Δεν ξέρω τί μου συμβαίνει

[marian_m]

εγω περιμενω μια αγκαλια εναν ανθρωπο να μιλησω ενα σκουντημα στην πλατη ενα ειμαι διπλα σου....δεν περιμενα μετα απο 4 χρονια να βρισκω μονο μια πορτα κλειστη...

Αυτά που περιμένεις μπορείς να τα βρεις αλλού. Δεν είναι ο τελευταίος άνθρωπος στη γη. Λίγη υπομονή χρειάζεται. Τίποτα άλλο.

[eiri]

που να την βρω ας μου πει καποιος που???????????σκεφτομαι και τη λυση του να πληρωσω καποιον ξενο να με σκοτωσει εκει εφτασα σημερα αυτο ειναι καινουργιο η απελπισια μου ειναι τοσο μεγαλη που το μυαλο μου κανει αλματα θρικης ............

[marian_m]

που να την βρω ας μου πει καποιος που???????????σκεφτομαι και τη λυση του να πληρωσω καποιον ξενο να με σκοτωσει εκει εφτασα σημερα αυτο ειναι καινουργιο η απελπισια μου ειναι τοσο μεγαλη που το μυαλο μου κανει αλματα θρικης ............

Και γιατί δεν πληρώνεις έναν ψυχοθεραπευτή πριν φτάσεις στη λύση του πληρωμένου φονιά? Φοβάσαι μην γίνεις καλά?

[Ofelia]

eiri take it easy. Βρες ένα ενδιαφέρον στην καθημερινότητά σου, για παράδειγμα μπορώ να σου προτείνω ένα χόμπυ. Να χτυπάει το τηλέφωνο και να το αγνοείς επιδεικτικά. Αν δεν έχεις για λιγάκι μια αγκαλιά δε θα πάθεις τίποτα. Το μόνο που θα πάθεις είναι να ηρεμίσει λίγο το μυαλό σου από τις σκέψεις, να βρεις τον εαυτό σου, να λάμψεις κι εξωτερικά και σιγά σιγά θα έρθει κι αυτό. Πραγματικά ΔΕ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ η κλειστή πόρτα. Δεν εννοώ κατ' ανάγκη ότι αυτός είναι #*&$@*^ οτιδήποτε. Προφανώς μόνο γραπτώς δε στο χει δώσει ότι δε θέλει, θα μπορούσε φυσικά προφορικώς, αλλά δεν το έκανε, τί να γίνει, λάθος του. Το δικό σου λάθος είναι ότι εσύ συνεχίζεις να τρώς τα μούτρα σου σε μια κλειστή πόρτα. Πας γυρεύοντας δηλαδή. Αξίζεις πολλά και ζητάς το τίποτα. Ελπίζεις πολλά και παίρνεις το τίποτα. Πόσο πιο σκληρά να το πω...αν δε θες να απελπίζεσαι μην ελπίζεις πια απ' αυτόν! Προχώρα! Δεν πρόκειται να σε σκουντήξει από δίπλα γιατί δε βρίσκεται δίπλα. Βρίσκεται μπροστά και τρέχει.

[eiri]

πηγαινω σε ψυχολο μια φορα τη βδομαδα και σε ψυχιατρο καθε μηνα για επανααξιολογηση και χορηγηση των αντικαταθλιπτικων οπως βλεπεις τα εχω δοκιμασει ολα....εχουν κοπει τα φτερα μου ετσι νιωθω χωρις κουραγιο και δυναμη για τιποτα...ολα μαυρα...τι ειναι αυτο το πραγμα δεν υπαρχει κατι θετικο στη ζωη μου...εχω ξεχασει να αναφερω προφανως οτι οταν με εδιωξε ημουν εγκυος χωρις να το ξερω εξαιτιας της στεναχωριας και της κακης ζωης το εχασα το μωρο επαθα πληρη αποβολη πηρα 4 μερες χαπια επαναφορας της μητρας και ολα καλα....ποτε δεν το πιστεψε εχω τα χαρτια του γιατρου ποτε δεν δεχτηκε να τα δει...ποτε δεν εξηγησε τιποτα ποτε δεν μου σταθηκε ποτε δεν θελησε να μπει εστω για 1 λεπτο στη θεση μου...ισως φταιω εγω ισως η συμπεριφορα μου ισως κατι δεν ξερω...δεν ξερω αν τα γραφω καλα δεν ξερω πως να εκφρασω αυτα που νιωθω...γεννησε η θεια μου ενα κουκλο μπεμπη ειναι τωρα 3 μηνων ακομα δεν τον εχω παρει αγκαλια δεν θελω να τον παρω οποτε με βλεπει κανει απιστευτες χαρες και εγω δεν θελω ουτεε να γυρισω να τον κοιταξω νιωθω οτι θα δει μεσα μου και θα καταλαβει το ποσο πολυ ποναω και θα κλαψει αποφευγω συστηματικα να πηγαινω σπιτι τους λεγοντας οτι εχω γριπη πυρετο ενα σωρο ψεματα και δικαιολογιες....λυπαμαι τη μαμα μου που δεν ξερει και υποφερει που με βλεπει ετσι....ποσο πονο προκαλω στους γυρω μου??????σε αυτους που με αγαπουν ειμαι τοσο αχαριστη που εχω τοσους να με αγαπουν και εγω σκεφτομαι αυτον τον εναν που δεν θελει να ξερει αν ζω ή αν πεθανα....ευχομαι μονο η ζωη αυτη την αχαριστια να την ξεπληρωσει σε μενα.....ντρεπομαι για μενα....λυπαμαι που μοιρολατρω.....λυπαμαι πολυ...

[eiri]

δεν μπορω να κοιμηθω το κινητο μου σημερα δεν χτυπησε ολη μερα....κανεις δεν σκεφτηκε να με παρει ενα τηλεφωνο να δει τι κανω....γιατι να ζω???γιατι δεν με παιρνει ο θεος μαζι του???γιατι με αφηνει να βασανιζομαι ετσι???γιατι το μυαλο μου να μην μπορει να ησυχασει γιατι???ενα μεγαλο γιατι που τρυπαει το κεφαλι μου και με πνιγει....ειμαι απελπισμενη παρα πολυ....

[katestrammeni]

eiri σου εστειλα ενα προσωπικο μηνυμα. αν θελεις να πεις μια κουβεντα παραπανω και δεν θελεις να την πεις δημοσια στειλε μου. εγω σε καταλαβαινω. στην ιδια κατασταση βρισκομαι. ο θανατος ειναι η πιο ευκολη λυση για εμας αλλα αν το κανουμε θα φερουμε τους δικους μας ανθρωπους στην ιδια κατασταση που βρισκομαστε εμεις.δηλαδη στην καταθλιψη.

[Remedy]

που να την βρω ας μου πει καποιος που???????????σκεφτομαι και τη λυση του να πληρωσω καποιον ξενο να με σκοτωσει εκει εφτασα σημερα αυτο ειναι καινουργιο η απελπισια μου ειναι τοσο μεγαλη που το μυαλο μου κανει αλματα θρικης ............

ειρι
αυτα που λές μου φαινονται παραλογα.
οχι θλιμενα, η καταθλιπτικα, αλλα εντελως παραλογα.
δεν μου προκυπτει με την καμια , για το δικο μου σκεπτικο, τοση υπερβολη για μια εγκαταλειψη/χωρισμο, πες το οπως θες.νομιζω οτι κατι αλλο σου συμβαινει και δεν ξερω αν παιρνεις αρκετη βοηθεια.
λες παρακατω οτι σε παρακολουθει και ψυχολογος και ψυχιατρος.
τους εχεις πει αυτες σου τις σκεψεις?
αν οχι, νομιζω οτι πρεπει να το κανεις

[Ofelia]

eiri κι όμως υπάρχουν άτομα εδώ που σε σκέφτονται. Και οι δικοί σου δεν είναι ότι δε σε σκέφτονται αλλά ίσως να μην ξέρουν τί σου συμβαίνει και τί να κάνουν. Άσε που τους δικούς μας σχεδόν ποτέ δεν τους ακούμε. Το ότι υπάρχουν άτομα που σε σκέφτονται θα πρέπει να σου δίνει δύναμη να βρεις τις δικές σου δυνάμεις. Γιατί μόνο στις άλλους, δεν πρέπει να στηριζόμαστε. Για παράδειγμα. Στηρίζεσαι σε κάποιον που σε στηρίζει σήμερα. Αύριο μπορεί να αλλάξει και να βρεις τον εαυτό σου μόνο του. Τί έχεις κάνει; Του έχεις δώσει τη δύναμή σου. Αυτό το έχεις κάνει με τον συγκεκριμένο 'κύριο'. Πάρε δυνάμεις από εμάς εδώ στο φόρουμ και άρχισε να πιστεύεις ότι αξίζεις. Άρχισε να πετάς από τη ζωή σου αυτά που σε χαλάνε. Πώς καταδέχεσαι να παρακαλάς για ένα τηλεφώνημα από κάποιον που δε θέλει καν να αντιμετωπίσει την ευθύνη μιας εγκυμοσύνης που ούτε υφίσταται πια;!!!!!!!!! Καταλαβαίνω ότι υπάρχει μια βεβαρημένη ψυχολογία εδώ για διάφορους λόγους, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα με εγωισμό κι όχι με κλάμματα. Η ζωή δε θα σε ανταμείψει όσο κλαίς και λυπάσαι τον εαυτό σου. Η ανταμειβή είναι ΔΙΚΗ ΣΟΥ δουλειά. Και θα έρθει όταν θα αποφασίσεις με ειλικρίνεια να δεις τί συμβαίνει (όσο κι αν πονάει) και με αγάπη προς τον εαυτό σου να το διορθώσεις. Όση βοήθεια θες εδώ είμαστε. Αλλά για να διορθώσεις, όχι για να αναπαράγεις με αυτολύπηση. Θες να κρατήσεις δυνατά το τιμόνι κι όχι να κλείσεις τα μάτια μπροστά στον τοίχο που έρχεται.

[eiri]

φυσικα και τους εχω πει τα παντα αλλιως ποιος ο λογος να πηγαινω...και να παιρνω τα φαρμακα???ξερουν οτι η μονη σκεψη στο μυαλο μου ειναι η αυτοκτονια οπως ξερουν οτι με τρωει ενα γιατι...τα ξερουν ολα...εγω δεν ξερω εμενα και αυτο ειναι το προβλημα...ευχαριστω ολους οσους μου απαντουν και με σκεφτονται για μενα ειναι μεγαλο κουραγιο και δυναμη...ξερω οτι αν εγω δεν ανοιξω τα ματια μου τιποτα δεν θα αλλαξει τιποτα και ποτε...απλα η μοναξια ειναι μεγαλο πακετο και δεν μπορω να το σηκωσω τρεμουν τα χερια μου...χτες ειχα εναν κομπο στο λαιμο δε μπορουσα ουτε νερο να κατεβασω ουτε να αναπνευσω...του εστειλα μηνυμα και του ειπα οτι ηθελα καπου να μιλησω οταν το δει να με παρει σας πηρε κανεις????ουτε και μενα.....αυτο μου αξιζε τελικα μετα απο 4 χρονια μεγαλης αγαπης???χαχαχαχαχαχα ελεος οχι και αγαπη μαλλον δεν με εβλεπε καν τοσα χρονια και οταν με ειδε δεν του εκανα και με εδιωξε....τι ημουν ρε γαμωτο???????δεν ξερω πως και τι γραφω ειναι ολα τοσο μπερδεμενα στο μυαλο μου ολα τοσο χαλια...