλλος ηρέμησε.

παντως, οι περιγραφες απο την εμπειρια με τον δικο σου, εμενα πιο πολυ με εκδηλωση ψυχωσικου επεισοδιου μου μοιαζει, παρα με διαταραχη προσωπικοτητας και ειδικα το οτι εκδηλωθηκε αποτομα και καταιγιστικα ενω για μεγαλο διαστημα ηταν ολα μελι- γαλα..

[GeorgeGr1]

και κάτι που ξέχασα όσον αφορά γιατί επέμεινα και έκατσα κάποιο εύλογο διάστημα σε σχέση. Ήταν πλέον σε περίοδο αυτογνωσίας, ήξερε τι ήταν, δεν ήθελε εσκεμμένα να φτάσει σε σημείο να μου κάνει κακο διότι με προειδοποιούσε εξ αρχης, έμμεσα μεν αλλά με προειδοποιούσε και τέλος έδινε μάχη να βελτιωθεί και αυτό το διέκρινα αρκετές φορές παρ όλο που αρχικά το παρεξηγουσα. Κατάλαβα ότι με ήθελε αρκετά γιατί έκανε καποιες υπεράνθρωπες προσπάθειες σε σχεση με την κατάσταση της ωστε να μην το διαλυσουμε, αυτο το καταλαβα λιγο πιο αργα και όσο το έβλεπα σε συνδοιασμο με το ότι δεν βλέπω φως για κάτι πιο ουσιώδες, ένοιωθα ότι της κάνω κακο, ένοιωθα χάλια και πήρα την απόφαση να χωρίσω.
Την ίδια μέρα ένοιωσα ανακούφιση η αλήθεια είναι, αλλά μετά από 3-4 μερες ξεκίνησε το πρωτόγνωρο σε τέτοιο βαθμό πάρτυ των τυψεων, όχι ότι την έχασα, καμία σχέση, μιλάμε για λύπη, στεναχώρια, απορίες, τι ήταν αλήθεια τι ψέμα, τύψεις, ενοχές, όλα στα ύψη. Ένοιωθα ότι ήμουν κακός.

[vickympou]

Παιδιά, εσείς έχετε κάνα θέματακι η είστε τίποτα φυσιολογικοί;

[GeorgeGr1]

Παιδιά, εσείς έχετε κάνα θέματακι η είστε τίποτα φυσιολογικοί;

οριακή? το ίδιο στυλ μου θυμιζεις

[vickympou]

Bρε παιδιά, δεν νομίζω να καταδικαζατε έναν άνθρωπο που έχει κατάθλιψη η ψύχωση η απλά ένα κοινωνικό άγχος. Αν έχετε διαβάσει λίγο για την οριακη-μεταιχμιακη διαταραχή προσωπικότητας θα καταλάβετε ότι όλα ξεκινούν από την βρεφική ηλικία όπου το εγώ του τότε παιδιού δεν μπόρεσε να ισχυροποιηθει η να αναπτυχθεί. Ο διαρκης φόβος εγκατάλειψης έχει να κάνει με την εγκατάλειψη που βίωσε ο ασθενής από την μάνα και αυτό πλέον έχει χαραχτει στο ανυπαρκτο εγώ του. Επίσης έχει να κάνει με σεξουαλικα τραύματα, κακοποίησεις, αλκοολικούς γονεις και εγκατάλειψη η μη επαρκής σχέση με τον πατέρα. Είναι εύκολο για σένα για μένα να κατηγορούμε κάποιον και να βάζουμε ταμπέλες και να λέμε α! Αυτός είναι ψυχωσικος! Α! Αυτός έχει ναρκισσιστικη προσωπικότητα. Όλοι έχουμε κάτι ή θα εμφανίσουν στην μετέπειτα ζωή τους. Το θέμα είναι να το αναγνωρίσουμε, να βρούμε που οφείλεται και να το λύσουμε.
Μάθετε να βλέπετε πίσω από προφανή. Και κατανοείστε τι τραύματα έχει ο καθένας που εμφανίζει μια διαταραχή.
Όσο γι αυτό George, δεν ξέρω αν είμαι οριακή, διπολική, κυκλοθυμικη, ή απλά ένας άνθρωπος με βαριά ψυχικά τραύματα που εσύ δεν πρόκειται να γνωρίσεις ποτέ σου, οπότε μια ταμπέλα που μου κολλάς, δεν με ενοχλεί.

[GeorgeGr1]

Όχι Βίκυ το ύφος σου ήταν ειρωνικό και εισέπραξε το ίδιο. Εδώ σου λέμε πως βιώσαμε μια σχέση με μια οριακή, δεν είναι κακό να το διαβάσει και κάποιος με οριακή, να κατανοήσει ίσως κάποια πράγματα. Γράφουμε ότι για να μείναμε κάπως παραπάνω, είδαμε και πίσω από τα προφανή, είδαμε το πληγωμένο παιδί που αναφέρεις και αυτό αναπόφευκτα μας έβγαλε συμπόνοια, λύπη και μια διάθεση να την βοηθήσουμε στα πλαίσια της σχέσης.
Αυτό η οριακή δείχνει να μην το εκτιμάει η να μην το θέλει και επιτίθεται, δεν θέλει να δείχνει ευάλωτη, η γυναίκα αντράκι που λέμε.
Ίδια με την επίθεση που έκανες κι εσύ εδώ ενώ θα μπορούσες κάλλιστα να γράψεις απ ευθείας τα παραπάνω όμορφα κι ωραία.
Εννοείται γούστο του και καπέλο του όποιος δεν γουστάρει να τον λυπηθούν κτλ, αλλά εάν δεν το γουστάρει προέχει να μην κλαίγεται και να μην υιοθετεί δραματικό και θλιπτικο ύφος όταν γνωρίζει κάποιον.

[elisabet]

παντως, οι περιγραφες απο την εμπειρια με τον δικο σου, εμενα πιο πολυ με εκδηλωση ψυχωσικου επεισοδιου μου μοιαζει, παρα με διαταραχη προσωπικοτητας και ειδικα το οτι εκδηλωθηκε αποτομα και καταιγιστικα ενω για μεγαλο διαστημα ηταν ολα μελι- γαλα..

Κοίτα ότι πέρασε κάποιο ψυχωσικό, αυτό το αναγνώρισα μέχρι και εγώ που ήμουν άσχετη. Σε τι οφείλονταν αυτό ( υπάρξη διαταραχής ή άλλων ψυχ. θεμάτων) δεν γνωρίζω. Απλά αναγνωρίζω πολλά σημάδια που κολλάνε με την οριακή ή την ναρκισσιστική διαταραχή χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει και κάτι, δεν μπορώ να του κάνω διάγνωση.

Πάντως το ότι εκδηλώθηκε απότομα και καταιγιστικά ναι ισχύει, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν προυπήρχε και απλά το έκρυβε από μένα. Σε μένα τα αποκάλυψε όλα αυτά απότομα και μαζεμένα. Απ ότι φάνηκε ο ίδιος τα δούλευε καιρό στο κεφάλι του κι απλά εγώ δεν είχα πάρει χαμπάρι γιατί δεν πήγαινε το μυαλό μου με τίποτα. Όταν μου τα είπε πχ, μου αποκάλυψε πως με παρακολουθούσε με διάφορους τρόπους πράγμα το οποίο εγώ δεν είχα αντιληφθεί γιατί εμένα τότε μια χαρά μου το παιζε άνετος και καθόλου ζηλιάρης. Ή ας πούμε πολλές απο τις κατηγορίες που μου απέδιδε, τις βάσιζε σε γεγονότα που είχαν γίνει πολύ νωρίτερα , όταν ήμασταν μέλι γάλα όπως λες, άρα από τότε του μπαίνανε ιδέες κι απλά δεν το έδειχνε. Όταν του ζήτησα τον λόγο γιατί φυσικά ένιωσα προδομένη να μαθαίνω ξαφνικά ότι καιρό πριν σκεφτόταν όλα αυτά για μένα αλλά υποκρινόταν τον ερωτευμένο και χαρούμενο, μου είπε ότι δεν τα είπε πρωτον γιατί κρατούσε επιφυλάξεις μήπως έκανε λάθος , δεύτερον γιατί στην περίπτωση που δεν έκανε λάθος ήθελε να με παγιδεύσει για να με τσακώσει στα πράσα και καλά και τρίτον γιατί είχε αποφασίσει λέει πως ακόμα και σωστός να ήταν θα με συγχωρούσε και θα συνέχιζε μαζί μου οπότε δεν ήθελε να μου τα πει γιατί θα τον χώριζα εγώ. ¨Οταν μου τα αποκάλυψε όλα, τότε εγώ το ζώον μπόρεσα και συνδύασα λόγια του, υπονοούμενα και διάφορα και κατάλαβα γιατί τα έλεγε και γιατί φερόταν όπως φερόταν.

Πιστεύω πως αν εξαιρέσω ένα μικρό διάστημα στην αρχή της σχέσης που δεν είχαμε δεθεί ακόμα, όλο το υπόλοιπο διάστημα είχε αυτές τις σκέψεις και απλά υποκρινόταν είτε γιατί τις πάλευε μέσα του , είτε δεν ξέρω γιατί άλλο. Επίσης κρίνοντας από όσα μου είχε πει και για άλλες σχέσεις στην ζωή του στενές, θεωρώ ότι κι εκεί έκανε τα ίδια. Στις πιο μακρινές/τυπικές σχέσεις μπορούσε να λειτουργεί μια χαρά και κανείς δεν έπαιρνε χαμπάρι τίποτα. Όταν δενόταν με κάποιον εκεί φρίκαρε και του έβγαιναν όλα αυτά.