Originally Posted by
regenmacher
Καλησπέρα.
έχεις πολύ δικιο σε αυτα που λες.
νομιζω πως εχω την επιγνωση του τι μου συμβαινει... απλά νομιζω πως επειδη ειμαι πολυ παραπονιάρης και γκρινιάρης, λεω στον ευατο μου συνέχεια: γιατι σε μένα.
ειναι μια μορφη αρνησης ενδεχομενως, αλλα μεσα μου βαθια, στο θεωρητικο επιπεδο, τα αναγνωριζω ολα.
οσο για τα σεξουαλικά ναι αναγνωριζω πως ειναι ιδεοληψιες, αλλα για να επιμενουν τοσο πολυ, μου φαινεται σαν ψυχωση...
και απ΄την αλλη αμα ειναι καθε φορα που αγκαλιαζω καποιον και φιλιέμαι μαζί του στο κρεβάτι, στον καναπέ, και να ειμαστε ντυμένοι και χωρις να βγάλουμε κανένα ρούχο και εγω να νιώθω έτσι... τοτε μηπως θα επρεπε να αποφευγω καθε ειδους σωματικη επαφη; ο φοβος της μολυνσης ειναι πολυ μεγενθυμενος στο μυαλο μου, και τη στιγμη που απλα μπορει να παιζεται καποια φαση με κάποιον, χωρις να εχει προχωρησει παραπανω, μου σκανε εικονες στο μυαλο... οτι και καλα θα παιχτει σεξ συντομα, οτι βρισκομαι μπροστα σε κινδυνο - θανατο κτλ...
ασε, δε που απο το πολυ αγχος, και την αναγκη μου για ελεγχο, νομιζω εκεινη τη στιγμη που παιζεται η φαση, πως χανω τον ελεγχο και ο άλλος εχει γδυθει, και δε το εχω καταλαβει, η οτι εγω εχω βγαλει τα ρουχα μου και δε το εχω καταλαβει, οτι ηρθαν σε επαφη τα σωματικα μας υγρα και και και και και....... ενα σωρο απο αχαλινωτες σκεψεις.
Ουφ. πραγματικά παιδιά... υποφέρω πολύ... και εχω κουραστεί να υποφέρω... με καταλαβαινετε νομιζω και συγγνωμη αν σας κουραζω.