Θέλω νέες γνωριμίες

[traveler]

Γεια σας

Είναι άντρας, στα 40+, εργένης, ομοφυλοφιλος και νοιωθω ότι έχω φτάσει σε ένα τελμα σε επίπεδο γνωριμιών. Καταρχάς πάντα είχα προσωπικούς φίλους, ατομικά και όχι παρέα πχ 4-5 ατόμων με κοινές δραστηριότητες. Είχα υποστεί αρκετό bullying σε παιδική ηλικία και νομίζω όταν μεγάλωσα αρκετά άρχισα να χαλαρώνω κάπως κοινωνικά, ειδικά όταν έκανα μεταπτυχιακές σπουδες και όταν άρχισα να δουλεύω. Επομενως μου έμειναν κάποιοι ελάχιστοι φίλοι από το πανεπιστήμιο. Τώρα, σε αυτή την ηλικία δεν υπάρχει μια ομαδική δεξαμενή ανθρώπων με κάποια κοινά (πχ σχολείο, πανεπιστήμιο, στρατός). Έχω κάποιους φίλους από παλιά, αλλά κατά βάση είναι σε άλλη πόλη, είμαστε μακριά. Στην Αθηνα όπου ζω υπάρχουν επίσης κάποιες επαφές, αλλά όλοι είναι παντρεμενοι/σε σχέση και βρισκόμαστε αρκετα αραια. Ακόμη και στο χώρο εργασίας μου οι παντρεμένοι συνάδελφοι έχουν τη δική τους ζωή. Αλλά ακόμη και αν ήταν ελεύθεροι και να είχαν τη διάθεση, δεν έχουμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα για να πω ότι θα ήθελα να κάνω παρέα εκτός δουλειάς. Όταν έρχεται Σαββατοκύριακο πέφτω σε μελαγχολία γιατί συνήθως δεν έχω να κάνω κάτι με κόσμο. Ευτυχώς ζουν οι γονείς μου και τους κάνω λίγο παρέα και παράλληλα βλέπω τον αδερφό μου. Κάποιες φορές θα έχω επαφή με ένα φιλο (με προνόμια), αλλά και αυτός φευγει από Αθήνα. Οι αλλοι γνωστοί /φίλοι έχουν τη ζωή τους τα Σαββατοκύριακα και δεν θέλω να γίνομαι βάρος.

Πού θα μπορούσα να κάνω νέες γνωριμίες; και πως; εννοώ ότι πχ μπορώ να γίνω εθελοντής σε ένα φιλοζωικό σωματειο επειδή λατρεύω τα ζώα, αλλα δεν θέλω να φανώ ο "περίεργος" ξένος που δεν έχει δικό του κύκλο ανθρώπων.

[WildHoney]

Να μη σε νοιάζει πρώτον, τι πιστεύουν άγνωστοι για σένα. Έτσι θα λυθεί το θέμα με τη σκέψη "ο ξένος ο περίεργος". Περίεργοι είμαστε όλοι, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο απλά.
Μετά, τι σε ενδιαφέρει; Τι γουστάρεις να κάνεις και περνάς ωραία όταν το κάνεις; Γυμναστική, συλλογές, σύλλογοι άπειροι για ξεχωριστά ενδιαφέροντα, αίθουσες χορού που κάνουν και πάρτι σχεδόν κάθε εβδομάδα και χορεύεις με διάφορους παρτενέρ, σύλλογοι ορειβατικοί, ποδηλατικοί, εκδρομές ημερήσιες, τι απ' όλα θες, αυτό να κυνηγήσεις για να βρεις όσους ενδιαφέρονται για τα ίδια πράγματα με σένα.

[traveler]

Να μη σε νοιάζει πρώτον, τι πιστεύουν άγνωστοι για σένα. Έτσι θα λυθεί το θέμα με τη σκέψη "ο ξένος ο περίεργος". Περίεργοι είμαστε όλοι, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο απλά.
Μετά, τι σε ενδιαφέρει; Τι γουστάρεις να κάνεις και περνάς ωραία όταν το κάνεις; Γυμναστική, συλλογές, σύλλογοι άπειροι για ξεχωριστά ενδιαφέροντα, αίθουσες χορού που κάνουν και πάρτι σχεδόν κάθε εβδομάδα και χορεύεις με διάφορους παρτενέρ, σύλλογοι ορειβατικοί, ποδηλατικοί, εκδρομές ημερήσιες, τι απ' όλα θες, αυτό να κυνηγήσεις για να βρεις όσους ενδιαφέρονται για τα ίδια πράγματα με σένα.

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Ενδιαφέροντα έχω διάφορα, κάποια είναι μοναχικά, κάποια απαιτούν κοινωνική συναναστροφή. Νομίζω ότι αν δεν νοιώσω καλά με τον εαυτό μου θα δυσκολευτώ να πάω κάπου με αυτοπεποίθηση και να γίνω επιθυμητός για παρέα. Από ό,τι μου έχουν πει φαίνομαι ένα καλοπροαίρετο και φιλικό άτομο, αλλά προφανώς δεν δίνω την εικόνα ότι θέλω κάτι παραπάνω και αν υπάρχουν διαμορφωμένες παρέες δεν έχουν συνήθως ανάγκη ένα νέο μέλος. Και δεν μιλάω πια για 20ρηδες, είμαι πιάνω από 40 και συνήθως στην ηλικία μου ο κόσμος είναι παντρεμένος και με παιδιά. Πιστεύω πρώτα πρέπει να κάνω ψυχοθεραπεία. Έχω δοκιμάσει στο παρελθόν, χωρίς να νοιώσω κάποια ανακούφιση και έχοντας την αίσθηση ότι δεν με βοηθάει κάπου.

[WildHoney]

Όπως νομίζεις. Εξάλλου το έγραψες κι ο ίδιος, ότι δεν σε βοήθησε στο παρελθόν. Τι θα έχει δηλαδή αλλάξει τώρα; Προτείνω CBT, αντί να τρέχεις να μιλάς για το ποιο παιδάκι σε έφτυσε στο σχολείο. Ναι, είμαι σαρκαστική, γιατί το έχω δει το παραμύθι με τις ΧΡΟΝΙΕΣ ψυχοθεραπείες άπειρες φορές ολόγυρά μου. Σκατά έκαναν, και έσκασαν και ένα κάρο χρήματα, ξόδεψαν χρόνο που θα μπορούσαν να επενδύσουν σε τόσα πολλά ώστε να νιώσουν καλύτερα, κτλ

[traveler]

Όπως νομίζεις. Εξάλλου το έγραψες κι ο ίδιος, ότι δεν σε βοήθησε στο παρελθόν. Τι θα έχει δηλαδή αλλάξει τώρα; Προτείνω CBT, αντί να τρέχεις να μιλάς για το ποιο παιδάκι σε έφτυσε στο σχολείο. Ναι, είμαι σαρκαστική, γιατί το έχω δει το παραμύθι με τις ΧΡΟΝΙΕΣ ψυχοθεραπείες άπειρες φορές ολόγυρά μου. Σκατά έκαναν, και έσκασαν και ένα κάρο χρήματα, ξόδεψαν χρόνο που θα μπορούσαν να επενδύσουν σε τόσα πολλά ώστε να νιώσουν καλύτερα, κτλ

Συμφωνώ, ενώ οι ψυχαναλυτικού τύπου θεραπείες φαίνονται ελκυστικές στο μυαλό μου, πιστεύω ότι το κόστος είναι πολύ υψηλό και δεν ξέρω αν θα με βοηθούσαν να ηρεμήσει η ψυχή μου. Προς CBT θα κατευθυνόμουν και εγώ. Και έχω καταλάβει και κάτι, αλλά μένει να το εφαρμόσω: ότι χρειάζεται πράξη στη ζωή μας και όχι λόγια, υπεραναλύσεις και θεωρίες. Πράξη να ξεφύγει το μυαλό. Πχ πιστεύω αν πάρω στα ζεστά τη γυμναστική θα δω μεγαλύτερη βελτίωση στην αυτοπεποίθησή μου από εξομολογήσεις σε έναν θεραπευτή.

[WildHoney]

Εμένα ποτέ δε μου φαίνονταν και τόσο ελκυστικές. Να το εφαρμόσεις αυτό που βλέπεις. Θέλει πράξη, και θέλει και αρχή. Η αρχή είναι αυτή που μάχεται την αδράνεια, τη μούχλα. Να το κάνεις, νομίζω πως το έχεις φίλε και πως έχεις συνειδητοποιήσει πράγματα για το μέσα σου.

[traveler]

Εμένα ποτέ δε μου φαίνονταν και τόσο ελκυστικές. Να το εφαρμόσεις αυτό που βλέπεις. Θέλει πράξη, και θέλει και αρχή. Η αρχή είναι αυτή που μάχεται την αδράνεια, τη μούχλα. Να το κάνεις, νομίζω πως το έχεις φίλε και πως έχεις συνειδητοποιήσει πράγματα για το μέσα σου.

Σε ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη!!!