Πριν ένα χρόνο ήμουν η χαρά της ζωής
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 24
  1. #1

    Πριν ένα χρόνο ήμουν η χαρά της ζωής


  2. #2
    Καλησπέρα σας,

    \'Oλα ξεκίνησαν με κάπια ψυχοσωματικα συμπτωματα. πόνους, ταχυκαρδίες κτλ. Μετά απο ένα εξάμηνο που το ένα πέρναγε και το άλλο με έπιανε,και οταν ολα τα \"παθολογικά αίτια\" αποκλήστικαν, μου καρφώθηκε στο μυαλό οτι το πρόβλημα μου ήταν ψυχολογικό.

    Δεν ξέρω αν αυτό που έπαθα ήταν κατάθλιψη, υπέρμετρο άγχοσ ή φοβία,αυτό το κλάμα, αυτό το κενό, ο ύπνος που δεν ερχόταν, τα αναπάντητα ερωτηματικα, ο φόβος, η απόγνωση με έκαναν να άφησα τη δουλεία μου, γύρισα στο πατρικό μου..Το μεγαλύτερο αγχος μου εξ αρχης, ήταν οτι θα τρελλαθώ, ότι θα με συντηρούν για μια ζωή με φάρμακα. Βοήθεια ζήτησα, πηγαίνω σε ψυχολόγο και κάνω ομοιοπαθητική. Η αλήθεια είναι οτι πλέον μετα απο ένασχεδόν χρόνο στους άλλουσ είμαι φαινομενικά καλά. βγαίνω όπως έβγαινα, γελάω, και είναι όλοι χαρούμενοι.. Εδώ να πώ οτι όντας πολύ ανοιχτός και υπέρμετρα κοινωνικος ανθρωπος, όλοι μου οι φίλοι, στενοί και μή, ήξεραν και έβλεπαν βέβεα το πώς ήμουν. Φυσικά δεν μπορούσαν να καταλάβουν όπως και εγώ πριν το πάθω. Με στίρηξαν πάρα πολύ και καθώς ένα απο τουσ φοβουσ ήταν μη μείνω μόνη μου πλέον σταμάτησα να το συζηταω γιατί ντρέπομαι... και φοβάμαι οτι θα τους κουρασω..

    Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι αυτό που βιώνω τώρα. Είμαι έξω και πάντα σκέφτομαι τα δικά μου προβλήματα, σαν να υπάρχουν δύο σκέψεις, αυτή που κάνω πράξη και μια άλλη στο πίσω μέρος του μυαλού μου που αναλύει τα πάντα. Γιατί δεν έχω όρεξη, γιατί νιώθω έτσι, τι έχω, θα είμαι έτσι για πάντα.λές να γίνω χειρότερα?

    Αυτό όμως που με απασχολέι πάνω απο όλα είναι οι παρορμητικές σκέψεις που κάνω,κυρίως για να κάνω κακό στον εαυτό μου (αυτοτραυματισμο) ενω είναι κάτι που δεν το θέλω καθόλου και ούτε το σκοπευω. Ολες με την μορφή και αν το έκανα αυτό τι θα γινότανε??Ολα αυτα είναι στο μυαλό μου 24/7..στο ψυχολόγο δεν το λέω γιατί ντρέπομαι.. το μόνο που σκέφτομαι έιναι πάει αυτό ειναι ΙΔΨ!!! Πάλι κάνωντας πιθανές διαγνώσεις όντας μη ειδήμων.. Το έχει βιώσει αυτό κανείς σας? Ενοω τέτοιες σκέψεις με φοβική μορφή αλλα χωρίς σκοπιμότητα?

  3. #3
    Βασικά σκέφτομαι πως έτσι που γύρισε το μυαλό σε αυτή την κατάσταση,έτσι μπορεί και να γυρίσει στην αρχική..Καποιές φορές όμως αυτό, γιατί το σύνηθες είναι πως φοβάμαι πως το ότι βίωσα και βιώνω κάτι τέτοιο δεν πρόκειται ποτέ να το αφήσω πίσω, να ξεχάσω τα συναισθήματα ή τουλάχιστον δεν ξέρω τον τρόπο...Αυτό το τρυπάκι της αμφιβολίας είναι το χειρότερο..

    Κοιτάω τους φίλους μου και σκέφτομαι,πως ήταν δυνατόν τόσο καιρό να είμαι ανέμελη, πως είμαστέ έξω και απλά διασκεδάζουν, πώς ασχολούνται με τόσο ρηχά πράγματα, τι θα βάλω που θα πάω που θα κάνω διακοπές. Σκέψεις που ουσιαστικά αναιρούν την ως \"τότε\"χαρούμενη ζωή μου, αφού και εγώ σε μόνο αυτά έβρισκα ευχαρήστιση..Ρηχά μεν, χαρούμενα δε..

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    4,495
    Kαλησπέρα και χρόνια σου πολλά.

    Γιατί γύρισες στο πατρικό σου;
    "Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
    Σπύρος Μπιμπίλας

  5. #5
    Καλησπέρα,

    Δούλευα σε άλλη πόλη και σταματώντας την δουλεία επέστρεψα σπίτι. Πάντα ήθελα να έρθω στην πόλη μου αλλά όχι υπο αυτές τισ συνθήκες..Πάνω απο όλα όμως, όταν όλο αυτό ξεκίνησε ένοιωσα ένα παλιμπεδισμό παρόλο που ζούσα μόνη μου πλήρως ανεξάρτηση και το απολάμβανα, απο τα 17 μου, σπουδές δουλειά κτλ. Με έκαναν νανιώθω ασφάλεια ασ πούμε, παρόλο που δεν ξέρουν κάι πολλά για το τι πέρασα-περνάω κυρίως για να μην τουσ αγχωσω και τους στεναχωρησω.

  6. #6
    Αυτό και αν είναι το χειρότερο..και δεν είναι μόνο οι άλλοι που σε πρίζουν γιατί δεν βγαίνεις, γιατί δεν παμε εκέι, γιατί δεν μιλάς κτλ. Ενοοειται ότι δεν μπορουν να καταλάβουν αν δεν το ζήσουν γιατί και εγώ παλιά σε φίλους στα κατω τους έλεγα έλα μωρέ πάμεγ για ένα ποτό να ξεχαστουμε...Είναι και ο ίδιος σου ο εαυτός.. Ειδικά τώρα που είναι γιορτές και θυμάμαι πέρσυ τέτοιο καιρό τις διακοπές μου εδώ που είμαι τώρα και δεν γύρναγα σπίτι πριν κλέισουν όλα...τραγικό μεν γιατι τώρα καταλαβαίνω πόσο ανούσια ήταν όλααυτά αλλά εμένα μεκανανε χαρουμενη.. Μου φένεται απλά τόσο \"μη ο εαυτός\"..

  7. #7
    Το κακό είναι πως και εγώ η ίδια δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλο αυτό. Γενικάη ζωή μμου ήταν πολύ καλή θα έλεγα. Πολύ καλή δουλειά, έντονη κοινωνική ζωή, Δεν συνέβη κάτι κραυγαλέο για να γίνει όλο αυτό. Και για αυτό, πάνω στο αρρωστοπαραλήρρημα μου, λέω έτσι έπρεπε να είναι, δέν είναι απλά μια συγκριακή, αγχωδης κατάθλιψη όπως την ονόμασε οψυχολόγος, απλά είναι η αρχή της τρέλλας... Να τονίσω οτι δεν είχα νιώσει ποτέ αγχος στην ωσ τωρα ζωη μου. Ποτέ και γιατίποτα...

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    4,495
    Ακριβώς lacrimae,ξαναέγινες πάλι ένα παιδί(στα μάτια σου).Η ασφάλεια αυτή είναι ψεύτικη.Όταν είμαστε ενήλικες η ασφάλεια πρέπει να προέρχεται από την ανεξαρτησία μας και την αίσθηση της αυταξίας.Μπορεί να λες δεν θέλω να αυτοτραυματιστώ,αλλά τι νομίζεις πως κάνεις όταν σε αναγκάζεις να γυρνάς σε πρότερες ηλικίες;Σου δίνεις χάρη;Μπορεί να σε ανακουφίζει,αλλά δεν είναι παρά μία παράταση χρονική των προβλημάτων με τον εαυτό.Έχεις επισκεφτεί ποτέ κάποιον ψυχολόγο για να αναζητήσεις τις ρίζες του άγχους και της σωματοποίησής του;
    "Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
    Σπύρος Μπιμπίλας

  9. #9
    Ναι επισκέπτομαι εδω και αρκετό καιρο ψυχολόγο.Το πρόβλημα πάντος δεν έιναι το οτιγυρισα σπίτι γιατί ούτος ή άλλως θα το έκανα. Ηθελα να γυρίσω στην πόλη μου από τα 17 μου που έφυγα. Απλα το έκανα για τους λάθος λόγους την δεδομένη στιγμή.
    Είπα απλά ότι αυτή η ιδέα του να κάνω κακό είναι μια εμμονή του στυλ τί θα γίνει αν το κάνω, και αυτό είναι που με στεναχωρει πιο πολύ. Την φάση της κατάθλιψης την πάλεψα, την φάση τησ εμμονης 24/7 την βρίσκω απάλευτη ομως...

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    4,495
    Mα και μόνο το γεγονός πως σε απασχολεί το ερώτημα γιατί κάνω τέτοιες σκέψεις,δείχνει πως δε θέλεις να κάνεις κακό σε κανέναν,ούτε στον εαυτό σου.Μάλλον μία δυσαρέσκεια εκφράζεται για τη ζωή σου,που βγαίνει με τη μορφή των σκέψεων που εμμένουν.Αυτή λοιπόν τη δυσαρέσκεια,που αντί να εκφράζεται,αλλάζει δρόμο και αποτυπώνεται αλλού και που ίσως είναι απόρροια συγκρούσεων,θα πρέπει να αναζητήσεις με τη βοήθεια του ειδικού τις ρίζες της,ώστε να κατανοήσεις και να βοηθηθείς.Αν λοιπόν οι αιτίες βρεθούν,θα αρχίσεις να εισπράττεις ικανοποίηση,σταδιακά,ενώ η δυσαρέσκεια θα μειώνεται,το θετικό θα γίνεται περισσότερο,το αρνητικό λιγότερο και η ζυγαριά αυτή ορίζει την ποιότητα της ζωής.
    "Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
    Σπύρος Μπιμπίλας

  11. #11
    Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    58
    Επειδη και τα δικα μου προβληματα, βλεπω οτι ειναι περιπου τα ιδια, τελικα τι ειδους ψυχοθεραπεια χρειαζεται, εκτος των αντικαταθληπτικων που χρησιμοποιω???
    Διοτι τα φαρμακα βοηθουν σιγουρα, αλλα \"σκεπαζουν\" το πραγματικο προβλημα και τις αιτιες που προκαλουν αυτη την ψυχικη αναστατωση (αγχος). Μαλλον λοιπον, μονο ενας ψυχολογος θα ειναι αυτος που θα μπορει να ξεσκαπασει τα αιτια, και να προτεινει θεραπεια εν ειδος αντιδρασης, οταν με πιανουν αυτες οι καταστασεις.

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2009
    Posts
    1,407
    lacrimae νιωθω διαβαζοντας σε πως διαβαζω εμενα...δυστυχως δεν προλαβαινω να κατσω να σου γραψω τωρα αλλα με το που επιστρεψω θα το κανω..

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2009
    Location
    Αιτωλ
    Posts
    1,390
    ..στο ψυχολόγο δεν το λέω γιατί ντρέπομαι.. το μόνο που σκέφτομαι έιναι πάει αυτό ειναι ΙΔΨ!!! Πάλι κάνωντας πιθανές διαγνώσεις όντας μη ειδήμων.. )))),=>>,,,,,,,,,,,,,Aπο οτι φαινεται μαλλον δεν εχεις περιθωρια για ντροπες .,,,ντροπη ειναι να \'υποθάλπτεις\' αυτη τη \'\'δευτερη σκεψη\'\' που κρυβεται στο πισω μερος του μυαλου σου, και σε υποβαλει να σκεφτεσαι την καθε χαζομαρα .........

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2009
    Location
    Αθήνα
    Posts
    870
    Δεν ξέρω αν αυτό που έπαθα ήταν κατάθλιψη, υπέρμετρο άγχος ή φοβία, αυτό το κλάμα, αυτό το κενό, ο ύπνος που δεν ερχόταν, τα αναπάντητα ερωτηματικα, ο φόβος, η απόγνωση με έκαναν να άφησα τη δουλεία μου, γύρισα στο πατρικό μου..
    Αυτά τα αισθήματα που νιώθεις υπάρχουν σε όλους (σχεδόν) τους ανθρώπους και προφανώς υπήρχαν και σε σένα. Γράφω και το σχεδόν για να πω ότι ίσως ούτε ένας στους 1000 να μην ξεφεύγει από αυτόν τον κανόνα. Απλά τα απωθούμε, και έτσι κάποια στιγμή έρχονται \"μαζεμένα\".
    Θέλω να σε ρωτήσω η δουλειά σου και η διαμονή σου ήταν στην Αθήνα; Και η πόλη που είσαι τώρα είναι πάνω από 100 χλμ από την Αθήνα;

  15. #15
    Kαλησπέρα,

    John11, και η πόλη που εργαζόμουν και η πόλη που μνετακόμησα είμαι πάνω απο 100χλμ μακρυά απο την Αθήνα. Θεωρείς οτι η μεγαλούπολη μπορεί να όξυνε όλο αυτό το πρόβλημα?

Page 1 of 2 12 LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •