Άγχος ή φοβία;

[sotiris27]

Καλημέρα σε όλη την παρέα και καλώς σας βρήκα.

Θα κάνω μια σύντομη αναδρομή στο πρόβλημα που με ταλανίζει εδώ και περίπου τρία χρόνια με κάποιες εξάρσεις και υφέσεις.

Μια ζωή ήμουν άνθρωπος πολύ υπεύθυνος που ήθελα να φέρνω πάντα εις πέρας τις υποχρεώσεις που μου τυχαίναν στον δρόμο μου και είχα πάντα αυτό που λένε το δημιουργικό άγχος, που πάντα με κινητοποιούσε και με βοηθούσε να τα καταφέρω σε όλα τα μέτωπα από σχολείο, θητεία στο στρατό, σχέσεις με φίλους και γυναίκες, δουλειά κ.τ.λ.

Όλα αυτά μέχρι ένα ωραίο απόγευμα το φθινόπωρο του 2014 όπου είχα ραντεβού με την οδοντίατρο και ενώ είχα ξαναπάει για αξιολόγηση και ήξερα την διαδικασία, με έπιασε ένα τρομερό άγχος με τρέμουλο κ.τ.λ. Τελικά κατάφερα ανταπεξήλθα σε αυτό ενώ η γιατρός το κατάλαβε και προσπάθησε να με ηρεμήσει όσο μπορούσε βέβαια κατάφερα μόνο δύο ραντεβού από τα πολλά που έπρεπε να γίνουν...

Μετά από αυτό λες και άνοιξε ο ασκός του αιόλου και για μήνες μέχρι το επόμενο καλοκαίρι αγχωνόμουν για το παραμικρό μέχρι και για να πάω για καφέ με τον 10 χρόνια κολλητό μου..Από τότε μέχρι τώρα προσάρμοσα την ζωή μου με κάποιες αποφευκτικές συμπεριφορές που μου κόστισαν και στην επαγγελματική αλλά και στην προσωπική ζωή μου..Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες διότι θα έπρεπε να γράφω με τις ώρες και σίγουρα θα ήταν κουραστικό να τα διαβάζατε όλα αυτά..

Στις αρχές του έτους που διανύουμε η κατάσταση έφτιαξε πάρα πολύ.Πρωτίστως έκανα μια γνωριμία με μια κοπέλα που με αγαπάει και την αγαπάω και γώ, ενώ έφτιαξε μαζί με την ψυχολογία και την αυτοπεποίθησή μου και η δουλειά μου προς το καλύτερο με λιγότερο άγχος και μεγαλύτερη αισθοδοξία για το μέλλον.

Τώρα γιατί έβαλα το θέμα..Το πρόβλημά μου δεν έφυγε τελείως και ενώ όσοι με ξέρουν λένε ότι είμαι ευχάριστος και κοινωνικός τύπος με χιούμορ κτλ εγώ παραλύω στην προοπτική κοινωνικής συνάθροισης με καινούριο κόσμο που δεν ξέρω, που θα αξιολογηθώ από κοντά κτλ.Ενώ δεν έχω πρόβλημα να γνωρίζω κόσμο στον "δρόμο" δηλαδή μπορώ να πιάσω κουβέντα στο δρόμο με μια κοπέλα π.χ. να φλερτάρω ή να ρωτήσω πληροφορίες ή ακόμα και να πάρω ωτοστόπ τουρίστες(συνέβη προχθές).Ενώ το να πάω π.χ. σε έναν αρραβώνα ή έναν γάμο παραλύω και μόνο στην ιδέα..και κάτι τέτοιο θα συμβεί τώρα για αυτό πυροδοτήθηκε ξανά όλο το θέμα μου.

Διαβάζω εδώ μέσα άλλες περιπτώσεις και πραγματικά ντρέπομαι που το αναφέρω αυτό ώς σοβαρό πρόβλημα αλλά δεν το ξέρει κανένας άλλος το κρύβω επιμελώς και κάπου ήθελα να τα πω..

Άααν κάποιος διάβασε μέχρι τώρα και θέλει να πει κάτι καλοδεχούμενο.

Εύχομαι σε όλον τον κόσμο εδώ υγεία ψυχική και σωματική, αγάπη και γαλήνη...

[jock77]

Καλησπέρα Σωτήρη..
το ίδιο νιώθεις και όταν θέλεις να πάς σε ένα πάρτυ, σε μια συναυλία, στο σινεμά, στην εκκλησία, σε μια κηδεία, σε 'ενα αγώνα ποδοσφαίρου, στην παραλία κτλ κτλ?

[elis]

Μεγάλε μήπως φοβάσαι ευθύνες υποχρεώσεις κλπ απέναντι στο κορίτσι ;

[sotiris27]

jock στην ερώτησή σου η απάντηση είναι ναι, αλλά πιο μετριασμένα διότι π.χ. στον αγώνα ή στη συναυλία δεν θα χρειαστεί ιδιαίτερο αλισβερίσι με καινούριους ανθρώπους..Πας μόνος ή με παρέα και συνήθως αν το θες έτσι μένεις κιόλας..

elis καμία σχέση, ίσα ίσα καταλαβαινόμαστε και προς το παρόν κανένας δεν πιέζει τον άλλον για τίποτα, εξάλλου είναι αρκετά νωρίς ακόμα για οποιαδήποτε μεγάλη ευθύνη..

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας..

[jock77]

Καλημέρα!
Κοίτα Σωτήρη μου.. στην ερωτηση σου βασικα αν είναι άγχος η φοβία όλο αυτό.. αυτά τα δύο πάνε μαζί.Το άγχος φέρνει φοβίες και οι φοβίες φέρνουν άγχος. Το σίγουρο είναι οτι όλα αυτά είναι μέσα στο μυαλό μας και οτι οι λόγοι που οδηγούν σε τέτοιες αγχώδης διαταραχές ή/και διαταραχές πανικού πάνε πίσω στο παρελθόν μας.. αυτο το "κατι καπου καποτε".
Εγώ θα σου δώσω την συμβουλή να επισκευθείς ένα ψυχολόγο να κάνεις μερικέςσυνεδρίες γνωστικής ψυχοθεραπείας που είναι η καταλληλότερη για αυτές τις διαταραχές για να μην το αφήσεις να σε καταβάλει και να σου ελέγχει εκείνο την ζωή.
Όλοι ξέρουμε οτι όλο αυτό είναι μέσα στο μυαλό μας αλλά το πώς θα βγει στον κάθε ένα απο εμάς απο το μυαλό μας και να μας αφήσει ήσυχους επιτέλους ,έχει διαφορετικό τρόπο. Μια καλή κουβέντα θα σου φέρει ανακούφιση και θα σου λύσει κάποιες απορίες αλλά δεν θα σου λύσει το πρόβλημα και αν το πρόβλημα συνεχίσει να συσσορεύεται μπορεί να σε δυσκολέψει ακόμη περισσότερο. Αν το πιάσεις νωρίς έχεις πιο πολλές πιθανότητες να το αντιμετοπίσεις πιο εύκολα και να το σταματήσεις απο το να γίνει μεγαλύτερο το πρόβλημα και πιο χρόνιο. Όπως λές το πρόβλημά σου σε σχέση με προβλήματα άλλων είναι απιροελάχιστο.. αλλά δεν πάυει για σένα να είναι πρόβλημα και να σου δυσκολεύει την ζωή. Ξέρεις την ουσία τι σου συμβαίνει, έχεις τις απαντήσεις γιατί εσύ ξέρεις τί αισθάνεσαι και πότε το αισθάνεσαι.. (το άγχος είναι ο εχθρός των έξυπνων, σκεπτόμενων,δραστήριων, τελειομανών ανθρώπων άλλωστε) αλλά αυτό το "άδικο" να νιώθεις έτσι σε τόσο απλά πράγματα και να σε φρενάρει.. θα σε τρώει αν δεν το πιάσεις απο την ρίζα του και το λύσεις.
Μερικές συνεδρίες λοιπόν είναι η άποψή μου πως θα σε βοηθήσουν πάρα πολύ να το καταλάβεις καλύτερα και να το αντιμετοπίσεις και να το διαχειριστείς καλύτερα.
Εγώ μπορεί πχ να σου πώ οτι μην του δίνεις σημασία και πήγενε σε αυτές τις κοινωνικές συγκεντρώσεις και αντιμετόπισε το φόβο σου αλλά οτι και να σου λεωεγω δεν θα σε βοηθήσει ουσιαστικά.
Θα κλείσω με το να σε βάλω σε μια διαφορετική σκέψη.. Θυμάσαι σαν παιδί αν πχ εκεί που είσαι βόλτα με τους γονείς σου σε μια πλατεία έχανες τους γονείς σου και έμενες μόνος? θυμάσαι πώς μπορεί να ένιωθες τότε? δεν διαφέρει πολύ απο αυτό που νιώθεις τώρα.. Όμως με τον καιρό έμαθες να πηγαίνεις στην πλατεία μόνος χωρίς τους γονείς σου και μάλιστα έφτασες στο σημείο να θέλεις να πηγαίνεις μόνος στην πλατεία και να μην θέλεις με τίποτα μαζί σου τους γονείς σου..
Είναι πολύ περίεργα τα ψυχολογικά ...