Μόλις χώρισα.

[Deleted-member-19102015]

Εγώ έχω να σχολιάσω τα εξής 2 πράγματα
1.Kαταρχήν μπράβο σου που του έδωσες μια ευκαιρία.Λίγες είστε αυτές που δίνετε ευκαιρίες σε τέτοια άτομα,έστω και αν δε σου βγήκε
2.Απο την χαμηλή αυτοπεποίθηση και απωθημένα μέχρι την υπέρμετρη αισιοδοξία ότι αυτά που δεν κάνει κάποιος στο διάστημα της ηλικίας του 16-24 μπορεί να τα κάνει απο τα 26 και μετά επειδή βρέθηκε ένας άνθρωπος που τον εκτίμησε πραγματικά και του έδωσε μια ευκαιρία να ξεκινήσει μια νέα καλύτερη ζωή και αυτός το καταστρέφει, μια ηλιθιότητα δρόμος.Το σημαντικό για έναν άνθρωπο ειναι να μπορεί να συμβαδίζει με την ηλικία του.

[λιλιουμ]

1. τι κερδιζεις οταν δινεις ευκαριες σε ατομα με προβληματα και απωθημενα ξερεις? Το βραβειο της ανοιχτης παλαμης!

2. και εγω ετσι νομιζω, αλλα αυτος θελει να το μαθει αυτο the hard way. Ετσι ειναι ο ανθρωπος γενικοτερα τι να λεμε.. Θελει να φαει τα μουτρακια του, να μπλεξει με κοριτσακια που θα του ξαναβγαλουν τα κομπλεξ του και οταν εχει αρκετα ραμματα η γουνα του ας καταλαβει τι εχει τελικα σημασια στη ζωη. Ολοι απο κει περναμε για να βαλουμε μυαλο..

[Soulight]

λίλιουμ είσαι άδικη....
ξέχασες και το άλλο πλην του βραβείου ανοιχτής παλάμης μετά χρυσού αυγού!

το οτι, ενω εσυ απλά αγάπησες τον άλλο για τους χ,ψ λόγους
εκείνος ρούφηξε ο,τι ήταν να ρουφήξει προκειμένου να ταϊσει την "πείνα" που συνήθως έχουν οι άνθρωποι με απωθημένα
και όταν ψιλοχορτάσει δίνει μια στην καρδάρα με το γάλα και μαζεύουμε πτώματα....
και να χόρταινε....χαλάλι θα 'ταν! αλλά έλα μου που δεν χορταίνουν!

είναι ενα θέμα...

[αλεξανδρος_77]

βασικα δε φταινε τα αποθημενα φταιει το οτι οι ανθρωποι σπανια ξερουν πως να τα διαχειριζονται οσο περιεργο κ αν φαινετε δεν υπαρχει πιο ισχυρη κινητηρια δυναμη απο την οργη απλα οταν καπιος ειναι απαιδευτος πνευματικα κ δε ξερει πως να καθοδηγει τον εαυτο του ξεσπαει σε λαθος στιγμες κ ανθρωπους κ πολυ απλα τα κανει ολα χαλια.

αν παρατηρισεις πχ καλυτερα θα δεις πολους ανθρωπους να ειναι συνεσθηματικοι με αντικειμενα κ ψυχροι με ανθρωπους αξιοπεριεργο αλλα το εχω δει πολες φορες.

[kerasi]

μπαρμπουνι πως εισαι τωρα που περασανε καποιες μερες? πως πας?

[mparmpouni]

Πέρασε κάποιος καιρός από τότε που ποσταρα το θέμα. Δεν εχω ξαναμπεί γιατί έγινε ένα μπέρδεμα. και είχα χάσει τον κωδικό. Anyway, κατάλαβα ότι τον είχα αποθηκεύσει στον browser του κινητού οπότε μπαίνω από κει .
Δεν μπορώ να πω ότι είμαι πολύ καλύτερα . Είμαι πλέον εκεί που σπουδαζω προσπαθώ να κάνω πράματα να ξεχνιεμαι αλλά καλά δε με λες. Κοιμάμαι χάλια ώρες ξυπναω αργά , τις τελευταίες μέρες δεν εχω βγει και πολύ , ίσα που εχω δει λίγο μερικά άτομα . Σίγουρα δεν είναι ακόμη η γαματη κατάσταση που φανταζόμουν ότι θα είναι αν χωριζα. Εννοείται ότι μου λείπει. Αλλά όταν το καλοσκευτομαι καταλαβαίνω ότι δεν μου λείπει αυτός τοσο. Μου λείπει η φάση. Να χεις κάποιον που σε αγαπάει , σε στηρίζει , σε ακούει , σε χει αγκαλιά το βράδυ ... και ώρες ώρες ακόμη νιώθω και τυψεις. Συχνά μου μπαίνουν σκέψεις του στυλ "δεν θα ξαναβρώ κάποιον, δεν αξίζω , όλοι με χουν γραμμενη" κλπ. Πραγματικά ΞΈΡΩ ότι δεν στέκουν αυτα Απλώς δεν στέκουν! Αλλά είναι σκέψεις που δεν μπορώ να τις ελενξω. Χθες το βράδυ, μετά από μήνες που είχε να συμβεί, έπαθα μια μίνι κρίση πανικου με ταχυκαρδία και τέτοιες σκεψεις.
Απλώς πιστεύω πλέον ότι το θέμα ξεφεύγει της φάσης του "απλώς χωρισα". Βασικα νομίζω ότι γίνεται αυτό που περίμενα από πριν , τώρα που χώρισα βγαίνουν στην επιφανεια όλα τα ζητήματα που καλυπτα με αυτή τη σχέση ... δεν πρόκειται όμως να με αφήσω για πολύ σε αυτή τη φάση . Από αύριο κιόλας θα πιεστω να αρχίσω να στρωνω.