Αγαπάτε τους γονείς σας;

[Vox]

Υπάρχει πατέρας. Έχω χωρίσει, αλλά είναι ένας από τους ανθρώπους που με περιμένουν στο εξωτερικό. Έχουμε καλές σχέσεις κι εκεί η ζωή είναι απείρως καλύτερη από εδώ

ΟΚ, αυτό τα αλλάζει όλα. Καλή τύχη σού εύχομαι!

[Άλις]

Και όμως Vox, έχει καταφέρει τόσο πολύ να περάσει μέσα μου την έννοια της "υποχρέωσης", ότι θα είμαι ένα μηδενικό αν δεν σταθώ δίπλα στην οικογένειά μου (οικογένεια εννοεί το σπίτι που έχει δημιουργήσει αυτή και βασικά τον εαυτό της και όχι τα παιδιά μου), που ακόμα και με όλα αυτά που κάνει, δυσκολεύομαι να την εγκαταλείψω. Χρόνια τώρα με κακοποιεί συναισθηματικά. Αν δεν έχεις γνωρίσει τέτοιο άνθρωπο, που να ζει μόνο για τον εαυτό του, ίσως να μην μπορείς να καταλάβεις τι εννοώ

[teatree]

ΔΕΝ μπορουν να κανουν ανακληση της δωρεας! Τι χαζα ειναι αυτα?

Οταν ειπα στον ψυχολογο αυτο με τους ψυχολογικους εκβιασμους (με τα ακινητα,τα λεφτα κτλ)μου ειπε οτι τα ακουει καθε μερα απο τους θεραπευόμενούς του, οπότε καταλαβαινεις ποσο συχνο ειναι το φαινομενο!

Μην ασχολεισαι , κανε ο,τι νομιζεις με το σπιτι και την ζωη σου, σπαταλας αδικα ενεργεια,κι εγω ξεκινησα εδω και καποιους μηνες να κοιταω τον εαυτο μου και ειμαι καλυτερα. Μην τους ανακοινωνεις τιποτα και μην ξεκινας συζητήσεις μαζι τους! παντα θα εχουν αντεπιχειρήματα και θα ξεκινουν καινουργιες προστριβες!

[teatree]

Και να έβρισκες καλύτερη δουλειά πάλι δεν θα ήταν ευχαριστημένοι, αν τους έλεγες δε ότι για να ζήσεις καλύτερα θα έπρεπε να φύγεις από τη χώρα θα αντιμετώπιζες συνθήκες αρχαίας τραγωδίας. Θέλουν να είσαι εξαρτημένη από αυτούς, για να μπορούν να σε ελέγχουν. Και στα γράφω εγώ που έγινα μάνα κι ακόμα τα ίδια αντιμετωπίζω

το ξερω,οταν εφυγα εξωτερικο για erasmus και για μεταπτυχιακο εκανε σαν υστερικη η μανα μου... οταν ειχα αγορι και πηγαινε για σοβαρα η σχεση επισης τσιριζε , φοβοταν μην φτιαξω την ζωη μου και μεινει μονη της . Τα ιδια εκανε και στην αδερφη μου, μεχρι που την εκανε μαλθακη και μοχθηρη σαν τον εαυτο της!

τωρα με την αρρωστια του μπαμπα μου θυματοποιηθηκε και γυρναει δεξια αριστερα και κλαιγεται να την λυπηθουν ολοι.οχι οτι την νοιαζει ,απλα θελει να τραβαει την προσοχη!

Εγω εχω σταματησει να τους ανακοινωνω τις αποφασεις μου εδω και χρονια. κανε κι εσυ το ιδιο και γείωσέ τους!

[Άλις]

ΔΕΝ μπορουν να κανουν ανακληση της δωρεας! Τι χαζα ειναι αυτα?

Οταν ειπα στον ψυχολογο αυτο με τους ψυχολογικους εκβιασμους (με τα ακινητα,τα λεφτα κτλ)μου ειπε οτι τα ακουει καθε μερα απο τους θεραπευόμενούς του, οπότε καταλαβαινεις ποσο συχνο ειναι το φαινομενο!

Είναι ντροπή, εγώ θα ντρεπόμουν να εκβιάζω έτσι τα παιδιά μου. Τι άνθρωποι είναι αυτοί, δεν έχουν τίποτα μέσα τους;

teatree, δε γνωρίζω πόσα πτυχία έχεις, φαίνεται άλλωστε ότι είσαι μορφωμένος άνθρωπος, να ξέρεις όμως ότι από τον τρόπο που μιλάς και τα πράγματα που λες, εγώ θα ήμουν περήφανη να ήσουν κόρη μου. Μη μασάς, προσπαθούν να σου σπάσουν το ηθικό...

[Vox]

Και όμως Vox, έχει καταφέρει τόσο πολύ να περάσει μέσα μου την έννοια της "υποχρέωσης", ότι θα είμαι ένα μηδενικό αν δεν σταθώ δίπλα στην οικογένειά μου (οικογένεια εννοεί το σπίτι που έχει δημιουργήσει αυτή και βασικά τον εαυτό της και όχι τα παιδιά μου), που ακόμα και με όλα αυτά που κάνει, δυσκολεύομαι να την εγκαταλείψω. Χρόνια τώρα με κακοποιεί συναισθηματικά. Αν δεν έχεις γνωρίσει τέτοιο άνθρωπο, που να ζει μόνο για τον εαυτό του, ίσως να μην μπορείς να καταλάβεις τι εννοώ

Είναι αλήθεια ότι δε γνωρίζω παρόμοια περίπτωση μητέρας και δεν μπορώ να δω καθαρά τι είναι αυτό.

Δεν πρέπει όμως να έχεις τύψεις, αν και καταλαβαίνω ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο γιατί είναι η μητέρα σου, για τους εξής λόγους. Πρώτον, έτσι όπως είναι η κατάσταση, η απόφαση που πήρες είναι η σωστή και για σένα και για τα παιδιά σου. Και δεύτερον, θα έρθει η ώρα που η μητέρα σου θα χρειαστεί ιατρική βοήθεια, ίσως και νοσηλεία. Από εκεί που θα είσαι θα μπορείς να βοηθήσεις πολύ περισσότερο απ' ότι αν μείνεις κοντά της. Σ' αυτά μετράει το πόσο χοντρό είναι το πορτοφόλι και όχι το πόσα ξενύχτια θα κάνεις δίπλα της, χωρίς να μπορείς να προσφέρεις ουσιαστικά τίποτα.

Συνοπτικά λοιπόν, το να φύγεις και να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα αυτή τη στιγμή είναι η καλύτερη απόφαση για όλους σας. Κάν' το με χαρά και ελαφρά τη καρδία. :)

[Άλις]

το ξερω,οταν εφυγα εξωτερικο για erasmus και για μεταπτυχιακο εκανε σαν υστερικη η μανα μου... οταν ειχα αγορι και πηγαινε για σοβαρα η σχεση επισης τσιριζε , φοβοταν μην φτιαξω την ζωη μου και μεινει μονη της .

Το ξέρω, έτσι κάνουν. Κι εμένα δεν ήθελε ποτέ κανέναν από τους φίλους μου και στο τέλος με όλους χώριζα. Το ίδιο όμως έκανε και στο γάμο μου. Έδωσε και πήρε για να χωρίσω κι όταν επιτέλους πήρα το διαζύγιο, ε, αυτή θα πρέπει να ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής της, μια και θα είχε 3 ανθρώπους πια να την υπηρετούν (εμένα και τα παιδιά), αντί για έναν.

[Άλις]

τωρα με την αρρωστια του μπαμπα μου θυματοποιηθηκε και γυρναει δεξια αριστερα και κλαιγεται να την λυπηθουν ολοι.οχι οτι την νοιαζει ,απλα θελει να τραβαει την προσοχη!

Παρουσιάζουν προς τα έξω την εικόνα της καλής και αγαθής γυναίκας. Και τη δικιά μου ο κόσμος τη συμπαθεί...

[Άλις]

Δεν πρέπει όμως να έχεις τύψεις, αν και καταλαβαίνω ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο γιατί είναι η μητέρα σου, για τους εξής λόγους. Πρώτον, έτσι όπως είναι η κατάσταση, η απόφαση που πήρες είναι η σωστή και για σένα και για τα παιδιά σου. Και δεύτερον, θα έρθει η ώρα που η μητέρα σου θα χρειαστεί ιατρική βοήθεια, ίσως και νοσηλεία. Από εκεί που θα είσαι θα μπορείς να βοηθήσεις πολύ περισσότερο απ' ότι αν μείνεις κοντά της. Σ' αυτά μετράει το πόσο χοντρό είναι το πορτοφόλι και όχι το πόσα ξενύχτια θα κάνεις δίπλα της, χωρίς να μπορείς να προσφέρεις ουσιαστικά τίποτα.

Σ΄ευχαριστώ για τη δύναμη που μου δίνεις. Εκείνη βέβαια δεν την ενδιαφέρει η ουσία, αν δηλ. θα μπορώ να τη βοηθήσω οικονομικά, αλλά να με έχει δίπλα στο νεκροκρέβατο και να με βασανίζει μέχρι την τελευταία στιγμή, για το πόσο ανάξια υπήρξα. Έτσι κι αλλιώς αυτό μου λέει πάντα: "δε σε έχω ανάγκη, έχω τη σύνταξή μου" και δεν της αρέσει να της υπενθυμίζω ότι η σύνταξή της κάποια στιγμή με τα μνημόνια θα φτάσει 500 ευρώ.

[Vox]

Εκείνη βέβαια δεν την ενδιαφέρει η ουσία, αν δηλ. θα μπορώ να τη βοηθήσω οικονομικά, αλλά να με έχει δίπλα στο νεκροκρέβατο και να με βασανίζει μέχρι την τελευταία στιγμή, για το πόσο ανάξια υπήρξα.

Ας θέλει, ας νομίζει, ας λέει. Εσύ έχεις μπει στο σωστό δρόμο για σένα την ίδια κατ' αρχήν (που είναι το πρώτο σε σημασία, αλλά και το δεύτερο επίσης αφού έχεις μικρά παιδιά να φροντίσεις) και τελικά και για εκείνη.

Έτσι κι αλλιώς αυτό μου λέει πάντα: "δε σε έχω ανάγκη, έχω τη σύνταξή μου" και δεν της αρέσει να της υπενθυμίζω ότι η σύνταξή της κάποια στιγμή με τα μνημόνια θα φτάσει 500 ευρώ.

Και στα 500 να μη φτάσει, με μια σύνταξη δεν μπορείς να έχεις στην Ελλάδα αξιοπρεπή περίθαλψη, ειδικά αν μιλάμε για επαρχία απ' όπου έχω γνώση από πρώτο χέρι και ακόμα ματώνω (οικονομικά) μ' αυτά τα πράγματα. Επίσης το κόστος σ' αυτά μόνο ανεβαίνει.

Εσύ αυτή τη στιγμή κάνεις το καθήκον σου απέναντι στον εαυτό σου, στα παιδιά σου και σ' εκείνη. Φύγε και μην κοιτάζεις πίσω σου, άσε τα σκυλιά να γαβγίζουν.

[teatree]

ευχαριστω για τα καλα σου λογια!

τελικα αυτη η ανιδιοτελης γονεϊκή αγαπη που μας μαθαινουν απο μικρα ειναι σπανιο φαινομενο! ειχα και μια φιλη που της εκαναν τον βιο αβίωτο οι γονεις της , την προσβαλλαν, την χρησιμοποιουσαν, την υποχρεωσαν να παντρευτει εναν πλουσιο για να μην τους ειναι "βαρος" ...και τελικα ξερεις τι εγινε? η κοπελα αρρωστησε απο επιθετικη μορφη καρκινου και μεσα σε 4 μηνες πεθανε(39 χρονων). και τωρα η μανα της γυρναει δεξια αριστερα και κλαιγεται , ποσο στεναχωριεται , ποσο μονη ειναι κτλ. κι εχω κι αλλη φιλη 40αρα , διαζευγμενη που με την δικαιολογια οτι της προσεχουν το παιδι οσο η τελευταια δουλευει, εισχωρουν συνεχεια στην ζωη της και της λενε οτι τους εχει ντροπιασει με τις επιλογες της. Η κοπελα ειναι ενδοκρινολογος πολυ πετυχημενη στον χωρο και ποιοτικος ανθρωπος.

Ολα αυτα τα παραθετω για να ενισχυσω το επιχειρημα μου:ριξε μαυρη πετρα !

[Άλις]

Ανιδιοτελής αγάπη υπάρχει μόνο από τα παιδιά προς τους γονείς.
Κι εμένα, με το πρόσχημα ότι με βοηθούσαν με τα παιδιά τις ώρες που δούλευα, είχαν την απαίτηση να κάνουν κουμάντο στη ζωή μου: με ποιους βγαίνω, ποιους βλέπω, αν μιλάω με τον πρώην άντρα μου στο τηλέφωνο. Η μάνα μου έκανε σαν τρελή για να μην έχω επικοινωνία μαζί του, ειδικά από τότε που αυτός έφυγε στο εξωτερικό. Με έλεγε θύμα και βλάκα που τον αφήνω να με εκμεταλλεύεται. Και στα παιδιά μιλούσε με τον χειρότερο τρόπο για τον πατέρα τους, τόσο, που τα είχε στρέψει εναντίον του, αλλά και για εμένα που με αποκαλούσε ανεύθυνη κι ότι δεν είμαι ικανή να φροντίσω τον εαυτό μου, αλλά ούτε και εκείνα. ΄
Μια από τις στιγμές της αποκάλυψης, όπου κατάλαβα ότι τα πράγματα έχουν πάρει πολύ λάθος δρόμο κι ότι πρέπει να ξεκόψω άμεσα από δαύτους, ήταν όταν γύρισε το μικρό μου παιδί (8 ετών) και μου είπε (γιατί ήταν άδειο από φαγητό το κεσεδάκι της γάτας): "καλά ούτε φαγητό στη γάτα δεν μπορείς να βάλεις;"

[Άλις]

Άρχισα τότε να υποψιάζομαι ότι τελικός τους στόχος ήταν να μου πάρουν τα παιδιά. Όσο ήμουν υπάκουη και καλή μαζί τους, θα με ανέχονταν, αλλά αν τολμούσα να διεκδικήσω το μέλλον το δικό μου και των παιδιών, φοβάμαι (λέω φοβάμαι γιατί δεν μπορώ να είμαι σίγουρη), ότι θα με έβγαζαν τρελή και θα μου έπαιρναν και τα παιδιά. Τότε πραγματικά σάλταρα και ζήτησα βοήθεια από τον πρώην άντρα μου. Του εξήγησα τι συμβαίνει, του είπα ότι αυτοί έχουν βάλει στο μάτι και τα παιδιά μας και αποφασίσαμε να φύγουμε και να πάμε να τον βρούμε εκεί που είναι τώρα.

[Vox]

Του εξήγησα τι συμβαίνει, του είπα ότι αυτοί έχουν βάλει στο μάτι και τα παιδιά μας και αποφασίσαμε να φύγουμε και να πάμε να τον βρούμε εκεί που είναι τώρα.

Ένας ακόμα λόγος για να αναχωρήσεις, όχι απλά χωρίς την παραμικρή ενοχή, αλλά με μεγάλη ανακούφιση. Κι αν δε σου φτάνουν οι μαύρες πέτρες που θα ρίξεις πίσω σου, να σου δώσω μερικές που μου περίσεψαν. :D

[Άλις]

Σ' ευχαριστώ Vox. Θα με τρέλαιναν στο τέλος, το πιστεύω, είχα αρχίσει να παραλογίζομαι. Τώρα (που έχω τέσσερις μήνες να μιλήσω στη μάνα μου και λέω κάποια τυπικά πράγματα με τον πατριό μου μόνο σε σχέση με τα παιδιά και τίποτα άλλο), έχω αρχίσει να νιώθω καλύτερα. Αλλά απολύτως απελευθερωμένη θα είμαι μόνο όταν φύγω τελείως από τη χώρα.