Νιωθω να εχω χασει την ορεξη για ζωη...
Δεν ηξερα που να ποσταρω και το ποσταρα εδω στα γενικα. Ειμαι 28 χρονων... Απεξω φαινομαι μια χαρα παιδι αλλα μεσα μου ειμαι νεκρος... Με εχουν νεκρωσει οσα περναω... Πανω που παιρνω τα πανω μου ξαναπεφτω... Ειμαι Φοβερα απογοητευμενος απο μενα. Στερηθηκα τη σεξουαλικη απολαυση, εκτος απο πρακτικη και στρατο δεν εχω δουλεψει σχεδον ποτε μου. Εχω μονο ενα πτυχιο... Ειχα μονο μια κοπελα και τις εβγαλα ολες μου τις ανασφαλειες και τα απωθημενα.... Την χωρισα για να την προστατευσω απο εναν εκκολαπτομενο καταθλιπτικο και γιατι συνηθως ειχα εκρηξεις θυμου. Εχω αμφιβολιες για την σεξουαλικοτητα μου... Και ξερω πως ολα αυτα θελουν υπομονη αλλα δεν εχω αλλη ρε παιδια...δεν ξερω απο που να ξεκινησω... Ολα μου πανε στραβα... Εχω τρομερο αγχος... Φοβαμαι για το μελλον και κλαιω για τα νιατα μου που πεταξα και την ανεμελια που ποτε δεν εζησα.... Σημερα στα καλα καθουμενα απο το πουθενα καθως οδηγουσα με πιασανε ακραια νευρα και κλαματα... Μετα ειχα μια συναντηση με ενα ατομο που με εκνευριζει.... Και επαθα και λουμπαγκο που το 70 τοις εκατο οφειλεται στην κακη ψυχολογια μου... Εχω χασει καθε ορεξη για ζωη αλλα ο μεγαλυτερος μου φοβος ειναι ο χρονος... Φοβαμαι οτι εχασα τα καλυτερα κι οτι απο δω και περα οτι και να κανω θα το αρωμα "τελευταιος και καταιδρωμενος".... Ολο χτυπιεμαι μεσα μου... Με μισω βαθια... Και τον μαλακα τον πατερα μου που το μοναδικο που μου κληρονομησε ειναι γαμημενη ψυχολογια!!!!! Αυτος ο σκατοκοσμος δεν ειναι για μενα... Αληθεια θελω να πεθανω να ξεμπερδευω... Δεν την θελω τεοια ζωη... Δεν μου εχει μεινει κι αρκετη αλλωστε... Σκατα ολα ρε γαμωτο θελω να κλαψω... :(