Τι θα κανατε στη θεση μου??

[Φοίβη]

Originally posted by sabb
Εγώ που περνάω τρίτη , χωράω στην ομάδα ?

Χωράς χωράς!!!!!Όλοι οι \"καλοί\" έφηβοι χωράνε!!!!Και οι \"κακοί\" επίσης!!!!!Και οι \"άσχημοι\" φυσικά!!!

[anwnimi]

melene θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό αυτό που σου έγραψε η Φοίβη...
Και να προσθέσω...
Αυτό που ήσουν πριν δεν είχε τις κρίσεις πανικού έτσι;
Οπότε γυρνώντας πίσω ακριβώς σε αυτό που ήσουν δε θα υπάρχουν οι κρίσεις;
Εσύ τι λες γι\'αυτό;

[melene]

μα εχω μπερδευτει τοσο πολυ πια που ολα μου φταινε.
δεν ξεχωριζω καλο απο κακο ολα ειναι ενοχα μες στο μυαλο μου.
ξερω πως δεν ειναι ετσι,πως δεν ειναι δυνατον να φταινε ολα αλλα ειμαι σε πληρη συγχηση ακομα 1 χρονο μετα...
πρεπει να τα τακτοποιησω και να τα αξιολογησω αλλα δεν εχω τη διαυγεια που χρειαζεται για κατι τετοιο.
το θεμα σε αυτην την υποθεση ειναι να περασει οσο πιο στωικα γινεται αλλα ακομη και αυτο με αγχωνει,σκεφτομαι οτι ειμαι μολις 20 και χανω εμπειριες εξ-αιτιας μου και θυμωνω μαζι μου η απογοητευομαι με το πως αφησα να φτασουν τα πραγματα εως εδω..
ποσα λαθη εκανα(και τελικα ποια στο καλο ειναι αυτα) και γιατι εγω που παντα ειχα τον ελεγχο του εαυτου μου και την αυτοπειθαρχια εφτασα ως εδω και τι μου λεει το σωμα μου να αλλαξω?
μου λεει φτανει!ως εδω!με υπερεκτιμα μαλλον γιατι δεν μου λεει κιολας τι φταιει μονο οτι κατι φταιει.αλλα τι?
γιατι μυαλο μου δεν με βοηθας?γιατι αντιθετως με τιμωρεις?τι σου εκανα που τωρα μου λες βγαλε τα περα μονη σου και με εγκαταλειπεις.
παντα υπηρχε θριαμβος της λογικης στην κοντρα με το συναισθημα και τωρα η λογικη δεν υπαρχει καν η μαλλον υπαρχει μονο για να μου λεει ναι-οχι-ισως...

[melene]

Originally posted by anwnimi
melene θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό αυτό που σου έγραψε η Φοίβη...
Και να προσθέσω...
Αυτό που ήσουν πριν δεν είχε τις κρίσεις πανικού έτσι;
Οπότε γυρνώντας πίσω ακριβώς σε αυτό που ήσουν δε θα υπάρχουν οι κρίσεις;
Εσύ τι λες γι\'αυτό;

και πως γυρναω πισω!?θα το ηθελα αλλα δεν γινεται ειμαι φορτωμενη με μια εμπειρια ακομα αυτη που ζω τωρα

να γυρισω πισω μακαρι,να αλλαξω,τοτε ηξερα τι μου εφταιγε ηξερα με τι να παλεψω και που να στραφω τωρα ομως οχι.
η μανα μου...αχ αυτη η γυναικα...αν δεν περναγε ενας χρονος με συνεχεις κρισεις δεν θα με πηγαινε στον ψυχολογο.γιατι με αφησε ννα φτασω ως εδω?

[Φοίβη]

Το μυαλό σου ήταν πάντοτε το δυνατό σου κομμάτι ε? Και τώρα η δύναμή σου σε έχει εγκαταλείψει. Κι έχεις μείνει με ένα σώμα που σου φωνάζει ένα μήνυμα που δεν ξέρεις να αποκωδικοποιήσεις και με συναισθήματα θυμού και απογοήτευσης.
Τα χεις βάλει με σένα και τα λάθη που έκανες και με το γεγονός οτι δεν έχεις πια την αυτοπειθαρχία που σε χαρακτήριζε παλιά.
Όλα πάνω σου και μέσα σου είναι ένοχα, συνένοχα σε αυτό που σου συμβαίνει.
Είσαι εσύ απέναντι σε σένα. Ενάντια σε σένα? Και χωρίς να διαθέτεις το πιο δυνατό σου όπλο, τη λογική σου.
Ακούγεται πολύ κουραστική αυτή η μάχη...

[melene]

Originally posted by Φοίβη
Το μυαλό σου ήταν πάντοτε το δυνατό σου κομμάτι ε? Και τώρα η δύναμή σου σε έχει εγκαταλείψει. Κι έχεις μείνει με ένα σώμα που σου φωνάζει ένα μήνυμα που δεν ξέρεις να αποκωδικοποιήσεις και με συναισθήματα θυμού και απογοήτευσης.
Τα χεις βάλει με σένα και τα λάθη που έκανες και με το γεγονός οτι δεν έχεις πια την αυτοπειθαρχία που σε χαρακτήριζε παλιά.
Όλα πάνω σου και μέσα σου είναι ένοχα, συνένοχα σε αυτό που σου συμβαίνει.
Είσαι εσύ απέναντι σε σένα. Ενάντια σε σένα? Και χωρίς να διαθέτεις το πιο δυνατό σου όπλο, τη λογική σου.
Ακούγεται πολύ κουραστική αυτή η μάχη...

ειναι αυτο!ακριβως αυτο!λες με λιγα λογια και με τον πιο
ευστοχο τροπο αυτα που προσπαθω να πω με τοσες λεξεις..
τι να κανω?εσυ,τι θα εκανες??

[anwnimi]

Originally posted by melene

Originally posted by anwnimi
melene θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό αυτό που σου έγραψε η Φοίβη...
Και να προσθέσω...
Αυτό που ήσουν πριν δεν είχε τις κρίσεις πανικού έτσι;
Οπότε γυρνώντας πίσω ακριβώς σε αυτό που ήσουν δε θα υπάρχουν οι κρίσεις;
Εσύ τι λες γι\'αυτό;

και πως γυρναω πισω!?θα το ηθελα αλλα δεν γινεται ειμαι φορτωμενη με μια εμπειρια ακομα αυτη που ζω τωρα


Πιστεύεις δηλαδή ότι το να γυρίσεις πίσω και να γίνεις ακριβώς όπως ήσουν θα έλυνε το πρόβλημα;


να γυρισω πισω μακαρι,να αλλαξω,τοτε ηξερα τι μου εφταιγε ηξερα με τι να παλεψω και που να στραφω τωρα ομως οχι.
η μανα μου...αχ αυτη η γυναικα...αν δεν περναγε ενας χρονος με συνεχεις κρισεις δεν θα με πηγαινε στον ψυχολογο.γιατι με αφησε ννα φτασω ως εδω?

Melene, τις κρίσεις εσύ τις περνάς καλή μου, όχι η μαμά σου. Όσο και να θέλει να σε βοηθήσει η μαμά σου, ούτε αλάνθαστη είναι ούτε ζει αυτό που ζεις εσύ.
Από εδώ και πέρα ίσως πρέπει να πάρεις μια απόφαση. Ότι εσύ θα είσαι υπέυθυνη και κύριος του εαυτού σου, και για τα λάθη σου, και για τα σωστά σου, και για τη θεραπεία σου. Τι λες;

[anwnimi]

Originally posted by Φοίβη
Το μυαλό σου ήταν πάντοτε το δυνατό σου κομμάτι ε? Και τώρα η δύναμή σου σε έχει εγκαταλείψει. Κι έχεις μείνει με ένα σώμα που σου φωνάζει ένα μήνυμα που δεν ξέρεις να αποκωδικοποιήσεις και με συναισθήματα θυμού και απογοήτευσης.
Τα χεις βάλει με σένα και τα λάθη που έκανες και με το γεγονός οτι δεν έχεις πια την αυτοπειθαρχία που σε χαρακτήριζε παλιά.
Όλα πάνω σου και μέσα σου είναι ένοχα, συνένοχα σε αυτό που σου συμβαίνει.
Είσαι εσύ απέναντι σε σένα. Ενάντια σε σένα? Και χωρίς να διαθέτεις το πιο δυνατό σου όπλο, τη λογική σου.
Ακούγεται πολύ κουραστική αυτή η μάχη...

Φοίβη πολύ γνώριμη αυτή η μάχη λογικής-συναισθήματος... Πολύ εύστοχο...

[melene]

λεω οτι φοβαμαι,φοβαμαι να αναλλαβω παλι ευθυνες.
στην ηλικια των 14 εχασα τον μπαμπα μου,η μητερα μου ηταν ενα ρακος και η αδερφουλα μου 6 μολις χρονων..
επρεπε να κρατησω την οικογενεια τοτε και το εκανα,τις στηριξα τοτε.ξεγελουσα τον εαυτο μου και του ελεγα οτι ο πονος ειναι σωματικος και οχι ψυχικος και τα καταφερα.μαλιστα τον προκαλουσα κιολας..
τωρα δεν εχω την υπομοονη για αναληψη αλλων ευθυνων.θα θελα να δουλεψω αλλα δεν μπορω..φοβαμαι τις απαιτησεις των αλλων,με αποθουν τοσο πολλοι οι προσδωκιες τους..

[Φοίβη]

Είμαστε δυο διαφορετικοί άνθρωποι melene, κι έτσι πραγματικά δεν ξέρω να σου απαντήσω τι θα έκανα αν ήμουν στη θέση σου. Ούτε μπορώ να κρίνω τι είναι καλύτερο για σένα, μιας και το καλύτερο για σένα το ξέρεις μόνο εσύ η ίδια.
Παρόλα αυτά, θα σου πω τι έχω κάνει παλιότερα σε μια δική μου εμπειρία που έμοιαζε κάπως με τη δική σου. Θυμάμαι κι εμένα να παλεύω με τον εαυτό μου. Να έχω στραφεί εγώ ενάντια σε μένα. Με θυμάμαι να μαλλιοτραβιέμαι με μένα, να με φοβάμαι, να με τρομάζω, να με μαστιγώνω, να με κατηγορώ, να κυλιέμαι στο χώμα παλεύοντας. Μέχρι που κάποια στιγμή εξουθενωμένη πια σταμάτησα. Και με κοίταξα κατάματα. Είδα τότε πως ο εχθρός έμοιαζε το ίδιο αδύναμος και πονεμένος όσο εγώ...και τόσο γεμάτος παράπονο. Ήταν ένα μικρό κοριτσάκι, το δικό μου μικρό κοριτσάκι, που όμως το μισούσα και το φοβόμουν τόσο πολύ.
Στάσου λίγο, αν θέλεις, και κοίταξε τον εχθρό σου. Άν θέλεις και αν σου κάνει όλο αυτό που γράφω.

[anwnimi]

melene
με συγκίνησε τόσο πολύ η ιστορία σου.
Η απώλεια είναι συγκολινιστική κοπέλα μου. Δεν έχω λόγια να το εκφράσω...

Και τότε τα έβγαλες πέρα έτσι; ΞΕΓΕΛΟΥΣΕΣ τον εαυτό σου λες...Και ανταποκρινόσουν στις προσδοκίες των άλλων, να φανείς δυνατή;

Μήπως καλή μου πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι δε χρειάζεται πια να τα κάνεις όλα αυτά; Ότι δε χρειάζεται να ξεγελάς πια τον εαυτό σου; Αλλά να τον αγκαλιάσεις και να του πεις ότι όσο δικαίωμα έχει να χαίρεται, έχει δικαίωμα και να πονά και να ζητά και συμπαράσταση;
Ότι στόχος δεν είναι να ανταποκρίνεσαι στις προσδοκίες των άλλων αλλά πρωτίστως στις δικές σου;

Όχι άλλες ευθύνες λοιπόν, ευθύνες που σου επιβάλλουν οι άλλοι.
Εσύ, τη μόνη ευθύνη που έχεις να αναλάβεις καλή μου, είναι η ευθύνη της θεραπείας σου και γενικότερα του εαυτού σου.

[melene]

φοιβη σε ευχαριστω ειλικρινα για οσα μου ειπες.

μπορει να ειμαστε διαφορετικοι ανθρωποι οπως λες ομως με βοηθησες πραγματικα.
και αληθεια με κανεις να συνειδητοποιω πραγματα για πρωτη φορα με τις τοσο ευστοχες παρατηρησεις σου.
φαινεσαι να εισαι ενας πολυ καλος και εξυπνος ανθρωπος.σε ευχαριστω και παλι

[melene]

Originally posted by anwnimi
melene
με συγκίνησε τόσο πολύ η ιστορία σου.
Η απώλεια είναι συγκολινιστική κοπέλα μου. Δεν έχω λόγια να το εκφράσω...

Και τότε τα έβγαλες πέρα έτσι; ΞΕΓΕΛΟΥΣΕΣ τον εαυτό σου λες...Και ανταποκρινόσουν στις προσδοκίες των άλλων, να φανείς δυνατή;

Μήπως καλή μου πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι δε χρειάζεται πια να τα κάνεις όλα αυτά; Ότι δε χρειάζεται να ξεγελάς πια τον εαυτό σου; Αλλά να τον αγκαλιάσεις και να του πεις ότι όσο δικαίωμα έχει να χαίρεται, έχει δικαίωμα και να πονά και να ζητά και συμπαράσταση;
Ότι στόχος δεν είναι να ανταποκρίνεσαι στις προσδοκίες των άλλων αλλά πρωτίστως στις δικές σου;

Όχι άλλες ευθύνες λοιπόν, ευθύνες που σου επιβάλλουν οι άλλοι.
Εσύ, τη μόνη ευθύνη που έχεις να αναλάβεις καλή μου, είναι η ευθύνη της θεραπείας σου και γενικότερα του εαυτού σου.

συμπαρασταση.η μονη συμπαρασταση που λαμβανω ειναι η δικη σας...
ξερω εχω πολλα πραγματα να διορθωσω......
ευχαριστω πολυ κσι εσενα σας ευχαριστω τοσο πολυ......

[Φοίβη]

Χαίρομαι ειλικρινά που βοήθησα στις συνειδητοποιήσεις σου.
Να σαι καλά, κορίτσι μου και καλή συνέχεια στη θεραπεία σου.

[Sofaki]

melene πήγες τελικά διακοπές?ο δικός μου εφιάλτης πλησιάζει!! Μαλλον δεν θα παω ομως!