Originally Posted by
λιλιουμ
Μια καλη συμβουλη ειναι να προσεχεις γιατι, για ποιο λογο σου ερχεται η επιθυμια να φας. Αν δεν γουργουριζει η κοιλια, δεν ειναι δλδ σωματικο/φυσιολογικο, αλλα ειναι εγκεφαλικο/συναισθηματικο, ειναι καλο και μονο αυτο στην αρχη να το καταλαβαινεις και να το διαχωριζεις. Αν μπορεις και να κανεις τον εαυτο σου να περιμενει καποια λεπτα πριν υλοποιησεις την συναισθηματικη επιθυμια σου, θα δεις οτι ειναι πολυ πιθανο να υποχωρησει και να την ξεχασεις, εχεις δηλαδη πολλες πιθανοτητες τελικα να το αποτρεψεις εκεινη τη στιγμη το υπερφαγικο επεισοδιο. Και ουτω καθεξης τις επομενες μερες, καθε μερα, παρατηρηση του γιατι τρωω και αναβολη οταν η πεινα ειναι συναισθηματικη, οχι οταν ειναι σωματικη. Και αν δεν το πετυχεις καποια φορα, δεν τρεχει κατι, δεν χρειαζεται να νιωθεις τυψεις η να κατηγορεις τον εαυτο σου, μπορεις απλα να πεις θα το θυμαμαι την επομενη φορα, γιατι οι τυψεις πυροδοτουν το αγχος και το αγχος τα υπερφαγικα επεισοδια.. Οποτε αν θες να εχεις υγιη σχεση με το φαγητο... αααααααααραξε!! Για μενα η μνημη εχει τεραστια σημασια. Να θυμασαι ποσο καλα νιωθεις οταν ακους το σωμα σου, και ασχημα οταν δεν το ακους.
Μετα απο χρονια προβληματων με το φαγητο, εχω καταληξει σε αυτο. Να ακους το σωμα σου, να παρατηρεις συνεχως, κατι που μετα γινεται ασυνειδητα και να θυμασαι, και οχι να αισθανεσαι ενοχες που εφαγες η να εχεις αγχος να αδυνατισεις, η εμμονες με τραγικα λιποσαρκα προτυπα, τοτε θα αναπτυξεις την υγιεστερη σχεση με το φαγητο. :)
P.S. Η ιδια παρατηρηση και συνειδηση πρεπει να υπαρχει και για το αισθημα κορεσμου, και καλο ειναι να σταματαμε ακριβως πριν το νιωσουμε, γιατι αν σταματησουμε τοτε, μετα απο λιγο το αισθημα του κορεσμου θα ερθει. Αυτα.