Άγχος, Στρες, Κρίσεις πανικού,Βαριά κατάθλιψη

[Vasiliki3]

Καλησπέρα σας... Έψαχνα πολύ καιρό ένα φόρουμ για να γράψω την δική μου ιστορία κι επιτέλους το βρήκα... Αυτό που θέλω να σας πω πριν διηγηθώ τι ακριβώς μου συμβαίνει, είναι ότι θέλω να μάθω αν κάποιος εκεί έξω έχει νιώσει τα ίδια συμπτώματα που ένιωσα και βιώνω αυτόν τον καιρό... Θα με βοηθούσε λοιπόν πολύ αν κάποιος από εσάς μου έλεγε αν έχει περάσει κάτι παρόμοιο γιατί θα σταματήσω να νιώθω μόνη σε όλη αυτήν την κόλαση...Όλα ξεκίνησαν πριν από 3 μήνες όταν αποφάσισα να φύγω από την Θεσσαλονίκη και να πάω να δουλέψω στην Αθήνα. Εκεί πέρασα κάποιες πάρα πολύ άσχημες καταστάσεις που θυμίζουν ταινία συν ότι ήμουν τελείως μόνη και ένιωθα απίστευτη μοναξιά, συν ότι πριν 5 μήνες έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο στο κεφάλι και πενθουσα συγχρόνως... Δεν θα αναφέρω τις καταστάσεις που πέρασα γιατί είναι τόσα πολλά που δεν θα τελειώσω ποτέ... Τον τρίτο μήνα λοιπόν της παραμονής μου στην Αθήνα άρχισα ένα βράδυ να αισθάνομαι πολύ περίεργα...Αισθανόμουν ένα κάψιμο στο στήθος το οποίο απλωνοταν σε όλο το σώμα, πόνο στο στήθος, τάση για εμετό,πόνο στο στομάχι, έτρεμε ολόκληρο το σώμα μου και τα χέρια μου ιδρωναν, τα άκρα μου ήταν παγωμένα λες και ήμουν στο ψυγείο, δεν είχα όρεξη να φάω, ένιωθα ένα τρομερό ψυχοπλακωμα, σαν βράχος στο στήθος μου που δεν με άφηνε να πάρω ανάσα, άρχισα να νιώθω τρόμο, έντονο φόβο σαν να είμαι ετοιμοθάνατη,σφίξιμο στην καρδιά και μια έντονη θλίψη, μελαγχολία, απελπισία, απόγνωση. Όλα αυτά τα συμπτώματα που σας ανέφερα κορυφωνονταν ώρα με την ώρα... Ήταν τόσο έντονο αυτό που ένιωθα που πραγματικά εκείνη την ώρα σκεφτόμουν ότι ήταν προτιμότερο να μου κοπεί το χέρι παρά να αισθάνομαι αυτό το πράγμα... Ήταν σαν να πονούσε η "ψυχή μου "... Δεν μπορώ να το εξηγήσω... Βγήκα λοιπόν έξω και περπάτησα 5 ώρες από την νέα Σμύρνη μέχρι την πλάκα και πάλι πίσω με την σκέψη ότι μπορεί να νιώσω καλύτερα...Μετά από 5 ώρες απίστευτης ψυχικής ταλαιπωρίας ένιωσα καλύτερα και πήγα σπίτι να κοιμηθώ... Την επόμενη μέρα μετά από όλο αυτό που πέρασα, μάζεψα τα πράγματα μου, παραιτήθηκα από την δουλειά μου κι έφυγα από την Αθήνα για να επιστρέψω στην Θεσσαλονίκη. Όταν επέστρεψα λοιπόν και μετά, ήμουν 3 ολόκληρες μέρες στο κρεβάτι και δεν είχα όρεξη να κάνω τίποτα... Είχα όλα τα συμπτώματα που σας ανέφερα αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, έτρωγα με το ζόρι, σηκωνομουν με το ζόρι για να πάω τουαλέτα, δεν έκανα μπάνιο, δεν άλλαζα ούτε ρούχα, ούτε καν εσώρουχο, μου φαίνονταν όλα ανούσια, βαρετά, έβλεπα τα πάντα γύρω μου σαν εφιάλτη κι άρχισα να αισθάνομαι ότι τίποτα δεν έχει νόημα στην ζωή αλλά συγχρόνως με φόβιζε το ότι ένιωθα έτσι... Έχασα πολλά κιλά μέσα σε αυτές τις μέρες και άρχισα να φοβάμαι ότι θα πεθάνω από ασιτία.. Είμαι που είμαι αδύνατη και είχα γίνει σαν ξύλο...Έβαζα κάτι στο στόμα μου και δεν μπορούσα να το μασησω, ούτε να το καταπιώ.. Το πήρα απόφαση λοιπόν να πάω στο νοσοκομείο που εφημέρευε... Μου έκαναν όλες τις απαραίτητες εξετάσεις όπως γενική αίματος, καρδιογραφημα, ακτινογραφία θωρακος κτλ. και όλα βγήκαν πολύ καλά... Αφού λοιπόν απέκλεισα τα παθολογικά αίτια, πήγα σε ψυχολόγο και μου είπε ότι έχω κατάθλιψη με αγχώδη διαταραχή... Πήρα για δέκα μέρες ζαναξ πρωί και βράδυ, μετά από συνταγογραφηση ψυχιάτρου και τώρα που έχουν περάσει περίπου 20 μέρες από τότε που έκοψα τα φάρμακα, νιώθω καλύτερα.Το θέμα είναι ότι μου έχει εμφανιστεί μια φοβία την οποία δεν την είχα πριν.Απο τότε που γύρισα πίσω στην Θεσσαλονίκη δεν μπορώ να φύγω μακριά. Μου κάνουν προτάσεις για δουλειά στην επαρχία και τις απορρίπτω... Μόνο που σκέφτομαι ότι θα φύγω από την Θεσσαλονίκη για να πάω κάπου αλλού που θα είμαι μακριά από την οικογένεια μου και το σπίτι μου και θα είμαι μόνη με πιάνει κρύος ιδρώτας και αρχιζω να έχω τα συμπτώματα που σας ανέφερα.Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει... Νιωθω συνέχεια φόβο... Λες και θα πεθάνω από στιγμή σε στιγμή, λες και είμαι άρρωστη... Σκέφτομαι συνέχεια για την ύπαρξη του ανθρώπου και μου έχουν δημιουργηθεί διάφορα ερωτήματα όπως... Γιατί ζούμε; Ποιος μας έφτιαξε;Υπάρχει θεός; Τι στην ευχή είμαστε; Για ποιον λόγο πρέπει να ζήσω; Ποιο το νόημα αφού θα πεθάνω κάποια στιγμή; Ποιο το νόημα να ζω και να υποφέρω; Σας παρακαλώ... Πείτε μου ότι δεν είμαι η μόνη σε αυτόν τον κόσμο που τα σκέφτομαι αυτά τα τρελά πράγματα ; Πείτε μου ότι δεν είμαι η μόνη που έχω νιώσει όλα αυτά που σας είπα.. Σας παρακαλώ...

[elis]

ολοι ετσι ειμαστε γενικα αμα επαθεσ burnout δηλαδη εκτοσ ιντερνετ δεν μπορεισ να μιλησεισ κορτιζονη μυοχαλαρωτικο νουροφεν κι ωμεγα 3 αυτα κι εγω δεν μπορω να φυγω ειναι οργανικο μην το φοβασαι πρεπει να παρεισ κατι για να εισαι υγιησ αλλα εδω τωρα αυτο δεν εχω καταλαβει γτ γινεται λεσ εχουμε αλλη κουλτουρα αλλουσ ρυθμουσ αλλοι ανθρωποι δεν ξερω θα εισαι υγιησ αλλα εδω συζητα με το γιατρο σου τι να παρεισ απο αυτα καλη επιτυχια

[homebod]

Δεν είσαι μόνη, η κατάθλιψη με αγχώδη διαταραχή είναι κατανοητή με αυτά που τράβηξες μακρυά από το σπίτι σου, την Πόλη σου!!
Προσπάθησε να υποσχεθείς στον εαυτό σου ότι θα σε προσέχεις και δεν θα απομακρυνθείς από το σπίτι σου.
Αργότερα σιγά σιγά θα απομακρύνεσαι μέχρι να νιώσεις άνετα μακρυά από το σπίτι. Το φοβερό σου άγχος ευθύνεται για αυτά που νιώθεις και τις σωματικές εκφάνσεις

[Vasiliki3]

Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις συμβουλές σας... Το εκτιμώ πάρα μα πάρα πολύ...

[Vasiliki3]

Με βοηθάτε πάρα πολύ...

[giannis78]

Καλησπέρα... μη φοβάσαι δεν είσαι η μόνη που το παθαίνεις, δεν τρελαίνεσαι... Αυτό που έπαθες στην Αθήνα ήταν μια καλότατη κρίση πανικού, πράγμα πολύ γνώριμο και σε εμένα και σε πολλούς άλλους... όπως επίσης και τα μελαγχολικά απελπισμένα αισθήματα κλπ.... είναι πολύ πρόσφατο το περιστατικό σου, σου ξεκίνησε πίν λίγο καιρό οπότε μπορείς να το παλέψεις είτε με ψυχολόγο είτε με κάποια αγωγή πιο εύκολα απο πολλούς μας εδω, που είτε καθυστερήσαμε, είτε το χειριστήκαμε λάθος και ρίζωσε μέσα μας... προχώρα, πάλεψε το...

[Vasiliki3]

Αυτό που με φοβίζει είναι ότι όταν γύρισα από Αθήνα και ήμουν για 3 ολόκληρες μέρες στο κρεβάτι, είχα όλα τα συμπτώματα της κρίσης πανικού που ανέφερα χωρίς να μου υποχωρούν... Στο ίντερνετ έχω διαβάσει ότι τα συμπτώματα της κρίσης πανικού κρατάνε μισή με μια ώρα το πολύ... Εγώ τα είχα για 3 ολόκληρες μέρες.. Γίνεται αυτό το πράγμα;Αφού μέχρι στον ύπνο μου σηκωνομουν για να κάνω εμετό από την σύγχυση που ένιωθα... Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις που μου δίνετε... Το εκτιμώ αφάνταστα...

[homebod]

Καλή μου είσαι προφανώς υπερευαίσθητη. Θα σε βοηθούσε η φαρμακευτική αγωγή για να αντιμετωπίσεις αυτές τις εκδηλώσεις του υπερβολικού σου άγχους.

Κάνε στον εαυτό σου ένα δωράκι, που τα έβγαλε πέρα με αυτές τις δοκιμασίες, ό,τι κάνεις κέφι περισσότερο αυτή την ώρα

[Vasiliki3]

Αυτό θα κάνω... Ευχαριστώ πολύ homebod

[giannis78]

και εμένα μου συνέβαινε κάτι παρόμοιο.. σαν κρίση πανικού διαρκείας... κι εγω παραξενευόμουν αν όντως ήταν με τόση διάρκεια.... κάθε χαρακτήρας κι άνθρωπος ξεχωριστός με διαφορετική ευαισθησία.... είχε αποσυντονίσει εντελώς το κορμί σου... μη σου φαίνεται παράξενο τίποτα... αυτά τα ψυχοσωματικά μεγαααλο κεφάλαιο...

[Vasiliki3]

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση giannis78! Το εκτιμώ αφάνταστα...

[Delmember2052020]

Χρόνια πολλά Βασιλικη. Μην παιρνεις ζαναχ δεν ειναι λυση, ειναι για να κουκουλωνει το προβλημα η γιατρος μου δεν μου γραφει ζαναχ και λεξοτανιλ λεει οτι προκαλει και ανοια. Αν τα συμπτωματα σου συνεχιζονται ειναι δηλαδη επαναλαμβανομενα θα πρεπει να σου δωσει μια αγωγη ο γιατρος σου. Μια συμβουλη να βρισκεσαι με ευχαριστες παρεες. Ο καθε ανθρωπος θελει το χρονο του οταν χανεται καποιος δικος του αλλα θα σου πω για μια κοπελα που την θαυμασα οταν εχασε το πατερα της απο καρκινο απο την πρωτη στιγμη προσπαθουσε να μην την παρει απο κατω και εβγαινε και γελουσε κατι που δεν εκανα εγω οταν εχασα το πατερα μου και εμπλεξα με αλλα. Καλη τυχη και υπομονη!!

[Vasiliki3]

Roulaki1 σευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ για τις συμβουλές... Χρόνια πολλά με υγεία να έχουμε!

[ntinti]

Χρόνια πολλά!θα συμφωνήσω απόλυτα με τα παιδιά ,όλα αυτά που περνάς τα έχουμε περάσει και καμία φορά η κρίση πανικού κρατάει όσο την κρατάμε και εμείς στο μυαλό μας .....θα σου προτεινακαι εγω να αφεισεις τα ζαναξ γιατι απλως κουκουλώσουν ένα πρόβλημα και να ξεκινήσεις μια σωστή θεραπεία με έναν γιατρό και να δεις όλα αυτά σε λιγο καιρό θα σου φαίνονται πιο διαχειρισημα .

[Xfactor]

Ειχες ξαναφυγει στο παρελθον απο τν θεσ?
συνηθως οι φοβιες περνάνε με εκθεση στον φοβο. Τα φαρμακα λειτουργουν προσωρινα.

Η καταθλιψη ππου αναφερεις δεν την παθαινεις απο την μια μερα στην αλλη, ουτε μπορεις να γινεις καλα αμεσως.
Νομιζω περισσοτερο με συσωρευμενη θλιψη μου μοιαζει ολο αυτο λογω πενθους και λόγω αλλαγης περιβαλλοντος.
Προσπαθησε να μην ωθεις τον εαυτο σου στην πιεση εστω για τωρα και βρες πραγματα που να σε χαλαρωνουν.
Νομιζω θα σου κανει καλο να ασχοληθεις με καποιο χομπυ εστω προσωρινα, εαν περιλαμβανει και καποιο ειδος γυμναστικης ακομα καλυτερα.