ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΑΡΡΩΣΤΙΑ

[anika]

Γεια σας παιδια,ειμαι νεο μελοσ στο forum αλλα εδω και καιρο διαβαζω τα μηνυματα σας και πραγματικα σας καταλαβαινω απολυτα....Πασχω και εγω απο ολα αυτα τα ωραια ,πανικο ,αγχωδη διαταραχη και το ωραιοτερο απο ολα εχω μεγαλη δοση αρρωστοφοβιας.Εχω περασει αμετρητεσ νυχτεσ στα εφημερευοντα νοσοκομεια,εχω παει σε παρα πολλουσ γιατρουσ,εχω ξοδεψει πολλα χρηματα για εξετασεισ και οχι γιατι δεν μπορουσα να τισ κανω δωρεαν αλλα πιστευα οτι δεν θα προλαβαινα μεχρι να εκλειναν ραντεβου με το ικα ,θα πεθαινα ωστοσο.Εχω φερθει τοσο υπερβολικα τοσο πολλεσ φορεσ,με τον παραμικρο πονο στο στηθοσ ειμαι σιγουρη οτι εινια η καρδια και κανω σεναρια με το μυαλο μου μεχρι που πιστευω οτι ειμαι ετοιμοθανατη και δεν μπορω απο τον φοβο μου ουτε να μιλησω.Εδω και 5 χρονια βιωνω αυτεσ τισ καταστασεις με μικροδιαλειμματα ενδιαμεσα ομωσ αισθανομαι οτι χανω τισ καλυτερεσ στιγμεσ σκεφτομενη τον θανατο.Εχω παει σε ψυχολογο με βοηθησε ομωσ δεν μπορω οικονομικα να αρχισω παλι.Φαρμακα δεν εχω παρει τα πολεμαω μονη μου.Ειμαι 33 ετων.Ειναι κριμα ομωσ αν μασ αξιωσει ο Θεοσ να φτασουμε σε καποια ηλικια και να καταλαβουμε οτι φοβηθηκαμε ....να ζησουμε...

[betelgeuse]

Καλημερα και παλι.

Η αληθεια ειναι οτι και εγω αναρωτιεμαι το ιδιο με εσενα.
Αν δηλαδη,φοβαμαι τελικα την ιδια την ζωη και οχι τον θανατο.
Και ειναι απλα γελοιο το ποσα πραγματα χανουμε απο την ζωη μας γιατι φοβομαστε τον θανατο.

Εχεις κανει καποια ψυχοθεραπεια ή εκανες μονο απλη συμβουλευτικη?

Τωρα πως εισαι?

Oπως οταν αρχισαν τα συμπτωματα ή καλυτερα?

[kimi68]

καλησπέρα και από μένα...κάτι παρόμοιο αντιμετωπίζω και εγώ εδω και δύο χρόνια που έχασα τον πατέρα μου απο καρκίνο άρχισα να πιστεύω ότι εχω και εγώ το ίδιο πράγμα, το αποτέλεσμα είναι πολλές εξετάσεις πολύ άγχος , και δεν ξεκολάει απο το μυαλό μου ότι εχω κάτι κακό....

[anika]

Εκανα ψυχοθεραπεια για 1 χρονο περιπου και με βοηθησε αρκετα ομως δεν συνεχισα λογω οικονομικου.Τωρα ειμαι λιγο καλυτερα απο την αρχη εχω ολα αυτα τα ψυχοσωματικα που ειχα και τουσ πανικουσ μου ομως τα αντιμετωπιζω με περισσοτερη ψυχραιμια.Δεν καταληγω ολεσ τις φορεσ στο νοσοκομειο,καταληγω τισ μισεσ.ΚΙΜΙ68 ληπαμαι πολυ για τον μπαμπα σου ομωσ και εσυ οπωσ και ολοι μασ πρεπει να σκεφτουμε λογικα οτι αφου εχουμε κανει τισ απαραιτητεσ εξετασεισ και ειναι καλες δεν πρεπει να ανησυχουμε.Ομωσ αντε να βρεισ λογικη,ειναι τοσο δυσκολο να βγεισ απο ολο αυτο.Αυτοι που δεν εχουν περασει τετοιες καταστασεις δεν μπορουν οσο και να θελουν να μας καταλαβουν.Ειναι πολυ δυσκολο και κουραστικο να εσαι εισαι σε ενα διαρκη πολεμο με το ιδιο σου το μυαλο...Ειναι τοσο ομορφη η ζωη ,υπαρχουν τοσο ομορφεσ καθημερινες στιγμες και εγω νιωθω σαν να εχουν αλυσοδεσει και δεν μπορω να κουνηθω.

[lilith22]

εγω δεν περναω ουτε απ'εξω απο νοσοκομεια και γιατρους γιατι παντα φοβομουν οτι κατι εχω.Ακομα και να εχω καταλαβει οτι εχω κατι δεν παω στον γιατρο γιατι φοβαμαι αυτο που θα μου πει ή εστω οτι θα μου επιβεβαιωσει αυτο που σκεφτομαι.

[anika]

Καλυτερα ετσι παρα να πηγαιμω συνεχεια και να φευγω πολλεσ φορεσ πριν καν με δει ο γιατροσ.Απλα μου περναει και φευγω.Πολλες φορεσ παω μεχρι το parking και περιμενω μεχρι να μου περασει,ειμαι σε ετοιμοτητα δηλαδη,αν παω να πεθανω να μαι διπλα στο νοσοκομειο.Σκεφτομαι αν υπαρχει περιπτωση ποτε να γινω οπως ημουνα να απαλλαχθω εντελως απο αυτες τισ ιδεες και τους φοβους,να μπορω να χαιρομαι τη ζωη και να μην σκεφτομαι συνεχωσ το τελοσ.Ποσο θα κρατησει ακομα γιατι εχω κουραστει τοσο πολυ που δεν ξερω αν αθαμπορω πλεον να τα διαχειριζομαι σωστα ολα αυτα.Νιωθω συνεχως οτι θα χασω τον ελεγχο,οτι θα τρελλαθω οτι θα παθω εμφραγμα η εγκεφαλικο.Αν ακουσω οτι πεθανε κανεισ απο καρδια χωρισ εντονα συμπτωματα ,εννοειται πωσ για μερες θα το σκεφτομαο και θα περιμενω να παθω και εγω το ιδιο.Οτι κακο και αν ακουσω βαζω τον εαυτο μου στη διαδικασια να βιωνω τα συμπτωματα και να λεω λεσ να χω και εγω το ιδιο;και να με πιανει τετοιοσ ρντονοσ φοβοσ που να κοβονται τα ποδια μου.Συγνωμη παιδια αν ασα κουρασα αλλα ξερω οτι μονο εσεια μπορειτε ακριβως να καταλαβετε.

[spinelli]

geia sou!! loipon lew kai egw na sou pw tin diki mou apopsi! prwta ap ola thelw na sou pw oti eisai se ena stadio pou exeis arxisei na suniditopoieis tin katastasi stin opioa vriskesai! diladi katalavaineis oti oi skepseis pou kaneis den se voithane alla se kanoun xeirotera kai auto einai kati kalo gia na kaneis mia arxi kai na antimetopiseis to thema sou! tha sou pw ena pragma!! "min pineis, min kapnizeis, min ksenuxtas! zise san arrwstos gia na pethaneis ugieastatos"! den kserw an to exeis akousei pote ksana alla auto einai oti prepei gia tin diki sou periptwsi! arxika nomizw pws gia na kseperaseis olo auto, prepei na arxiseis na sumvivasai me tin enia tou thanatou alla kai tis zwis! exeis skeftei pote oti o thanos den proerxete mono apo pathiseis kai arrwsties, alla mporei na erthei opiadipote stigmi stin zwi kathe anthrwpou kai apo opiondipote logo? i akoma kalutera! exeis skeftei auto pou leme mia zwi tin exoume kai an den tin glentisoume? den sou lew na ftaseis sto allo akro kai na andiaforeis gia ton eauto sou, alla eisai nea kopela kai mas eipes oti exeis perasei idi polles wres sto nosokomeio gia asumantous logous! tha sou prwteinw tin epomeni fora pou tha vgeis apo to spiti sou na min pas sto parking dipla apo to nosokomeio alla pigene na deis pws zoune kapoies kopeles stin ilikia sou! min xaneis ton eauto sou kai mathe na zeis to twra! kalos i kakos apo ton thanato den mporei kaneis na ksefugei! omws o kathenas mporeis na omorfinei tin zwi tou an vrei pragmatika endiaferonta! nomizw pws auto pou sou leipei einai endiaferon gia tin zwi... asxolisou me kati pou se gemizei san anthrwpo! etsi tha vreis kapou na ksespas kai tha stamatiseis pisteuw na kaneis san kati giagiades pou gia na kerdisoun endiaferwn einai sunexws arrwstes :P elpizw na katalavaineis ti ennow kai na min pareksigithikes!!

[ΒΙΒΙΑΝ]

Καλημέρα σε όλους! Μόλις χθες ανακάλυψα αυτό το forum και μαζί ότι δεν είμαι μόνη! Είδα ότι υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που υποφέρουν. Η δική μου ιστορία είναι η εξής. Πριν από 4μιση χρόνια άρχισα να έχω εμμονες ότι είμαι άρρωστη ή οτι θα πάθω σίγουρα καρκίνο ,άρχισα να ψάχνω με μανία οτι αφορά αυτή την αρρώστια, ήμουν όλη μέρα στο ιντερνετ και όλα μα όλα τα συμπτώματα τα είχα. Αποτέλεσμα κρίσεις πανικού ,κατάθλιψη απομόνωση. Αφησα τα παιδιά μου στην μοίρα τους, έκανα τα βασικά με το ζόρι ,΄εχασα σημαντκές στιγμές απο την οικογενειακή ζωή.Πήγα σε ψυχίατρο ,μου έδωσε χάπια και με στήριξε αρκετά. Το πιαχνίδι της μοίρας όμως ήταν ότι η γιατρός είχε καρκίνο και τελικά πέθανε από αυτό. Καταλαβαίνεται τι έπαθα εγώ.ΣΟΚ.Δεν μπορώ να πω οτι είμαι καλά τώρα έχω σκαμπανεβάσματα μια ηρεμώ μια λεω παει τελεώνει ο χρόνος μου τι θα γίνουν τα παιδιά, δεν έχω προλάβει να κάνω πολλά πράγματα ειμαι 44 χρονών και λέω έφτασα στο τέρμα. Κάθε πρωι σηκώνομαι με μαύρη καρδιά σφιγγω τα δόντια και ξεκινώ την μέρα μου ενώ το μόνο που θέλω είναι να μέινω στο κρεββάτι. Η γιατρός μου μου είχε πει ,οτι νομίζει θα πάθω αυτό που φοβάμαι λέτε να είχε δίκιο;τι να κάνω να μην βγεί αληθινή;μπορεί κάποιος να μου πει τι φταιει και υποφέρω;

[anika]

spinelli μου καλα τα λεσ εχεισ χιλια δικια ομωσ πιστεψε με οι προσπαθειεσ που εχω κανει ειναι παρα πολλες.Εκει που εχω φτασει καπου ψηλα για μενα γινεται κατι και με τραβαει παλι στον πατο.Βιβιαν δεν μπορω να σου πω τι φταιει με σιγουρια ομως αυτο που ξερω σιγουρα ειναι οτι τα δημιουργρι ολα το ιδιο μασ το μυαλο.Κι εγω εχω 2 παιδακια και απο το αγχοσ μου για την υγεια τους αλλα και τη δικη μου(γιατι αν παιθανω τι θα γινουν τα παιδια μου)δεν χαιρομαο πραγματικα πολλεσ στιγμεσ μαζι τουσ.Ειναι μαρτυριο ολο αυτο και δεν ξερω πωσ και αν θα το ξεπερασουμε.

[POP]

spinelli,ποσο δικιο εχεις!Οταν εκανα ψυχοθεραπεια η γιατρος μου μου ελεγε οταν "αρρωσταινα"...μαλιστα...ποιο ς θελεις να σου δωσει σημασια και κανεις την αρρωστη?

[ΡΑΝΗ]

Διαβαζοντας ολα αυτα που εχετε γραψει,νομιζω οτι καποια απ αυτα τα χω γραψει εγω!Σας καταλαβαινω ΑΠΟΛΥΤΑ!Κι εγω εχω μεγαλο θεμα με τον φοβο αρρωστιας & θανατου!Εχω κανει & εγω ψυχαναλυση που με βοηθησε πολυ αλλα δεν σκοτωσαν τους φοβους,δυστυχως!Φυσικα & δεν περιμενα θαυματα,ισα ισα ηταν μια ωραια εμπειρια για μενα & ανακουφιστικη.Δεν πηρα ποτε φαρμακα(μονο για αρρυθμιες),το παλευω μονη μου!Για να μην σας κουραζω,πιστευω(το ιδιο μου ειπε & η ψυχολογος)οτι ολα αυτα ξεκινουν απο κατι δυνατο,οπως οι δικοι μου οι φοβοι ξεκινησαν μετα το θανατο του πατερα μου απο καρδια.....απο κει & περα αρχισαν οι αρρυθμιες,οι ΠΟΛΛΕΣ επισκεψεις σε γιατρους,εξετασεις(ΛΕΦΤΑΑ!! ),φοβος!!!!Παιδια,ολα αυτα μας βασανιζουν την ζωη.....ας μας βοηθησει Ο Θεος να το παλεψουμε γιατι μονο εμεις ξερουμε ποσο δυσκολο ειναι,κανεις αλλος(που δεν το χει ζησει!)

[down_under]

27 ετών εγώ, υποφέρω από το ίδιο πράγμα... το παραμικρό ερέθισμα, μου φέρνει αρνητικές σκέψεις, έχω την αίσθηση ότι κάτι έχω. Πολλές φορές αυτό καταλήγει σε κρίση πανικού. Κάποιες φορές το αφήνω και περνάει μόνο του, άλλες πάω στο νοσοκομείο. Δεν μου έχουν βρει ποτέ τίποτα. Πολλές περιόδους έχω ακόμα και δέκατα, μέχρι 37.3, ακόμα και αυτό εκεί το απιδίδουν. Τώρα τελευταία άρχισα να έχω κι άλλα προβλήματα, όπως να με πιάνει δυσφοριά όταν πάω για καφέ, ποτό κλπ. Και είπα ότι δεν πάει άλλο... πήγα σε ψυχίατρο. Το αποτέλεσμα είναι ότι από σήμερα θα αρχίσω να παίρνω Frisium και Effexor.

[ΒΙΒΙΑΝ]

Καλημέρα σε όλους! down_under λυπάμαι πολύ που μπήκες σε αυτό το φαύλο κύκλο στην ηλικία των 27. Εμένα μου χτύπησε την πόρτα στα 40 περίπου.Μέχρι τώρα δεν μπορώ με ακρίβεια να καταλάβω τι φταίει.Οι διάφοροι θάνατοι γνωστών και μη που με έκαναν να σκεφτώ ότι η ζωή είναι ένα πέρασμα, και πρέπει να την ζήσουμε καλά, ή μήπως ότι έχω κληρονομικότητα (στην ηλικία των σαράντα κι άλλα άτομα από την οικογένεια το έπαθαν).Το θέμα είναι οτι νιώθω την ζωή να γλιστραει μέσα απο΄τα χέρια μου και εγώ να φθείρομαι καθημερινά χάνοντας πολύτιμες στιγμές που δεν θα επιστρέψουν.Παιδιά αν και ισως δεν είμαι η κατάλληλη να το πω ζήστε την ζωή σας όσο καλύτερα μπορείται, ο καθένας ας προσπαθήσει να βρεί το αντίδοτο ,κάτι που δεν θα τον βοηθήσει να μη βουλιάξει κι άλλο.Εγώ βρίσκω βοήθεια και παρηγοριά στην θρησκεία . Διαβάζω θαύματα αγίων, προσέυχομαι και πράγματι νιώθω καλύτερα.
Μη σας κουράσω κι άλλο ,εύχομαι να καραφέρουμε όλοι να βγούμε απο΄αυτή την ψυχοφθόρα κατάσταση ....υπομονή και κουράγιο..όλα στο μυαλό μας είναι...καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!!!!

[anika]

Βιβιαν μου ποσο πολυ μοιαζουμε.Εγω ηρεμουσα πολυ οταν διαβαζα βιουσ αγιων και κυριωσ για τον Πατερα Παισιο και οταν πηγαινα σε μοναστηρια ενιωθα ασφαλεια οτι εκει ο καλοσ Θεουλησ δεν θα με αφηνε να παθω κατι.Αυτο που εχω καταλαβει μεχρι τωρα ειναι οτι η ζωη ειναι τοσο πολυτιμη αλλα και συντομη για να την αφηνουμε να περναει απο μπροστα μασ χωρισ να τη ζουμε.Αλλοι ανθρωποι εχουν καποια ανιατη αρρωστια και ομωςς ειναι δυνατοι και συνεχιζουν να πολεμανε με πιστη και να ζουνε και εμεισ ενω μας εχουν βεβαιωσει οτι δεν εχουμε κατι σοβαρο ειμαστε με το εν αποδι στον ταφο.Ειναι πολυ δυσκολο να φυγουν αυτες οι σκεψεισ ακατορθωτο θα ελεγα ομως τουλαχιστον ας αγαπησουμε τον εαυτο μας με τις φοβιες του με τους πανικους του και με ολα τα συναφη.Ας αποδεχτουμς οτι εχουμε ενα μικρο προβληματακι και θα φυγει με το να μην του δινουμε την σημασια που περιμανει.Το σημαντικο για μενα ειναι να μην νιωθω μονη και να εχω υποστηριξη στον αγωνα που δινω με το μυαλο μου καθημερινα.

[ΡΑΝΗ]

Εχεις δικιο anika!Υπαρχουν ανθρωποι που εχουν σοβαρες αρρωστιες & το παλευουν με δυναμη & μπραβο τους!Αλλα & αυτα που ζουμε εμεις εχουν το δικο τους βασανο.....ας λεμε δοξα Τον Θεο γι αυτα που μας εχει χαρισει & ας μας δινει δυναμη να παλευουμε!