Οταν ερχεται η ωρα της κρισης..
ειμαι στο πατρικο μου εδω και ενα μηνα..
δεν ξερω παιδια αλλα εχω κλειστει στον εαυτο μου,
δεν κανω τιποτα ολη μερα και βυθιζομαι μεσα στις ολοενα και πιο μακαβριες ψευδαισθησεις μου..
οι φωνες εχουν γινει πολυ ισχυρες και μου ελεγχουν ολοκληρωτικα τη συμπεριφορα μου
εχουν αρχισει παλι και οι οπτικες ψευδαισθησεις και με κανουν να αγχωνομαι και να τα χανω
η πραγματικοτητα εχει γινει κομματια για μενα και θελω πολυ να κανω κακο στον εαυτο μου παλι!
χτες δεν μπορεσα να κοιμηθω και δεν ειχα ορεξη να φαω επισης βρισκομαι συνεχεια σε υπερενταση και με διακατεχει μια βαθεια απελπισια!
δεν εχω σε ποιον να μιλησω οι φωνες δε μαφηνουν να εμπιστευθω κανεναν...