ολοι στο ιδιο καζανι βραζουμε............!!

[melene]

μπαινω απελπισμενη λοιπον σημερα στο forum εδω να πω το προβλημα μου και συνειδητοποιω διαβαζοντας οτι μαλλον τελικα ειμαι καλα!και μονο που ξερω οτι υπαρχουν ατομα εδω μεσα τα οποια συμπασχουν με κανει και νιωθω ηδη πολυ καλυτερα,ειναι πολυ ωραιο τελικα να μοιραζεσαι.σημερα εκανα την καλυτερη συνεδρια,εδω!

[.lola.]

και δωρεαν !!!και εγω για αυτο γραφτηκα ,φοβαμε οτι αν δεν το εχει ζησει καποιος εστω και αν καθετε να σε ακουει δεν καταλαβενει τιποτα !! εδω διαβαζεις τον εαυτο σου ,βλεπεις εσενα σε καθρεπτη και αν μη τιαλλο περνεις ανασα

[melene]

ξερετε .lola. ποσες φορες εχω ακουσει το \'α κρισεις παανικου?και εγω εχω!ελα μωρε δεν ειναι τιποτα ΟΛΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ\' απο ατομα τα οποια θεωρουν κριση πανικου την ταχυκαρδια????

[Παστελι]

θα ηταν ακομα καλυτερα να μοιραομαστα πιο ευχαρηστα πραγματακια αλλα καλα ειναι και αυτα :P

[.lola.]

μεχρι και η καιμενη η μανα μου που τη βασανιζω τοσα χρονια μου λεει οτι δεν μπορει να τοκαταλαβει που το ζει απο τοσο κοντα .ποσο μαλον οι αλλοι .....δεν τους κατηγορω γιατι δεν ξερουν. και ετσι εχωπαψει πια να λεω οτιδηποτε το περναω σιωπηλα

[Negel]

εγώ έχω βρει τρόπο να τους το περνάω...με παραδείγματα του στυλ ανάλογα τι φοβάται ο καθένας...πχ στην μάνα μου που τρέμει τα σκυλιά,τις λέω πως νιώθεις όταν βλέπεις ένα να έρχεται πάνω σου ή ακόμα αυτό να είναι και αγριεμένο? Πάντως κρίσεις πανικού δεν έχω πλεον,τουλάχιστον όχι συχνά,έχω όμως αυτό που λένε γενικευμένο άγχος,μια μόνιμη ανησυχία

[.lola.]

και μενα αυτο μου εχει μεινει αν εξερεσω μια κριση πριν 1 μηνα ειχα να παθω πανω απο 6μηνο ισως και περισσότερο .αυτη η μονιμη ανησυχία ομως με ενοχλεί .....ειναι σαν να περιμενω οτι θα ξαναγινει ....δεν ξεχιετε το μυαλο μου να φυγει απο εκει

[Negel]

αυτό είναι το ενοχλητικό...αχχχ τεσπα πάω να βάλω καμιά ταινία γιατί πιάστηκα στο pc...μου αρέσει που γράφουν μόνο γυναίκες εδώ,οι άντρες δεν το λένε το πρόβλημά τους εύκολα

[.lola.]

καληνυχτα ελπιζω παντα σε μια καλυτερη μερα για ολους μας !!!!

[apaleftos]

Originally posted by Negel
αυτό είναι το ενοχλητικό...αχχχ τεσπα πάω να βάλω καμιά ταινία γιατί πιάστηκα στο pc...μου αρέσει που γράφουν μόνο γυναίκες εδώ,οι άντρες δεν το λένε το πρόβλημά τους εύκολα

Ενας αντρας πρεπει να εινει δυνατος γιατι γαλουχιθικε σε μια φαλοκρατικη κοινωνια που τουσ αδυναμους τους πεταει στον κεαδα

Ποια γυναικα θσ ηθελε ο συζηγος της να εχει \"προβληματα\" και δη τετοιου ειδους,η γυναικες χρειαζονται ενα στιριγμα να τισ βοηθησει κατα την δειαρκεια της \"αναπαραγωγης\" και να τους παρεχει ασφαλεια οσο θα ειναι εγκυμονουσες και οσο θα μεγαλωνουν το \"μελλον\" τισ ανθρωποτητας

Δυστηχος ο τροποσ σκεψης δεν ειναι τοσο ισχυρος ωστε να νικισει τα ενστικτα και το νομο τις ζουγκλας γιαυτο κατι φορες πιστευω οτι η αδυναμεια μου με κανει ιδος προς εξεφανηση

(προσοπικες αποψεις λιγο σκληρες αλα η ιδια η ζωη ειναι σκληρη ιδικα στους ευαιθητους μη με παρεξιγισεται παρακαλω)

[melene]

και διστιχωσ ουτε η δικη μου μανα με καταλαβαινει οταν τησ ειπα σημερα οτι φοβαμαι να φυγω στο τηλεφωνο απλα μου το εκλεισε........καληνυχτα!

[Παστελι]

απλα οι αντρες ειναι ανεσθητοι και δεν θελουν να κουραζουν το μυαλουδακι τους...

[efi26]

Εμένα όταν αρρώστησα ο τότε φίλος μου μου έθεσε \"προθεσμία\" μηνός για να γίνω καλά
Θεωρούσε δε την αγχώδη κατάθλιψη νόσο πολυτελείας και με απέιλησε ότι αν έπαιρνα φάρμακα θα με χώριζε...

Επίσης μου είπε πως θα ταν καλύτερα να μην είχα γεννηθεί, ή ν αυτοκτονούσα, ή να με πέταγαν στον καιάδα που προαναφέρθηκε...
Ο πατέρας μου επίσης μου είε πως αν ξαναέπαιρνα φαρμακα θα ταν σα να πεθαινα γι αυτόν, και σα να τον σκότωνα...

Όπως βλέπετε, κατανόηση μηδέν από πουθενά

Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που χωρίς να το χουν βιώσει, κατανοούν το πρόβλημα και ειναι σε θέση, αν όχι να σε βοηθήσουν, τουλάχιστο να μη σε επιβαρύνουν

[melene]

efi26 μα πωσ ειναι δυνατον,πωσ αντεξες??εισαι καλα τωρα και αν ναι πωσ το κσεπερασεσ?φαρμακα να φανταστω πηρες τελικα?για ποσο?σε βοηθησαν?

[efi26]

Μελένια, όχι απλά πηρα φάρμακα, αλλά εκεί που παλιά ήμουν μ ένα αντικαταθλιπτικο, τώρα είμαι με κοκτεήλ...
Σε κάθε καυγά, αύξανα και τη δόση είτε των ηρεμηστικών είτε των αντικαταθλιπτικών...
Μέχρι που ο γιατρός μου μου είπε\"όσα φάρμακα και να σου δώσω, αν σε επιβαρύνουν οι έξω, δε θα κάνουν τίποτα\"
Και μπόρεσα και ξύπνησα και άρχισα να κόβω ότι με ενοχλούσε

Ξεκίνησα και ψυχοθεραπεία και σήμερα τολμώ να πω πως είμαι καλύτερα...όχι εντελώς καλά, αλλά καλύτερα