Results 1 to 15 of 62
-
02-10-2009, 11:12 #1
- Join Date
- Oct 2009
- Posts
- 10
ο συζυγος μου ειναι μανιοκαταθλιπτικος.....
Καλημέρα σε όλους ..
σας παρακολουθω καιρο πριν ακομα διαγνωστει το προβλημα του συζυγου μου ..και απλα ειχα υποψίες.
Ειμαι 11 χρονια παντρεμενη με ενα παιδι 11 ετων στον συζυγο μου διαγνωστηκε πριν μια εβδομαδα μανιοκαταθλιψη + χρονιος αλκοολισμος ...καταφερα να τον πεισω να παει στον γιατρο αφου πια τα πραγματα ειχαν φτασει στα ορια με καθημερινες κρισεις θυμου και βιας πια με τρελες καταστασεις μεσα στο σπιτι σε σημειο να φοβαμαι για την ζωη μου ...τον εδιωξα και του ειπα μονο αν γινεις καλα θα επιστρεψεις ..ετσι καπως πηρε την αποφαση και πηγε .
Μενει μονος του πια και εχει ξεκινησει θεραπεια εδω και πεντε μερες πολυ νωρις για να μπορεσει κανεις να κρινει πως παει .
Μου ζηταει να γυρισει σπιτι με εμεσο εκβιασμο οτι μονος του θα αυτοκτονησει και θα σταματησει την θεραπεια αφου δεν υπαρχει λογος για αυτον να γινει καλα αν δεν ειναι μαζι μου.
Εγω παλι νιωθω απιστευτη κουραση 11 χρονια προσπαθουσα να ερμηνευσω την συμπεριφορα του ...να δικαιολογω παντα τα νευρα του και την απομωνοση του ...να τον ακολουθω οταν ηταν σε φασεις << καλες >> στους απιστευτους ρυθμους του ( γιατι ευτυχως ειναι στα καλα του τωρα μην του το χαλασω )
Δεν εχω πια την δυναμη να τον νταντευω απο την αλλη αισθανομαι τρομερες ενοχες οτι τον εγκαταλειπω τωρα που με χρειαζεται.... ειμαι κομενη στα δυο .
Δεν ξερω πως πρεπει να τον αντιμετωπιζω ..αν και ειναι κατι που θα το συζητησω με τον γιατρο του στο επομενο ραντεβου θα εκτιμουσα πολυ την γνωμη σας
υσ ευχαριστω πολυ για τον χρονο σας
- 02-10-2009, 11:18 #2
- Join Date
- Feb 2008
- Posts
- 10,780
Μαγκ...Ποια είναι τα συναισθήματα σου γι αυτόν τον άνθρωπο? Τον αγαπάς σαν άντρα σου, σαν άνθρωπο, σαν πατέρα του παιδιού σου?
Καλώς ήρθες
02-10-2009, 11:20 #3
- Join Date
- Apr 2008
- Location
- athens
- Posts
- 1,565
δωσε μια ευκαιρια σ αυτον τον ανθρωπο εφοσον τον αγαπας κ εχεις ενα παιδι μαζι του. καταλαβαινω την κουραση ολα αυτα τα χρονια, αλλα αν ενδιαφερσαι πραγματικα κ νομιζεις οτι αξιζει μια τελικη προσπαθεια ωστε να φτιαξουν τα πραγματα καντο. σιγουρα σε εχει αναγκη, σιγουρα χρειαζεται ενα στηριγμα περισσοτερο απο ποτε. σου ευχομαι καλη δυναμη!
α! κ καλως ηρθες στην παρεα μας!
02-10-2009, 11:21 #4
- Join Date
- Sep 2009
- Posts
- 10
πραγματικα η μανιοκαταθλιψη ειναι πολυ δυσκολη υποθεση.σιγουρα δεν ειναι οτι καλυτερο να μενει μακρια απο εσενα και το παιδι αλλα απο την αλλη ειναι λογικο να φοβασαι εαν υπηρξαν τοσο ασχημες καταστασεις.με το γιατρο του εχεις μιλησει καθολου? αν ναι τι σου ειπε πανω στο θεμε απο τι μπορει να εχει παθει μανιοκαταθληψη?
02-10-2009, 11:22 #5
- Join Date
- Sep 2009
- Posts
- 539
gyrise ton piso kai pare allon na mhn eine elatomatikos :P
plaka kano etsi?
02-10-2009, 11:37 #6
- Join Date
- May 2004
- Location
- στις στεπες του Καυκασου
- Posts
- 10,933
πιστευω οτι θα πρεπει να κρατησεις μια μεσοβεζικη σταση.
Αφενως εχεις ενα δικαιο να εισαι υπερφορτωμενη απο μια τετοια συμπεριφορα και να φοβασαι,
απο την αλλη ομως, ο αντρας σου θα πρεπει να εχει κινητρα και επαφη μαζι σου για να μπορεσει να σταθει.
Κρατηθειτε σε αποσταση για το τρεχων διαστημα,
αλλα προσπαθησε να εισαι μαζι του οσο το δυνατον μπορεις.
Ετσι θα αισθανεσαι την ασφαλεια που θελεις, και απο την αλλη
θα δινεις την αισθηση οτι εχουν νοημα οι προσπαθειες που κανει.
Η τακτικη, φυγε και αμα τα λυσεις παρε με τηλεφωνο,
δεν θα βοηθησει ουτε αυτον αλλα ουτε την σχεση σας συνολικα.
02-10-2009, 11:39 #7
- Join Date
- Oct 2009
- Posts
- 10
φυσικα τον αγαπαω ....και υποφερω που τον βλεπω ετσι μακαρι να πανε ολα καλα να μπορεσει να βρει τον εαυτο του και να μπορεσουμε να ειμαστε μαζι , ομως αυτην την στιγμη δεν μπορω να ζησω μαζι του ισως ειναι πολυ προσφατα τα επεισοδια των τελευταιων μηνων που οντως ηταν πολυ ασχημα σε σημειο να εχει παρει μαχαιρι και να με κυνηγαει μεσα στο σπιτι μπροστα στο παιδι που ουρλιαζε .
Επισης ειναι και το παιδι που με προβληματιζει οσο και να θελει να καταλαβει οτι ο μπαμπας ειναι αρρωστος δεν φταιει για αυτα που κανει ,ειναι παιδι δεν μπορει να το διαχειριστει ολο αυτο μου ειπε αν γυρισει ο μπαμπας εγω θα παω να μεινω αλλου.
Ξερω οτι χρειαζετε στηριγμα για αυτο δεν του εχω κλεισει την πορτα εγω του μαγειρευω εγω φροντιζω για τα φαρμακα του ερχεται τα απογευματα για καφε τον παιρνω τηλ κατα την διαρκεια της ημερας να δω πως παει ,τον ενθαρρυνω τον αγκαλιαζω οποτε βλεπω οτι το χρειαζεται ειμαι διπλα του απλα δεν μπορω να ζησω μαζι του πια
Xristina10 με τον γιατρο του θα μιλησω την τριτη στο πρωτο ραντεβου δεν πηγα ηθελε να παει μονος
02-10-2009, 11:43 #8
- Join Date
- Oct 2009
- Posts
- 10
Originally posted by liveloula
gyrise ton piso kai pare allon na mhn eine elatomatikos :P
plaka kano etsi?
με εκανες και γελασα παντως ευχαριστω
φυσικα καλοδεχουμενη και η πλακα και η κριτικη
02-10-2009, 11:45 #9
- Join Date
- Feb 2008
- Posts
- 10,780
Μαγκ....γιατί άφησες να περάσουν τόσα χρόνια μέχρι να κάνεις την επανάσταση σου? Εγώ θα σου πρότεινα να παραμείνει η κατάσταση ως έχει για το καλό του παιδιού πάνω απ όλα. Να ηρεμήσει και να νιώσει κάποια ασφάλεια. Το έχει δει παιδοψυχολόγος; Θέλω να πω, πως με όλα αυτά τα βιώματα σίγουρα έχει μαζέψει θέματα μέσα του και θα σου πρότεινα να το δεις πολύ σοβαρά αυτό. Πρέπει ο άντρας σου να αναλάβει τις ευθύνες του σε όλα τα επίπεδα. Η μανιοκατάλθιψη είναι αρρώστεια, ο αλκοολισμός είναι επιλογή.
02-10-2009, 11:59 #10
- Join Date
- Oct 2009
- Posts
- 10
Θεοφανια εχεις απολυτο δικιο ....και εγω τωρα που σκεφτομαι το παρελθον λεω καλα τυφλη ησουν δεν εβλεπες ? οπως ειπα και πριν εβρισκα διαφορες δικαιολογιες να ερμηνευσω την συμπεριφορα του και οι οποιες επειθαν και μενα ( κουραση , οικονομικα προβληματα , κτλ ) δεν ειχα αναρωτηθει ποτε γιατι εγω επρεπε να ειμαι παντα καλα γελαστη και χαρουμενη ....
Για το θεμα του παιδιου ναι εχω σκεφτει για παιδοψυχολογο και το θεωρω απαραιτητο εχω κανει καποιες συζητησεις αλλα δεν εχω κλεισει ακομα ραντεβου.
02-10-2009, 12:09 #11
- Join Date
- Jul 2009
- Posts
- 1,407
κουραστηκες λες..ολα αυτα που σε κουρασαν εχουν να κανουν με τις καταστασεις που βιωνες εξ\'αιτιας της συμπεριφορας του.η συμπεριφορα του ομως ειναι απορροια της ασθενειας του.
εχει σκεφτει εαν μετα απο καποιο διαστημα αφου λαμβανει την φαρμακευτικη αγωγη θα στρωσουν τα πραγματα?εγω νομιζω οτι θα αλλαξει σε πολυ μεγαλο βαθμο και ολα αυτα που σε κουρασαν αν οχι θα εξαφανιστουν δεν θα ειναι τουλαχιστον σε ενοχλητικο επιπεδο..
εγω ειμαι της αποψης να του δωσεις μια δευτερη ευκαιρια και τωρα,αυτη τη στιγμη που σε εχει τοσο αναγκη να μην τον αφησεις,σε χρειαζεται..
02-10-2009, 12:11 #12
- Join Date
- Feb 2008
- Posts
- 10,780
Δεν σου ρίχνω ευθύνες, αλλά πολλές γυναίκες, προκειμένου να μη χάσουν την συναισθηματική τους ασφάλεια, ή ακόμη και να παραδεχτούν την αποτυχία ενός γάμου, κάνουν απίστευτες υποχωρήσεις που στο τέλος καταλήγουν ως βαρίδια στην ψυχολογία των παιδιών τους.
Αφού έκανες την αρχή, πρόσεχε μη κάνεις πίσω και τα χαλάσεις όλα. Να είσαι φυσικά κοντά του και να τον βοηθάς όσο μπορείς, αλλά άσε να περάσει ένα ικανοποιητικό διάστημα ώστε να σιγουρευτείς πως δεν άλλαξε για να ξανα έχει τα προνόμια της συμβίωσης σας, αλλά η αλλαγή ξεκίνησε από μέσα του.
Στεναχωριέμαι για το παιδί σου, αυτές οι εικόνες δεν φεύγουν εύκολα. Μην αναβάλλεις καθόλου το θέμα του παιδοψυχολόγου. Η μεγαλύτερη ζημιά έχει γίνει εκεί. Αν ρίξεις μια ματιά σε θέματα εδώ μέσα, θα αντιληφθείς πως υποφέρουν πάρα πολλά άτομα από ψυχολογικά προβλήματα που δημιουργήθηκαν μεσα απ το σπίτι τους.
02-10-2009, 12:26 #13
- Join Date
- Oct 2009
- Posts
- 10
και εγω πανω απο ολα για το παιδι στεναχωριεμαι και αγχωνομαι και φυσικα αισθανομαι ασχημα που τοσα χρονια το ειχα υποβαλει σε ολα αυτα ...χωρις να θελω να δικαιολογησω τον εαυτο μου δεν ηταν θεμα συναισθηματικης ασφαλειας η το τι θα πει ο κοσμος ....τωρα συνειδητοποιω οτι ηταν χειριστικος απεναντι μου παντα.... εννοω πως το θεμα του διαζυγιου ειχε τεθει αρκετες φορες στο παραλθον εμεσα ομως μου εριχνε παντα την ευθυνη καιτην ενοχη οτι αν χωρισουμε θα καταστραφοταν ....γιατι μονο εμας ειχε στον κοσμο .
ελπιζω μονο να μην ειναι πολυ αργα για το παιδι .....
02-10-2009, 12:32 #14
- Join Date
- Feb 2008
- Posts
- 10,780
Φυσικά και δεν είναι αργά, αλλά μπαίνει στην προεφηβεία που έτσι και αλλιώς όλοι περνάμε φρίκη, πόσο μάλλον όταν έχεις και τέτοια βιώματα. Απλά στο επισημαίνω γιατί το παιδί μπορεί να φαίνεται λογικό και ψύχραιμο, αλλά δεν μπορείς να ξέρεις τι γίνεται μες στην ψυχή του.
Ναι, σίγουρα ήταν χειριστικός για να μείνεις τόσα χρόνια, αλλά αυτό του το επέτρεπε η ανοχή σου και τίποτε άλλο. Ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα, φτάνει εσύ να είσαι έτοιμη για αλλαγές.
02-10-2009, 12:36 #15
- Join Date
- Jul 2008
- Posts
- 2,713
Originally posted by Θεοφανία
Αφού έκανες την αρχή, πρόσεχε μη κάνεις πίσω και τα χαλάσεις όλα. Να είσαι φυσικά κοντά του και να τον βοηθάς όσο μπορείς, αλλά άσε να περάσει ένα ικανοποιητικό διάστημα ώστε να σιγουρευτείς πως δεν άλλαξε για να ξανα έχει τα προνόμια της συμβίωσης σας, αλλά η αλλαγή ξεκίνησε από μέσα του.
Στεναχωριέμαι για το παιδί σου, αυτές οι εικόνες δεν φεύγουν εύκολα. Μην αναβάλλεις καθόλου το θέμα του παιδοψυχολόγου. Η μεγαλύτερη ζημιά έχει γίνει εκεί. Αν ρίξεις μια ματιά σε θέματα εδώ μέσα, θα αντιληφθείς πως υποφέρουν πάρα πολλά άτομα από ψυχολογικά προβλήματα που δημιουργήθηκαν μεσα απ το σπίτι τους.
Επίσης να προσθέσω ακόμα μια φορά,τουλάχιστον για το καλό του παιδιού σας άποψή μου είναι να μη μείνετε μαζί ώσπου και αν επέλθει ουσιαστική αλλαγή κι όχι επιφανειακή εξ αιτίας ενός εσωτερικού εκβιασμού απλά για να είστε μαζί.
Το παιδάκι σας για να αναγκαστεί να πει πως θα φύγω εγώ αν γυρίσει ο μπαμπάς σημαίνει πως ήδη έχει πληγωθεί,έχει νιώσει έντονο φόβο και ανασφάλεια άρα για μένα είναι απαραίτητο πρώτον να ζει στο εξής σε ένα ασφαλές και ήρεμο περιβάλλον και δεύτερον να επισκεφτείτε έναν παιδοψυχολόγο.Αλλά πάνω απ\'όλα για μένα ρόλο παίζει το περιβάλλον.Δεν ωφελούν 10 παιδοψυχολόγοι αν συνεχίζει και ζει με έναν πατέρα που του προκαλεί μέσα του όλα αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα.
Ευτυχώς πάντως που πήρες ουσιαστικές αποφάσεις και έχεις επιλογές να σώσεις την κατάσταση.Σου το εύχομαι απ\'την καρδιά μου.
Ένα άτομο που έζησε άσχημες ενδοοικογενειακές καταστάσεις.
Το φαινόμενο των Incels (=Αθέλητα Άγαμοι)
20-09-2024, 01:14 in Συζητήσεις Ψυχολογικού Ενδιαφέροντος