Χωρισμός

[dolce]

Ξέρω ότι το δικο μου προβλημα αγγιζει πολύ κόσμο, αν και κλασσικό...Είμαι 43 ετών, και πριν τρεις μήνες χώρισα από τον επί δεκαπέντε χρόνια σύντροφό μου, αν και είχαμε κάποια διαλείμματα στη σχέση μας.Δεν περιμένω να ακούσω τα κλασσικα,περιμένω μόνο μηνύματα από καποιον που πέρασε κάτι ανάλογο, και θα πρέπει αυτός να είναι στην ηλικία μου.Τι έχω να περιμένω από τη ζωή, σε αυτή την ηλικία?Χωρίς ένα γάμο, χωρίς παιδιά?
Αν αργήσω να απαντήσω τα μηνύματα είναι γιατί δεν έχω υπολογιστή σπίτι.Αλλά δεν θα σας ξεχάσω!

[explorer2004]

Είμαι 36, και βρίσκομαι στη διαδικασία του χωρισμού. Χωρίς παιδιά και εγώ, με το παράπονο ότι προσπάθησα όσο δεν έπαιρνε. Αν και νεότερός σου, νιώθω και εγώ απόγνωση, αλλά προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου.

Ένας φίλος μου, 58 είναι τώρα, είχε χωρίσει τη συνομίλικη γυναίκα του, είχαν και παιδί 6 ετών τότε, 10 χρόνια πρίν. Μετά από ένα χρόνο την αναζήτησε, και τελικά τα ξανάφτιαξαν, και τώρα είναι μαζί.

Δε ξέρω γιατί στα λέω αυτά, και τί νόημα έχουν για σένα, απλά δεν είσαι μόνη.

Β.

[gm]

Είμαι 30, και βρίσκομαι στην ίδια κατάσταση δηλαδή χωρίζω και προσπαθώ να δω τον κόσμο απο μια αλλη οπτικη γωνια, είμασταν απο τα 18 μας μάζι και παντρευτήκαμε πριν απο 2 χρόνια και τώρα χωρίζουμε. Αυτό που πραγματικά με βοήθησε ήταν η αποφασή μου να πάω σε ψυχολόγο, αισθάνθηκα οτι κάνω κάτι για τον εαυτό μου και πραγματικά λειτούργησε τουλάχιστον σε μένα. Δεν λέω οτι το έχω ξεπεράσει ή οτι εχω σταθεί στα πόδια μου αλλα τουλάχιστον με βοήθησε στο να θέλω να προσπαθήσω να βρω εμένα. Την πρώτη φορα που πήγα στην ψυχολογο μου είπε βίωσε τον πόνο σου όπως μπορείς και οχι προσπάθησε να σταματήσεις να νιώθεις πόνο ή όλα θα περάσουν κτλ που μας λένε οι γύρω μας. Μου έκανε καλό που κάποιος μου είπε αυτή την απλή φρασούλα \"Βίωσε τον πόνο σου\" και θέλησα να την μοιραστώ μαζί σου. Μακάρι να βοήθησα...