Τάσεις φυγής...χωρίς να με πιστεύει κανείς!!
Καλησπέρα σας. Μόλις πριν από λίγο έκανα εγγραφή στο site γιατί πραγματικά χρειάζομαι κάποιον ο οποίος μπορεί να με καταλάβει. Το θέμα είναι πως έχω τάσεις φυγής - έτσι μου βάφτισαν το ''πρόβλημά'' μου - σε περίεργες ώρες και στιγμές. Είμαι παιδί χωρισμένων γονιών, αν και δεν πιστεύω να παίζει μεγάλο ρόλο αυτό. Το πρόβλημα που έχω, εμφανίζεται εντελώς απροειδοποίητα. Δεν μπορώ να το δικαιολογήσω και ούτε καν να το ελέγξω. Εμφανίζεται όταν βρίσκομαι μακριά από το σπίτι μου - τη ''έδρα'' μου όπως λέω - και με πιάνει άγχος για το αν θα θελήσω να γυρίσω πίσω, θα μπορέσω να γυρίσω???. Θα δώσω ένα μικρό παράδειγμα. Έχω βγει έξω με μια παρέα, με έχουν πάρει με δικό τους μεταφορικό μέσο και πήγαμε για καφέ κάπου μακριά από το σπίτι μου. Αν αυτή η συνάντηση γίνεται σε ώρες που υπάρχουν μεταφορικά μέσα, λεωφορεία, ταξί κλπ γνωρίζω πως ανά πάσα στιγμή μπορώ να γυρίσω πίσω στο σπίτι μου ό,τι κι αν γίνει. Αν δεν υπάρχουν όμως μεταφορικά μέσα, με πιάνει μια τρέλα, για το πως θα γυρίσω. Έχω ταχυπαλμία σε βαθμό αηδίας, κοκκινίζω και μου ανεβαίνει η πίεση. Τρέμουν τα πόδια και τα χέρια μου και δεν μπορώ να ηρεμήσω με τίποτα. Δεν είναι το ότι θέλω να φύγω από κάπου, ή ότι δεν μου αρέσει η παρέα. Αλλά αν θα θελήσω να φύγω, θα μπορέσω τελικά?? Επίσης, όταν ήμουν πιο μικρή - το αναφέρω για να δείτε πως δεν μου εμφανίστηκε προσφάτως το πρόβλημα - 6 ή 7 (από τότε νομίζω άρχισε), ο μπαμπάς μου με πήγαινε στη αδερφή του για να κάτσω με τα ξαδέρφια μου και μετά από 1-2 ώρες τον έπαιρνε τηλέφωνο η θεία μου, για να έρθει να με πάρει, γιατί χαλούσα τον κόσμο :). Αυτός είναι ο καημός μου. Κάπως έτσι μπορώ να περιγράψω τις τάσεις μου. Δεν εμφανίζεται μόνο σε κοντινούς μου φίλους. Μπορεί να μου βγει οπουδήποτε. Έχω παρατήσει παρέες, έχω κάνει οτοστόπ, έχω πάρει τηλέφωνο για να έρθουν να με πάρουν και έχω γυρίσει πολλές φορές στο σπίτι μου με τα πόδια. Φοβάμαι να κάνω επισκέψεις, φοβάμαι να πάω διακοπές κάπου μακριά. Το αγόρι μου πιστεύει πως γίνεται επιτηδευμένα για λόγους ζήλιας και φθόνου. Πως θα μπορέσω να του δώσω να καταλάβει πως αυτό το πρόβλημα το έχω από τότε που ήμουν πολύ μικρή? Συγνώμη για το πλήθος των λέξεων, αλλά έπρεπε κάπως να το αποτυπώσω. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.