Σήμερα συνέβει κάτι που με στεναχώρησε αρκετά και με έβαλε σε σκέψεις. Γενικά νιώθω πολύ ευάλωτη το τελευταίο καιρό. Κάνοντας μια συζήτηση με μια επί χρόνια φίλη μου από το φροντιστήριο, της ανέφερα μια σκέψη μου για την ερχόμενη χρονιά (η σκέψη αυτή είχε να κάνει με εργασία). Η φίλη μου τυχαίνει να βρίσκεται στο εξωτερικό για μεταπτυχιακό και μέχρι εκείνη τη στιγμή συζητούσαμε τα νέα που είχε η κάθε μια. Τη στιγμή που της ανέφερα τη σκέψη μου, βλέπω να εμφανίζεται στην οθόνη ένα μακρόσυρτο 'ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ' και ύστερα καμία απάντηση μέχρι που βεβαιώθηκα ότι είχε φύγει. Αναρωτιέμαι αν αξίζω να με περιγελά ο καθένας πόσο μάλλον κάποιος με τον οποίο είμαστε χρόνια φίλοι. Νιώθω ότι έχουμε χάσει το όποιο τακτ ενδεχομένως να είχαμε παλιότερα. Έχουμε γίνει είρωνες και κατακριτές το πάντων, δίχως να υπολογίζουμε την όποια συνέπεια θα έχει αυτό. Εδώ και καιρό αισθάνομαι ότι η φίλη μου 'την έχει δει κάπως' και ότι έχει γίνει πολύ υπεράνω των πάντων. Σήμερα όμως με αυτή της την αντίδραση κάτι έσπασε μέσα μου..