καλημερα ειμαι μια κοπελα 19 χρονων ολα αρχισαν στα 17 μου μια περιοδο που ημουν υπερβολικα πιεσμενη λογω σχολειου και καποιων οικογενειακων προβληματων,τοτε αρχισα να παθαινω τις πρωτες κρισεις πανικου μεχρι που ο πανικος εγινε ο καλυτερος μου φιλος δεν με αποχωριζοταν ποτε και πουθενα μετα στη παρεα ηρθε και η αγοραφοβια εναν ολοκληρο χρονο δεν μπορουσα να βγω απτο σπιτι μου μεχρι το περιπτερο να πηγαινα μου φαινοταν ενα μαρτυριο ενιωθα πραγματικα χαλια δεν πολυλογω για τα συναισθηματα και τις σκεψεις που εκανα γιατι και εσεις τα περνατε και ξερετε.Αποφασισα λοιπον να ζητησω βοηθεια ειδικου με εβαλε κατευθειαν σε φαρμακευτικη αγωγη δεν εγινα αμεσως καλα αλλα μηνα με τον μηνα εβλεπα μεγαλη βελτιωση αρχισα σιγα να κανω βηματα μικρα αλλα σταθερα εστω πηγαινα για ενα καφε για ενα ποτο με τους φιλους μπορει εκεινη τη στιγμη να σκεφτομουν οτι δεν ημουν καλα οτι θελω να γυρισω στη φωλιτσα μου αλλα εβγαινα και αυτο ηταν σημαντικο.Μετα απο εναν χρονο καθομαι και γραφω και ολο αυτο που περασα μου φαινεται ενα ασχημο ονειρο που περασε ειμαι πλεον καλα ευχαριστω το θεο που επαθα οτι επαθα γιατι απεκτησα φοβερη δυναμη απο ολο αυτο ηταν απτα πιο σημαντικα μαθηματα ζωης για μενα νιωθω πλεον χαρουμενη για το παραμικρο και αφου μπορεσα και το ξεπερασα μπορω πλεον να ξεπερασω τα παντα.ολοι μας μπορουμε.
