παραξενο συναισθημα...

[Γάτος]

Να μιλήσεις για θέματα που θεωρούνται ταμπού σε δικούς σου ανθρώπους. Να προσπαθήσεις να βάλεις τον εαυτό σου σε καταστάσεις που αποφεύγεις. Αν αποφεύγεις να μιλάς για το σεξ, μίλησε για αυτό π.χ.. Πρόσεξε συνειδητά και σιγά σιγά. Στην αρχή θα κομπλάρεις μετά όμως θα δεις πως η ντροπή ήταν στο μυαλό σου. Αποδεδειγμένα πιάνει αυτό που σου λέω. Τουλάχιστον σε εμένα έπιασε.

Έλα να κάνουμε μια δοκιμή. Πέρα από το πρόβλημα με τις ντροπές σε απασχολεί κάποιο άλλο πρόβλημα βαθύτερο το οποίο ντρέπεσαι να το πεις;; Και μην απαντήσεις όχι το βλέπω στα μάτια σου πονηρούλα πως εκεί μέσα βαθιά βαθιά κάτι υπάρχει και δεν τολμάς να το πεις... Πες το μας αν θες!!!

[Crystelle]

χμ...κοινωνικη φοβια δε θα το λεγα. ειμαι πολυ θετικη οταν με πλησιασει καποιος. παντως γενικα ντρεπομαι αρκετα! να, προχθες με ενοχλουσε και με νευριασε η διπλανη μου στην πολυκατοικια που ζω και με το ζορι της χτυπησα το κουδουνι για να μην κανει φασαρια μες το βραδυ! και παρατηρησα οτι με επιασε τρομερη ταχυπαλμια οταν εκανα αυτη την κινηση, να χτυπησω το κουδουνι κ να εκφρασω το προβλημα που ειχα...

[Γάτος]

Ε λογικό είναι να σε πιάσει ταχυπαλμία. Αν είχες πραγματικά πρόβλημα τότε θα πήγαινες ευδιάθετη για καυγά. Για σκέψου το λίγο η αδρεναλίνη να τρέχει μέσα σου και εσύ να είσαι τρισευτυχισμένη που θα πας να ρίξεις ξύλο!!! Κολλάει;;; Είσαι φυσιολογικότατηηηηη!!! Απλά οι ντροπές σου να φύγουν. Σου το λέω γιατί κι εγώ ήμουν απίστευτα ντροπαλός. Σου δημιουργεί φοβεράαααα προβλήματα στη ζωή σου.

Δεν έχεις κάποιο θέμα που πραγματικά να σε απασχολεί και να ντρέπεσαι να μιλήσεις για αυτό; Ένα πρώτο βήμα είναι να μιλήσεις για αυτό π.χ. στους δικούς σου.

[Crystelle]

χμ... δε μπορω να σκεφτω ενα θεμα-ταμπου για μενα αυτη τη στιγμη. παλια δε μπορουσα να μιλησω για σεξ ομως τωρα το εχω ξεπερασει.

[Γάτος]

Τότε άρχισε να του πηγαίνεις κόντρα. Ξέρεις πως στην σχολή ενώ γνωρίζεις δεν το λες??? Πες ναι τώρα θα το πω ας ρίξεις και λιποθυμία από τον φόβο σου. Θα ρίξεις 1-2-3-13 κάποια στιγμή θα δεις πως ήταν κάτι που ήταν στο μυαλό σου σαν φοβία. Το ξέρω πως είναι πανδύσκολο έτσι; Το ότι στα λόγια έτσι όπως τα λέω φαίνονται ονειρικά δεν σημαίνει και πως είναι. Φυσικά αυτό είναι συμβουλή μου δεν ξέρω αν είναι σωστό να το κάνεις. Θα το έκανα πάντως / δηλαδή αυτό περίπου εφαρμόζω.

[Crystelle]

θα το προσπαθησω... αν και εχω σκεφτει να επισκεφτω ενα ειδικο και δεν ντρεπομαι γι'αυτο φυσικα! αλλα δεν το παιρνω αποφαση... δηλαδη θα παω και θα του πω τι? γεια σας! ηρθα?!

[Γάτος]

χαχαχα Την ίδια σκέψη είχα κι εγώ πριν πάω στον ψυχολόγο. Τι θα του έλεγα; Ξέρει εκείνος τον τρόπο μην ανησυχείς και μετά θα βγουν σαν νεράκι όλα όσα θες να πεις αργά και σταδιακά. Στην αρχή δεν θα πεις τπτ την 2η φορά θα πεις περισσότερα και τσουπ σιγά σιγά θα αρχίσεις να λες όλα όσα αισθάνεσαι!!

[ioannis2]

Έχω κι εγώ βιώσει παρόμοια με σένα και τον Keep -Walking.
Το να μην εκφράζεις το θυμό που έχεις μέσα σου. Μέσα σου να είσαι υφαίστειο, να γίνονται μάχες γι αυτό που σου χουν πει ενώ την ίδια στιγμή έξω να δείχνεις ησυχία και ηρεμία. Ή το άλλο να ξέρεις στο μάθημα , στην δουλειά τη σωστή απάντηση αλλά να μην εκφράζεσαι.
Καποιος που σε ξέρει σχηματίζει εικόνα με αυτό που του δείχνεις απ έξω, όχι με αυτό που νοιώθεις μέσα σου.
Να ακους τους άλλους να πετάνε βλακείες ενώ εσύ που έχεις κάτι πολύ λογικό και σοβαρό να πεις να μπλοκάρεις να το πεις.

Νομίζω είναι θέμα κοινωνικής φοβίας και χαμηλής αυτοεκτίμησης πχ φοβάμαι πως ότι πω κάπου θα κάνω λάθος ή δε θα μιλώ με το ύφος που πρέπει.
Πίστεψε με, εκει που νοιώθεις ότι προσβάλλεσαι το να πεις κάτι , έστω και μια μικρή κουβέντα, κάτι που να δείχνει ότι δεν ανέχεσαι, ο άλλος θα το πάρει στα σοβαρά, θα σε υπολογίσει, θα το ξανασκεφτεί την επόμενη φορά. Από κάποιες μικρές νύξεις, παρατηρήσεις πρέπει να ξεκινήσεις, αλλά μην το αμελείς. Κάθε φορά που σου συμβαίνει κάτι τέτοιο πες κάτι, μην το αφήνεις μέσα σου. Και έτσι θα ξεθαρρέψεις, και θα βλέπεις σταδιακά να αλλάζει η στάση των άλλων απέναντι σου. Καλήτερα να χεις προστριβές παρά να σαι υφίστειο μέσα σου και να χαλά η υγεία σου. Και νοιώθεις και ικανοποίηση στο τέλος. Ξεκίνα σαν αρχή με απλές νύξεις.

Όσον αφορά το να εκφράζεσαι στη σχολή ή στη δουλειά, ξεκίνα με τις συζητήσεις με άλλους συμφοιτητές ή συναδέλφους για επαγγελματικά θέματα κλπ, εκει δηλαδή που υπάρχει περισσότερη οικειότητα και άρα ευκολία. Τόλμα να πάρεις το λόγο μπροστά στο κοινό για να ρωτήσεις κάτι απλό για το οποίο είσαι σίγουρος. Για πιο σύνθετα και αβέβαια πιο μετα, όταν θα ξεθαρρέψεις. Και καλό είναι να χεις δίπλα σου κάποιο που να σου δίνει ένα συναίσθημα ενθάρρινσης.

Βάλε όλα αυτά τα απλά σαν αρχή για να γεμίζεις δυνάμεις.

[RainAndWind]

Χμ,αν κατάλαβα καλά το θέμα σου,η με κάθε τρόπο αποφυγή σύγκρουσης,άρα ο φόβος της σύγκρουσης,σου δημιουργεί δυσφορία και σύγκρουση εσωτερική.Και είναι και λογικό,καθώς έτσι δυσχεραίνεται η διεκδίκηση των δικαιωμάτων σου και αυτό έχει ως επιπρόσθετο κερασάκι στην τούρτα την έλλειψη αυτοσεβασμού.Δηλαδή,όταν δε βρίσκω το θάρρος να κάνω ορατά τα θέλω μου,τότε ο εαυτός μου με τιμωρεί εσωτερικά,με διάφορες κρίσεις,όχι κολακευτικές για το εγώ μου.Πχ μπορεί να σε βαφτίζεις δειλή(το ντροπαλή για μένα είναι ευφημισμός,είναι μία πιο ανώδυνη παρουσίαση,χρήσιμη όμως στο να σε κρατάει πιο απενοχοποιημένη).Λοιπόν,γι� � σκέψου αν κάτι απ'αυτά ισχύει:δε θέλεις τη σύγκρουση γιατί φοβάσαι όταν δεν είσαι σε όλους αγαπητή,οπότε γίνεσαι"ακίνδυνη"υιοθετώντ ας το προσωπείο του πάντα ανεκτικού και χαμογελαστού ατόμου.
Δε ρισκάρεις να εκφράσεις το θυμό σου,γιατί φοβάσαι πως θα χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου.Δεν τολμάς να δείξεις το θυμό σου,γιατί δεν πιστεύεις πως αξίζεις τόσο ώστε να διεκδικήσεις τα δικαιώματά σου από τους άλλους.Κατά βάθος θεωρείς το θυμό"αρνητικό"και"κακό"συνα ίσθημα,άρα ενώ τον αισθάνεσαι δε του δίνεις διέξοδο από φόβο μήπως κι εσύ χαρακτηριστείς "κακή".

Μερικές μου σκέψεις αρχικά.

[Crystelle]

λοιπον, ισχυει αυτο που λεει και η RainandEarth και ο Γιαννης. δηλαδη οτι δε μ'αρεσουν οι συγκρουσεις, ισχυει οσο δεν παει! στην ουσια δε θελω να φαινομαι κακια, γιατι ετσι "υποτιθεται" κανεις εθχρους. ομως καταλαβαινω πως πρεπει να αρχισω να υπερασπιζομαι τον εαυτο μου και να αποβαλλω την παθητικη σταση που κραταω μεχρι τωρα! θελω να ειμαι πιο δυναμικη και να διεκδικω αυτο που μου ανηκει! την προηγουμενη βδομαδα ειχα ενα περιστατικο σ'ενα μαθημα κ δε διστασα να "τα χωσω" στον καθηγητη! δεν τσακωθηκα βεβαια, αλλα υψωσα τον τονο οσο επρεπε! δηλαδη ουτε μιλουσα ηρεμα αλλα ουτε τσακωθηκα! του ειπα αυτα που επρεπε να πω ωστε να το πιασει το υπονοουμενο. γενικα με ενοχλει αφανταστα η αδικια και η κοροιδια! οποτε εκανα ενα βημα νομιζω.
Σιγουρα χρειαζεται εμψυχωση ομως απ το περιβαλλον μου! και φανταστειτε οτι οι γνωστοι και η οικογενεια μου με θεωρουν πιο δυναμικη. και αυτο με κανει να θελω να τους επιβεβαιωσω κατα καποιο τροπο.

[Sofia]

Crystelle,

αν μια ζωη εισαι πιο απαθης, δλδ πιο ησυχη, ήρεμη ή αποφευγεις να εκφρασεις τον θυμο σου, ειναι επομενο σε ενα απλο περιστατικο οπως αυτο με την γειτονισα να "φορτωνεις" πιο ευκολα απο οσο θα αναλογουσε σε ενα τετοιο γεγονος. Γιατι δεν ειναι μονο αυτο το περιστατικο μπροστα σου. Εχουν μαζευτει μεσα σου πιθανοτατα πολλα τετοια μικρα περιστατικα, μεσω των οποιων μαζεψες πολυ θυμο. Λιγο απο δω, λιγο απο κει....ηρθες κ βαρυνες. Κ μαλλον τωρα νιωθεις πιο βαρυ το φορτιο του ανεκφραστου.

Αν σιγα σιγα αρχιζεις κ εφραζεις αυτο που νιωθεις, θα αρχιζεις να ελαφρωνεις απο το βαρος αυτο. Οχι οτι ειναι ευκολο, αλλα σιγα σιγα σιγουρα μπορεις να το κανεις.Ηδη λες πώς εκανες το πρωτο βημα. Μπορει να ερθει κ μια πιο εντονη συγκρουση, μπορει κ να ξανασωπασεις. Μην το βαλεις κατω ομως, συνεχισε την προσπαθεια κ δεν θα χασεις! Ειναι σημαντικο να εισαι σε επαφη κ να συνειδητοποιεις τι κανεις καθε φορα.

Τελος ηθελα να σου πω, πώς ολες αυτες οι αλλαγες στη συμπεριφορα μας, μπορουν να εχουν αυθεντικοτητα, βαρος κ σημασια εφοσον πηγαζουν απο εσωτερικες μας αναγκες. Οταν γινονται για να εξυπηρετησουν επιθυμιες τριτων (ειτε γονεις, ειτε συντροφους, φιλους κλπ), χανουν τοσο τη δυναμικη τους κ χανουμε κ εμεις τον εαυτο μας κανονικα.

[tonia1804]

και εγω το παθαινω,δεν μπορω να το αποβαλλω

[*Ghost*]

Crystelle, μηπως στη οικογενεια σου δεν "επιτρεπονταν" η αρνητικη κριτικη προς τους γονεις σου ή το να εκφρασεις τα συναισθηματα σου?? Και δεν ειναι απαραιτητο να σε τιμωρουσαν.. Η μανα μου ας πουμε στεναχωριοταν και εκλαιγε αμα ελεγες κατι και στην ουσια γεμιζες ενοχες και τυψεις και στο τελος δεν ελεγα τιποτα... Επισης, φιλους, γνωστους και συγγενεις δεν επιτρεποταν να τους φερεις σε δυσκολη θεση, και ακομα και αν σε αδικουσαν, αυτοι ειχαν δικιο!
Ο μονος τροπος να "ξεφυγεις" απο αυτο το τριπακι ειναι να κανεις την αρχη... Δηλαδη σιγα σιγα να αρχισεις να εκφραζεσαι και να αποδεχεσαι το δικαιωμα σου να λες την γνωμη σου. Δεν θα γινει αποτομα η μεταβαση, και ουτε χρειαζεται! Σιγα σιγα θα χτισεις τον καινουριο χαρακτηρα σου!

[lizbet]

crystelle.. γεια σου!
εχεις προσεξει διαφορες αντιμετωπισης απο ατομα που ειναι φιλοι σου οικογενεια σου με ατομα που δεν γνωριζεις?στο ρωταω αυτο γιατι περα απ το γεγονος οτι με το να μην εκτονονεσαι μαζευεις μαζευεις και τελικα σκας εσυ για χαζομαρες αλλων.. και χαλνιεσαι τζαμπα..
με την συμπεριφορα αυτη (του να σαι μαζεμενη) παιζει μελλοντικα να χεις και θεματα σεβασμου.. μια φιλη μου ηταν στην ιδια κατασταση με σενα και αντιμετωπιζε προβληματα στο να ακουστει η στο να χει λιγο σεβασμο.. την θεωρουσαν προβατο και επειδη δεν μιλουσε αρκετα η στον καταληλο τονο οπως λες δεν την παιρναν στα σοβαρα.. δεν σου λεω πως εχεις να αντιμετωπησεις κατι τετοιο απλα προσεξε το..

το να διωρθωσεις την αντιδραση σου πιστευω πως ειναι ευκολο αν κανεις την αρχη..
*π.χ.μολις μιλησεις με το ατομο που χεις προβλημα θα αισθανθεις τοσο ξαλαφρωμενη και γαληνια που πιστευω πως μετα δεν θα τα ξανα κρατησεις μεσα σου.. και μην ξεχνας ακομα και αν αποκτησεις εχθρους η τσακωθεις αν αξιζει θα τα ξαναβρειτε..

[eleonwra]

εχεις σκεφτει μηπως δεν ξεσπας για να μην πληγωσεις αυτον που εκανε κατι και σε ενοχλησε??
μηπως φοβασαι οτι αν ξεσπασεις σε αυτον που σου εκανε κατι ,θα πεις πραγματα που μετα θα τα μετανιωσεις??
μηπως καταβαθος φοβασαι να τσακωθεις με καποιον (λογω του χαρακτηρα σου)??