πρωην που απειλει με απεργια πεινας..
Γεια,
πριν μερικους μηνες γνωρισα μια κοπελα (Α) και εχουμε μια ομορφη σχεση. Ειχε χωρισει μερικους μηνες πριν τη γνωρισω με εναν ( καθηγητη 32 χρονων (Β)) και ο Β ενω ηθελε να την παντρευτει, εκεινη δε τον ηθελε γιατι δε την καλυπτε ενω με τα λεφτα που ειχε σιγουρα μπορουσε να της προσφερει μια πολυ ανεμελη ζωη. Χωρισανε λοιπον, την γνωρισα, τα φτιαξαμε. Εκεινος την ειχε βοηθησει να τη δεχτουν σε ενα πανεπιστημιο επισης.
Απο τοτε ο Β προσπαθει με καθε τροπο να την κερδισει πισω και ενω την βριζει και της κανει πλυση εγκεφαλου ( κατα την αποψη μου ) οτι ταχα του χρωσταει ολη της τη ζωη γιατι εκεινος της εχει προσφερει την θεση στο πανεπιστημιο, παρα πολλα αλλα και την αγαπαει παρα πολυ, εκεινη εχει ξεκαθαρισει οτι δε τον θελει κ οτι με γνωρισε αφου ειχαν χωρισει ( πραγμα που δεν εχω λογο να πω ψεματα ). Εκεινος ομως συνεχιζει, εχει αρχισει να ψαχνει το παρελθον μου και με παρουσιαζει με οσο πιο ασχημο τροπο γινεται, εκεινη δεν του αντιμιλαει για να μη τον στεναχωρεσει επειδη εχει πειστει οτι τον στεναχωρησε με το χωρισμο. Επισης μου εχει πει να μη μιλαω στον Β πραγμα που σεβομαι παρολο που νευριαζω. Ο Β προσφατα ειπε οτι αρχιζει απεργεια πεινας ( και θα το κανει) ωσπου να του δωσει μια 2η ευκαιρια ενω την προηγουμενη βδομαδα επιδεινωθηκε το ελκος του και εκανε εξετασεις για καρκινο λεει. Κανει εμετο συνεχεια και οι φιλοι του παιρνουν τηλεφωνο την Α για να την πεισουν. Εκεινη απο'τι καταλαβαινετε ειναι στη μεση νιωθει πιεσμενη και παρα πολυ χαλια, ομως δε κανει και τιποτα γιαυτο..αυτο της λεω..μου απανταει δε δινω σημασια παρολο που ενοχλειται...
Το προβλημα μου ειναι οτι δε μπορω να ελεγξω τα νευρα μου και μαλωνουμε ενω μου εχει πει κατηγορηματικα οτι με αγαπαει και οτι και να μην υπηρχα δε θα γυρνουσε στον Β ( ειναι σπανιος και ειλικρινης ανθρωπος η Α, θα ελεγα κ αφελης ομως) . Νευριαζω χαλιεμαι και αρχιζουν τα δικα μου προσωπικα θεματα που δεν ξερω αν υπαρχει λογος να αναφερω. Σκεφτομαι οτι την αγαπαω αλλα δε μπορω αλλο αυτη την κατασταση.. Εχω και εγω μια διπλωματικη που εχω να κανω τωρα και δε μπορω να χανω ωρες και μερες πια..υπαρχει αραγε κατι που μπορω να κανω περα απτο να αφησω να περασει ο θυμος ή οτι αλλο επιχειρησει να κανει ο Β? Ξερω οτι μπορω να φυγω απο αυτη τη σχεση αφου με χαλαει αλλα δε θελω να φυγω γιατι την αγαπαω και μου προσφερει πολλα..
Προσπαθω να της πω οτι δε του χρωσταει τη ζωη της και στην τελικη να φυγει απτη θεση που εχει στο πανεπιστημιο για να κερδισει την ελευθερια της.. Ο Β ειναι πανουργος και εκεινη ευκολοπιστη νομιζω..ζηλευω χωρις να υπαρχει λογος αλλα δε μπορω να το σταματησω..
