ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΥΠΕΡΦΑΓΙΚΩΝ

[NITA]

Καινούργια στο forum και πήρα την απόφαση να γράψω μετά από σκέψη και για να ακούσω συμβουλές από τους έχοντες μεγαλύτερη εμπειρία!
Η δική μου ιστορία περιληπτικά είναι η εξής:
Είμαι 30 χρονών με φυσιολογικό βάρος (1.65 ύψος 53-55 κιλά) το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής μου (εκτός μιας περιόδου 4 ετών κατά την οποία πήρα 12 κιλά που έχασα και μόνη μου όταν το πήρα απόφαση. Πέρισυ τον Φεβρουάριο έκοψα το τσιγάρο και αρχισα να παίρνω βάρος (3-4 κιλά) χωρίς να αλλάξω ουσιαστικά τις διατροφικές μου συνήθειες. Έπαθα πανικό!Άρχισα να γυμνάζομαι 4 φορές την εβδομάδα πολύ έντονα και να προσέχω σε υπερβολικό βαθμό τις θερμίδες που προσλαμβάνω. Τελικά μετά από πολυ έντονη προσπάθεια καταφερα τον Ιούλιο να φτάσω τα 50 κιλά-πολύ αδύνατη για τους περισσότερους-και να πάθω ψύχωση με το φαγητό, σε συνδυασμό με την εμφάνιση των πρώτων αραιών υπερφαγικών επεισοδίων.
Από την αρχή του χρόνου η κατάσταση έχει ξεφύγει. Τα υπερφαγικά μου έχουν φτάσει τα 3-4 την εβδομάδα!! και μέσα σε ένα μήνα πήρα 6 κιλά, τρώγοντας απίστευτες ποσότητες φαγητού-γλυκών κυρίως -και υποφέροντας από στομαχόπονους καθώς εμετό αρνούμαι να κάνω.
Έχω πάρει απόφαση ότι η υπερφαγία θα υπάρχει στη ζωή μου, καθ'ότι λιχούδα. Αυτό που θέλω να ρωτήσω όμως είναι ποια είναι η συχνότητα των δικών σας επεισοδίων και πως τα μειώσατε γιατί πλέον έχω φτάσει σε σημείο να αρρωσταίνω το ίδιο μου το κορμί και να σιχαίνομαι τον εαυτό μου!

[aiglh!]

καλησπέρα!:blush: τα ιδια κυβικα και υψος έχουμε!!:P με βαση την εμπειρια μου και το ποσο εχω ασχοληθει μ τα υπερφαγηκα καθως και εγω υποφερω απο αυτα εδω και 5 χρονια με σημαντικη μειωση τον τελευταιο χρονο, εχω να πω οτι συσχετίζονται αμεσα με την ψυχολογία μας. τρωμε για να σταματησουμε να υποφέρουμε ή τρωμε γιατι εχουμε στερηθει πολυ ( μετα απο σκληρη διαιτα )
μου τυχαινει πολλές φορες να μην τρωω κατι που θελω οταν το θελω, μετα το σκεφτομαι συνεχεια και καταλήγω να το φαω σε πενταπλάσια ποσοτητα επειτα απο 2-3 μερες και φυσικα μετα να ακολουθησει υπερφαγηκο..
εσυ κανεις διαιτα?στερησε?γιατι αν στερησε καλυτερα να σταματησεις να στερησες και να τρως οτι θες με μετρο και 5 γευματα την ημερα και ενα υπερφαγηκο την εβδομαδα δεν λεει κατι και να κανεις αρκει να ανηκει στα φυσιολογικα πλαισια....
τωρα αμα δεν στερησε, θα πρεπει να ασχοληθεις λιγο με την ψυχολογια σου, γιατι νιωθεις ετσι και δρας ετσι.....
εγω ακομη τρωω οταν βαριεμαι...:sniffle:

[NITA]

Αυτό που παρατήρησα είναι ότι πλέον το φαγητό μου έχει γίνει εμμονή. Άσχετα με το αν θα κάνω υπερφαγικό ή όχι από την στιγμή που ξυπνάω σκεφτομαι το τι θα φάω και πως θα περιορίσω την ορεξή μου κάτι που πλέον είναι πολύ κουραστικό και το θεωρώ πολύ φυσιολογικό να καταλήγω σε υπέρμετρη καταναλωση φαγητού αφού μόνο αυτό σκέφτομαι!
Πάντα με θεωρούσα συγκρατημένη και μάλιστα απορούσα με το πως γίνεται κάποιος να πέρνει βάρος και να μην σταματάει το φαγητό και τωρα δεν μπορώ να συγκρατηθώ εγώ!
Δοκίμασα ακόμα και να γράφω τι τρώω αλλά δεν με βοηθάει πουθενά, ακόμα και στον άντρα μου τα έδειξα και το μόνο που έκανε είναι να γελάσει και να μου πεί "επιτέλους καιρός ήταν να αρχίσεις να τρώς".
Θέλω να σταματήσω και φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω.Ήδη χτές και σήμερα έχω καταναλώσει ότι υπάρχει σε τρόφιμο από φουρνους-ζαχαροπλαστεία και σουπερ-μαρκετ και δεν το ευχαριστιέμαι κιολας αφού στο τέλος υποφέρω.

[giorgosdelta]

Καλησπέρα Νίτα, Κάτι παρόμοιο έπαθα κι εγώ όταν έφτασα τα 61 κιλά 1,75 ύψος.
Όλα είχαν ξεκινήσει όταν για 3 μήνες έκανα δίαιτα με 1000 και 1500 θερμίδες υπό των καθημερινών καύσεων, δηλαδή μιλάμε για καθαρές απώλειες λίπους 1 κιλά ανά 5 με 7 μέρες.
Τα υπερφαγικά, κυρίως βραδυνά γλυκά σοκολάτες κράτησαν γύρω στον 1 χρόνο, μέχρις ότου πήρα ένα κανονικό για τα μέτρα μου βάρος 70κιλά. Μάλιστα για 1 χρόνο ξύπναγα 4,5 φορές το βράδυ κι έτρωγα σα κυνηγημένος κάτι γλυκό.
Περιόρισα μέχρι που έκοψα αυτό το κακό, προσέχοντας να μη κάνω τρελές υποθερμιδικές δίαιτες.
Αν φας δηλαδή αυτά που πρέπει να φάς την ώρα που πρέπει και χορτάτη θα είσαι και δεν πρόκειται να πάρεις επιπλέον ούτε μισό γραμμάριο. Δηλαδή φτάνεις στο κανονικό σου βάρος 55 κιλά και τρως ότι σε ευχαριστεί, κυρίως και συχνά γεύματα αρκετές φορές τη μέρα. Τότε θα κόψεις τα υπερφαγικά και θα πάψεις και να σκέφτεσαι το φαγητό όλη μέρα.

[aiglh!]

και εγω δυστυχώς σκεφτομαι συνεχεια το φαγητο!!!!!!!! προσπάθησε να ακολουθεις μια ισορροπημένη διατροφη και οταν σκεφτεσαι το φαγητο κανε οπωσδηποτε κατι άλλο!!!! και μην ακολουθησεις διαιτα και αν σ αρεσουν τα γλυκα οπως εμένα ενταξε τα καθημερινα γιατι αλλιως μετα πεφτεις με τα μουτρα, εξαλλου δεν εχεις και κανενα θεμα βαρους οποτε δεν εχεις προβλημα στα πλαισια μιας ισσοροπημενης διατροφης να τρως γλυκα! καθημερινα κατι γλυκο και θα σου φευγει η λυσσα να φας ποσοτητες!!!!:grin:

[giorgosdelta]

Να πω και το άλλο με τα παλιογλυκαντικά που έπινα εκέινη την περίοδο καφέ μόνο με γλυκαντικά, κάτι που θεωρώ τρελαίνει εντελώς το μυαλό, καθώς, νομίζεις ότι παίρνεις τα απαράιτητα σάκχαρα για να λειτουργήσιες ενώ στην πράξη τρώς λίγο μυρμηγκοκτόνο χωρίς καμιά άλλη αξία.
Έ, το αποτέλεσμα ήταν να παίρνω ολίγον μαζεμένα και σε ημίτρελη κατάσταση τα απαραίτητα αυτά σάκχαρα μακριά από τα φώτα της μέρας και μακριά από καχύποπτα βλέμματα. Πόσο μυρμηγκοκτόνο έχω καταναλώσει, δε λέγεται. Τέρμα πια. Ο πρωϊνός καφές και κάθε άλλο ρόφημα έχει πια, μια τεράστια κι αποτελεσματική κουταλιά μέλι που προσφέρει την απαραίτητη ενέργεια για τις καύσεις μου.

[aiglh!]

πινεις καφε με μελι????ταιριαζει????
εγω ευτυχως λατρευω τον σκετο ελληνικο καφε και δεν με καιει το θεμα της ζαχαρης....;)

[giorgosdelta]

Καλησπέρα Αίγλη. Άρχισα να πίνω μέλι με τον καφέ εδώ και κανά δίμηνο, μέχρι τότε τον έπινα με μαύρη(πάντοτε) ζάχαρη.
Είναι όλα θέμα συνήθειας. Μου αρέσει πολύ και μάλιστα ανάλογα με τον τύπο μελιού έχει και διαφορετική γεύση.
Έξω όταν βγάινω πίνω πάντα εσπρέσσο σκέτο, τίποτα άλλο δε με ευχαριστεί. Σπίτι θέλω να γλυκαίνομαι. Το πρωί πάντα πίνω έναν καφέ με μελί και ένα κακάο με μέλι αρκετές φορές.
Έχω ξαναγράψει και πιστεύω ότι το μέλι είναι φάρμακο και κακώς το ζεσταίνω με τον καφέ λκαθώς χάνει αρκετά από τα θρεπτικά συστατικά του. Έ, είναι αντικανονικό αλλά θα το αντέξω.

[aiglh!]

ειναι πολυ καλο το μελι, αλλα εγω εχω την ταση να τρωω πολυ μέλι!!!!!!!βεβαια η αληθεια ειναι οτι οι υγιεινες τροφες δεν παχαινουν!!!!!και ποσοτητα να φας, αμα τρως μονο υγιεινα δεν παχαινεις!!!!!!!το λεω εκ πειρας....
παντως εγω το μελι το προτιμω σκετο ή σε ψωμι!!πεθαινω!!:P

[NITA]

Μετά από δύο ημερες αυτοσυγκράτησης και ξεφουσκώματος ακολούθησε σαββατοκύριακο τρελής γιορτής φαγητού. Δεν σταμάτησα καθόλου, αφού δεν θυμάμαι πως είναι το αίσθημα της πείνας! Το χειρότερο από όλα είναι ότι ήρθα στο γραφείο σήμερα με την απόφαση να είμαι πολύ συγκρατημενη ,δυστυχώς ήδη ξεκίνησα το φαγητό και φοβάμαι ότι πάλι δεν θα καταφέρω να μείνω σε λογικά πλαίσια! Πλέον απαιτούνται τεράστιες ποσότητες φαγητού από μέρους μου για να σκάσω και να σταματήσω και τον τελευταίο ένάμιση μήνα έχω επεισόδια 3-4 φορές την εβδομάδα με αποτελεσμα τα κιλά να φτάσαν τα 7(τρελός αριθμός, πάλι καλά που γυμνάζομαι αλλιώς δεν ξέρω και εγώ που θα είχα φτάσει)!. Ηθελα να ρωτήσω όσους κατάφεραν να το ελέγχουν, πόσο γρήγορα χάνεται το βάρος που μπήκε σε μικρό χρονικό διάστημα από υπερφαγία και κατά πόσο είναι φούσκωμα στο μεγαλύτερο βαθμό του και αν ξυπνάτε μέσα στη νύχτα ιδρωμένοι κάθε φορά που έχετε κρίση υπερφαγίας?Το παρατηρησα τον τελευταίο καιρό και με τρομάζει, ξυπνάω μούσκεμα στον ύπνο μου,πόσο μπορεί να καταστρέφω το σώμα μου!!!!!

[sweetOctober]

Νιτα δεν βρίσκομαι στα κιλά σας, συμφωνώ με την φίλη Αιγλη όμως. Κάπως έτσι θα σου έγραφα κιγω.

Να προσθέσω κάτι, μπορεί να νομίζεις ότι γυρισμό δεν έχεις αλλά πίστεψε με μπορείς. Οπως κάνεις κάθε μέρα υπερφαγικό έτσι σταματάς να κάνεις κάθε μέρα, και όλο και μειώνεις τον αριθμό τους.

Μη παραδίνεσαι, ας σκέφτεσαι συνέχεια το φαί. Κι γω σκέφτομαι συνέχεια το τσιγάρο αλλά δεν καπνίζω. Φαί όμως τρώω, και πάλι το σκέφτομαι.
Σίγουρα η στέρηση οδηγεί στην σκέψη του..................πολυπόθητου,
όμως αν το δείς λίγο πιο καθαρά, ούτε το τσιγάρο ούτε τα υπερφαγικά είναι κάτι που θέλει κάποιος που τα έχει κόψει.
Ετσι δεν ειναι?

Επίσης η υπερβολική γυμναστική δεν βοηθά πάντα. Γίνεται μανία. Σκέψου κάτι, αν σταματήσεις το γυμναστήριο (που δε στο εύχομαι αλλά το είχα πάθει κι έμαθα, και λέω να στο πω), τί θα απογίνεις?
Ενα σωμα που καιει απιστευτα, ξαφνικα βρισκεται σε κατασταση ηρεμιας, πιο ηρεμο και από την καρέκλα..............................
το στομάχι ομως εξακολουθει να ειναι ξεχειλωμένο, το μυαλό γεμάτο άσχημες σκέψεις για το φαγητό,
η ψυχή νιώθει αδύναμη να αντισταθεί σε όλο αυτό το.............υπερφαγικό συμβαν.
Κι αν είναι 1 Οκ........για σκέψου να είναι συνεχόμενα υπερφαγικά με καθιστική ζωή, επιβεβλημένη για χ λόγους (πχ κάποιος τραυματισμός ή κάποιο άλλο γεγονός- μακρυά από όλους μας).

Να θες να σύρεις το κορμί σου στο γυμναστήριο και να αρωωσταίνεις που δεν μπορείς.
Αυτός είναι ο δύσκολος δρόμος.....................

Να σου πω και τον εύκολο, όπως κάνει υπερφαγικά έτσι αποφασίζεις να τα εξαλείψεις, σταδιακά.
Αφήνεις στην ακρη τις τελειομανίες, λες ένα λιγότερο κάθε φορά.
Κάνεις καλή ενδοσκόπηση όσο πιο συχνά μπορείς , να βρείς τις αιτίες, τις αφορμές, τους λόγους.
Οταν κάνεις υπερφαγικό δεν το συνεχίζεις. Ναι το αποδέχεσαι, ναι το έκανες. Εγινε δεν αλλάζει. Ούτε με άπειρη γυμναστική ούτε με μια ζωή στο τρέξιμο.

Και αφού το αποδεχτείς πας ένα βήμα παραπέρα, λες τώρα τελος. Δεν τρωω άλλο.
Ξημερώνει μια καινούργια ημέρα, βλέπεις τα πράγματα αλλιως, και το βράδυ πάλι υπερφαγικό, το αποδέχεσαι, συνεχίζεις, λες τώρα τέλος. Δεν τρώω άλλο.
Δεν στεναχωριέμαι εξτρά, αρκετή στεναχώρια έχω (και για αυτό ξεσπάω στο φαί).

Ξαφνικά θα ξημερώσει μια ημέρα που θα κοιτάξεις πίσω και θα ψάχνεις να θυμηθείς πότε έκανες υπερφαγικό, και θα χαμογελάσεις.
Οσο περνα ο καιρός τόσο θα καλυτερευουν τα πράγματα, κάθε αρχή και δύσκολη.

Χωρίς ψυχαναγκαστική γυμναστική ή μέτρημα θερμίδων, ναι και τα δυο ειναι εργαλεία φοβερά, αρκεί να χρησιμοποιούνται σε λογικά πλαίσια κι όχι ψυχαναγκαστικά.

Ελπίζω να σε βοήθησα να δείς και μια άλλη πλευρά, την δική μου πλευρά.
Μη νομίζεις, κι γω το παλεύω, δεν είναι κάτι που παύει έτσι απλά. Καλή επιτυχία, περιμένω νέα σου.

[sweetOctober]

Originally posted by NITA
Μετά από δύο ημερες αυτοσυγκράτησης και ξεφουσκώματος ακολούθησε σαββατοκύριακο τρελής γιορτής φαγητού. Δεν σταμάτησα καθόλου, αφού δεν θυμάμαι πως είναι το αίσθημα της πείνας! Το χειρότερο από όλα είναι ότι ήρθα στο γραφείο σήμερα με την απόφαση να είμαι πολύ συγκρατημενη ,δυστυχώς ήδη ξεκίνησα το φαγητό και φοβάμαι ότι πάλι δεν θα καταφέρω να μείνω σε λογικά πλαίσια! Πλέον απαιτούνται τεράστιες ποσότητες φαγητού από μέρους μου για να σκάσω και να σταματήσω και τον τελευταίο ένάμιση μήνα έχω επεισόδια 3-4 φορές την εβδομάδα με αποτελεσμα τα κιλά να φτάσαν τα 7(τρελός αριθμός, πάλι καλά που γυμνάζομαι αλλιώς δεν ξέρω και εγώ που θα είχα φτάσει)!. Ηθελα να ρωτήσω όσους κατάφεραν να το ελέγχουν, πόσο γρήγορα χάνεται το βάρος που μπήκε σε μικρό χρονικό διάστημα από υπερφαγία και κατά πόσο είναι φούσκωμα στο μεγαλύτερο βαθμό του και αν ξυπνάτε μέσα στη νύχτα ιδρωμένοι κάθε φορά που έχετε κρίση υπερφαγίας?Το παρατηρησα τον τελευταίο καιρό και με τρομάζει, ξυπνάω μούσκεμα στον ύπνο μου,πόσο μπορεί να καταστρέφω το σώμα μου!!!!!

Οχι δεν έιναι φούσκωμα, όταν τρως τεραστιες ποσοτητες φαγητου εναποτίθεται σαν λιπος, χρησιμοποιει ο οργανισμος αυτα που χρειαζεται και τα αλλα τα αποθηκεύει με τη μορφή λίπους.
Οταν θα προσπαθήσεις λοιπόν να χάσεις όσα έφαγες χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη στέρηση γιατί έχεις αυξήση το λίπος σου, άσχετα με τα κιλά σου.
Ναι αν φας μια φορά εκτός ορίων είναι φούσκωμα, για αυτό όλες οι δίαιτες βάζουν μια ελεύθερη μέρα (σχετικά) την εβδομάδα.
Αν το κάνεις συνεχόμενα δεν είναι μόνο υγρά. Το βασικό για ένα υγιές σώμα είναι να ελαττώσεις τα υπερφαγικά, κι ας μείνει ίδιο το βάρος σου. Κανένα νόημα δεν έχει να χάνεις και να παίρνεις, παίρνεις εύκολα, χάνεις κάθε φορά όλο και πιο δύσκολα.

[need2loose]

Συμφωνώ με τη sweetOctober δυστυχώς το βάρος δεν θα φύγει γρήγορα επειδή μπήκε και γρήγορα. Μακάρι να ήταν έτσι θα είχα σωθεί. Ξέρω ακριβώς τι περνάς. Τα έχω περάσει και εγώ. Μην πανικοβάλλεσαι, ο πανικός αυτή τη στιγμή είναι ο χειρότερος εχθρός σου. Ηρέμησε και χαλάρωσε. Ο οργανισμός σου αντιδρά έτσι επειδή τον ζόρισες και δεν τον άκουγες όταν πεινούσε.

Έχω διαβάσει ένα απίστευτο άρθρο για ένα πείραμα που έγινε προς το τέλος του Β' παγκόσμιου πόλεμου. Στόχος του πειράματος ήταν να βρουν ποια είναι η καλύτερη διατροφή ώστε να ανακάμψει κάποιος μετά από μια μεγάλη περίοδο υποσιτισμού.Επιστήμονες πήραν υγιείς άνδρες που προσφέρθηκαν εθελοντικά, προκειμένου να μην πάνε στο πόλεμο και τους ζήτησαν επί ένα διάστημα να καταναλώνουν ότι τρώνε συνήθως. Όλοι έτρωγαν φυσιολογικά και είχαν σταθερό βάρος. Έπειτα τους υπέβαλλαν για ένα διάστημα σε διατροφή μειωμένων θερμίδων, όχι κάτι υπερβολικό. Μετά το τέλος αυτής της περιόδου τους επέτρεψαν να φάνε και πάλι ότι επιθυμούσαν. Το αποτέλεσμα; Έβαλαν όλοι το βάρος που είχαν χάσει αλλά και επιπλέον. Οι συνήθειες του άλλαξαν, άρχισαν συνέχεια να σκέφτονται το φαγητό, πότε θα έρθει η ώρα που θα φάνε, τι θα φάνε κ.τ.λ. Κάποιοι άλλαξαν δουλειά και έγιναν σεφ, τόσο μεγάλο πλέον ήταν το πάθος για το φαγητό. Είχαν σταματήσει να σκέφτονται το σεξ και όλο τους το είναι περιστρέφονταν γύρω από το φαϊ. Κάποιοι μάλιστα δήλωσαν ότι ήταν προτιμότερο να είχαν πάει στον πόλεμο. Το άρθρο αυτό είναι εδώ για όποιον ενδιαφέρεται.

http://www.zoeharcombe.com/2009/12/t...on-experiment/

Νομίζω ο πιο τέλειος δρόμος για να αρχίσεις να εξαρτάσαι από το φαϊ είναι η δίαιτα.
Καθησύχασε τον εαυτό σου. Πέστου ότι πάντα θα τον ταϊζεις όταν πεινάει πραγματικά. Είμαι σίγουρη ότι σου έστελνε πολλά απελπισμένα μηνύματα αλλά εσύ τον αγνοούσες . Φρίκαρες τον οργανισμό σου, δώστου χρόνο να συνέρθει. Βρες τις θερμίδες για συντήρηση και κάνε συντήρηση, μη προσπαθήσεις να χάσεις αμέσως αυτά που έβαλες, πολύ πιθανό να βάλεις και άλλα. Χαλάρωσε και άρχισε να τρως τροφές πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά, μπορεί να έχεις ελλείψεις. Μια άλλη πρόταση είναι αν θέλεις οπωσδήποτε να κάνεις δίαιτα να επιλέξεις μια που να σου επιτρέπει πολλές πρωτεΐνες και λίπη ώστε να νιώθεις συνέχεια χορτάτη και να μην ορμάς σε ότι βρεις μπροστά σου.
Ελπίζω να βρεις τη λύση και να πάνε όλα καλά!

[ton76]

Originally posted by sweetOctober
Νιτα δεν βρίσκομαι στα κιλά σας, συμφωνώ με την φίλη Αιγλη όμως. Κάπως έτσι θα σου έγραφα κιγω.

Να προσθέσω κάτι, μπορεί να νομίζεις ότι γυρισμό δεν έχεις αλλά πίστεψε με μπορείς. Οπως κάνεις κάθε μέρα υπερφαγικό έτσι σταματάς να κάνεις κάθε μέρα, και όλο και μειώνεις τον αριθμό τους.

Μη παραδίνεσαι, ας σκέφτεσαι συνέχεια το φαί. Κι γω σκέφτομαι συνέχεια το τσιγάρο αλλά δεν καπνίζω. Φαί όμως τρώω, και πάλι το σκέφτομαι.
Σίγουρα η στέρηση οδηγεί στην σκέψη του..................πολυπόθητου,
όμως αν το δείς λίγο πιο καθαρά, ούτε το τσιγάρο ούτε τα υπερφαγικά είναι κάτι που θέλει κάποιος που τα έχει κόψει.
Ετσι δεν ειναι?

Επίσης η υπερβολική γυμναστική δεν βοηθά πάντα. Γίνεται μανία. Σκέψου κάτι, αν σταματήσεις το γυμναστήριο (που δε στο εύχομαι αλλά το είχα πάθει κι έμαθα, και λέω να στο πω), τί θα απογίνεις?
Ενα σωμα που καιει απιστευτα, ξαφνικα βρισκεται σε κατασταση ηρεμιας, πιο ηρεμο και από την καρέκλα..............................
το στομάχι ομως εξακολουθει να ειναι ξεχειλωμένο, το μυαλό γεμάτο άσχημες σκέψεις για το φαγητό,
η ψυχή νιώθει αδύναμη να αντισταθεί σε όλο αυτό το.............υπερφαγικό συμβαν.
Κι αν είναι 1 Οκ........για σκέψου να είναι συνεχόμενα υπερφαγικά με καθιστική ζωή, επιβεβλημένη για χ λόγους (πχ κάποιος τραυματισμός ή κάποιο άλλο γεγονός- μακρυά από όλους μας).

Να θες να σύρεις το κορμί σου στο γυμναστήριο και να αρωωσταίνεις που δεν μπορείς.
Αυτός είναι ο δύσκολος δρόμος.....................

Να σου πω και τον εύκολο, όπως κάνει υπερφαγικά έτσι αποφασίζεις να τα εξαλείψεις, σταδιακά.
Αφήνεις στην ακρη τις τελειομανίες, λες ένα λιγότερο κάθε φορά.
Κάνεις καλή ενδοσκόπηση όσο πιο συχνά μπορείς , να βρείς τις αιτίες, τις αφορμές, τους λόγους.
Οταν κάνεις υπερφαγικό δεν το συνεχίζεις. Ναι το αποδέχεσαι, ναι το έκανες. Εγινε δεν αλλάζει. Ούτε με άπειρη γυμναστική ούτε με μια ζωή στο τρέξιμο.

Και αφού το αποδεχτείς πας ένα βήμα παραπέρα, λες τώρα τελος. Δεν τρωω άλλο.
Ξημερώνει μια καινούργια ημέρα, βλέπεις τα πράγματα αλλιως, και το βράδυ πάλι υπερφαγικό, το αποδέχεσαι, συνεχίζεις, λες τώρα τέλος. Δεν τρώω άλλο.
Δεν στεναχωριέμαι εξτρά, αρκετή στεναχώρια έχω (και για αυτό ξεσπάω στο φαί).

Ξαφνικά θα ξημερώσει μια ημέρα που θα κοιτάξεις πίσω και θα ψάχνεις να θυμηθείς πότε έκανες υπερφαγικό, και θα χαμογελάσεις.
Οσο περνα ο καιρός τόσο θα καλυτερευουν τα πράγματα, κάθε αρχή και δύσκολη.

Χωρίς ψυχαναγκαστική γυμναστική ή μέτρημα θερμίδων, ναι και τα δυο ειναι εργαλεία φοβερά, αρκεί να χρησιμοποιούνται σε λογικά πλαίσια κι όχι ψυχαναγκαστικά.

Ελπίζω να σε βοήθησα να δείς και μια άλλη πλευρά, την δική μου πλευρά.
Μη νομίζεις, κι γω το παλεύω, δεν είναι κάτι που παύει έτσι απλά. Καλή επιτυχία, περιμένω νέα σου.

τι να πω τωρα !!! δεν εχω διαβασει πιο σωστο και πιο καλογραμμενο κειμενο . εμενα προσωπικα με βοηθαει πολυ . :thumbup::thumbup:

[NITA]

sweetOctober σε ευχαριστώ πάρα πολύ!! Νομιζω ότι μου έδωσες όλο το νόημα της κατάστασης μέσα σε μια φράση:όπως ακριβώς κάνω υπερφαγικά έτσι ακριβως θα σταματήσω να κάνω!Τόσο καιρό πανικοβάλλομαι και νομίζω ότι με κυριεύει κάτι εκτός του εαυτού μου, αντί να κάτσω να σκεφτώ ότι όλα είναι στο μυαλό μου. Χτες το πρωί τελικά έγινε το επεισόδιο αλλά από το μεσημέρι και μέχρι σήμερα είμαι πολύ ήρεμη και πλήρως συνειδητοποιημένη, ελπίζω να συνεχίσει αυτή η κατάσταση ηρεμίας και το έυχομαι σε όλους όσους το περνάν και για πολύ μεγαλύτερο διάστημα από εμένα!