Πρέπει να πάω;

[3wtiko]

καλημέρα ερρι
ίσως και να καταλαβαίνω το ότι αρνείσαι ότι είσαι φωτεινή και δυνατή,
πιθανόν ,ίσως ,είναι πολύ πιθανόν και να κάνω λάθος ,
αν και ιδεολογικά είμαι της άποψης ότι δεν υπάρχει πλάσμα που μόνο αρνητικά να έχει ,παρά το κάθε πλάσμα έχει πολλά θετικά στοιχεία που για κάποιους λόγους (?) τα παραβλέπουμε.
η δοτικότητα σου όμως ,η ευαισθησία σου , η αναζήτηση να βρεις τρόπους να ζήσεις αυτην την κατάσταση χωρίς να βλαψεις τον εαυτό σου και τους άλλους είναι σαφώς φωτεινές ενδείξεις ,ελπίζω να συμφωνήσεις σαυτό?
όσο για την δυναμή σου ,νομίζω ότι φανερώνει μεγάλη δύναμη το να λές : δεν τα αντέχω όλα , δεν μπορώ να τα κάνω όλα ,
το να παραδέχεσαι την αδυναμία σου (και πόσο μάλλον μπροστά στον πόνο της απώλειας)
είναι σημάδι Δύναμης!
ρωτάς : πόσο σωστό είναι να παραμερίζουμε τον εαυτό μας Εντελώς για χάρη κάποιου άλλου ?
νομίζω ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος ,
αν υπήρχαν παγιωμένες απόψεις , τότε θα είχαμε και το χρυσό βιβλιο με τους κανόνες,
εντελώς προσωπική μου άποψη ,είναι να μην πιεστείς παραπάνω απο όσο αντέχεις ,
θα ζυγίσεις μόνη σου τα πράγματα,
να μην παραμερίζεις τον εαυτό σου
, δίνεις ότι έχεις ,ότι δεν έχεις πως θα το δώσεις?
το να υπερβείς ,εν ονόματι της φιλίας ,των κοινωνικών στερεότυπων τα όρια του εαυτού σου, δεν σου εξασφαλίζει κανείς ότι θα βγείς σώα ,μπορεί να διαταράξεις την ισορροπία σου.
αυτό επίσης που για μένα φαίνεται ευκολο για σένα μπορει να ναι δύσκολο και αντίστροφα ,γι αυτό και επιμένω ότι δικιά σου θα ναι η απόφαση.
σε γεγονότα όπως η αρρώστεια και ο θάνατος δεν έχουμε επιλογη , έχουμε όμως επιλογή σεβόμενοι τον εαυτό μας Πρώτα να το αντιμετωπίσουμε με τις λιγότερες αρνητικές επιπτώσεις.
τα συναισθηματά σου για τους τεθνεώτες σου δεν θα μπορείς να τα αποφύγεις, όλα ταλλα μπορείς.
έχεις πρωτεύον χρέος να προστατέψεις τον εαυτό σου, δεν είναι εγωιστικό, ο εαυτός σου ειναι ο ναός σου και τον χρειάζεσαι για πάντα.
απενοχοποιήσου απο την δυσαρέσκεια που μπορεί να εκδηλώσουν οι άλλοι στην δυσκολία σου,
εσύ πρέπει να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου.
σου εύχομαι να κρατας την δυναμή σου και απ όλα αυτά να χεις και ευχάριστα συναισθήματα να βιώσεις που θα αυξήσουν την δυναμή σου!

[RainAndWind]

My rep point στο τόσο εμψυχωτικό και ωραία σταθμισμένο μήνυμα του Ξωτικού! Καλημέρα Έρη,ελπίζω να σε βοήθησαν τα μηνύματα των μελών να ξεμπλοκάρεις,να αποενοχοποιηθείς, να μετρήσεις τις δυνάμεις σου και να πράξεις ανάλογα. Το ξωτικό έχει δίκιο,σκέφτηκα πως για να βοηθήσει κανείς,πρέπει πρώτα να εξασφαλίσει πως αντέχει να το κάνει,αλλιώς ούτε αποτελεσματικά θα το κάνει, ούτε κάτι θετικό θα βγει από τη διαδικασία. Το πιθανότερο είναι η σύγκρουση ανάμεσα στο "πρέπει"να βοηθήσω και στο "μα δεν το μπορώ" να σου δημιουργήσει εσένα θέμα καθώς και οι προσωπικές σου εμπειρίες με την απώλεια είναι ακόμη νωπές. Ίσως αν ήταν σε άλλη χρονική στιγμή να αισθανόσουν καταλληλότερα "εξοπλισμένη" να συμπαρασταθείς. Η φίλη σου πιστεύω πως μία τέτοια ντόμπρα εξήγηση και άνοιγμά σου θα το εκτιμούσε, πολύ περισσότερο από μία κοπιαστική ψυχικά -όπως περιέγραψες- παρουσία σε μία τελετή. Και έτσι θα κρατήσεις δυνάμεις και για το μετά, που θα σε χρειάζεται προφανώς και πιο πολύ. Γιατί το διάστημα το μετά την απώλεια θα είναι και για κείνη το πλέον απαιτητικό.

[Κύκνος]

Καλημέρα ξωτικό!

καλημέρα ερρι

ίσως και να καταλαβαίνω το ότι αρνείσαι ότι είσαι φωτεινή και δυνατή,
πιθανόν ,ίσως ,είναι πολύ πιθανόν και να κάνω λάθος ,
αν και ιδεολογικά είμαι της άποψης ότι δεν υπάρχει πλάσμα που μόνο αρνητικά να έχει ,παρά το κάθε πλάσμα έχει πολλά θετικά στοιχεία που για κάποιους λόγους (?) τα παραβλέπουμε. Αν αυτό ισχύει για 'μενα είναι επειδή γενικά ακούω αρκετά αρνητικά πράγματα για 'μενα και κυρίως τον τελευταίο καιρό και μου έχουν τσακίσει την αυτοπεποίθηση...
η δοτικότητα σου όμως ,η ευαισθησία σου , η αναζήτηση να βρεις τρόπους να ζήσεις αυτην την κατάσταση χωρίς να βλαψεις τον εαυτό σου και τους άλλους είναι σαφώς φωτεινές ενδείξεις ,ελπίζω να συμφωνήσεις σαυτό? Νομίζω πως ναι ...όσο μπορώ να καταλάβω τόσο νωρίς το πρωϊ μάλλον εννοείς επειδή θέλω να βοηθήσω αν με χρειαστεί, ε;
όσο για την δυναμή σου ,νομίζω ότι φανερώνει μεγάλη δύναμη το να λές : δεν τα αντέχω όλα , δεν μπορώ να τα κάνω όλα ,
το να παραδέχεσαι την αδυναμία σου (και πόσο μάλλον μπροστά στον πόνο της απώλειας)
είναι σημάδι Δύναμης! Αυτό εξήγησε το μου, σε παρακαλώ γιατί για 'μενα δύναμη θα σήμαινε ότι δεν κωλώνω μπροστά σε τίποτα και το ότι να παραδέχομαι ότι δεν μπορώ και δεν αντέχω κάτι με υποτιμά...αν θεωρείς το βλέπω λάθος πες το μου ελεύθερα κι εξήγησε το μου, ίσως με βοήθησει...
ρωτάς : πόσο σωστό είναι να παραμερίζουμε τον εαυτό μας Εντελώς για χάρη κάποιου άλλου ?
νομίζω ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος ,
αν υπήρχαν παγιωμένες απόψεις , τότε θα είχαμε και το χρυσό βιβλιο με τους κανόνες,
εντελώς προσωπική μου άποψη ,είναι να μην πιεστείς παραπάνω απο όσο αντέχεις ,
θα ζυγίσεις μόνη σου τα πράγματα,
να μην παραμερίζεις τον εαυτό σου
, δίνεις ότι έχεις ,ότι δεν έχεις πως θα το δώσεις?
το να υπερβείς ,εν ονόματι της φιλίας ,των κοινωνικών στερεότυπων τα όρια του εαυτού σου, δεν σου εξασφαλίζει κανείς ότι θα βγείς σώα ,μπορεί να διαταράξεις την ισορροπία σου. Αυτό ακριβώς φοβάμαι κι ήδη τον τελευταίο καιρό με το ζόρι κρατάω μια (σχετική) ισορροπία γι' αυτό κι αποφάσισα τελικά να πάω μεν (γιατί ο άνθρωπος πέθανε χθες, τον κηδεύουμε σήμερα στις 10 αλλά όπως που είπατε θα σταθώ από μακριά...μου λέγατε ότι δεν ξέρω πως θα νιώθω όταν θα ερχόταν η ώρα...τελικά νιώθω την ανάγκη να πάω απλά δεν θα πολυπλησιάσω το φέρετρο, θα μείνω σε μια γωνίτσα...κι η ψυχίατρος μου όταν της το είπα χθες η πρώτη της κουβέντα ήταν "θ' αντέξεις;" και καταλήξαμε σ' αυτή τη λύση...ίσως αν τον είχα προλάβει ζωντανό στο νοσοκομείο, ή έστω αν τον είχαμε ξενυχτήσει στο σπίτι να μην πήγαινα, να ένιωθα ότι είχα πει "αντίο", τώρα όμως δεν νιώθω έτσι, μου έχει μείνει ένα κενό...οπότε θέλω να κάνω αυτό, να πάω...πάντως χθες που μου είπανε ότι το τέλος ήταν κοντά είπα στην κόρη του στο τηλέφωνο "πες του ότι η Έρη είμαι ότι σας ευχαριστεί πολύ που τη βοήθησατε τότε με τα δακρυγόνα ενώ εσείς ήσασταν άρρωστος κι ότι θα το θυμάται πάντα κι ότι συγκινήθηκε" και μου λέει μία "σταμάτα ρε συ" κι άρχισε να κλαίει...συγκινήθηκα γαμώτο πολύ! Ήθελα εγώ η ίδια να του το πω αλλά δεν γινόταν...(ελπίζω ότι θυμάστε την φάση με τα δακρυγόνα, αν όχι ρωτήστε με). Πιστεύετε ότι φτάνει που έστειλα μήνυμα; Αυτή την ερώτηση έχω για αρχή τώρα πια...
αυτό επίσης που για μένα φαίνεται ευκολο για σένα μπορει να ναι δύσκολο και αντίστροφα ,γι αυτό και επιμένω ότι δικιά σου θα ναι η απόφαση. Συμφωνώ απόλυτα σ' αυτό...
σε γεγονότα όπως η αρρώστεια και ο θάνατος δεν έχουμε επιλογη , έχουμε όμως επιλογή σεβόμενοι τον εαυτό μας Πρώτα να το αντιμετωπίσουμε με τις λιγότερες αρνητικές επιπτώσεις. Μιλάς πολύ σωστά τελικά...
τα συναισθηματά σου για τους τεθνεώτες σου δεν θα μπορείς να τα αποφύγεις, όλα ταλλα μπορείς.
έχεις πρωτεύον χρέος να προστατέψεις τον εαυτό σου, δεν είναι εγωιστικό, ο εαυτός σου ειναι ο ναός σου και τον χρειάζεσαι για πάντα.
απενοχοποιήσου απο την δυσαρέσκεια που μπορεί να εκδηλώσουν οι άλλοι στην δυσκολία σου,
εσύ πρέπει να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου. Μου έχουν πει πολλές φορές ότι είμαι ενοχική βασικά...
σου εύχομαι να κρατας την δυναμή σου και απ όλα αυτά να χεις και ευχάριστα συναισθήματα να βιώσεις που θα αυξήσουν την δυναμή σου!
Σ' ευχαριστώ πολύ! Αν δεν σας πειράζει να τη συνεχίσουμε τη συζήτηση ακόμα και τώρα που έχει πια "φύγει" κι εγώ πήρα την απόφαση μου, καλό θα μου κάνει γιατί δεν παύω να νιώθω συναισθήματα πένθους...ευχαριστώ!

[Κύκνος]

Καλημέρα Rainandwind!

My rep point στο τόσο εμψυχωτικό και ωραία σταθμισμένο μήνυμα του Ξωτικού! Καλημέρα Έρη,ελπίζω να σε βοήθησαν τα μηνύματα των μελών να ξεμπλοκάρεις,να αποενοχοποιηθείς, να μετρήσεις τις δυνάμεις σου και να πράξεις ανάλογα.
Ναι, όντως με βοήθησαν γιατί όταν τόσα άτομα σου λένε ότι δεν είναι κακό να μην αντέχεις να κάνεις κάτι, ότι επιτρέπεται, ότι επιτρέπεται να έχεις κάποια αδυναμία, ότι πρέπει να φροντίσεις τον εαυτό σου, δεν μπορεί, κάποια αλήθεια θα υπάρχει σ' αυτό...ίσως απλά να χρειαζόμουν μια επιβεβαίωση ότι δεν είναι κακό να προσπαθώ να με φροντίσω...και γενικά την έχω αυτή την ανάγκη της επιβεβαίωσης...
Το ξωτικό έχει δίκιο,σκέφτηκα πως για να βοηθήσει κανείς,πρέπει πρώτα να εξασφαλίσει πως αντέχει να το κάνει,αλλιώς ούτε αποτελεσματικά θα το κάνει, ούτε κάτι θετικό θα βγει από τη διαδικασία. Πολύ σωστή σκέψη...τώρα που ίσως δεν έχω πια την αγωνία και το άγχος γιατί όλα έχουν τελειώσει νομίζω πως σκέφτομαι λίγο πιο ψύχραιμα...Το πιθανότερο είναι η σύγκρουση ανάμεσα στο "πρέπει"να βοηθήσω και στο "μα δεν το μπορώ" να σου δημιουργήσει εσένα θέμα καθώς και οι προσωπικές σου εμπειρίες με την απώλεια είναι ακόμη νωπές. Ίσως αν ήταν σε άλλη χρονική στιγμή να αισθανόσουν καταλληλότερα "εξοπλισμένη" να συμπαρασταθείς. Αυτό! Σίγουρα αν τελικά ένιωθα πως δεν αντέχω και το έκανα με το ζόρι θα μου δημιουργούσε θέμα και πρόβλημα, θα έσπαγα...όπως και σήμερα αν τελικά (λέμε τώρα, δεν θα το κάνω) πιέσω τον εαυτό μου ενώ νιώθω πως δεν μπορώ να πλησιάσω το φέρετρο κλπ θα μου κάνει κακό...αν νιώσω την ανάγκη και μπορέσω τότε αλλάζει, έχει καλώς...και ναι, αυτή η αντίδραση οφείλεται στην πρόσφατη απώλεια, στις συνθήκες που δεν ήταν καθόλου καλές γιατί ούτε είχα ξαναδεί ποτέ κάποιον σε τόσο άσχημη κατάσταση, ούτε είχα εμπλακεί ποτέ τόσο πολύ στο πριν και στο μετά όπως με τη γιαγιά...αν ήταν άλλη χρονική στιγμή που θα είχαν απαλύνει κάπως οι μνήμες δεν θα ένιωθα τόσο άσχημα και φορτισμένη...Η φίλη σου πιστεύω πως μία τέτοια ντόμπρα εξήγηση και άνοιγμά σου θα το εκτιμούσε, πολύ περισσότερο από μία κοπιαστική ψυχικά -όπως περιέγραψες- παρουσία σε μία τελετή. Και έτσι θα κρατήσεις δυνάμεις και για το μετά, που θα σε χρειάζεται προφανώς και πιο πολύ. Γιατί το διάστημα το μετά την απώλεια θα είναι και για κείνη το πλέον απαιτητικό. Τώρα δεν θα το μάθω το πως θα αντιδρούσε αλλά δεν έχει σημασία για την ώρα...χθες πάντως που την είδα ήταν ήρεμη και δεν ήταν μόνη της οπότε κι εγώ δεν έμεινα πολύ γιατί ήμουν κι εξαντλημένη, το προηγούμενο βράδυ δεν είχα κοιμηθεί καθόλου (εσείς θα μπορούσατε αν ως τις 12 τα μεσάνυχτα π.χ. ακούγατε να μιλάνε για να κανονιστούν μνήματα και φέρετρα; Εγώ φρίκαρα βραδιάτικα και μετά ήμουν στην τσίτα γιατί κάθε φορά που χτυπούσε το τηλέφωνο σκεφτόμουν "αυτό ήταν, τελείωσε" και μετά της είχαμε πει να μας πάρει ότι ώρα θέλει κι όλο ενδόμυχα περίμενα τηλέφωνο οπότε ύπνος πάπαλα! Δεν πήρε όμως όταν έγινε, το πρωϊ το έμαθα...και μετά από τις 8 το πρωϊ μαζεύτηκα αργά το απόγευμα σπίτι οπότε τέζα...από τις 10 η ώρα κοιμήθηκα να φανταστείτε...για την ώρα τι να πω, απλά καλό μου κουράγιο γιατί αυτή τη στιγμή που πρέπει σιγά σιγά ν' αρχίσω να ετοιμάζομαι νιώθω άγχος...
Σας ευχαριστώ όλους που ασχοληθήκατε!

[3wtiko]

Αυτό εξήγησε το μου, σε παρακαλώ γιατί για 'μενα δύναμη θα σήμαινε ότι δεν κωλώνω μπροστά σε τίποτα και το ότι να παραδέχομαι ότι δεν μπορώ και δεν αντέχω κάτι με υποτιμά...αν θεωρείς το βλέπω λάθος πες το μου ελεύθερα κι εξήγησε το μου, ίσως με βοήθησει



ΈΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ , έτσι αντιλαμβάνομαι ,αλλά θες να γίνεις πιο δυνατή? κι άλλο?
να μην σε αγγίζει τίποτα ,να μην σε πληγώνει τίποτα?
ποιός δεν θα τόθελε αυτό?
και πρώτη εγώ καταθέτω ότι ναι! θαθελα ναμαι τόσο δυνατή πουνα μη με λυγίζει τίποτα.
κατα πόσον είναι αυτό όμως εφικτό ?
πάντα θα υπάρχουν οι προκλήσεις να δοκιμάζομαι ,και όσο πιο σκληρή θα γίνομαι τόσο πιο σκληρά θα χτυπιέμαι,
κάνω έναν ελιγμό σαυτό,
αφήνω να είμαι λίγο ελαστική και να μην φτάνω στα άκρα την αντοχή μου ,
αυτό μου δίνει την ευκαιρία να μην σπάσω σα γυαλί ,αλλά σα πλαστελίνη να αποροφώ τους κραδασμούς
να κρατώ την ευαισθησία μου προφυλαγμένη και οχι φυλακισμένη ,
κι όλο αυτό γιατί σα κυμματοθραυστης ήθελα να στέκομαι μπροστά σε όλα ,
και ίσως η ιδιότητες του σκληρού υλικου του κυμματοθραύστη να μου εξασφάλιζε να έχω επάρκεια άμυνας ,αλλά μου απαγόρευε
να απολαμβάνω τον ερχομό της αγάπης ,δεν έβρισκε μαλακωσιά να κάτσει μαζί μου.
γι αυτό λέω δεν είναι κακό να επιθουμούμαι την δύναμη αλλά να διαλέξουμε ένα καλύτερο τρόπο για να την εξασφαλήσουμε ,
ο στίχος : είμαι καλάμι γέρνω δεν σπάω ,
είναι νομίζω ότι καλύτερο μπορεί να διαλέξει κάποιος ,γιατί και παραδέχεσαι την αδυναμία σου αλλά και δεν σε καταλύει αυτή.
errie ευχομαι καλό ταξίδι στον ανθρωπό σου,
επίσης θα θελα να σου πώ ότι όλα αυτά τα διαδικαστικά που σε φρικάρουν ,τα χω ζήσει ,δυστυχώς δεν είναι ευχάριστα ,όμως ο μόνος λόγος που υπάρχουν (σχεδόν σε όλες τις παραδόσεις), είναι για να ασχολούνται μαυτά οι επιζώντες και να τους δίνεται η ευκαιρία να πέρνουν απόσταση απο τον πόνο του πένθους ,ο οποίος είναι μεγάλος και μπορεί να καταπιεί την ζωή.
καλή σου μέρα!

Υ.Γ ποιός σου έδωσε τον ΄ρόλο του δυνατου? τον έπέλεξες μόνη σου?
ποιός κρίνει αν είσαι δυνατή?
είναι πράγματι υποτιμητικό να κολώνουμε?

[Κύκνος]

Αυτό εξήγησε το μου, σε παρακαλώ γιατί για 'μενα δύναμη θα σήμαινε ότι δεν κωλώνω μπροστά σε τίποτα και το ότι να παραδέχομαι ότι δεν μπορώ και δεν αντέχω κάτι με υποτιμά...αν θεωρείς το βλέπω λάθος πες το μου ελεύθερα κι εξήγησε το μου, ίσως με βοήθησει



ΈΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ , έτσι αντιλαμβάνομαι ,αλλά θες να γίνεις πιο δυνατή? κι άλλο?
να μην σε αγγίζει τίποτα ,να μην σε πληγώνει τίποτα?
ποιός δεν θα τόθελε αυτό?
και πρώτη εγώ καταθέτω ότι ναι! θαθελα ναμαι τόσο δυνατή πουνα μη με λυγίζει τίποτα.
κατα πόσον είναι αυτό όμως εφικτό ?
πάντα θα υπάρχουν οι προκλήσεις να δοκιμάζομαι ,και όσο πιο σκληρή θα γίνομαι τόσο πιο σκληρά θα χτυπιέμαι,
κάνω έναν ελιγμό σαυτό,
αφήνω να είμαι λίγο ελαστική και να μην φτάνω στα άκρα την αντοχή μου ,
αυτό μου δίνει την ευκαιρία να μην σπάσω σα γυαλί ,αλλά σα πλαστελίνη να αποροφώ τους κραδασμούς
να κρατώ την ευαισθησία μου προφυλαγμένη και οχι φυλακισμένη ,
κι όλο αυτό γιατί σα κυμματοθραυστης ήθελα να στέκομαι μπροστά σε όλα ,
και ίσως η ιδιότητες του σκληρού υλικου του κυμματοθραύστη να μου εξασφάλιζε να έχω επάρκεια άμυνας ,αλλά μου απαγόρευε
να απολαμβάνω τον ερχομό της αγάπης ,δεν έβρισκε μαλακωσιά να κάτσει μαζί μου.
γι αυτό λέω δεν είναι κακό να επιθουμούμαι την δύναμη αλλά να διαλέξουμε ένα καλύτερο τρόπο για να την εξασφαλήσουμε ,
ο στίχος : είμαι καλάμι γέρνω δεν σπάω ,
είναι νομίζω ότι καλύτερο μπορεί να διαλέξει κάποιος ,γιατί και παραδέχεσαι την αδυναμία σου αλλά και δεν σε καταλύει αυτή.
errie ευχομαι καλό ταξίδι στον ανθρωπό σου,
επίσης θα θελα να σου πώ ότι όλα αυτά τα διαδικαστικά που σε φρικάρουν ,τα χω ζήσει ,δυστυχώς δεν είναι ευχάριστα ,όμως ο μόνος λόγος που υπάρχουν (σχεδόν σε όλες τις παραδόσεις), είναι για να ασχολούνται μαυτά οι επιζώντες και να τους δίνεται η ευκαιρία να πέρνουν απόσταση απο τον πόνο του πένθους ,ο οποίος είναι μεγάλος και μπορεί να καταπιεί την ζωή.
καλή σου μέρα!

Υ.Γ ποιός σου έδωσε τον ΄ρόλο του δυνατου? τον έπέλεξες μόνη σου?
ποιός κρίνει αν είσαι δυνατή?
είναι πράγματι υποτιμητικό να κολώνουμε?

Καλησπέρα ξωτικό...
Ευχαριστώ για την ευχή, όλα πια έχουν πάρει το δρόμο τους...αυτή τη στιγμή όμως θα ήθελα να είμαι εγώ στη θέση του...
Λόγω κούρασης κυρίως αυτή τη στιγμή γιατί έχω κοιμηθεί ελάχιστα, δεν είμαι σε θέση να κατανοήσω απόλυτα τώρα τα όσα λες αλλά πραγματικά θα πω το ίδιο: δεν νιώθω καθόλου δυνατή και ψάχνω απεγνωσμένα κάποιον για να στηριχτώ...και νιώθω τρομερή απογοήτευση τώρα που νιώθω πως δεν υπάρχει κανείς...
Ξέρω ότι επαναλαμβάνομαι περί αδυναμίας αλλά πραγματικά αυτή τη στιγμή έτσι νιώθω...σόρρυ, φαίνεται σαν να μην λαμβάνω τίποτα υπόψη αλλά δεν είναι έτσι, απλά νιώθω διαλυμένη...

[3wtiko]

καλημέρα!!!
ξεκουράσου!
όπως τα δέντρα το χειμώνα,
θαρθει η άνοιξη και πάλι!!

[Κύκνος]

Μόνο στην άλλη ζωή θα ξεκουραστώ εγώ...

[3wtiko]

errie ,
καλημερουδια!!
έχεις απόλυτο δίκιο ,να αισθάνεσαι όπως λες,
αλλά , με δεδομένο ότι μόνο ,αυτή τη ζωή (την τωρινή) που σου χει δωθεί έχεις ,
μην επιθυμείς κάτι άλλο ,το οποίο δεν το ξέρεις ,
το πεδίο που καλείσαι και έχεις μια κάποια επιλογή δράσης είναι εδώ ,σαυτή την στιγμή του τώρα,
ούτε στο αύριο ούτε στο χθές,
πάρε μια ανάσα,
είμαι σίγουρη ότι μέσα σου έχεις όλο τον κόσμο και ότι χρειάζεσαι για να τον ανακαλύψεις,
αφουγκράσου τον εαυτό σου ,
τα γεγονότα που σου ρθαν τώρα (και δεν είναι ελαφριά)
δεν ήρθαν για να επιθυμήσεις το θάνατο,
αλλά να αξιοποιήσεις την ζωή που σου δώθηκε.
βάλε στο νου σου θετικές σκέψεις ,
μην παρασύρεσαι απο άλλες που το μόνο που μπορεί να προσφέρουν είναι αναπαραγωγή σκοτεινών και επίπονων επιθυμιών.
δες γύρω σου στη φύση πως τα πλάσματα με μακαριότητα κάνουν τον κύκλο τους ,
με αποδοχή και κατανόηση για τον ρόλο τους στην δημιουργία.
άσε τον πόνο να φύγει όπως ήρθε,
μην τον αφήνεις να βολεύεται και να απλώνεται ,
πιθανόν δεν σε απογοητεύει μόνο η απώλεια της ζωής των δυό ανθρώπων που πρόσφατα έχασες,
αυτό είναι ας πουμε η αφορμή να χαθείς στην ομίχλη,
μην φοβάσαι να δεις κάτω απο την επιφάνεια,
αν πρέπει να φοβάται κάποιος είναι το σκοτάδι και συ είσαι αυτόφωτη ,αυτό να φοβάται το φως σου.

[Κύκνος]

μην παρασύρεσαι απο άλλες που το μόνο που μπορεί να προσφέρουν είναι αναπαραγωγή σκοτεινών και επίπονων επιθυμιών.
Τί εννοείς μ' αυτό;
πιθανόν δεν σε απογοητεύει μόνο η απώλεια της ζωής των δυό ανθρώπων που πρόσφατα έχασες, Ναι, όντως, δεν με απογοητεύει μόνο αυτό, είναι κι άλλοι οι λόγοι που δεν τη θέλω αυτή τη ζωή...
αυτό είναι ας πουμε η αφορμή να χαθείς στην ομίχλη,μην φοβάσαι να δεις κάτω απο την επιφάνεια,αν πρέπει να φοβάται κάποιος είναι το σκοτάδι και συ είσαι αυτόφωτη ,αυτό να φοβάται το φως σου.
Το σκοτάδι το τρέμω, ποτέ δεν κοιμάμαι με σβηστό φως εκτός κι αν κοιμάται κάποιος που εμπιστεύομαι μαζί μου...

[esoteriki_dynami]

Εrrie, δεν υπάρχουν 'πρέπει' . Είσαι σε θέση να ξεπεράσεις το φόβο θανάτου; (προτείνω να διαβάσεις λίγο ενα ποστ που εγραψα πανω στο φοβο θανατου, στο blog) . Αν οχι, τοτε γιατι δεν εξηγεις τα πραγματικα συναισθηματα σου (οσα δλδ εγραψες εδω) ; ενας πραγματικος φιλος δεν φαινεται αλλωστε στην κατανοηση που δειχνει παρα στο να παρεξηγιεται;

[Κύκνος]

Εrrie, δεν υπάρχουν 'πρέπει' . Είσαι σε θέση να ξεπεράσεις το φόβο θανάτου; (προτείνω να διαβάσεις λίγο ενα ποστ που εγραψα πανω στο φοβο θανατου, στο blog) . Αν οχι, τοτε γιατι δεν εξηγεις τα πραγματικα συναισθηματα σου (οσα δλδ εγραψες εδω) ; ενας πραγματικος φιλος δεν φαινεται αλλωστε στην κατανοηση που δειχνει παρα στο να παρεξηγιεται;

Συγνώμη εσωτερική δύναμη αλλά τώρα είδα την απάντηση σου...τώρα όμως τελείωσαν όλα...και τελικά, πήγα...μπόρεσα και πήγα, ένιωστα την ανάγκη βασικά οπότε δεν χρειάστηκε να της εξηγήσω τίποτα...και στα 40 πήγα...ήταν την περασμένη βδομάδα...για καλή μου τύχη στην κηδεία είχαν κλειστό το φέρετρο, αυτό με φόβιζε πιο πολύ να δω το νεκρό...τα άλλα τα άντεχα...οπότε τα κατάφερα χωρίς μεγάλη ταραχή που θα με έκανε να καταρρεύσω...απλά δεν ξέρω...συνέχεια φοβάμαι ότι θα πεθάνω εγώ...(καλά όχι συνέχεια, ίσως να υπερβάλλω λίγο)...αυτό το ποστ θα το διαβάσω αλλά άλλη ώρα που θα νιώθω καλά ώστε να μπορέσω να το κατανοήσω...σ' ευχαριστώ...

[www.nohsis.gr]

Πολύ καλά έκανες που πήγες. Μόνο εαν μάθουμε να αντιμετωπίζουμε αυτά που μας φοβίζουν θα τα νικήσουμε κιόλας.

[Κύκνος]

Πολύ καλά έκανες που πήγες. Μόνο εαν μάθουμε να αντιμετωπίζουμε αυτά που μας φοβίζουν θα τα νικήσουμε κιόλας.

Σ' ευχαριστώ για την ενθάρρυνση... Αλλά δεν πήγα μ' αυτό το σκεπτικό, πήγα γιατί το ένιωσα χρέος μου και γιατί ένιωσα και την ανάγκη...
Όσον αφορά την αντιμετώπιση των φόβων μου δεν τα πάω καθόλου καλά, δεν έχω τη δύναμη να τους αντιμετωπίσω και με έχουν νικήσει αυτοί...
Πάντως χαίρομαι που ακόμα κι αν τελείωσε τώρα πια, συνεχίζετε να απαντάτε...
Νιώθω ότι δείχνει ενδιαφέρον...
Κι επίσης μερικά πράγματα μπορεί πρακτικά να τελειώνουν, αλλά δεν τελειώνουν μέσα μας, τί γνώμη έχετε γι΄αυτό;