κουραστηκα...ενα τεραστιο ΓΙΑΤΙ
Κουραστηκα και βαρεθηκα και δεν αντεχω αλλο.
Κουραστηκα να σκεφτομαι καθε μερα γιατι ειμαι μονη μου.
Κουραστηκα να αμφισβητω τον εαυτο μου.
Κουραστηκα να προσπαθω να δωσω απαντηση στο γιατι να μη μπορω να ζησω αυτο που ζουν ολοι.
Βαρεθηκα να κανω σεναρια στο μυαλο μου.
Βαρεθηκα να κλαιω και να με λυπαμαι.
Βαρεθηκα να νιωθω τοσο μειονεκτικα και να σκεφτομαι πως να πω στον οποιοδηποτε οτι ειμαι 23 και παρθενα.
Βαρεθηκα να ελπιζω πως κατι θα αλλαξει, γιατι ποτε δεν αλλαζει.
Δεν αντεχω να να ειμαι τοσο φοβητσιαρα, τοσο περιεργη, τοσο πισω σε ολα.
Δεν αντεχω τα σχολια του κοσμου.
Δεν αντεχω να βλεπω μονο στον υπνο μου οτι εχω σχεση.
και πανω απ' ολα...ΘΥΜΩΝΩ!!! θυμωνω που πρεπει να το περναω αυτο! για ποιο λογο??? τι με εκανε οπως ειμαι? ποιος φταιει? εγω? οι αλλοι? ή η ******* η τυχη???? γιατι να μου λειπει αυτο απ τη ζωη μου???
πηγα σε ψυχολογο...μετα απο μερικες εβδομαδες δεν ενιωσα να εχω βοηθηθει ουτε στο ελαχιστο. Το προβλημα μου συνεχιζει να ειναι εκει και να μη ξερω πως θα λυθει ΚΙ ΑΝ θα λυθει ποτε.