αρνηση για συνεχιση θεραπειας-ακαταλληλη οικογενειακη συμβιωση-λαθος μακροχρονια θεραπεια και αντιμετωπιση

[iberis]

babis1 αντιλαμβάνομαι ότι βρίσκεσαι κάτω από μεγάλη ψυχολογική πίεση αφού η κατάσταση που αντιμετωπίζεις είναι πραγματικά δύσκολη....

Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό αλλά θα πρέπει να απεμπλακείς συναισθηματικά και να αντιμετωπίσεις με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα το πρόβλημα προκειμένου να γίνεις αποτελεσματικός. Ο πατέρας σου δεν φαίνεται ικανός να συμβάλει σε όλο αυτό θετικά και η μητέρα σου έχει μία παθητική στάση σαν να περιμένει ένα θαύμα!

Το ξέρεις κι εσύ ότι η συστηματική λήψη φαρμακευτικής αγωγής (φυσικά μιλάμε για την κατάλληλη από έναν καλό γιατρό) είναι απαραίτητη όπως κι ένα σταθερό περιβάλλον που θα προσφέρει ουσιαστική βοήθεια στον αδερφό σου . Εσείς δεν θα πρέπει να του αφήνετε περιθώρια να σκεφτεί ότι δεν θα πάρει την αγωγή του...εξηγώντας του ότι δεν είναι κακό κάποιος να παίρνει φάρμακα όταν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα...με πολλή κουβέντα, πολλή υπομονή.. προσπαθώντας να του γίνει βίωμα ότι μόνο έτσι θα αισθάνεται κι ο ίδιος ασφαλής και ότι θα έχει πλήρη επίγνωση των πράξεών του...δείχνοντας ότι του συμπαραστέκεστε σε κάθε δύσκολη στιγμή.
Αν δεν μπορούν να το κάνουν οι γονείς σου, μπορείς να το κάνεις εσύ.

Θα σου πρότεινα να δεις αυτό το link http://www.athenssiblings.com/
Πρόκειται για Δίκτυο επικοινωνίας και ενημέρωσης για αδέρφια ατόμων που αντιμετωπίζουν ψυχικό πρόβλημα υγείας. Επιδίωξε να πας σε μία συνάντησή τους ή να επικοινωνήσεις μαζί τους...θα σου κάνει καλό να συνομιλήσεις με άτομα που περνάνε ίδιες ή παρόμοιες καταστάσεις με σένα, θα νιώσεις καλύτερα και θα ενημερωθείς για το πως μπορείς να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα του αδερφού σου με σωστότερο τρόπο.
Λέει χαρακτηριστικά : \"Τα αδέλφια(σσ. ατόμων με ψυχικό πρόβλημα υγείας) έχουν πολλά θέματα να λύσουν όσον αφορά τους ίδιους. Το πόσο και μέχρι που θα βοηθήσουν τον αγαπημένο τους, το να μπορέσουν να ζήσουν την ζωή τους, το να μπορέσουν να παρουσιάσουν με τρόπο κατανοητό και μη συναισθηματικά φορτισμένο το οικογενειακό θέμα που τους απασχολεί. Πάνω απ\' όλα πρέπει να είναι σε θέση να ζουν μια θετική ζωή και να μην πέφτει πάνω τους βάρος που δεν είναι σε θέση να σηκώσουν. Όταν αυτό επιτευχθεί ή όταν η ωριμότητά τους το επιτρέπει έχουν ευθύνη να αναζητήσουν δίκτυα ενημέρωσης, λύσεις, και καλές πρακτικές, για τους αγαπημένους τους. Μην ξεχνάμε ότι τα αδέρφια θα περάσουν μαζί τους τον περισσότερο χρόνο συνολικά, δεδομένου ότι κάποια στιγμή οι γονείς λόγω ηλικίας δεν θα είναι ο μοναδικός στυλοβάτης. \"

Σου εύχομαι καλή δύναμη!

[babis1]

το θεμα ειναι οτι εστειλα τον πατερα μου κατω γιατι τσακωνονταν με την μανα μου, θεωροντας οτι ο αδελφος μου θα ηρεμηση. Εγω δεν μπορω να ξερω αν μεσα στο σπιτι τους παιρνει τα φαρμακα του γιατι ζει με την μανα μου, η οποια ναι μεν ειναι μαζι του αλλα δεν μπορει να τον ελεγξει, μαλιστα τωρα τελευταια με την αφορμη της κοπελας που γνωρισε εκει μεσα εχει γινη πολυ επιθετικος με την μανα μου γιατι θεωρει οτι του στεκετε εμποδιο στο να δημιουργηση οικογενεια. Οι γιατροι μου ειπαν οτι αποκλειετε να φυγη αυτη η κοπελα απο εκει, αρα τωρα το μονο που μπορω να κανω ειναι να τον στειλω να δει τους γιατρους με την προφαση να μιλησουν για την κοπελα και με αυτη την ευκαιρια να τον δουν, γιατι ειναι και επιθετικος και επιμονος και δεν ειναι απο τα παιδια που ακομα και με τα χερια θα τον κανης καλα, ειναι 1,90 και 103 κιλα και εχει κανει και γυμναστικες, βεβαια και εγω καπου εκει ειμαι αλλα δεν παυω να εχω και αναστολες σε ορισμενα πραγματα δεδομενου οτι αν χαση τον ελεγχο δεν εχω εκπαιδευτη για τετοια κατασταση, η μανα μου παντως εχει φοβηθη πολυ γιατι την απειλη και δεν ξερω πως να της προσφερω βοηθεια.

[λίτσα]

καλή σου μέρα..
δεν ξέρω τι ακριβώς να σου πω μπορώ όμως να καταλάβω πως διαβαίνεις ένα πολύ δύσβατο μονοπάτι.
προσπάθησε καταρχήν να ηρεμήσεις την μητέρα σου,ο φόβος και ο πανικός δεν βγάζει πουθενά.δώσε της να καταλάβει κάποια πράγματα έτσι ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του αδερφού σου.
όσο για τον αδερφό σου αν δεν καταλάβει από μόνος του πως η φαρμακευτική αγωγή του είναι απαραίτητη είναι λίγο δύσκολο να το καταφέρεις.χρειάζεται πολύ μαεστρία.καλό θα ήταν να του δώσεις να καταλάβει πως τα φάρμακα δεν είναι κάτι άσχημο να τα παίρνει κανείς και πως θα τον βοηθήσουν να αισθάνεται πιο όμορφα.
η ταπεινή μου γνώμη...
μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω περισσότερο..
εύχομαι ο Θεός να σου δώσει δύναμη και υπομονή γιατί τα χρειάζεσαι..
να είσαι καλά τώρα και για πάντα..

[babis1]

παιδια το εχω φιλοσοφηση το θεμα, πληρης βοηθεια και ψυχολογικη και οικονομικη δεν μπορω να τους δωσω, εγω και η γυναικα μου ξερουμε ποτε να ακουμε αυτα τα εσωτερικα καμπανακια που χτυπανε σε ολους αλλα δυστυχως πολλοι δεν ξερουν να τα ακουν. Επειδη και εγω και η γυναικα μου εχουμε ζηση πολυ ποιο ευχαριστες στιγμες, εχουμε ζηση αποδοχη απο πολυ κοσμο στην ζωη μας και στις καριερες μας σαν καλλιτεχνες, μετεπειτα σαν ελευθεροι επαγγελματιες, αν χρειαστει και κρινουμε απαραιτητο 2 part time δουλιτσες που υπαρχουν αυτον τον καιρο αφθονες μας εξοικονομουν ενα ενοικιο, τα μαζευουμε και φευγουμε γιατι ειναι κριμα να λιωσουμε και ψυχολογικα και οικονομικα, εμεις οταν ηρθαμε εδω πριν 5 χρονια δεν ειχαμε καταλαβη οτι θα μας χρησιμοποιουσαν σαν σανιδα σωτηριας για την επιλυση ολων αυτων των προβληματων, που στην ουσια αν ειχαν λιγο φιλοτιμο θα τα ελυναν μονοι τους, μπηκαμε, εγω δηλαδη ουσιατικα μεσα στο προβλημα για να μην εχω μετα ενα σαρακι να με τρωει οτι δεν βοηθησα. Δυστυχως σε μια κοινωνια και υποτιθετε σε ενα κρατος οργανωμενο στην ουσια δεν δουλευει τιποτα, κανενας πολιτης οσο μαγκας και αν ειναι δεν μπορει σε τετοιου ειδους ζητηματα να τα λυση μονος του. Ολοι οι επισημοι εμπλεκομενοι ξερουν ακριβως τι γινετε και δυστυχως μεταθετουν το προβλημα στο οικογενιακο περιβαλον, στην αμερικη που εζησα 2 χρονια απο την στιγμη που εκδηλωθη κατι τετοιο δεν υπηρχε περιπτωση να μην ειναι κοινωνικος λειτουργος καθε εβδομαδα στο σπιτι........εγω με αφορμη αυτο το προσωπικο μου περιστατικο ειδα οτι υπαρχουν παρα πολλα παρομοια και τα οποια μεσα στον ενα μηνα που τα παρακολουθησα αυξανονταν ραγδαια και μαλιστα επιρρεαζοντας μικρες ηλικιες, αν θελουν μετα να εχουν μια κοινωνια ψυχικα ασθενων χωρις καμμια βοηθεια, με γεια τους με χαρα τους, επειδη εγω ομως νοιωθω οτι πρεπει να προσφερω κατι ακομα με δουλεια και χωρις φαμφαρες αλλα πολυ ταπεινα, θα απεχω απο ολο αυτο το χαος, ακομα και μετα την προσωπικη μου περιπετεια.

[epsy]

καλημέρα...

Διαβάζοντας αυτές τις 2 σελίδες , θα ήθελα να κάνω κάποια προσωπικά σχόλια.
Αρχικά, είναι πολύ ευγενικό και σε τιμά ιδιαίτερα ότι προσπάθησες να βοηθήσεις ,αλλα και οτι συγκράτησες (ισως με δυσκολία κάποιες μέρες) τα ηνία της δικής σου οικογένειας!!
Από εκεί και πέρα ,αυτό που μαθαίνουμε κι εμεις στη σχολή είναι οτι εάν ο αλλος δεν αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της καταστάσεως ,μα και δεν απομακρύνεται από τις αιτίες του προβλήματος (οι οποιες εν προκειμένω είναι οι γονείς και ενδεχομένως η αδυναμία του αδερφού σου) τότε όσο και να προσπαθήσεις το πρόβλημα μια θα βελτιώνεται μια θα χειροτερεύει.

Προσωπικά, απ όσα εχω μάθει πολλές κλινικές υπο-λειτουργουν ( αλλα εσυ το βίωσες αυ΄το,οποτε τι σου λεω...) . Όσο για τα φάρμακα..Πραγματικά, ΟΧΙ, δεν χρειάζονται σε κάθε περίπτωση!! Σε περιπτώσεις που εχουν να κάνουν με νευρολογικά σαφώς και χρειάζονται. Αλλα στον αδερφό σου δεν αναγνωρίζω κάτι νευρολογικό. ΑΚόμη και η κατάθλιψη μπορεί να αντιμετωπιστεί με θεραπεία (συμπεριφορική κυρίως).
Οπότε το λάθος υπήρξε από την αρχή..Εφ\'όσον ξεκινάς με φάρμακα ..και τα συνεχίζεις για χρόνια...συνηθίζει ο οργανισμός και πλέον λειτουργεί με φάρμακα.
Όσον αφορά την κοπέλα.. είναι η δικιά του σανίδα σωτηρίας.. Ίσως οχι ο πραγματικός του έρωτας. Απλά μοζί της πρέπει να εχει περάσει στιγμές τόσο καλές που δνε πέρασε με την οικογένεια του. -τους γονείς του εν προκειμένω-

Συμβουλή μου , εφ\'όσον εχεις ώρα να ασχοληθείς .είναι να ασχοληθείς αρχικά με τους γονείς σου.. ΄Διαφορετικά να ασχοληθείς με τον αδερφό σου ΜΟΝΟ (!!!!) εφόσον απομακρυνθεί από ΄τους γονείς σου.
Όμως ,να αφιερώνεις χρόνο και στην δική σου οικογένεια!

υ.γ. Οι ψυχιατροι και οι ψυχολόγοι ΔΕΝ ταιριάζουν σε όλους . Ο καθένας πρέπει να βρίσκει αυτόν που του εμπνέει εμπιστοσύνη (μακαρι να γινόταν ευκολότερα αυτό). ΕΠίσης, τα φάρμακα πολλές φορές δίνονται αβέρτα, αλλα και άλλες φορές διαφορετικά θα διαγνώσει ενας ψυχίατρος την κατάσταση και διαφορετικά αλλος. Μπορεί να δώσει την ιδια αγωγή ,μπορεί και όχι. Αν ποτε πάει ο αδερφός σου σε ψυχίατρο ,αν θες πες του οτι δεν επιθυμείς να του δώσει βαριά φάρμακα.. ή κατι τέτοιο.

Συγγνώμη για το σεντόνι. Καλή τυχη και καλή δυναμη!