Originally Posted by
Trik or treat
Γεια σας, γεια σας ! Το όνομα μου δεν νομίζω να έχει σημασία σε ένα site στο οποίο δεσπόζει η ανωνυμία, όποτε ας με ονομάσουμε Τ. Είμαι 18 ετών και παρόλο που θα έπρεπε να είμαι φοιτήτρια, έγω ξαναδίνω πανελλήνιες για να πραγμάτοποιησω ένα παιδικό όνειρο. Γεγονός που έχει ρίξει αρκετά την αυτοπεποίθηση και επομένως την ψυχολογία μου. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα για το οποίο γραφω στο εν λόγω Forum. Είναι ξημερώματα Κυριακής αυτή τη στιγμή και καθώς ακούω το ''Πες μου γιατί ; '' από τις Δυτικές Συνοικίες έρχεται στο μυαλό μου το μόνο άτομο το οποίο θέλω να ξεχάσω. Έρχεται στο μυαλό μου εκείνη. Ναι συγγνώμη που δεν το ανέφερα προηγουμένως αλλά είμαι ομοφυλόφιλη και κανείς, απόλυτως κανένας δεν το γνωρίζει, από τον κοινωνικό μου περίγυρο. Παρόλο που είχα συνηθίσει να ερωτεύομαι χώρις να υπάρχει ανταπόκριση, σε αυτή την περίπτωση έπεσα στα ''σκληρά''. Την κοπέλα αυτή την ήξερα από όταν ήμασταν μικρές, αλλά δυστιχώς άρχισε να μου αρέσει πριν από περίπου δυο χρόνια. Τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να σταματήσω να την βλέπω αλλιώς, διότι γνωρίζοντας τον εαυτό μου προέβλεπα τις συνέπειες. Όλα ήταν καλά μέχρι που αποκτήσαμε κοινές παρέες και βγαίναμε μαζί. Εγώ μέσα μου πέθαινα καθε φορά και εκείνη να μην έχει ιδέα. Εν το μεταξύ άρχιζα να πιστεύω ότι της αρέσω και εκείνης. Δεν ξέρω αν το δημιουργησε το μυαλό μου, μα πως να μην το δημιουργήσει, όταν ρωτάει μόνο εμένα από όλη την παρέα αν θέλω να παρατήσει το διάβασμά της για να έρθει μαζί μας σε ένα σχολικό πάρτι, παρόλο που δεν ήμασταν τόσο κοντινές φίλες ή όταν με ρωτάει αν μου έλλειψε όταν γύρισα από ένα ταξίδι ή όταν μου λέει να τιν επισκεφτώ στο μέρος που θα πάει να σπουδάσει; Τονίζω ότι δεν ήμαστε τόσο κοντινές φίλες. Πάντως τώρα έφυγε και μπορώ να καταλαβω επιτέλους τους στίχους των Δυτικών Συνοικιών, γιατί το μονο που μπορώ να σκεφτώ είναι εκείνη.
Σκεφτομαι μήπως της αρέσω και αν πρέπει να της πω για τα συναισθήματά μου. Πρέπει ;
Σας Ευχαριστώ εκ των προτέρων .
