Εμμονές - Ιδεοψυχαναγκασμοί
Είμαι 27 ετών. Έχω διάφορα είδη εμμονών και καταναγκαστικών σκέψεων. Οι εμμονές είναι συνήθως πολύ ισχυρές και πολλές φορές δυσκολεύομαι πολύ να τις ξεπεράσω. Όμως, συχνά καταφέρνω να τις διώξω για ικανοποιητικό για εμένα χρονικό διάστημα. Νομίζω ότι έχω βρει τον τρόπο να συζητάω με τον εαυτό μου και να αντιμετωπίζω την κατάσταση. Κάποιες από τις πιο βασανιστικές εμμονές που έχω, είναι σχετικά με την σεξουαλική επαφή. Έρχονται χρονικές περίοδοι (με μεγάλη διάρκεια) που σκέφτομαι συνέχεια την συνουσία και έχω έντονη σεξουαλική επιθυμία, σε βαθμό που με ενοχλεί. Άλλες φορές, μπορεί να μην έχω καθόλου, ή να έχω ελάχιστη σεξουαλική επιθυμία για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από έναν μήνα Αυτό, όμως, συμβαίνει πολύ σπάνια, ή και ποτέ. Όταν έχω πολύ έντονη, ή κανονική επιθυμία, συνήθως έχω φαντασιώσεις και πολύ συχνά έχω απαράδεκτες σκέψεις όσον αφορά το σεξ. Νιώθω ότι δεν πρέπει μια γυναίκα να επιθυμεί να συνουσιασθεί με εμένα, ότι δεν πρέπει εγώ να επιθυμώ την συνουσία, ότι δεν μπορώ να ικανοποιήσω μία γυναίκα, και ότι το σεξ είναι κάτι κακό, που δεν έχω το δικαίωμα να το σκέφτομαι. Οι άλλοι μπορούν να το σκέφτονται και να το θέλουν, εγώ όμως δεν πρέπει να το επιθυμώ. Νομίζω ότι όταν εγώ κάνω σκέψεις που αφορούν το σεξ, οι άλλοι γύρω μου υποκλέπτουν την σκέψη μου, και καταλαβαίνουν αμέσως τί σκέφτομαι. Νιώθω ότι το σεξ είναι κάτι "βρώμικο" και απαίσιο, κάτι που εγώ προσωπικά δεν έχω το δικαίωμα να το κάνω, παρ' όλο που οι άλλοι το κάνουν. Όταν είμαι δίπλα σε μία γυναίκα και την σκέφτομαι σεξουαλικά, εκείνη την ώρα νιώθω ότι είμαι απαίσιος, ότι είμαι ένα μίασμα που δεν αξίζει να ζει. Βλέπω βίντεο σεξουαλικού περιεχομένου, έχω φαντασιώσεις κ.τ.λ. Το πρωί όταν ξυπνάω και έχω επιθυμία, νιώθω πολύ άσχημα. Δεν θέλω να συνουσιαστώ ποτέ ξανά. Δεν θέλω να σκέφτομαι το σεξ, δεν θέλω να το ζητάει ο οργανισμός μου. Όταν βλέπω τις γυναίκες στον δρόμο δεν θέλω να τις σκέφτομαι σεξουαλικά. Δεν θέλω να έχω σεξουαλική επιθυμία, σάς παρακαλώ πείτε μου τί να κάνω, κλαίω... Δεν μπορώ άλλο... Γιατί να έχω σεξουαλικό ενδιαφέρον, πείτε μου, σάς παρακαλώ. Όταν ήμασταν μικρά παιδιά δεν το νιώθαμε αυτό. Τώρα που είμαστε μεγάλοι γιατί το νιώθουμε; Τί άλλαξε; Δεν υπάρχει τρόπος να αδιαφορώ για αυτήν την ανάγκη; Γιατί με βασανίζουν οι εμμονές; Γιατί κλαίω τώρα; Γιατί δεν μπορώ να μειώσω τις ανάγκες μου; Γιατί χρειάζομαι πράγματα που δεν τα έχω; Θέλω να μην το θέλω! Ούτε αυτό να θέλω, ούτε τα υπόλοιπα που μού λείπουν. Απάντηση ψάχνω, και δεν βρίσκω. Και δεν έχω σε ποιόν να τα πώ. Το μόνο άτομο στο οποίο έχω απόλυτη εμπιστοσύνη για να τα πώ (μια φίλη μου) πιστεύω ότι θα στεναχωρεθεί πολύ, ή ότι θα σκεφτεί ότι είμαι κλάψας και μίζερος ή δεν ξέρω τί άλλο, αν τα πω. Για αυτό δεν τα λέω. Και τα λέω σε εσάς για να μου δώσετε απάντηση, σας παρακαλώ απαντήστε μου, πείτε μου τί φταίει για όλα αυτά.
