Εμμονές - Ιδεοψυχαναγκασμοί

[Λαθρόβιος]

Είμαι 27 ετών. Έχω διάφορα είδη εμμονών και καταναγκαστικών σκέψεων. Οι εμμονές είναι συνήθως πολύ ισχυρές και πολλές φορές δυσκολεύομαι πολύ να τις ξεπεράσω. Όμως, συχνά καταφέρνω να τις διώξω για ικανοποιητικό για εμένα χρονικό διάστημα. Νομίζω ότι έχω βρει τον τρόπο να συζητάω με τον εαυτό μου και να αντιμετωπίζω την κατάσταση. Κάποιες από τις πιο βασανιστικές εμμονές που έχω, είναι σχετικά με την σεξουαλική επαφή. Έρχονται χρονικές περίοδοι (με μεγάλη διάρκεια) που σκέφτομαι συνέχεια την συνουσία και έχω έντονη σεξουαλική επιθυμία, σε βαθμό που με ενοχλεί. Άλλες φορές, μπορεί να μην έχω καθόλου, ή να έχω ελάχιστη σεξουαλική επιθυμία για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από έναν μήνα Αυτό, όμως, συμβαίνει πολύ σπάνια, ή και ποτέ. Όταν έχω πολύ έντονη, ή κανονική επιθυμία, συνήθως έχω φαντασιώσεις και πολύ συχνά έχω απαράδεκτες σκέψεις όσον αφορά το σεξ. Νιώθω ότι δεν πρέπει μια γυναίκα να επιθυμεί να συνουσιασθεί με εμένα, ότι δεν πρέπει εγώ να επιθυμώ την συνουσία, ότι δεν μπορώ να ικανοποιήσω μία γυναίκα, και ότι το σεξ είναι κάτι κακό, που δεν έχω το δικαίωμα να το σκέφτομαι. Οι άλλοι μπορούν να το σκέφτονται και να το θέλουν, εγώ όμως δεν πρέπει να το επιθυμώ. Νομίζω ότι όταν εγώ κάνω σκέψεις που αφορούν το σεξ, οι άλλοι γύρω μου υποκλέπτουν την σκέψη μου, και καταλαβαίνουν αμέσως τί σκέφτομαι. Νιώθω ότι το σεξ είναι κάτι "βρώμικο" και απαίσιο, κάτι που εγώ προσωπικά δεν έχω το δικαίωμα να το κάνω, παρ' όλο που οι άλλοι το κάνουν. Όταν είμαι δίπλα σε μία γυναίκα και την σκέφτομαι σεξουαλικά, εκείνη την ώρα νιώθω ότι είμαι απαίσιος, ότι είμαι ένα μίασμα που δεν αξίζει να ζει. Βλέπω βίντεο σεξουαλικού περιεχομένου, έχω φαντασιώσεις κ.τ.λ. Το πρωί όταν ξυπνάω και έχω επιθυμία, νιώθω πολύ άσχημα. Δεν θέλω να συνουσιαστώ ποτέ ξανά. Δεν θέλω να σκέφτομαι το σεξ, δεν θέλω να το ζητάει ο οργανισμός μου. Όταν βλέπω τις γυναίκες στον δρόμο δεν θέλω να τις σκέφτομαι σεξουαλικά. Δεν θέλω να έχω σεξουαλική επιθυμία, σάς παρακαλώ πείτε μου τί να κάνω, κλαίω... Δεν μπορώ άλλο... Γιατί να έχω σεξουαλικό ενδιαφέρον, πείτε μου, σάς παρακαλώ. Όταν ήμασταν μικρά παιδιά δεν το νιώθαμε αυτό. Τώρα που είμαστε μεγάλοι γιατί το νιώθουμε; Τί άλλαξε; Δεν υπάρχει τρόπος να αδιαφορώ για αυτήν την ανάγκη; Γιατί με βασανίζουν οι εμμονές; Γιατί κλαίω τώρα; Γιατί δεν μπορώ να μειώσω τις ανάγκες μου; Γιατί χρειάζομαι πράγματα που δεν τα έχω; Θέλω να μην το θέλω! Ούτε αυτό να θέλω, ούτε τα υπόλοιπα που μού λείπουν. Απάντηση ψάχνω, και δεν βρίσκω. Και δεν έχω σε ποιόν να τα πώ. Το μόνο άτομο στο οποίο έχω απόλυτη εμπιστοσύνη για να τα πώ (μια φίλη μου) πιστεύω ότι θα στεναχωρεθεί πολύ, ή ότι θα σκεφτεί ότι είμαι κλάψας και μίζερος ή δεν ξέρω τί άλλο, αν τα πω. Για αυτό δεν τα λέω. Και τα λέω σε εσάς για να μου δώσετε απάντηση, σας παρακαλώ απαντήστε μου, πείτε μου τί φταίει για όλα αυτά.

[PETRAN]

Είμαι 27 ετών. Έχω διάφορα είδη εμμονών και καταναγκαστικών σκέψεων. Οι εμμονές είναι συνήθως πολύ ισχυρές και πολλές φορές δυσκολεύομαι πολύ να τις ξεπεράσω. Όμως, συχνά καταφέρνω να τις διώξω για ικανοποιητικό για εμένα χρονικό διάστημα. Νομίζω ότι έχω βρει τον τρόπο να συζητάω με τον εαυτό μου και να αντιμετωπίζω την κατάσταση. Κάποιες από τις πιο βασανιστικές εμμονές που έχω, είναι σχετικά με την σεξουαλική επαφή. Έρχονται χρονικές περίοδοι (με μεγάλη διάρκεια) που σκέφτομαι συνέχεια την συνουσία και έχω έντονη σεξουαλική επιθυμία, σε βαθμό που με ενοχλεί. Άλλες φορές, μπορεί να μην έχω καθόλου, ή να έχω ελάχιστη σεξουαλική επιθυμία για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από έναν μήνα Αυτό, όμως, συμβαίνει πολύ σπάνια, ή και ποτέ. Όταν έχω πολύ έντονη, ή κανονική επιθυμία, συνήθως έχω φαντασιώσεις και πολύ συχνά έχω απαράδεκτες σκέψεις όσον αφορά το σεξ. Νιώθω ότι δεν πρέπει μια γυναίκα να επιθυμεί να συνουσιασθεί με εμένα, ότι δεν πρέπει εγώ να επιθυμώ την συνουσία, ότι δεν μπορώ να ικανοποιήσω μία γυναίκα, και ότι το σεξ είναι κάτι κακό, που δεν έχω το δικαίωμα να το σκέφτομαι. Οι άλλοι μπορούν να το σκέφτονται και να το θέλουν, εγώ όμως δεν πρέπει να το επιθυμώ. Νομίζω ότι όταν εγώ κάνω σκέψεις που αφορούν το σεξ, οι άλλοι γύρω μου υποκλέπτουν την σκέψη μου, και καταλαβαίνουν αμέσως τί σκέφτομαι. Νιώθω ότι το σεξ είναι κάτι "βρώμικο" και απαίσιο, κάτι που εγώ προσωπικά δεν έχω το δικαίωμα να το κάνω, παρ' όλο που οι άλλοι το κάνουν. Όταν είμαι δίπλα σε μία γυναίκα και την σκέφτομαι σεξουαλικά, εκείνη την ώρα νιώθω ότι είμαι απαίσιος, ότι είμαι ένα μίασμα που δεν αξίζει να ζει. Βλέπω βίντεο σεξουαλικού περιεχομένου, έχω φαντασιώσεις κ.τ.λ. Το πρωί όταν ξυπνάω και έχω επιθυμία, νιώθω πολύ άσχημα. Δεν θέλω να συνουσιαστώ ποτέ ξανά. Δεν θέλω να σκέφτομαι το σεξ, δεν θέλω να το ζητάει ο οργανισμός μου. Όταν βλέπω τις γυναίκες στον δρόμο δεν θέλω να τις σκέφτομαι σεξουαλικά. Δεν θέλω να έχω σεξουαλική επιθυμία, σάς παρακαλώ πείτε μου τί να κάνω, κλαίω... Δεν μπορώ άλλο... Γιατί να έχω σεξουαλικό ενδιαφέρον, πείτε μου, σάς παρακαλώ. Όταν ήμασταν μικρά παιδιά δεν το νιώθαμε αυτό. Τώρα που είμαστε μεγάλοι γιατί το νιώθουμε; Τί άλλαξε; Δεν υπάρχει τρόπος να αδιαφορώ για αυτήν την ανάγκη; Γιατί με βασανίζουν οι εμμονές; Γιατί κλαίω τώρα; Γιατί δεν μπορώ να μειώσω τις ανάγκες μου; Γιατί χρειάζομαι πράγματα που δεν τα έχω; Θέλω να μην το θέλω! Ούτε αυτό να θέλω, ούτε τα υπόλοιπα που μού λείπουν. Απάντηση ψάχνω, και δεν βρίσκω. Και δεν έχω σε ποιόν να τα πώ. Το μόνο άτομο στο οποίο έχω απόλυτη εμπιστοσύνη για να τα πώ (μια φίλη μου) πιστεύω ότι θα στεναχωρεθεί πολύ, ή ότι θα σκεφτεί ότι είμαι κλάψας και μίζερος ή δεν ξέρω τί άλλο, αν τα πω. Για αυτό δεν τα λέω. Και τα λέω σε εσάς για να μου δώσετε απάντηση, σας παρακαλώ απαντήστε μου, πείτε μου τί φταίει για όλα αυτά.

Για αρχή θα σε συμβούλευα να πας σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας-κατά προτίμηση που να ξέρει και από γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία για ΙΨΔ- ώστε να αρχίζεις να αντιμετωπίζεις αυτό το πρόβλημα με την ΙΨΔ-ηθικού περιεχομένου.


Συνήθως αυτοί οι ιδεοψυχαναγκασμοί "ηθικού" (η και "θρησκευτικού" η "νομικού") περιεχομένου αναπτύσσονται σε περιβάλλοντα όπου ζούμε με πολύ αυστηρούς κανόνες/"ηθικές οικογένειες"/έντονα συντηρητικό περιβάλλον (η έχουμε επιβάλει στους εαυτούς μας να ζούμε έτσι) κλπ. Αν και αυτή η κατάσταση από μόνη της δεν λέει ότι θα αναπτύξεις ΙΨΔ, αν έχεις κάποια προδιάθεση σε συνδιασμό με ένα τέτοιο περιβάλλον-η τρόπο ζωής- υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να εκδηλωθεί.


Δεν ξέρω αν έζησες σε κάποια τέτοια κατάσταση η αν επέβαλες για κάποιο λόγο (π.χ. θρησκευτικό) στον εαυτό σου να ζήσει έτσι (και δεν χρειάζεται να πεις κάτι) απλά ξέρω ότι είναι πιθανό.


Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο εγκέφαλος σου ασυνείδητα αποκτάει το αντανακλαστικό-συνήθεια-"σεξ-συνουσία=βρωμιά/ανήθικο/μίασμα/αμαρτία/κλπ." οπότε στα πλαίσια της σύγχρονης κοινωνίας μπορείς να έρθεις σε μεγάλη σύγκρουση. Από την μία θες και νιώθεις (φυσιολογικά) να κάνεις σεξ (και βλέπεις φυσιολογικά τους άλλους να κάνουνε) από την άλλη αυτό το εντυπωμένο αντανακλαστικό βγαίνει συνειρμικά κάθε φορά που έχεις σκέψεις για το σεξ και σε βασανίζει. Είναι όπως όταν σταδιακά μαθαίνεις ποδήλατο. Στην αρχή το σκέφτεσαι αλλά σιγά σιγά αποκτάς την δεξιότητα και οδηγάς ασυνείδητα. Στις περιπτώσεις των Ιδεοψυχαναγκασμών, στην αρχή το σκέφτεσαι (π..χ βάζοντας αυστηρούς κανόνες, αυτό "ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ" να γίνει κλπ. κλπ.) και σταδιακά από την χρόνια "χρήση" αυτό γίνεται ασυνείδητο και αυτόματο. Οπότε κάθε φορά που σκέφτεσαι ατο σεξ αυτό πετάγεται μαζί με "όλο το πακέτο περι βρομιάς". Αυτό με την σειρά του ίσως σου δημιουργεί ενοχές, κάτι που σε κάνει να θες να το "καταπιέσεις". Αυτή η "καταστολή" στην επιθυμία όμως ειρωνικά αυξάνει την συχνότητα και την ένταση των ιδεοψυχαναγκασμών. Είναι γνωστό ότι όσο πιο πολύ προσπαθεί κάποιος να καταστείλει/καταπιέσει σκέψεις τόσο και πιο πολύ αυτές "βγαίνουν" στην επιφάνεια και απαιτούν προσοχή.




Οπότε η θεραπεία έχει να κάνει με την σταδιακή έκθεση με αυτό που "φοβάσαι/απεχθάνεσαι". Δηλαδή πρέπει σταδιακά να μάθεις να μην θεωρείς βρομιά το σεξ και να το δεχθείς ως έχει χωρίς συμπεράσματα περι βρωμιάς και ανηθικότητας. Όταν το αποδεχθείς σταδιακά θα σταματήσεις να συγκρούεσαι μαζί του. Και όταν σταματήσεις να συγκρούεσαι μαζί του και αυτό θα σταματήσει να σε ενοχλεί. Αυτό που απλά πρέπει να συμβεί δηλαδή είναι να "αντιμετωπίσεις" και να "αποδεχθείς" το σεξ, απενεχοποιόντας το. Φυσικά αυτό προκαλεί άγχος, γι αυτό και πρέπει να γίνει σταδιακά με την βοήθεια ενός έμπειρου γνωσιακού-συμπεριφορικού θεραπευτή που ξέρει από ΙΨΔ. Και φυσικά και με την δική σου θέληση να αλλάξεις. Θα πρέπει να αναγνωρίσεις και να αισθανθείς στο "πετσί σου" ότι ότι η "αίσθηση" της σεξουαλικής έλξης και διέγερσης είναι κάτι που δεν είναι απαραίτητα και "βρόμικο".


Μετά για βοήθεια στην πλευρά του άγχους υπάρχουν και τα αντικαταθλιπτικά. Κατά την γνώμη μου, μην βασανίζεσαι άλλο, ψάξε βρες τους κατάλληλους ειδικούς που θα σου παρέχουν την απαραίτητη φροντίδα όσο πιο σύντομα μπορείς-ψυχολόγο και ψυχίατρο. Μην το βλέπεις σαν κάτι "το ηθικό και αμαρτωλό" δες το σαν μια ασθένεια που σε βασανίζει και σου προκαλεί πόνο. Μην το αφήνεις άλλο.


Δες και αυτό

http://en.wikipedia.org/wiki/Sexual_obsessions

[Λαθρόβιος]

Δεν έχω ανατραφεί σε πολύ θρησκευόμενο ή αυστηρό περιβάλλον. Ούτε εγώ ο ίδιος είμαι θρησκευόμενος.

[PETRAN]

Δεν έχω ανατραφεί σε πολύ θρησκευόμενο ή αυστηρό περιβάλλον. Ούτε εγώ ο ίδιος είμαι θρησκευόμενος.

Well, ok δεν είναι απαραίτητο. Μπορεί απλά σε μια στιγμή να έτυχε να έβαλες "μεγάλο βάρος" στην ιδέα/αίσθηση σεξ=βρωμιά (να το πολυσκέφτηκες σε μια φάση) και αυτό σταδιακά να έγινε συνήθεια. Υπάρχει και ένα έντονο βιολογικό-νευροαναπτυξιακό υπόστρωμα στην ΙΨΔ, όπου φαίνονται να υπάρχουν ενδογενείς αδυναμίες στο να "στρέφεται" η προσοχή μεταξύ των ερεθισμάτων, καθώς και τάσεις "κολλήματος" σε πράγματα/ιδέες/συμπεριφορές (αν και πολλές φορές αυτό από μόνο του δεν αρκεί-κάποιες φορές αρκεί). Αυτά που σου προτείνω περι θεραπείας ισχύουν ανεξάρτητα της ακριβής αιτιολογίας, το ιστορικό δεν έχει τόση σημασία στους ιδεοψυχαναγκασμούς. Η θεραπεία είναι γνωσιακή-συμπεριφορική και κάποια συγκεκριμένα άτυπα αντικαταθλιπτικά. Αν πας στους ειδικούς θα σου πούνε.

[Λαθρόβιος]

Έχω να προσθέσω ότι μερικές φορές νιώθω υπερβολικά έντονη ανάγκη για συνουσία.
Επίσης, ποτέ δεν είδα το σεξ σαν ανάγκη. Πάντοτε το έβλεπα σαν κάτι πρόσθετο στην ζωή, που δεν είναι αναγκαίο, σαν μία "πολυτέλεια".

[PETRAN]

Έχω να προσθέσω ότι μερικές φορές νιώθω υπερβολικά έντονη ανάγκη για συνουσία.
Επίσης, ποτέ δεν είδα το σεξ σαν ανάγκη. Πάντοτε το έβλεπα σαν κάτι πρόσθετο στην ζωή, που δεν είναι αναγκαίο, σαν μία "πολυτέλεια".

Αυτή η ανάγκη είναι φυσιολογική, όλοι την νιώθουμε. Αλλά αφού λες ότι το βλέπεις σαν "πολυτέλεια" η περιττό γιατί σου δημιουργεί τόσες εμμονές? Άλλωστε ένα μέρος αυτών που όντως το έχουν "περιττό" δεν τους νιάζει ιδιαίτερα (είναι αρκετά "asexual") αλλά από ότι καταλαβαίνω εσύ είσαι αρκετά sexual? Ίσως ένα μέρος σου θέλει να το βλέπει έτσι αλλά το ένστικτο λέει άλλα. Ίσως αν σταδιακά αποδεχθείς ότι είσαι σεξουαλικός και όχι "βρώμικος"?

[Λαθρόβιος]

Συμφωνώ σε αυτό που λες, όμως άλλο το να βρίσκεσαι παρέα με μία γυναίκα η οποία επιθυμεί να συνουσιασθεί μαζί σου, και άλλο το να επιθυμείς σεξουαλικά κάποιες γυναίκες οι οποίες δεν έχουν κανέναν τέτοιο σκοπό (π.χ. φίλες, γνωστές, περαστικές, κ.τ.λ.)
Το να επιθυμείς κάποια η οποία δεν έχει σκοπό να συνουσιασθεί μαζί σου, και πιθανότατα δεν το γνωρίζει καν, δεν είναι λάθος;
Το να "κοιτάς" μία γυναίκα η οποία είτε έχει άλλον άντρα, είτε γενικά δεν προτίθεται να κάνει κάτι μαζί σου, δεν είναι κοινωνικά απαγορευμένο;
Η συνουσία μεταξύ δύο ανθρώπων που διατηρούν σχέση, τί είναι; Είναι διεκπεραίωση μίας υποχρέωσης του ενός προς τον άλλο, είναι κάτι που γίνεται προγραμματισμένα, όπως το φαγητό και ο ύπνος, ή είναι κάτι αυθόρμητο;
Ποιές είναι οι βαθύτερες αιτίες που μας οδηγούν στο να επιθυμούμε σεξουαλικά μία συγκεκριμένη γυναίκα, πέραν της εξωτερικής εμφάνισης;
Γιατί εγώ μερικές φορές νομίζω ότι το σεξουαλικό στοιχείο υποβιβάζει σε κάτι κατώτερο τα όποια αισθήματα μπορεί να έχει ο άνδρας προς την γυναίκα;
Πιστεύω ότι την συνουσία οι γυναίκες την έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από ότι οι άντρες. Ισχύει αυτό;
Γιατί ζητάει τόσο έντονα ο οργανισμός μου την σεξουαλική επαφή;
Γιατί πιστεύω ότι οι γυναίκες πρέπει να συνουσιάζονται με πιο ωραίους άντρες από μένα;
Πιστεύω ότι εγώ προσωπικά δεν έχω κάτι το οποίο να έλκει σεξουαλικά τις γυναίκες. Για ποιόν λόγο θα μπορούσε μία γυναίκα να με επιθυμήσει; Παρ' όλο που υπήρξαν κάποιες, αλλά εγώ δεν έκανα τίποτα με εκείνες. Έχω συνουσιασθεί μόνον με ιερόδουλες.

[PETRAN]

Συμφωνώ σε αυτό που λες, όμως άλλο το να βρίσκεσαι παρέα με μία γυναίκα η οποία επιθυμεί να συνουσιασθεί μαζί σου, και άλλο το να επιθυμείς σεξουαλικά κάποιες γυναίκες οι οποίες δεν έχουν κανέναν τέτοιο σκοπό (π.χ. φίλες, γνωστές, περαστικές, κ.τ.λ.)
Το να επιθυμείς κάποια η οποία δεν έχει σκοπό να συνουσιασθεί μαζί σου, και πιθανότατα δεν το γνωρίζει καν, δεν είναι λάθος;

Όχι δεν είναι λάθος, είναι φυσιολογικό, σε όλους έχει συμβεί. Επειδή υπάρχουν "κοινωνικοί κανόνες"-που αλλάζουν ανά εποχή- δεν πάει να πει ότι δεν υπάρχουν και βιολογικές ορμές. Και οι ακραίοι ισλαμιστές μπορεί να σου κόψουν τα χέρια αν απλώσεις χέρι στην γυναίκα πριν την παντρευτείς δεν πάει να πει ότι αυτοί είναι πιο σωστοί από τους αρχαίους κυκλαδίτες που είχαν το σεξ ελεύθερο και οι γυναίκες κυκλοφορούσαν γυμνόστηθες και μοιράζονταν τους άντρες. Επίσης το να έχεις την σκέψη δεν είναι το ίδιο με το να την κάνεις. Απλά προσπάθησε να την αποδεχθείς και να συμβιβαστείς μαζί της.

Το να "κοιτάς" μία γυναίκα η οποία είτε έχει άλλον άντρα, είτε γενικά δεν προτίθεται να κάνει κάτι μαζί σου, δεν είναι κοινωνικά απαγορευμένο;

Δεν θα το έλεγα "απαγορευμένο" αλλά όχι τόσο αποδεκτό, αλλά πραγματικά δεν σημαίνει τίποτα για κανέναν. Και επειδή την κοιτάς τι έγινε? Μήπως θα χαλάσεις κανα γάμο? Δες και το παραπάνω ποστ. Προσπάθησε να συμφιλιωθείς με την μη-αποδεκτή-για-σένα ανασφάλειά σου.

Η συνουσία μεταξύ δύο ανθρώπων που διατηρούν σχέση, τί είναι; Είναι διεκπεραίωση μίας υποχρέωσης του ενός προς τον άλλο, είναι κάτι που γίνεται προγραμματισμένα, όπως το φαγητό και ο ύπνος, ή είναι κάτι αυθόρμητο;
Ποιές είναι οι βαθύτερες αιτίες που μας οδηγούν στο να επιθυμούμε σεξουαλικά μία συγκεκριμένη γυναίκα, πέραν της εξωτερικής εμφάνισης;

Βλέπω το έχεις φιλοσοφήσει το θέμα πολύ :P Κοίτα υπάρχουν πολλές απόψεις και επιστημονικές ιδέες για αυτά τα θέματα αλλά σίγουρες απαντήσεις δεν υπάρχουν. Αν όλα αυτά τα εννοείς στα πλαίσια "εμμονών"-δηλαδή αν σου έχουν κολλήσει στο μυαλό- καλύτερα να προσπαθήσεις να αποδεχθείς την αβεβαιότητα τους. Τίποτα δεν είναι απολύτως στάνταρ στις ανθρώπινες σχέσεις και στους παράγοντες που οδηγούν ένα ζευγάρι στο κρεβάτι η σε μια σχέση. Δεν υπάρχουν ντετερμινιστικές απαντήσεις.

Γιατί εγώ μερικές φορές νομίζω ότι το σεξουαλικό στοιχείο υποβιβάζει σε κάτι κατώτερο τα όποια αισθήματα μπορεί να έχει ο άνδρας προς την γυναίκα;
Πιστεύω ότι την συνουσία οι γυναίκες την έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από ότι οι άντρες. Ισχύει αυτό;
Γιατί ζητάει τόσο έντονα ο οργανισμός μου την σεξουαλική επαφή;
Γιατί πιστεύω ότι οι γυναίκες πρέπει να συνουσιάζονται με πιο ωραίους άντρες από μένα;
Πιστεύω ότι εγώ προσωπικά δεν έχω κάτι το οποίο να έλκει σεξουαλικά τις γυναίκες. Για ποιόν λόγο θα μπορούσε μία γυναίκα να με επιθυμήσει; Παρ' όλο που υπήρξαν κάποιες, αλλά εγώ δεν έκανα τίποτα με εκείνες. Έχω συνουσιασθεί μόνον με ιερόδουλες.

Όχι δεν υποβιβάζει απολύτως τίποτα, το σεξ είναι σεξ όπως το να τρως φαγητό είναι να τρως φαγητό. Είναι μια απόλαυση δεν χρειάζεται να της κολλάς υποτιθέμενες "αξίες", π.χ. αυτό είναι "άξιο", αυτό είναι "λιγότερα άξιο", αυτό "είναι σωστό", αυτό "δεν είναι". Είναι θέμα απλά τι σου αρέσει , τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Ίσως να θεωρείς το σεξ βρώμικο επειδή το έχεις συνδέσει μόνο με ιερόδουλες? Αυτό δεν σημαίνει ότι το σεξ ταυτίζεται με την βρωμιά. Καταρχάς για μένα ούτε οι ιερόδουλες είναι "Βρώμικες" αφού το να προσφέρεις ηδονή (έστω με ανταλλαγή αγαθών/χρημάτων) δεν είναι κάτι εκ φύσεως "βρώμικο" η "υποδιέστερο", άσχετα αν κάποιοι στην σύγχρονη κοινωνία το αντιλαμβάνονται έτσι.


Μπορείς να φας ένα χάμπουργκερ στα Fridays αλλά μπορείς να φας ένα φιλέτο στο σπίτι μιας δεσποινίδας που σου έκανε το τραπέζι. Και τα δύο μπορείς να τα απολαύσεις εξίσου. :P

[Lou!]

κάποια συγκεκριμένα άτυπα αντικαταθλιπτικά.

ποια αντικατ ειναι για τις εμμονες; το εφεξορ ειναι μεσα σε αυτα; ξερεις;