Νέο μέλος

[Ananta]

Καλησπέρα.Και καλως σας βρήκα.Πραγματικα το οτι βρηκα τελειως τυχαία αυτο το φορουμ αποψε ηταν μανα εξ ουρανου για μενα.Τον τελευταιο καιρο κοντευει ενας χρονος τωρα περναω μια δυσκολη φαση.Γιαυτο και δεν κοιμαμαι και αρκετα τα βραδια.Η αληθεια ειναι οτι δεν με ανησυχει τοσο η αυπνια οσο το ποσο απιστευτα μονη νιωθω.Μονη απο φιλους,φιλους πραγματικους.Για μια ακομα φορα προδοσια.Θα μου πειτε κοπελια μεγαλη κοπελα εισαι πρωτη φορα το συναντας;Οχι δεν ειναι πρωτη φορα.Αλλα κουραστηκα, βαρεθηκα, απογοητεύτηκα...Εχασα την εμπιστοσυνη μου στους ανθρωπους.Οπως παντα για αλλη μια φορα υπηρξα αφελης, εξιδανίκευσα καταστασεις και ατομα και εφαγα τα μουτρα μου ισως πιο πολυ απο ποτε.Μπορω να πω απολυτη επικοινωνία δεν εχω παρα μονο με το αγορι μου.Δυστυχως ομως εκεινος λογω υποχρεώσεων λειπει και θα λειπει για καποιους μηνες.Και τωρα που εφυγε νιωθω μονη οσο ποτε.Οχι πως αμα γυρίσει δε θα εχω ακομα το ελλειμα της φιλιας.Απλα τουλαχιστον θα μειωθουν οι ωρες μοναξιας.Επεσαν ολα μαζι.Δυσκολιες στη δουλεια, δυσκολιες στο σπιτι, εκεινος μακρια κι εγω θελω μια ανθρωπινη επικοινωνια.Αν μιλησω με αριθμους οι μονες φιλες που εχω αυτη τη στιγμη ειναι μια κοπελα που μενει μακρια με τον δικο της και τη βλεπω σπανια και μια αλλη κοπελα που βλεπομαστε επισης σπανια λογω αντιθετου ωραριου δουλειας.Αλλα και παλι δεν εχουμε αυτη τη στενη επαφη που νομιζα οτι ειχα με ατομα που θεωρουσα μεχρι περσυ αδερφες μου...Και οχι ειμαι σιγουρη πως δεν εχω καταθλιψη.Εχω ορεξη να κανω πραγματα, ταξιδια, βολτες, τραπεζια σε φιλικα σπιτια, κουβεντουλα, συμπαρασταση, ζωη...Αλλα δεν εχω τους ανθρωπους.Νιωθω οτι δεν ειμαι ο εαυτος μου πια.Ωρες ωρες νοσταλγω τις στιγμες που ημουν στον κοσμο μου και δε γνωριζα τι ατομα ειχα διπλα μου.Τουλαχιστον τοτε περνουσα καλα.Ισως ειναι καλυτερα να ζεις στην αγνοια....Ας μη σας ζαλιζω αλλο προς το παρον.Σιγουρα θα ξαναγραψω και σιγουρα θα το ριξω στο διαβασμα των ποστ σας αποψε.Ευχομαι καλυτερες μερες για ολους.

[boubourina]

Καλως την!!
Μονη σου δεν εισαι απο τη στιγμη που μπηκες εδω.
Το αγορι σου ειναι στρατιωτικος, ναυτικος, φοιτητης; Λες οτι θα λειψει καποιους μηνες. Ποσο μακρια;
Δεν θα μπορεις να τον βλεπεις καθολου για ολο αυτο το διαστημα;
Μιλα λιγο για τα προβληματα στη δουλεια σου και στο σπιτι, να ξαλαφρωσεις.
Εδω η ανωνυμια σε προστατευει.

Να εισαι καλα

[Arsi]

Originally posted by Ananta
Ο λογος που μπηκα εδω μεσα και τον αναφερω και σε προηγουμενο μου topic ειναι οτι νιωθω απιστευτη μοναξια.Εχω ξαναβρεθει και παλιοτερα χωρις φιλους.Και καθε φορα που μενω μονη μου λεω τελος δε θα ξαναεμπιστευτω δε θα τα ξαναδοσω ολα...αλλα οχι.Περαν του οτι αυτη ειμαι και δεν αλλαζω, δεν αξιζει να ζεις μια ζωη που να φοβασαι.Θελω να ειμαι ο εαυτος μου και σε οποιον αρεσω και ας με λενε αφελη.Εχω κλονιστει πολυ απο αυτο το τελευταιο ας το πουμε στραπατσο που επαθα και μπορω να πω εχω χασει τον εαυτο μου.Με εχω πιασει τελευταια να μην ανοιγω το στομα μου να μιλησω αυθορμητα φοβουμενη το τι θα πει ο ενας και ο αλλος πισω απο την πλατη μου.Κακως το ξερω.Αλλα ειναι αυτος ο φοβος για το τι θα πουν οι αλλοι για μας.Δεν τον ειχα απο παντα.Απλα φετος τον εχω στον μεγιστο βαθμο λογω γεγονοτων...Ελπιζω να συνελθω συντομα.Ειχα την ελπιδα οτι θα ειμαι καλα αλλα οσο περναει ο καιρος νιωθω ολο και πιο πολυ μονη...Συγνωμη για την πολυλογια αλλα αυτο το φορουμ αποψε ισως ηταν και το μονο πραγμα που με εκανε να χαμογελασω ειλικρινα εδω και καιρο.

Αναντα καλως ήρθες:)
Θεώρησα σκόπιμο να μεταφέρω κάποια λόγια σου από άλλο θέμα εδώ μιας κ είναι το θέμα σου:)

Είναι άσχημο όταν βιώνουμε προδωσία από άτομα που θεωρούσαμε μέχρι ΄χθες΄ αδέρφια αλλά ευτυχώς(πράγμα που έκανες κ συ ως τώρα)βρίσκουμε τη δύναμη κ το προσπερνάμε κ συναντάμε καινούριους ανθρώπους,κάθε φορά πιο πλούσιοι από εμπειρίες κ συνεπώς με πιο πολλές πιθανότητες να έρθουμε σε επαφή με ανθρώπους που μας ταιριάζουν πραγματικά.
Μιλάς για ένα τελευταίο στραπάτσο.Θες να μιλήσεις πιο πολύ γι\'αυτό?Πιστεύω πως παρατηρώντας το τι έγινε,τι δεν πήγε καλά μαθαίνουμε κ οπλιζόμαστε για τις μελλοντικές μας σχέσεις.Επίσης εκφράζοντας τα συναισθήματά μας αποφορτιζόμαστε,\'καθαρίζο� �με\' το μέσα μας κ μπορούμε να δούμε πιο καθαρά.

Μην απογοητεύεσαι,να είσαι ο εαυτός σου όπως λες και νέοι άνθρωποι θα μπουν ξανά στη ζωή σου:)όσο για τη νοσταλγία της άγνοιας είναι δίκοπο μαχαίρι αφού τίποτα ψεύτικο δεν κρατάει κ δε γεμίζει πραγματικά.Αν θες άτομα μόνο για παρέα μπορείς να το κάνεις αλλά χωρίς να δίνεις βαθύτερα κομμάτια του εαυτού σου αν δεν πιστεύεις πως το αξίζουν κ ότι θα τα σεβαστούν.
Αλήθεια λες ότι νιώθεις μόνη.Τι ζητάς πραγματικά απ\'τους ανθρώπους για να νιώσεις λιγότερο μόνη ή κ καθόλου?βαθιά φιλία?εμπιστοσύνη?απλά παρέα?τι?
Προσωπική μου άποψη είναι μετρημένοι με τα δάχτυλα του ενός χεριού οι άνθρωποι που μπορούμε να εμπιστευτούμε αλλά οι άνθρωποι που μπορούμε να έχουμε αληθινές σχέσεις πολύ περισσότεροι.Αληθινό δε σημαίνει για μένα ολοκληρωτικό δόσιμο,σημαίνει συνειδητοποιηση το τι θέλουμε,τι περιμένουμε απ\'τους άλλους κ τι έχουμε.Αληθινή σχέση είναι κ μια σχέση που έχουμε απλά για να καλύπτει ένα μικρό κομμάτι μας,όπως π.χ. έναν καφέ κ κουβέντες περί ανέμων κ υδάτων άλλωστε είναι κ αυτή μια ανάγκη μας.

[Sofia]

Αnanta καλως ήρθες κ απο μενα:)

Συμφωνω με οσα γραφει η Arsi. Νομιζω πώς η μοναξια δεν προέρχεται οταν μας λειπουν μονο οι ανθρωποι αλλα και οταν εχουμε χασει το τί θελουμε εμεις. Οταν μπερδευομαστε, οταν χανουμε την επαφη με τον πυρηνα μας. Ετσι, αν ξερω πώς παω για εναν καφε οχι με εναν ανθρωπο που θεωρω αδερφο, αλλα εναν ανθρωπο που μπορουμε να επικοινωνησουμε εστω για 2 ζητηματα, μπορω να περασω ομορφα. Οταν δλδ οι προσδοκιες μας, δεν χανονται σε μια θαλασσα μεγαλων αναγκων.

Εχει ισως ενδιαφερον μια αναδρομη, στο πώς στηριχτηκες κ πώς εφτασες στο να θεωρεις καποιους ανθρωπους \"αδερφια\". Οχι για να μη δεις τα δικα τους λαθη ή προδωσιες, αλλα για να αποφυγεις, στο μετρο του δυνατου, τα μελλοντικα δικα σου.

[πανος12345]

Originally posted by Ananta
Καλησπέρα.Και καλως σας βρήκα.Πραγματικα το οτι βρηκα τελειως τυχαία αυτο το φορουμ αποψε ηταν μανα εξ ουρανου για μενα.Τον τελευταιο καιρο κοντευει ενας χρονος τωρα περναω μια δυσκολη φαση.Γιαυτο και δεν κοιμαμαι και αρκετα τα βραδια.Η αληθεια ειναι οτι δεν με ανησυχει τοσο η αυπνια οσο το ποσο απιστευτα μονη νιωθω.Μονη απο φιλους,φιλους πραγματικους.Για μια ακομα φορα προδοσια.Θα μου πειτε κοπελια μεγαλη κοπελα εισαι πρωτη φορα το συναντας;Οχι δεν ειναι πρωτη φορα.Αλλα κουραστηκα, βαρεθηκα, απογοητεύτηκα...Εχασα την εμπιστοσυνη μου στους ανθρωπους.Οπως παντα για αλλη μια φορα υπηρξα αφελης, εξιδανίκευσα καταστασεις και ατομα και εφαγα τα μουτρα μου ισως πιο πολυ απο ποτε.Μπορω να πω απολυτη επικοινωνία δεν εχω παρα μονο με το αγορι μου.Δυστυχως ομως εκεινος λογω υποχρεώσεων λειπει και θα λειπει για καποιους μηνες.Και τωρα που εφυγε νιωθω μονη οσο ποτε.Οχι πως αμα γυρίσει δε θα εχω ακομα το ελλειμα της φιλιας.Απλα τουλαχιστον θα μειωθουν οι ωρες μοναξιας.Επεσαν ολα μαζι.Δυσκολιες στη δουλεια, δυσκολιες στο σπιτι, εκεινος μακρια κι εγω θελω μια ανθρωπινη επικοινωνια.Αν μιλησω με αριθμους οι μονες φιλες που εχω αυτη τη στιγμη ειναι μια κοπελα που μενει μακρια με τον δικο της και τη βλεπω σπανια και μια αλλη κοπελα που βλεπομαστε επισης σπανια λογω αντιθετου ωραριου δουλειας.Αλλα και παλι δεν εχουμε αυτη τη στενη επαφη που νομιζα οτι ειχα με ατομα που θεωρουσα μεχρι περσυ αδερφες μου...Και οχι ειμαι σιγουρη πως δεν εχω καταθλιψη.Εχω ορεξη να κανω πραγματα, ταξιδια, βολτες, τραπεζια σε φιλικα σπιτια, κουβεντουλα, συμπαρασταση, ζωη...Αλλα δεν εχω τους ανθρωπους.Νιωθω οτι δεν ειμαι ο εαυτος μου πια.Ωρες ωρες νοσταλγω τις στιγμες που ημουν στον κοσμο μου και δε γνωριζα τι ατομα ειχα διπλα μου.Τουλαχιστον τοτε περνουσα καλα.Ισως ειναι καλυτερα να ζεις στην αγνοια....Ας μη σας ζαλιζω αλλο προς το παρον.Σιγουρα θα ξαναγραψω και σιγουρα θα το ριξω στο διαβασμα των ποστ σας αποψε.Ευχομαι καλυτερες μερες για ολους.

Καλωσηρθες φιλεναδα στο φιλοξενο φορουμ -πλατεια του εικονικου χωριου μας !
Δεν ξερω γιατι αλλα μαλλον απο πειρας φοβαμαι μηπως μια μερα ξαναρθεις εδω και μας φερεις κατι παρομοιο και για το αγορι σου γιαυτο θα ξεπερασω την σημερινη κατασταση και θα παω κατευθειαν στο αυριο !
Ειναι λογικο οταν βγαινουμε απο την εφηβεια [δεν εννοω αυτη στα 15 χρονια αλλα την συνασθηματικη που δεν εχει ηλικια ] οι μεχρι τοτε κολητες μας φιλες , οι γονεις μας , οι καθηγητες μας , το περιβαλλον μας γενικοτερα φανταζουν σαν να μας απωθουν και καποιες φορες να ειναι εχθρικα απεναντι μας !
Αυτο οφειλεται πρωτιστως γιατι αλλαξαμε εμεις οι ιδιοι !
Αν οπως λες εσυ σημερ εισαι ερωτευμενη με το αγορι σου , ολοι οι αλλοι γυρω σου σε εχουν παρει προ καιρου μυρωδια και λαμαβανουν τα μετρα τους απεναντι σου !
η κολητη σου μαλλον ζηλευει και της δημιουργει ζηλεια η ευτυχια σου γιατι το μυαλο σου αντι να αναλυει για ετελειωτες ωρες τα δικα της προβληματα , ασχολειται με τον αγαπημενο σου!
η μανα σου , φοβαται μηπως γινει αιτια ο ερωτας να απαγοητευθεις και να μεινεις πισω στα μαθηματα σου και ισως βαζει λογια στον πατερα σου να σε περιορισουν οσο γινετια και οπως μπορουν απο το αφαιρεισαι με τις ωρες , ζωντας την στιγμη της επανοδου του ερωτα σου!
για παρομοιους λογους αντιδρα και το σχολικο η επαγγελματικο σου περιβαλλον γιατι ασυνειδητα εχεις αλλαξει συμπεριφορα απεναντι στους αλλους !
Ολα αυτα πανε πακετο με τον ερωτα ....
Οσο τον ζεις εισαι στον παραδεισο και οσο απομακρυνεταιπας με την μια στην κολαση !
κοιτα μονο να βρεις την ψυχραιμια σου γιατι ισως και το αγορι σου ακομα , αν δεν ειναι μυημενος βαθεια σε αυτη την παραλογη ευτυχια που ζεις , μπορει να σου βγαλει καταπιεση και αναλογα να κραταει αποστασεις που μοιραια θα αυξησουν τις συνθηκες τις κολασης , κανοντας τον παραδεισο απαγορευμενο καρπο για την ατομικη σου ευτυχια!
παν μετρον αριστον
κρατα τους ολους ζεστους απεναντι σου , δειχνοντας απαραμιλλο ενδιαφερον για ολους ....
ο ερωτας μας κανει πολυ εγωιστες και το καταλαβαινουν μονο οι αλλοι γυρω μας , οι οποιοι συχνα δεν μας λενε το προβλημα που εχουν μαζι μας για να μην καταλαβουμε οτι ζηλευουνε την ευτυχια μας ..αναθεμα και αν ξερουν τι ζορι μας βγαζει !

[Ananta]

Ευχαριστω για τις απαντησεις σας.Καταρχας να πω για τα αλλα προβληματα που ανεφερα.Το αγορι μου υπηρετει οντως τη θητεια του.Το καλοκαιρι θα ειναι πισω και παλι.Στη δουλεια υπαρχουν απλα καποια κλασικα προβληματα που υπαρχουν και παντου ανταγωνισμος, αγχη τιποτα το φοβερο και ιδιαιτερο.Στο σπιτι παλι καποια προβληματα υγείας δικών μου ανθρωπων που υπαρχουν εδω και χρονια βεβαια.Αλλα οταν αυξανονται τα ασχημα τα σκεφτεσαι παλι ολα μαζι και μη πω οτι τα διογκωνεις κιολας στο κεφαλι σου.Το αγορι μου ξερει ακριβως τι συνεβει οπως και διαφοροι γνωστοι και ολοι μου εριξαν δικιο.Αλλα τι να το κανω το δικιο.Ωρες ωρες ειλικρινα νοσταλγω την εποχη που δεν ηξερα τι γινοταν.Τετοια εποχη περσι νομιζα πως τα ειχα ολα.Οχι πως οντως τα ειχα αλλα νομιζα πως ηταν τοσοι ανθρωποι διπλα μου κι επερνα δυναμη.
Για να περασω ομως και στο επι του θεματος στραπατσο.Πριν τα φτιαξω με το αγορι μου (ειμαστε ενα χρονο και κατι μαζι)υπηρξε ενα μεγαλο διαστημα σχεδον 3 χρονων που δεν ειχα σχεση.Ολα αυτα τα χρονια βεβαια ειχα τις φιλες μου και ειδικα η κολλητη μου ηταν η καλυτερη παρεα για μενα.Ειμαστε σαν αυτες τις παρεες που τις βλεπεις και τις ζηλευεις αμα δεν ξερεις τι γινεται απο μεσα.Περνουσαμε ομορφα διασκεδαζαμε, οποτε τυχαινε κατι σε καποια συμπαραστεκομασταν.Μετα εκανα και σχεση βγαιναμε ζευγαρια αλλα και γυναικοπαρεα, νομιζα οντως οτι ολα πλεον ειναι καλα.Οχι μη βιαστειτε να υποθεσετε οτι ο ολος καυγας εγινε για τα ματια καποιου αντρα.Δεν εγινε γιαυτο.Απλα η παρεα διασπαστικε.Η μια κοπελα λογω χωρισμου εγινε απιστευτα κακια με ολους, ολοι την απεφευγαν κανεις δεν την αντεχε.Ημουν η μονη που προσπαθησε να την ταρακουνισει αλλα εκεινη το πηρε τελειως στραβα.Θεωρησε οτι μονο εγω εχω αυτη την αποψη επειδη εχω κακους σκοπους ισως τι να πω.Απο την αλλη αλλες δυο αρχισαν κι αυτες να αποστασιοποιουνται.Ενω εγω δε το πηρα τοσο στραβα αυτο το θεωρησα απλα οτι εχουν κολησει πιο πολυ μεταξυ τους οπως εγω με την κολητη μου , η κολητη μου αρχισε να κανει παραπονα γιαυτο.Εγιναν πολλα εκεινο τον καιρο πολλα και διαφορα που δεν εχει τοσο σημασια να αναφερω αλλα θα πω οτι ειχα ηδη αρχισει να εχω υποψιες οτι κατι δεν παει καλα.Η κολλητη μου ειχε αρχισει να τους σχολιαζει ολους αρνητικα.Ειχα λοιπον αρχισει να εχω τον προβληματισμο, αφου σχολιαζει τους παντες για μενα τι θα εχει πει.Προσπαθουσα να μη κανω αρνητικες σκεψεις ομως γιατι πραγματικα της ειχα τεραστεια αδυναμια ειχαμε περασει τοσα μαζι και τη δικιολογουσα σε οτι ασχημο εκανε.Και μια μερα ηρθαν πραγματικα τα πανω κατω.Οι αλλες δυο κοπελες κι εγω ειμασταν μαζι και συζητουσαμε.Μια πεταει μια φραση που αν δεν ημουν ηδη προβληματισμενη θα την περναγα στο ντουκου ομως απο εκεινη τη στιγμη ξεκινησε μια συζητηση οπου κουβεντα στην κουβεντα βγηκαν στη φορα πραγματα.Η καλη μου φιλη λοιπον πισω απο την πλατη μου ελεγε οτι τους εχω πρηξει με τα προβληματα μου, οτι τη ζηλευω, οτι εχω τρελα κομπλεξ, μεχρι και ανωμαλη με ελεγαν αυτη και το παρεακι της ολο.Ειχα γινει ο περιγελος.Οι δυο αυτες κοπελες απλα ειχαν καταλαβει τι γινεται και θελησαν να απομακρυνθουν.Κ μαλιστα μου ειπαν οτι με λυποντουσαν και ηθελαν να μου ανοιξουν τα ματια αλλα με εβλεπαν ποσο την νοιαζομουν και ημουν στον κοσμο μου που θεωρησαν καλο να απομακρυνθουν σιωπηλα απο τη νπαρεα.Μεχρι εκει θα μπορουσα να νομισω οτι ειναι απλα κακοηθειες αυτων των δυο...ομως δεν ηταν ετσι.Για τον απλουστατο λογο οτι αυτες και ολη η παρεα ηξεραν πραγματα για μενα που τα χα πει εμπιστευτικα μονο στην κολητη μου.Να μη πολυλογήσω αλλο.Απο εκεινη τη μερα δεν ξαναμιλησαμε.Της εδοσα μια ευκαιρια να μου πει τι συμβαινει δε παραδεχτηκε οτι ειχε πει τιποτα.Ειχα πεσει απο τα συννεφα.Ψιλιαζομουν οτι κατι μπορει να χει πει αλλα οτι εχουν γινει βουκινο προσωπικα μου κι εχω γινει ο κλοουν μιας παρεας δε το φανταζομουν.Δεν ειναι το γεγονος οτι ειμαι μονη μου λοιπον μονο ειναι και το γεγονος οτι εχουν υπωθει τοσο αδικα πραγματα για μενα.Τοσο ανυποστατα.Παραδεχομαι οτι μοιραζομασταν τα προβληματα μας.Και μαλιστα οσες φορες της μιλουσα για δικα μου της ελεγα συγνωμη αν την πρηζω και μου λεγε αλοιμονο κι εσυ μου στεκεσαι φιλες ειμαστε ετσι πρεπει.Και απο πισω ελεγε πως την πρηζω.Και εγω οσα χρονια ειμασταν φιλες ποτε δεν ειχα σχολιασει καποια πισω απο την πλατη της.Οτι προβλημα ειχα το ελεγα στις ιδιες.Ολες οι αλλες κατηγοριες ηταν χωρις ιχνος αληθειας.Δεν ξερω γιατι γιναν ολα αυτα.Τι μπορει να εφταιξε και να εγινε τετοιος χαμος, γιατι μπορει να αξιζα να μεινω αλλη μια φορα μονη.Φυσικα δεν περιμενω να κανω φιλιες ζωης και παλι απο τη μια μερα στην αλλη.Δε ζηταω τιποτα το φοβερο.Απλη παρεα ζηταω.Η φιλια ειναι κατι που χτιζεται μετα απο χρονια.Απο μια φιλια το μονο που ζηταω ειναι ειλικρινια.Τιποτα αλλο.Ας μην ειναι παντα εκει, ας μη μου σταθει στην τελικη εχουν ολοι δικα τους προβληματα.Αλλα οχι αλλη υποκρισια.Ελεος!

[Ananta]

Originally posted by πανος12345

Καλωσηρθες φιλεναδα στο φιλοξενο φορουμ -πλατεια του εικονικου χωριου μας !
Δεν ξερω γιατι αλλα μαλλον απο πειρας φοβαμαι μηπως μια μερα ξαναρθεις εδω και μας φερεις κατι παρομοιο και για το αγορι σου γιαυτο θα ξεπερασω την σημερινη κατασταση και θα παω κατευθειαν στο αυριο !
Ειναι λογικο οταν βγαινουμε απο την εφηβεια [δεν εννοω αυτη στα 15 χρονια αλλα την συνασθηματικη που δεν εχει ηλικια ] οι μεχρι τοτε κολητες μας φιλες , οι γονεις μας , οι καθηγητες μας , το περιβαλλον μας γενικοτερα φανταζουν σαν να μας απωθουν και καποιες φορες να ειναι εχθρικα απεναντι μας !
Αυτο οφειλεται πρωτιστως γιατι αλλαξαμε εμεις οι ιδιοι !
Αν οπως λες εσυ σημερ εισαι ερωτευμενη με το αγορι σου , ολοι οι αλλοι γυρω σου σε εχουν παρει προ καιρου μυρωδια και λαμαβανουν τα μετρα τους απεναντι σου !
η κολητη σου μαλλον ζηλευει και της δημιουργει ζηλεια η ευτυχια σου γιατι το μυαλο σου αντι να αναλυει για ετελειωτες ωρες τα δικα της προβληματα , ασχολειται με τον αγαπημενο σου!
η μανα σου , φοβαται μηπως γινει αιτια ο ερωτας να απαγοητευθεις και να μεινεις πισω στα μαθηματα σου και ισως βαζει λογια στον πατερα σου να σε περιορισουν οσο γινετια και οπως μπορουν απο το αφαιρεισαι με τις ωρες , ζωντας την στιγμη της επανοδου του ερωτα σου!
για παρομοιους λογους αντιδρα και το σχολικο η επαγγελματικο σου περιβαλλον γιατι ασυνειδητα εχεις αλλαξει συμπεριφορα απεναντι στους αλλους !
Ολα αυτα πανε πακετο με τον ερωτα ....
Οσο τον ζεις εισαι στον παραδεισο και οσο απομακρυνεταιπας με την μια στην κολαση !
κοιτα μονο να βρεις την ψυχραιμια σου γιατι ισως και το αγορι σου ακομα , αν δεν ειναι μυημενος βαθεια σε αυτη την παραλογη ευτυχια που ζεις , μπορει να σου βγαλει καταπιεση και αναλογα να κραταει αποστασεις που μοιραια θα αυξησουν τις συνθηκες τις κολασης , κανοντας τον παραδεισο απαγορευμενο καρπο για την ατομικη σου ευτυχια!
παν μετρον αριστον
κρατα τους ολους ζεστους απεναντι σου , δειχνοντας απαραμιλλο ενδιαφερον για ολους ....
ο ερωτας μας κανει πολυ εγωιστες και το καταλαβαινουν μονο οι αλλοι γυρω μας , οι οποιοι συχνα δεν μας λενε το προβλημα που εχουν μαζι μας για να μην καταλαβουμε οτι ζηλευουνε την ευτυχια μας ..αναθεμα και αν ξερουν τι ζορι μας βγαζει !

Ευχαριστω για την απαντηση σου.Να πω οτι με το αγορι μου εχουμε πολυ καλη σχεση.Οσο καιρο ειμαστε μαζι δεν εχουμε ανταλαξει πικρες κουβεντες ποτε.Δε νομιζω να φτιαξω τοπικ με ασχημο θεμα που θα αφορα αυτον.Αν συμβει και αυτο πραγματικα θα παω σε μοναστηρι.:P Οι γονεις μου χαιρονται που εχω σχεση επισης δεν υπαρχει προβλημα σαυτο.Οσο για τη σχεση μου δε νομιζω οτι επαιξε κανεναν ρολο στο οτι τσακωθηκαμε με τι φιλη μου.Γιατι και εκεινες ειχαν τις σχεσεις τους δεν ειχαν λογο να ζηλευουν.Και απο αυτα που ειπα παραπανω πιστευω εχει φανει τι εγινε.Επισης να πω οτι το αγορι μου ειναι αψογο ουτε με καταπιεζει και μαλιστα ειναι ο μονος που μου εχει σταθει μετα απο αυτο που εγινε.Ειμαστε απιστευτα δεμενοι και περναμε υπεροχα οταν ειμαστε μαζι.Ουδεποτε επισης παραμελησα φιλη μου για το αγορι μου(προς αποφυγη παρεξηγησεων.) Παντα κρατουσα ισορροπιες και ημουν εκει οποτε με χρειαζονταν. Η κατασταση πραγματικα πιστευω εγινε ετσι επειδη αυτη η κολητη μου για δικους της λογους εβαζε σπιουνιες για τον εναν στον αλλο.Και ειχαμε φτασει ολοι μεταξυ μας να μη συμπαθιομαστε πλεον επειδη πιστευαμε τα λογια της.Τωρα το γιατι επαθα εγω προσωπικα αυτο πιστευω οτι απλα ημουν υπερβολικα καλοπροεραιτη.Και ενω εβλεπα καποια στραβα τα δικιολογουσα μεσα στο κεφαλι μου χωρις δευτερη σκεψη.Ισως κακως αλλα μετα απο καποια χρονια φιλιας που να φανταστω.......Και μαλιστα ειναι φοβερο οτι αυτα που εμαθα αφορουν γεγονοτα σχεδον απο τηνα ρχη της φιλιας μας.Δηλαδη σχεδον απο την αρχη η φιλη μου δεν ηταν και τοσο φιλη...

[Ananta]

Εχω γραψει παρα πολλα.Θα μπορουσα να γραψω κι αλλα, ειναι τοσα που εχουν συμβει.Αλλα πιστευω εχετε καταλαβει το νοημα.Για μενα παντως ο σκοπος που ειμαι εδω δεν ειναι τοσο να αναλυσω γιατι εγινε.Το γιατι εγινε δεν εχει και πια σημασια.Ουτε για να παρω γνωμες για το ποσο ασχημα μου φερθηκε αυτο το ατομο αυτο το ξερω ηδη.Απλα με ανακουφίζει να βλεπω πως τελικα δεν ειμαι μονη μου και υπαρχουν ανθρωποι σε ιδια αλλα και σε χειροτερη θεση απο μενα γιατι παντα υπαρχουν και χειροτερα.Θελω συμβουλες και μια καλη κουβεντα για να μπορεσω να ξαναβρω τον εαυτο μου αυτο ειναι το προβλημα μου.Η αληθεια ειναι οτι προσπαθω πολυ να κανω νεες παρεες ειναι λιγο δυσκολο.Οπως προανεφερα εχω δυο φιλες με τις οποιες βλεπομαστε περιστασιακα αλλα δε μπορω να μη νιωθω οτι μου λειπει η αισθηση της παρεας, η αισθηση της ασφαλειας που ειχα.Τωρα νιωθω οτι οτι και να πω θα παρεξηγηθει θα σχολιαστει θα κακοχαρακτηριστει...Αυτο ειναι που δε θελω να συμβαινει πια.Μακαρι να ειχα μεινει στον κοσμο μου ειλικρινα αλλα μας ειχε τοσο ανακατεψει η συγκεκριμενη που και να μη γινοταν εκεινη τη στιγμη η αποκαλυψη καποτε θα γινοταν.Παραειχαν γινει πολλα...

[πανος12345]

αμαντα , η συμπεριφορα της φιλης σου ειναι μια μεμονομενη υποθεση ....
θεωρητικα αν ειναι οπως τα πριγραφεις , την κοβεις και γλυτωνεις ....
ο \"κοσμος σου\" οπως τον αναφερεις ,ανηκει σε μια δοαφορετικη φαση δικη σου καταρχην
Εσυ εβλεπες τους αλλους με αφελεια , παιδικοτητα και ενθουσιασμο....
Τωρα που μεγαλωνεις ειναι απαραιτητο να τους βλεπεις ολους διαφορετικα ...
Δεν μπορεις να γυρισεις πισω...
Το συναισθημα σου πρεπει να προσαρμοσεις με διαφορετικο τροπο που να επιτρεπει στην εμπειρια να σου δειχνει τον σωστο δρομο για να αποφευγεις αλλες απογοητευσεις με τους αυριανους σου φιλους ...

[Ananta]

Originally posted by πανος12345
αμαντα , η συμπεριφορα της φιλης σου ειναι μια μεμονομενη υποθεση ....
θεωρητικα αν ειναι οπως τα πριγραφεις , την κοβεις και γλυτωνεις ....
ο \"κοσμος σου\" οπως τον αναφερεις ,ανηκει σε μια δοαφορετικη φαση δικη σου καταρχην
Εσυ εβλεπες τους αλλους με αφελεια , παιδικοτητα και ενθουσιασμο....
Τωρα που μεγαλωνεις ειναι απαραιτητο να τους βλεπεις ολους διαφορετικα ...
Δεν μπορεις να γυρισεις πισω...
Το συναισθημα σου πρεπει να προσαρμοσεις με διαφορετικο τροπο που να επιτρεπει στην εμπειρια να σου δειχνει τον σωστο δρομο για να αποφευγεις αλλες απογοητευσεις με τους αυριανους σου φιλους ...

Την ξεκοψα απο την πρωτη στιγμη οπως και ολους απο την παρεα.Θα μπορουσα να κρατησω επαφη με καποια ατομα αλλα ενιωθα τοσο κοροιδο τοση αδικια και δεν ειχα εμπιστοσυνη σε κανενα.Σιγουρα οτι συμβαινει στη ζωη το κραταμε στο μυαλο μας σα μαθημα για τα επομενα.Πολλοι μου το ειπαν αυτο που λες και εχεις δικιο.Προσπαθω να βρω μια ισορροπια.Θελω να σταματησω να νιωθω λες και με εχει πλακωσει μπουλντοζα.Σκεφτηκα πολλες φορες μηπως εχω παθει καταθλιψη αλλα εχω τοση ορεξη για τη ζωη που αποκλειεται.

[πανος12345]

Originally posted by Ananta

Originally posted by πανος12345
αμαντα , η συμπεριφορα της φιλης σου ειναι μια μεμονομενη υποθεση ....
θεωρητικα αν ειναι οπως τα πριγραφεις , την κοβεις και γλυτωνεις ....
ο \"κοσμος σου\" οπως τον αναφερεις ,ανηκει σε μια δοαφορετικη φαση δικη σου καταρχην
Εσυ εβλεπες τους αλλους με αφελεια , παιδικοτητα και ενθουσιασμο....
Τωρα που μεγαλωνεις ειναι απαραιτητο να τους βλεπεις ολους διαφορετικα ...
Δεν μπορεις να γυρισεις πισω...
Το συναισθημα σου πρεπει να προσαρμοσεις με διαφορετικο τροπο που να επιτρεπει στην εμπειρια να σου δειχνει τον σωστο δρομο για να αποφευγεις αλλες απογοητευσεις με τους αυριανους σου φιλους ...

Την ξεκοψα απο την πρωτη στιγμη οπως και ολους απο την παρεα.Θα μπορουσα να κρατησω επαφη με καποια ατομα αλλα ενιωθα τοσο κοροιδο τοση αδικια και δεν ειχα εμπιστοσυνη σε κανενα.Σιγουρα οτι συμβαινει στη ζωη το κραταμε στο μυαλο μας σα μαθημα για τα επομενα.Πολλοι μου το ειπαν αυτο που λες και εχεις δικιο.Προσπαθω να βρω μια ισορροπια.Θελω να σταματησω να νιωθω λες και με εχει πλακωσει μπουλντοζα.Σκεφτηκα πολλες φορες μηπως εχω παθει καταθλιψη αλλα εχω τοση ορεξη για τη ζωη που αποκλειεται.

οχι παντως εγω ...
μονο για καταθλιψη δεν μου μοιαζει η γενικευση που κανεις ...
απλα , αν δεν την περιορισεις , αν δηλαδη δεν βρεις τις σωστες διαστασεις στο προβλημα που σε αφηνει μονη σου σημερα ,
η ωριμη διαδικασια της πειρας απο μια αρνητικη εμπειρια στις σχεσεις σου με τους αλλους , εχει την ταση να μαυριζει και τις μελοντικες σου γνωριμιες ...
Βλεπω δηλαδη στο γραφημα σου , να μιλας συνεχει για παλιες σχεσεις αλλα να μην δειχνεις ετοιμη να ψαξεις για νεες ....
Ισως ερθει μονο του με τον καιρο βεβαια ...
Αλλα σαν νεος ανθρωπος , εχεις αναγκη επαφες με πολλους ανθρωπους πχ στην δουλεια η στο σχολειο αν φοιτάς καπου ακομα ....
Προσπαθησε να δωσεις σε αυτη την κακη εμπειρια τις σωστες διαστασεις και να αιτιολογησειςμεσα σου τα αιτια που την προκαλεσν για να μην μεινει σαν κοινωνικη φοβια ....

[Ananta]

Originally posted by πανος12345

οχι παντως εγω ...
μονο για καταθλιψη δεν μου μοιαζει η γενικευση που κανεις ...
απλα , αν δεν την περιορισεις , αν δηλαδη δεν βρεις τις σωστες διαστασεις στο προβλημα που σε αφηνει μονη σου σημερα ,
η ωριμη διαδικασια της πειρας απο μια αρνητικη εμπειρια στις σχεσεις σου με τους αλλους , εχει την ταση να μαυριζει και τις μελοντικες σου γνωριμιες ...
Βλεπω δηλαδη στο γραφημα σου , να μιλας συνεχει για παλιες σχεσεις αλλα να μην δειχνεις ετοιμη να ψαξεις για νεες ....
Ισως ερθει μονο του με τον καιρο βεβαια ...
Αλλα σαν νεος ανθρωπος , εχεις αναγκη επαφες με πολλους ανθρωπους πχ στην δουλεια η στο σχολειο αν φοιτάς καπου ακομα ....
Προσπαθησε να δωσεις σε αυτη την κακη εμπειρια τις σωστες διαστασεις και να αιτιολογησειςμεσα σου τα αιτια που την προκαλεσν για να μην μεινει σαν κοινωνικη φοβια ....

Δε φοιτω πουθενα.Τις φιλιες απο το πανεπιστημιο τις εχω χασει λογω συνθηκων δυστυχως.Αυτα συμβαινουν οταν ολοι γυριζουν πισω στην πολη τους.Εχω μεν επαφες αλλα πλεον ειναι μεσω μειλ η τηλεφωνου.Στη δουλεια δυστυχως (και γιαυτο το ανεφερα και πριν) δε μπορω να κανω παρεα με κανεναν.Οπως σε καθε δουλεια ετσι και σε μας υπαρχει φοβερος ανταγωνισμος.Υπαρχουν κουτσομπολια, καταστασεις του τυπου γιατι εσυ περνεις πιο πολλα απο μενα και αλλα τετοια.Θελω πραγματικα να βρω καινουρια παρεα και το εχω προσπαθησει.Αλλα το θεμα ειναι οτι ολοι εχουν και δικες τους παρεες ηδη και για να σε ενταξουν σε μια παρεα πρεπει να περασει καιρος.Εχω πολλους γνωστους αλλα δεν κανουμε παρεα.Δεν ξερω τι αλλο να κανω για να βρω ατομα καινουρια.Και ασε και το αλλο.Ο κοσμος εχει την ταση να βαζει ταμπελες στους παντες.Πχ λενε α αυτος δεν εχει γκομενα μια ζωη γυρευε τι φρικιο θα ειναι.Η αυτη δεν εχει φιλους γυρευε τι ατομο θα ειναι.Εχουμε μεινει στις ταμπελες και εχουμε χασει καθε συναισθημα καθε διαθεση για επικοινωνια....γιατι να συμβαινει αυτο....Αληθεια θελω να βρω καινουριες παρεες, θελω να κανω τοσα πραγματα.Δε μπορω να τα κανω μονη μου δε θελω να ειμαι μονη μου...Αυτο που θελω να πω ειναι οτι οντως μπορει να εχω μια κοινωνικη φοβια (παρολο που οντως θελω να βρω καινουριους φιλους) αλλα και ο κοσμος εχει φοβια για μενα.Δεν ειδα κανεναν απο ολους τους γνωστους παρολο που μου εριξαν δικιο και μαλιστα μου ειπαν οτι ποτε δε χωνευαν την κολλητη, δεν τους ειδα ομως να με πλησιαζουν και ιδιαιτερα.Θα μου πεις τωρα τους θυμηθηκες που εμεινες μονη; Οχι παντα προσπαθουσα να μεγαλωνω την παρεα παντα ειχα ανοιχτες πορτες για ολους.Και μαλιστα εγω ημουν αυτη που ενωσα αυτη τη μεγαλη παρεα που ειχαμε.Ισως ηταν λαθος βεβαια γιατι τελικα οντως δεν ταιριαξαμε ολοι μαζι κι εγινε χαμος....τι να πω...

[Ananta]

Παιδια παντως ευχαριστω για τη συμμετοχη και χιλια συγνωμη αν εχω γινει κουραστικη.Σιγουρα υπαρχουν εδω μεσα ατομα με χειροτερα προβληματα και πραγματικα μπροστα τους δε θα ειχα δικαιωμα για να μιλαω.Καθε αλλη απαντηση στο τοπικ και οποιαδηποτε γνωμη ευπροσδεκτη.Να ειστε ολοι καλα.Θα τα λεμε συχνα ηδη μου εκανε καλο που μιλησα εδω μεσα.

[Ananta]

Αποψε βγήκα ειχα τοοοσο καιρο.Περασα τοοοσο ομορφα.Μακαρι να μπορουσε να υπαρχει αυτο στη ζωη μου σε μια φυσιολογικη συχνοτητα και οχι μια φορα το μηνα και αν.Και αυτο το λιγο μπορω να πω με ανεβασε ψυχολογικά.Βλεπω οτι εχω αναγκη την ανθρωπινη επικοινωνια, τον κοσμο, αυτη την ενεργεια που υπαρχει στο χωρο οταν περιτριγυρίζεσαι απο ατομα.Τελικα οσο και να θελω να λεω οτι δε φοβαμαι τη μοναξια ισως τη φοβαμαι και δε θελω να το παραδεχτω....Σιγουρα τη φοβαμαι αφου παντα ηθελα να εχω ανθρωπους στη ζωη μου. Ακομα και αυτη η απλη παρεα μου φτανει.Σιγουρα θα ηταν καλο να ειχα αυτο που λεμε πολλους καλους φιλους αλλα τουλαχιστον κι αυτη η ευκαιρια για παρεα ειναι σημαντικη για μενα.Προς το παρον εχω γεμισει τις μπαταριες μου, να δω ποσο θα με κρατησει...Ειμαι και τοσο κυκλοθυμικη εκει που ειμαι στα υψη εκει πεφτω παλι.Θελω μια φυσιολογικη ζωη...Καλο βραδυ σε ολους...

[Ananta]

Μαλλον μιλαω λιγο μονη μου αλλα δεν πειραζει.:P

Σαββατο σημερα, η χειροτερή μου μερα.Αντε να κλειστω στο παχνι μου παλι.Καλα ειναι τις αλλες μερες που ερχομαι αργα απο τη δουλεια, ετσι μου ρχεται να βρω δουλεια νυχτοφύλακας.:P