Παρθένος στα 24! - Page 2
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 2 of 6 FirstFirst 1234 ... LastLast
Results 16 to 30 of 79
  1. #16
    Ανατριχιάζω και μόνο που το σκέφτομαι...

  2. #17
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2008
    Location
    Αθήνα
    Posts
    850
    Η περιτομη ειναι μια πολυ ευκολη επεμβαση πλεον. Το μειζων θεμα δεν ειναι αυτο αλλα να αξιοποιησεις το νεο σου πουλι και για περα απο κατουρημα...

  3. #18
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2009
    Location
    Aθηνα
    Posts
    1,334
    Άsax μην ακούς κανέναν.Πήγαινε κάνε την μικροεπέμβαση και όλα θα είναι καλά.Το ότι ο κάθε άνδρας που πάει για πρώτη φορά με γυναίκα θα του κοπεί δεν ισχύει γιατί υπάρχουν άνδρες μεγάλοι που δεν τους κόπηκε ποτέ αλλά για λόγους ανατομικούς δεν είχαν πρόβλημα.Βρε winston εσένα ππέπει να σε πάρουμε για παρηγοριά αμάν πια γιατί τα μηδενίζεις όλα;αφού δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

  4. #19
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    4,495
    Για το θέμα της φίμωσης,είναι πολύ εύκολη η διαδικασία και γίνεται με τοπικό αναισθητικό.Μετά είναι σημαντική η τήρηση κανόνων υγιεινής τον πρώτο καιρό και όλα μία χαρά.
    \'Ομως,ένα πρόβλημα με μία φίμωση από μόνο του δε δικαιολογεί τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις στον ψυχολογικό τομέα(κατάθλιψη).Θα χρειαστεί να καταφύγεις σε ένα ψυχολόγο για να μπορέσεις να αναγνώσεις το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις.
    "Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
    Σπύρος Μπιμπίλας

  5. #20
    Στεναχωριέμαι που είμαι σε αυτή την ηλικία και προσπαθώ να λύσω ένα τέτοιο θέμα τώρα. Κάνω και θητεία αυτή τη στιγμή και θα τραβίξει και άλλο αυτό το μαρτύριο. Θα ήθελα να γνώριζα από μικρός να κάνω ότι είναι να κάνω και να είχα και γω σχέση κανονικά όπως και τα άλλα παλικάρια στην ηλικία μου. Ακόμα και στο στρατό παιδιά ηλικίας 19 χρονών έχουν δοκιμάσει τα πάντα. Εγώ γιατί να είμαι τόσο πίσω σε όλα??? Ειδικά όταν μπαίνω στο στρατόπεδο και με πίζουν νιώθω ότι δεν έχω ελπίδα, και βιάζομαι και δε λειτουργώ και σωστά!

  6. #21
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    4,495
    Tι εμπειρίες έχεις με το άλλο φύλο;Yπήρχαν επαφές και μέχρι πού έφταναν;Φιλιά και χάδια,τριψίματα υπήρχαν;Ή όχι;Mετά,βλέπω πως είσαι έντονα επικριτικός με τον εαυτό σου και φοβάσαι την κριτική φίλων και ατόμων του ευρύτερου περιβάλλοντος.Ένα πρόβλημα είναι απλά ένα πρόβλημα,δεν ακυρώνει την αξία μας σαν άτομα.Μπορούμε κάλλιστα να είμαστε άξια άτομα,με ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε κάποια στιγμή.Είσαι φαντάρος,άρα πήγαινε σε έναν ψυχολόγο σε κάποια σου άδεια,έξοδο.Μπορείς όταν πάρεις τηλέφωνο για ραντεβού να εξηγήσεις πως δεν μπορείς να περιμένεις μέρες,γιατί υπηρετείς τη θητεία σου,να κάνει και αυτός/η το καλύτερο δυνατόν να σε δει στα δικά σου χρονικά περιθώρια.
    Επίσης,δε σημαίνει τίποτε πως έφτασες σε κάποια ηλικία και δεν έχεις έρθει σε επαφή ακόμη.Και σε άλλους συμβαίνει.Είναι ένα δείγμα ίσως ελλιπών σχέσεων με το άλλο φύλο,έλλειψης αυτοπεποίθησης ή κοινωνικοποίησης,αλλά δεν αποτελεί γεγονός για το οποίο πρέπει να νιώθεις ντροπή ή φόβο αρνητικής κριτικής.Μπορεί να διορθωθεί και η απειρία και σε αυτό ένας ειδικός θα σε οδηγήσει με τον κατάλληλο τρόπο.Και θα ενισχυθεί η αυτοεικόνα σου και θα δεις πως το πρόβλημα δεν ήταν ίσως η φίμωση(προσωπική μου άποψη πως δε φταίει η φυσιολογία του πέους ή τα \"τεχνικά\" προβλήματα).
    "Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
    Σπύρος Μπιμπίλας

  7. #22
    Είμαι ακριβώς ο τύπος που περιγράφεις. Όντως φοβάμαι την κριτική των άλλων και γενικά προχωρώ φοβισμένος και αγχωμένος (αν και το προσπαθώ από μόνος μου προς το καλύτερο σιγά-σιγά). Όντως έχω χαμηλή αυτοπεποίθηση, κοινωνικοποίση. Αλλά και από το σπίτι μου έτσι με είχανε. Αν και με αγαπάνε πολύ οι γονείς μου και είχα τα πάντα, παρόλ\' αυτά με το τρόπο τους δε με έχουν αφήσει να αναλάβω πρωτοβουλίες στη ζωή μου, με επηρεάζουν σε διάφορα πράγματα συνέχεια, με αποτέλεσμα να μην γνωρίζω ακόμα πως να επιλύω προβλήματα που αντιμετωπίζω στη ζωή μου. Δυσκολεύομαι να παίρνω αποφάσεις, προχωρώ φοβισμένα, θέλω κάποιον να μου λέει από πριν τι θα συναντήσω, ακόμα και σε απλά πράγματα, και δεν αφήνω τον ευατό μου ελεύθερο να τα γνωρίσει και πολλά άλλα. Έτσι έχουν δημιουργηθεί πολλά... Τώρα μου έτυχε κι\' αυτό και είμαι, έτσι όπως είμαι ... ΔΗΛΩΝΩ ΑΠΕΙΡΟΣ οο +οο-οο=???

  8. #23
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    4,495
    Άρα asax,δεν είσαι τίποτε το μοναδικό ή σπάνιο,δεν είσαι άχρηστος ή ξενέρωτος,απλά ο τρόπος που μεγάλωσες ήταν υπερπροστατευτικός,ένιωθε� � συστολή και δεν είχες την ευκαιρία να έχεις θάρρος να κυνηγήσεις την εμπειρία.Έτσι.Τώρα θα πρέπει λοιπόν την ανάγκη σου για επαφή να μάθεις με ποιο τρόπο θα την ικανοποιήσεις.Αλλά γι αυτό δε νομίζεις πως θα ήταν απαραίτητο για να το καταφέρεις να κάνεις κάτι για να αλλάξεις κάποια πράγματα που προέρχονται από την εκπαίδευσή σου στο σπίτι;Ποιος καλύτερος από έναν ψυχολόγο να σε καθοδηγήσει σ\'αυτό το δρόμο της αναζήτησης του πιο τολμηρού εαυτού που θα διεκδικεί το γυναικάκι που γουστάρει;:)
    "Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
    Σπύρος Μπιμπίλας

  9. #24
    Και μέχρι τώρα αυτό γίνεται στο σπίτι δυστυχώς. Και αν πάω να τους πω κάτι θυμώνουν μετά μαζί μου. Το θέμα είναι ότι και εκείνοι πρέπει να πάνε σε ψυχολόγο να τους μιλήσει, αλλά δεν τολμάω να τους πω κάτι τέτοιο... Θεωρούν τα πάντα τέλεια από μέρος τους. Επίσης τρελαίνονται άμα με δουν να κάνω κάποιο λάθος και πέφτουν με τα μούτρα από πάνω μου λες και κάτι το τόσο σοβαρό έγινε... Απορούν γιατί είμαι αναποφάσιστος, απορούν γιατί ακόμα δεν έχω σχέση και πολλά άλλα. Έχω τις απαντήσεις αλλά από τη μία θα θυμώσουν αν τολμήσω να πω κάτι απ\' την άλλη δε θέλω να τους κάνω να αισθάνονται άσχημα εφ\' όσον με μεγάλωσαν με τόσο αγάπη, αλλά παρ\' όλαυτα μου έκαναν \"κακό\" σε κάποια πράγματα.

  10. #25
    ασαξ...νομίζω πως πρέπει να κάνεις ένα μικρό τρυκ με τους γονείς σου.

    Αφού υπηρετείς τη θητεία σου, πες τους πως περνάς κάποια ψυχολογικά προβλήματα και πρέπει να σε δει ψυχολόγος.
    Μετέφερε τους το θέμα σου χωρίς να μπεις σε λεπτομέρειες περί σεξουαλικών γιατι οπωσδήποτε είναι πολύ άβολο για σένα και για τον οποιονδήποτε φυσικά που σπάνια θα συζητούσε κάτι τέτοιο με τους γονείς του.
    Βαλε τους στο πρόβλημα σου, πηγαίνετε μαζί σε έναν ειδικό και άστους να μιλήσουν και εκείνοι μαζί του, ωστε να καταλάβουν πως πρέπει να αλλάξουν συμπεριφορά απέναντι σου, προκειμένου να βρεις το δρόμο σου.
    Απ\' όλα όσα διάβασα στο θέμα σου, (και χωρίς φυσικά να είμαι γιατρός), θα σου πω πως για μένα το τελευταίο πρόβλημα που έχεις είναι το σεξουαλικό.
    Εκρεμούν τόσα θέματα που πρέπει να λύσεις με τον εαυτό σου, ώστε αν καταφέρεις και τα λύσεις, (που στο εύχομαι), όλα τα άλλα θα λυθούν μονα τους.....

  11. #26
    Junior Member
    Join Date
    Dec 2009
    Posts
    1
    Εγω φιλε μου θα συμφωνησω με την Θεοφανια....το θεματακι με τους γονεις ειναι το βασικο!!ολα απο κει ξεκινανε.σιγουρα μην κολλησεις και πες τα πραγματα ως εχουν,ο ψυχολογος εχει τη δυναμη να βοηθησει.... εφ\'οσον το ιατρικο λυνεται μη το σκεφτεσαι καθολου.απλα δεν καταλαβαινω γιατι τετοια παρεμβατικοτητα οι γονεις στη ζωη σου? και λαθη θα κανεις και ολα.

  12. #27
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2008
    Posts
    2,713
    asax κ γω πιστεύω πως το σεξουαλικό σου πρόβλημα είναι απόροια άλλων πραγμάτων π.χ.ένα βάρος,μια υποχρέωση να είσαι \'τέλειος\',να μην κάνεις λάθος,να μην στεναχωρήσεις ή απογοητεύσεις την κοπέλα.Επίσης πράγμα που ξέρεις κ συ η ατολμία να δράσεις αφού έχεις συνηθίσει στην υπερπροστασία.
    Η λύση είναι να αντιμετωπίσεις λοιπόν το γενικότερο ψυχολογικό σου κομμάτι κ να βοηθηθείς ώστε να αρχίσεις να απεξαρτοποιείσαι απ\'τους γονείς σου κ απ\'τον τρόπο που \'διδάχτηκες\' να ζεις ως τώρα.Να βρεις τον εαυτό σου κ να διεκδικήσεις εσύ τη ζωή από μόνος σου.

    Γνώμη μου είναι να επισκεφτείς ψυχολόγο.Δε θα συμφωνήσω με τη Θεοφανία,πιστεύω πως μόνος σου πρέπει να το κάνεις.Άλλωστε είναι τόσο δικό σου το θέμα που δε χρειάζεται να εμπλακούν ακόμη μια φορά!Κ μη νομίζεις..κ να τους μιλήσει ψυχολόγος δεν αλλάζει νοοτροπία χρόνων τόσο εύκολα.Για να αλλάξει βαθιές συμπεριφορές κ πεποιθήσεις κάποιος άνθρωπος πρέπει να είναι αποφασισμένος για την αλλαγή κ να κάνει αρκετή δουλειά.
    Μάλιστα εγώ θα\'λεγα καλύτερα θα ήταν να μην τους πεις τίποτα.

    Μπορείς όμως εσύ να αλλάξεις.Αν βέβαια το θες......

  13. #28
    Μα δε με αφήνουν να κάνω βήμα, είμαστε στο σπίτι και καταπιέζομαι πάρα πολύ. Δε με αφήνουν να έχω τα δικά μου θέλω. Μόλις πω κάτι που δε τους αρέσει αρχίζουν και μου το παρουσιάζουν τόσο αρνητικά (θα\' ναι έτσι, θα ναι αλλιώς κτλ κτλ) που στο τέλος λέω δε πάει στο διάολο και το παρατάω... και τις λίγες φορές που θα το τολμήσω θα βγει στραβό από τη \"γρουσουζιά\" τους και μετά ακούς και την συνέχεια: \"Είδες? εγώ στα είπα, τώρα βγάλτα πέρα έτσι όπως τα έκανες\". Δεν έχουν καταλάβει που και πως να επέμβουν. Μπορούν πολύ απλά και ωραία να πουν τη γνώμη τους αλλά η τελική απόφαση θέλω να είναι δική μου. Και αν δεν ακούσεις το δικό τους στραβώνουν κι΄όλας και κρατάνε μουρη. Δηλαδή τι να σας πω ένα περίεργο πράγμα. 700 χρόνια πίσω έχουν μείνει... Πολλές φορές τους λέω, σας παρακαλώ, αυτό είναι εντελώς δικό μου θέμα (για κάτι που μου έχει συμβεί) και ακούς την απάντηση \"Ε να μη μιλάμε καθόλου εδώ μέσα αφού δε θες τόσο πολύ\". και είναι και εξαιρετικά αδιάκριτοι. Αν δε μάθουν κάτι από τον άλλον θα σκάσουν. Πείτε μου τώρα πως να τους αντιμετωπίσω, δε τους βρίσκω πουθενά... Όλο δε μιλάω να μη τσακώνομαι, κάνω το μ@λ@κ@ αλλά δε πάει άλλο πλέον...

  14. #29
    Member
    Join Date
    Oct 2006
    Location
    Αθήνα
    Posts
    69
    Έχω κι εγώ παρόμοιο πρόβλημα με τις γυναίκες μόνο που τα τελευταία χρόνια πάω σε κόκκινα σπιτάκια.Σε μένα βέβαια ο βασικότερος παράγοντας είναι άλλος αλλά παίζει και αυτό το θέμα.Οι γυναίκες θέλουν ρίσκο , διεκδίκηση , πρωτοβουλίες.Άμα στο σπίτι σου συμπεριφέρονται σαν να μην έχεις απογαλακτιστεί , φοράς άθελα σου αυτό το ρόλο σε πολλές περιστάσεις.
    Πολλές φορές νιώθω σαν να είμαι έφηβος ακόμα.Δε μπορώ να νιώσω τη σιγουριά που βλέπω σε άλλους ενήλικες της ηλικίας μου.Εκτός κι αν έχουν και αυτοί παρόμοιες ανασφάλειες αλλά τις κρύβουν.Τι να πω πια..
    Πήγαινε σε ψυχολόγο και ο Θεός βοηθός.

  15. #30
    Έχεις δίκιο absolut σε αυτό που λες, ότι θέλουν πρωτοβουλίες και τα σχετικά. Το έχω παρατηρήσει πάρα πολύ, αλλά πως αλλάζουμε? Πως από το άπειρο θα πάμε στο πεπερασμένο? Σε ψυχολόγο έχω πάει και άλλες 2 φορές στο παρελθόν και το μόνο που μου είπε είναι αυτά που λέμε και μεις εδώ . Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Μου πήρε ένα σωρό λεφτά για να μου πει ότι εντάξει είμαι δεν έχω κανένα ψυχολογικό πρόβλημα, απλά είναι δικιές μου επιλογές όλα αυτά... Εκεί πραγματικά δεν ήξερα τι να απαντήσω... Χαιρέτισα και γω και πήγα σπίτι κάπως πιο ανανεωμένος, αλλά μετά από κάνα δυο μέρες έπεσα στα ίδια... Εδώ καταρχήν πρέπει να πάψουν να με καταπιέζουν τόσο πολύ για να μπορώ να κάνω άνετα ότι είναι να κάνω ή να αλλάξω σπίτι να πάρω τη ζωή στα χέρια μου, να κάνω τα λάθη μου και τα σωστά μου, να μη με βλέπει κανείς και να είμαι ανεξάρτητος. Να φτιάξω και το σεξουαλικό πρόβλημα και να αποκτήσω και οικογένεια που πραγματικά το θέλω πάρα πάρα πολύ...

Page 2 of 6 FirstFirst 1234 ... LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •