Σχεδον καθε μερα φερνω στο μυαλο μου το βασανισμο που υπεστην απο πληρωμα του ΕΚΑΒ και την επιδεινωση στη υγεια μου εξ αυτου. Δεν ξερω σε ποιον να το πω και να με πιστεψει. Η καταγγελια στην αδτυνομια δε θα οδηγησει πιυθενα αφου δεν υπαρχουν μαρτυρες. Αν μιλουσα σε εναν ψυχιατρο θα με πιστευε ή θα θεωρουσε οτι υπερβαλλω ή οτι ειμαι μυθομανης; Οι ψυχιατροι καταλαβαινουν ποτε τους λεμε ψεμματα και ποτε αληθεια;
Θα ηταν ψυχοφθορο να αντιμετωπισω καποιον που θα μου λεει οτι αυτα που εχω στο μυαλο μου ως μνημες δεν ειναι πραγματικα. Τελος μην ξεχναμε τη συντεχνιακη αλληλεγγυη που την εχω δει και αλλες φορες στην πραξη - σε βγαζουν τρελο για να καλυψουν το συναδελφο τους!