Results 1 to 15 of 21
-
05-02-2010, 18:43 #1
- Join Date
- Feb 2010
- Location
- my room
- Posts
- 573
πώς μένεις πιστός σε μία απόφαση?
Καλησπέρα σε όλους-ες! Αυτό που παρατηρώ στον εαυτό μου τον τελευταίο καιρό είναι ότι ενώ παίρνω μία απόφαση η οποία μου φαίνεται ως η σωστότερη επιλογή αυτήν τη στιγμή, δε μπορώ να την υποστηρίξω και να νιώθω καλά με την επιλογή μου. Έχω εξετάσει όλες τις παραμέτρους και πραγματικά δε γίνεται διαφορετικά. Γιατί γεμίζω τύψεις όμως? Γιατί δε μπορώ να σταθώ δυνατή στα πόδια μου και να την υποστηρίξω? Γιατί έστω και ένα βλέμμα μπορεί να με κάνει να στενοχωριέμαι και να πανικοβάλλομαι ότι κάνω λάθος και να αισθάνομαι άχρηστη??:(
:(:(Απλά αγωνίζομαι με τα χαρτιά που μου έχουν μοιραστεί....
- 05-02-2010, 19:14 #2
- Join Date
- Dec 2009
- Location
- peiraias
- Posts
- 259
σε ολους μας συμβαινει να ειμαστε σε ενα σημειο που να εχουμε αυτου του ειδους τη ασταθεια στις αποφασεις,εγω για να σου πω απο παιδι το εχω δηλαδη δεν μπορω να αποφασισω χωρις να γυρνα μια εμμονη ιδεα στο μυαλο οτι κακος το εκανα και επρεπε να κανω το αλλο,θελει δουλεια με το εαυτο σου πρωτα
After the apocalypse they took your mind Abusing science deaf dumb and blind
05-02-2010, 20:32 #3
- Join Date
- Feb 2010
- Location
- my room
- Posts
- 573
Βασικά αυτό που με πειράζει περισσότερο είναι το ότι επηρεάζομαι από τους άλλους, πράγμα που δε μου συνέβαινε παλιότερα. Και το αστείο της υπόθεσης είναι ότι επηρεάζομαι από ανθρώπους που είναι άσχετοι με το όλο θέμα. Με 1 κουβέντα ή με μόλις ένα βλέμμα - όπως είπα πριν - είναι ικανοι να μου καταρρακώσουν το ηθικό. Και το θέμα δεν είναι οι γύρω μου...αλλά ο εαυτός μου. Πώς το φτιάχνεις αυτό?
Απλά αγωνίζομαι με τα χαρτιά που μου έχουν μοιραστεί....
05-02-2010, 21:30 #4
- Join Date
- Feb 2008
- Posts
- 10,780
Originally posted by chr1986
Καλησπέρα σε όλους-ες! Αυτό που παρατηρώ στον εαυτό μου τον τελευταίο καιρό είναι ότι ενώ παίρνω μία απόφαση η οποία μου φαίνεται ως η σωστότερη επιλογή αυτήν τη στιγμή, δε μπορώ να την υποστηρίξω και να νιώθω καλά με την επιλογή μου. Έχω εξετάσει όλες τις παραμέτρους και πραγματικά δε γίνεται διαφορετικά. Γιατί γεμίζω τύψεις όμως? Γιατί δε μπορώ να σταθώ δυνατή στα πόδια μου και να την υποστηρίξω? Γιατί έστω και ένα βλέμμα μπορεί να με κάνει να στενοχωριέμαι και να πανικοβάλλομαι ότι κάνω λάθος και να αισθάνομαι άχρηστη??:(
:(:(
Να σου προτείνω κάτι?
Μη πάρεις κάποια απόφαση που θα πρέπει να ολοκληρώσεις σε βάθος χρόνου, ξεκίνα με πιο απλές αποφάσεις.
Πχ αν καπνίζεις, πες αύριο δεν θα κάνω δέκα τσιγάρα, θα κάνω πέντε.
Δηλαδή ξεκίνα με απλά πράγματα και στόχους που μπορείς να υλοποιήσεις άμεσα και πιο εύκολα και έτσι θα πάρεις δύναμη από αυτό.
05-02-2010, 21:44 #5
- Join Date
- Feb 2010
- Location
- my room
- Posts
- 573
Θεοφανία, ευχαριστώ για τη συμβουλή σου. Ναι, μου φαίνεται σωστό αυτό που μου λες. Πώς αντιμετωπίζεις τη δυσπιστία των άλλων? Πώς σταματάς να τους ακούς?
Απλά αγωνίζομαι με τα χαρτιά που μου έχουν μοιραστεί....
05-02-2010, 21:48 #6
- Join Date
- Feb 2008
- Posts
- 10,780
Originally posted by chr1986
Θεοφανία, ευχαριστώ για τη συμβουλή σου. Ναι, μου φαίνεται σωστό αυτό που μου λες. Πώς αντιμετωπίζεις τη δυσπιστία των άλλων? Πώς σταματάς να τους ακούς?
Και πάντα έχει σημασία ποιοι είναι αυτοί.
05-02-2010, 23:10 #7
- Join Date
- Feb 2010
- Location
- my room
- Posts
- 573
Για τους γονείς μου μιλάω κυρίως. Όσο και να προσπαθώ να τους εξηγήσω την κατάσταση και τους λόγους που με οδηγούν σε κάποιες αποφάσεις εκείνοι το βιολί τους... Λες και μιλώ σε τοίχο, λες και δεν με έχουν δει στον πάτο, λες και δεν ξέρουν όσα πέρασα... Δε φεύγουν από το δικό τους με τίποτα.
Απλά αγωνίζομαι με τα χαρτιά που μου έχουν μοιραστεί....
05-02-2010, 23:15 #8
- Join Date
- Feb 2008
- Posts
- 10,780
Κοίτα, αν είχες επικοινωνία με τους δικούς σου, το πιθανότερο θα ήταν πως δεν θα αντιμετώπιζες τέτοιο πρόβλημα. Αφού όμως ξέρεις πως είναι έτσι η κατάσταση, τι σε κάνει να πιστεύεις πως θα γίνει κάτι διαφορετικό?
Χαραξε τη δική σου πορεία και κοίτα μόνο μπροστα.
05-02-2010, 23:25 #9
- Join Date
- Feb 2010
- Location
- my room
- Posts
- 573
Αυτό προσπαθώ να κάνω, απλά δεν ξέρω πώς να αντιδράσω όταν μου πετούν μπηχτές, δήθεν για το καλό μου... Συνήθως φωνάζω ή κλαίω και έτσι χάνω το δίκιο μου.
Απλά αγωνίζομαι με τα χαρτιά που μου έχουν μοιραστεί....
05-02-2010, 23:27 #10
- Join Date
- Feb 2008
- Posts
- 10,780
Να σε ρωτήσω κάτι? Επειδή δεν ξέρω τι αντιμετωπίζεις, αλλα απ τα συμφραζόμενα καταλαβαίνω πως είσαι σε κατάθλιψη. Ψυχοθεραπεία κάνεις?
05-02-2010, 23:29 #11
- Join Date
- Feb 2010
- Location
- my room
- Posts
- 573
Είμαι σε κατάθλιψη εδώ και 2μιση χρόνια περίπου. Αν θέλεις διάβασε το \"κατάθλιψη και κρίσεις πανικού\" νομίζω 01-02-2010, περιγράφει όλη την κατάσταση. Ναι, συνεχίζω κανονικά.
Απλά αγωνίζομαι με τα χαρτιά που μου έχουν μοιραστεί....
05-02-2010, 23:32 #12
- Join Date
- Feb 2008
- Posts
- 10,780
Οπότε επιστρέφουμε στην αρχική μας συζήτηση. Ξεκίνα με μικρές και \"εύκολες\" νίκες και κλείσε τα αυτιά σου.
05-02-2010, 23:38 #13
- Join Date
- Feb 2010
- Location
- my room
- Posts
- 573
Διάβασες το όλο ιστορικό? Πραγματικά θα ήθελα τη γνώμη σου..υπάρχει ελπίδα για ανάκαμψη? Γιατί η θλίψη δεν παλεύεται..
Απλά αγωνίζομαι με τα χαρτιά που μου έχουν μοιραστεί....
05-02-2010, 23:39 #14
- Join Date
- Feb 2008
- Posts
- 10,780
Καλή μου δεν είμαι γιατρός. Απλά σου λέω την άποψη μου. Θα το διαβάσω.
05-02-2010, 23:41 #15
- Join Date
- Feb 2010
- Location
- my room
- Posts
- 573
Δεν είπα κάτι τέτοιο, απλά προσπαθώ να βρω και εγώ μια άκρη, μαζεύω γνώμες...Αν θέλεις βοηθάς..
Απλά αγωνίζομαι με τα χαρτιά που μου έχουν μοιραστεί....
Φόβος λύσσας
12-06-2024, 23:57 in Σωματόμορφες Διαταραχές (Υποχονδρίαση, Αρρωστοφοβία κτλ)