Άγχος, χαμηλή αυτοεκτίμηση, φοβίες
Καλησπέρα σε όλους είμαι 19 ετών.Δεν γνωρίζω αν αυτό που έχω είναι κάποια ασθένεια ή απλά φοβίες που έχω.Είμαι πολύ μοναχικός τύπος, δεν θα επιδιώξω να κάνω νέες παρέες παρά μόνο αν χρειαστεί όπως πχ στο σχολείο.Παρόλο που στο νέο μου σχολείο έκανα νέες παρέες, δεν απάντησα ποτέ σε καλέσματά τους για να βγούμε έξω.Νιώθω πολύ πεσμένος, λόγο της εμφανισής μου.Είμαι εύσωμος με αποτέλεσμα να νιώθω ότι με κοιτάνε και ότι δεν με συμπαθούν λόγο της εμφάνισής μου.Δεν θα με έλεγα ούτε χοντρό ούτε άσχημο αλλά παρόλα αυτά έτσι νιώθω.Στο δια ταύτα, η τελευταία μου σχέση με κοπέλα ήταν πριν 3 περίπου χρόνια, από τότε δεν έχω αγγίξει ούτε το χέρι κοπέλας.Νιώθω απίστευτο άγχος και ντροπή όταν μιλάω ή όταν κοιτάω μία κοπέλα.Δεν έχω επιχειρήσει να μιλήσω σε μία κοπέλα επειδή είμαι φοβιτσιάρης και φοβάμαι την απόρριψη και την υποτιθέμενη κοροιδία που θα φάω.Δύσκολα κοιτάω ανθρώπους στα μάτια και όταν το κάνω, το κάνω ακαριαία και γυρνάω πάλι το βλέμα μου αλλού.Όταν μιλάω και κοιτάω κάποιον αισθάνομαι σαν να έχω τικ στο μάτι ή στο στόμα, σαν να τρεμοπαίζει ένα πράγμα.Κάπνιζα για αρκετά χρόνια χόρτο το οποίο τελευταία το σταμάτησα γιατί παρατηρούσα σκαμπανεβάσματα χωρίς λόγο στην ψυχολογία μου.Παλιότερα διατηρούσα επαφή με κάποιες κοπέλες ως φίλες, με τις οποίες ενώ έβλεπα ότι απομακρυνόμαστε δεν έκανα τίποτα να το διορθώσω.Αισθάνομαι ότι όποιος με κοιτάει με εχθρεύεται και ότι το βλέμα του είναι για οποιονδήποτε άλλο λόγο και όχι φιλικό.Οι φίλοι μου, μου λένε ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο αλλά εγώ αυτό νιώθω παρόλο που δε το πιστεύω.Νιώθω ασφάλεια μένοντας/συχνάζοντας σε μέρη που μου είναι γνώριμα και δεν θέλω να αλλάζω περιβάλλον γιατί νιώθω σαν να είμαι έξω από τη γυάλα μου.Πιστεύω πως το επίπεδο του μυαλού μου είναι υψήλοτερο από αυτό που νομίζουν οι άλλοι και ότι θα έπρεπε να το χρησιμοποιώ παραπάνω αλλά λόγο τεμπελιάς υπάρχουν κένα στην εκπαίδευσή μου.Βλέπω τον κόσμο με απαισιοδοξία εννοώντας ότι η ανθρωπότητα πάει από το κακό στο χειρότερο, ενώ θα έπρεπε να είμαστε όλοι μονιασμένοι και αγαπημένοι νιώθω το αντίθετο(όχι ότι δεν ισχύει) αλλά το βλέπω από τέτοια οπτική γωνία που δεν βρίσκω τον λόγο να υπάρχω σε μία τόσο ατομική κοινωνία, νιώθω υποκεινούμενος και ποτέ δεν θα μπορέσω να ελευθερωθώ από τα δεσμά που λέγεται: χρήμα, κράτος, νόμοι.Δεν έχω τάσεις αυτοκτονίας ή τέτοιες βλέψεις.Ξέρω ότι η ζωή είναι ανεκτίμητη αλλά δεν μπορώ να δω τη θετική της πλευρά από καμία πλευρά.Προσπαθώ να καθυσηχάσω τον εαυτό μου σκεπτόμενος τον εαυτό μου στο μέλλον με κοπέλα, πετυχημένος στον τομέα που μου αρέσει κλπ.Χώρις να έχω καμία επιβεβαίωση ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί, απλά το σκέπτομαι για να νιώθω πιο όμορφα πιθανόν.Νιώθω πολύ αποκρουστικός και " τρομαχτικός" όσο αναφορά τη συμπεριφορά μου.Η παρέα μου αποτελείται κυρίως από αγόρια αλλά υπάρχουν και κορίτσια τα οποία αποφεύγω λόγο ντροπής.Αισθάνομαι ότι δεν έχω τι να συζητίσω πχ με μια κοπέλα και φοβάμαι ότι θα νιώθω αμήχανα και περίεργα με αποτέλεσμα την απόρρηψη.Τελευταία έχω κάνει σημαντικές αλλαγές στη ζωή μου οι οποίες ήρθαν πολύ ξαφνικά, έκοψα το κάπνισμα εδώ και μια εβδομάδα αλλά έχω ξανακαπνίσει κάποια τσιγάρα, προσπαθώ να κόψω το πολύ φαί και έχω αρχίσει να αθλούμαι παίζοντας ποδόσφαιρο, το οποιό είναι το μόνο που αναγνωρίζω ότι κάνω σωστά.Στεναχωριέμαι που δεν έιμαι/νιώθω φυσιολογικός και χάνω πολύ όμορφα χρόνια της ζωής μου, θέλω να ξαναερωτευτώ όπως παλιά, να νιώσω ότι είμαι αρεστός και αγαπητός σε άλλα άτομα.Δυστυχώς λόγο του ότι η σωματική μου διάπλαση είναι έτσι που θυμίζω μπράβο τη συνδυάζω με το ότι είμαι αποκρουστικός και τρομαχτικός προς τους άλλους ανθρώπους.Κάποιες φορές αναρωτιέμαι γιατί να πρέπει εγώ να προσπαθήσω να προσελκήσω άτομα και όχι αυτοί εμένα, γιατί δεν έχει έρθει έστω μία κοπέλα να μου πει μια κουβέντα, όχι ότι με γουστάρει απλά να μου πιάσει συζήτηση να μπορέσω να ανοιχτώ, να μου γίνει λίγο πιο εύκολο.Αφού σκεύτομαι όλα αυτά καταλήγω στο ότι μήπως όντως είμαι άσχημος, τρομαχτικός, μη επιθυμητός προς τους άλλους?Μήπως οι φόβοι μου είναι όντως αλήθεια...? Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο και για τα τόσα μπερδεμένα λόγια μου απλά δεν ήθελα να ξεχάσω πράγματα που θα σας βοηθήσουν να μου δώσετε μία πιο σωστή και ολοκληρωμένη απάντηση, αν και πάλι σίγουρα μου έχουν διαφύγει πράγματα. Συγγνώμη και πάλι για την κούραση και το μπέρδεμα που προξενώ και σας ευχαριστώ όλους που έστω διαβάσατε το κειμενό μου.Περιμένω τη βοήθειά σας..
