Ανθρωποι:Πανε,έρχονται και τι μένει?
Καλησπερα σε όλους σας!
Πρώτον,θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους κι όλες σας για τις συμβουλες που μου δώσατε οταν το χρειαστηκα.
Δεύτερον,ειλικρινά εύχομαι όλοι κι όλες να αποκτήσετε ότι επιθυμείτε και να τα βρείτε με τον εαυτο σας.Η σωτηρία της ψυχής άλλωστε ειναι πολυ μεγάλο πραμα.
Το θέμα έχει ως εξής:Χθες η μητέρα μου άρχισε να λέει για το πόσο μονη Ειμαι κι ότι δεν Έχω φιλες,παρέες κι έτσι όπως πάω θα γινω κατα φαντασια ασθενης(λόγω κάποιων προβλημάτων υγειας που Έχω τώρα τελευταία).
Έχω μια φίλη,εγκάρδια κι υπέροχο άτομο,αλλα αυτο ισχυε στο παρελθόν με κάποια άλλα άτομα για το οποία έπεσα έξω.
Έχω κι άλλες φιλες,απο τα μαθητικά μου Χρονια αλλα λόγω επαγγελματικών κι οικογενειακών θεμάτων εχουμε περιοριστεί.Επισης,ξαναβρη κα κάποια άτομα απο το παρελθόν τα οποία τα εκτιμώ και με εκτιμούν.Ομως,απο όλους αυτούς τους φιλους ελάχιστοι ειναι αυτοί που με κάλεσαν να κανω διακοπες μαζι τους.Και πιο ελάχιστοι ειναι αυτοί που με αναζητούν.
Το θέμα μου-κάτι το οποίο δεν καταλαβαίνει η μητέρα μου-ειναι τι ειναι φιλια?Ποιον ορίζουμε ως φίλο/φίλη?Ειναι όλα θέμα τύχης στις φιλικές σχέσεις?Δικαιολογηται η αδιαφορία μέχρι ένα βαθμό,γιατι κι η καθημερινότητα δύσκολη ειναι.Δεν ειμαστε άγιοι αλλα πόσο θα πληρώνουμε τα λαθη που κάποτε κάναμε?Λενε πως ο καθένας παίρνει αυτο που του αξίζει.
Σχετικά πρόσφατα μια κοπελα στην ενότητα "Φοβιες"έγραψε για φιλους πως να τους κρατήσει με νύχια και με δόντια!!!
Αφου κανείς δεν ειναι κανενός,γιατι εξαρτιομαστε απο τους φιλους μας?Η αυτούς που θεωρούμε φιλους?
Οι γονεις μας τα βίωναν διαφορετικά όλα αυτα?Κι αν όχι γιατι η μητέρα μου δεν το καταλαβαίνει?
Οι σχέσεις πάντοτε ηταν δύσκολες ή τις κάναμε εμεις?
Το χρήμα όντως διαλύει την φιλια ή απλώς οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα?
Σας ευχαριστω εκ των προτέρων όλους σας για τις απαντήσεις σας,για ένα θέμα το οποίο έχει ξανα αναλυθεί!!!
